کارکرد علم غیب معصوم در افتراض طاعت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«"افتراض طاعت"  بالاترین مقام [[ائمه]]{{عم}} در زمین است، و به معنای واجب الاطاعه بودن به شکل مطلق است؛ یعنی همه مخلوقات حتی ملائکه و انبیاء باید از [[ائمه|ائمه اهل البیت]] اطاعت نمایند حتی در اموری که وحیی از جانب خدا نازل نشده باشد. و این همان ولایت و تسلط تشریعی و تکوینی ایشان بر تمام مخلوقات می‌باشد که تحت ولایت الهی تحقق یافته است. و تفویض صحیح دین به ایشان از شئون این ولایت تشریعی محسوب می‌گردد. و از آنجا که این تفویض بر اساس آنچه خدا به طور خاص به ایشان نشان داده و تأدیب خاص الهی و تسدید به [[روح القدس]] بوده است،<ref>کلینی، محمد، الکافی، ‏ج۱، ۲۶۵ تا ۲۶۸، باب التفویض إلى رسول الله{{صل}} و إلى الأئمة{{عم}} فی أمر الدین.</ref> نتیجه می‌گیریم که تفویض و به تبع افتراض طاعت، محصول [[علم غیب]] اعطائی به آنها است. علاوه بر آنکه آشکارا مشخص است که امامت و وجوب اطاعت امام بر مجموعه نظام ممکنات و به تعبیری ولایت امام بر همه مخلوقات مستلزم علم امام به تمام آنها است، که نوعی علم غیب می‌باشد»<ref>[[کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان (پایان‌نامه)|کارکردهای علم غیب امامان معصوم در شئون ایشان]]، ص۸۳.</ref>.

{{جمع شدن|۱. آقای دکتر غلامی (پژوهشگر دانشگاه تهران).}}

[[پرونده:11819.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[اصغر غلامی|غلامی]]]]