ویژگی‌های جسمانی سفیانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین آیتی؛

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] [[نصرت‌الله آیتی]] در کتاب ''«[[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]»'' در اين باره گفته است:

::::::«برای این‌که شناسایی [[سفیانی]] به‌سادگی امکان‌پذیر باشد، در تعدادی از [[روایات]]، ویژگی‌های چهره و قیافه او نیز بیان شده است. این ویژگی‌ها بدین قرار است: أزرَق (کبود چشم)، [[اعور]] (شبیه یک چشم)، وحش الوجه (دارای صورت وحشت‌انگیز)، اشقر (سرخ و سفید آن‌که سرخی بر سفیدی‌اش غالب باشد)، احمر (سرخ‌روی)، جدری (آبله‌رو)، ضخم الهامة (بزرگ‌سر)، ربعة (میانه‌بالا). از جمله [[امام علی]] {{ع}} در توصیف او فرموده‌اند: {{متن حدیث|" يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَر"}}<ref>فرزند زن جگرخوار از سرزمین خشک قیام می‌کند. او مردی میانه بالا، با صورتی وحشت‌انگیز، درشت سر و آبله‌روست. اگر او را ببینی گمان می‌بری یک چشم است؛ کمال الدین، ص۶۵۱، باب ۵۷، ح۹.</ref>. از میان روایاتی که این ویژگی‌ها را بیان کرده‌اند<ref>عقدالدرر، ص۷۳، باب ۴، فصل ۲؛ الغیبة للنعمانی، ص۳۱۸، باب ۱۸، ح۱۸. سند این روایت به این صورت است: اخبرنا أحمد بن محمد بن سعید قال: حدثنا حمید بن زیاد، قال: حدثنا علی بن الصباح الضحاک قال: حدثنا أبوعلی الحسن بن محمد الحضرمی قال: حدثنا جعفر بن محمد عن ابراهیم بن عبدالحمید، عن أبی أیوب الخراز عن محمد بن مسلم عن أبی جعفر الباقر {{ع}} قال: السفیانی أحمر، أشقر، أزرق... .»؛ این حدیث به دلیل وجود علی بن الصباح الضحاک ضعیف است. در این باره نک: مستدرکات علم رجال الحدیث، ج۵، ص۳۸۸.</ref>، تنها [[حدیثی]] معتبر است که او را سرخ‌روی مایل به سفید و کبود چشم معرفی می‌کند. [[امام صادق]] {{ع}} در این [[روایت]] معتبر فرموده‌اند: {{متن حدیث|"إِنَّكَ لَوْ رَأَيْتَ السُّفْيَانِيَّ لَرَأَيْتَ أَخْبَثَ النَّاسِ أَشْقَرَ أَحْمَرَ أَزْرَقَ "}}<ref>تو اگر [[سفیانی]] را ببینی، پلیدترین مردم را دیده‌ای. او سرخ‌روی مایل به سفیدی و کبود چشم است؛ کمال‌الدین، ص۶۵۱، باب ۵۷، ح۱۰ (درباره اعتبار این حدیث، نک: [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص۱۱۹).</ref>»<ref>[[نصرت‌الله آیتی|آیتی، نصرت‌الله]]، [[تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور]]، ص ۱۳۷ - ۱۳۸.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین رمضانیان؛

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی رضا رمضانیان]]'''، در کتاب ''«[[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::*« در توصیف وی گفته شده: مردی است ظاهر الصلاح و ذکر [[خدا]] مرتباً بر زبانش جاری است، اما از پلید‌ترین و خبیث‌ترین [[مردم]] است. گروه کثیری را [[فریب]] می‌دهد و با خود همدست می‌کند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: "اگر [[سفیانی]] را ببینی، پلیدترین [[مردم]] را دیده‌ای، او دارای رنگی بور و سرخ و کبود است<ref>بحارالانوار، ج ۵۳، ص ۲۰۵ و ۲۰۶.</ref>. [[امام صادق]] فرمودند: "اگر [[سفیانی]] را ببینی پلید‌ترین [[مردم]] را مشاهده کرده‌ای <ref>کمال الدین، ج ۲، باب ۵۷، ح ۱۰، ص ۵۵۷</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرمایند: "ما و [[خاندان]] [[ابوسفیان]]، دو خاندانی هستیم که بر سر [[دین]] [[خدا]] با هم [[دشمنی]] داریم. ما سخن [[خداوند]] را [[تصدیق]] کردیم و آنان را [[تکذیب]] کردند. [[ابوسفیان]]، با [[پیامبر]]{{صل}} [[مبارزه]] کرد و [[معاویه]] با [[امام علی|علی]]{{ع}} و [[یزید]] با [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} به [[مخالفت]] برخاستند و [[سفیانی]] نیز با [[قائم]]{{ع}} خواهد جنگید<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۹۰. </ref>. لذا [[سفیانی]] جریان [[باطل]] در بستر [[تاریخ]] است و او آخرین مهره این زنجیره می‌باشد. [[امام سجاد]]{{ع}} می‌فرمایند: [[ظهور]] [[قائم]]{{ع}} از [[ناحیه]] [[خداوند]]، قطعی و [[خروج سفیانی]] نیز، قطعی است. در برابر هر [[قیام]] کننده و مصلحی یک [[سفیانی]] وجود دارد<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۸۲.</ref>. [[امام علی|امیرالمومنین]]{{ع}} درباره [[پرچم]] او فرمودند: [[سفیانی]] با [[پرچم]] قرمز [[خروج]] می‌کند<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۷۳.</ref>. نمادهای زشتی و [[پلیدی]] در [[سفیانی]] جمع شده است. [[امام علی]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|"قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ {{ع}} يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَرَ اسْمُهُ عُثْمَانُ وَ أَبُوهُ عَنْبَسَةُ وَ هُوَ مِنْ وُلْدِ أَبِي سُفْيَانَ"}}<ref>پسر هند جگرخوار از بیابانی خشک وخروج می‌کند و او مردی است چهار شانه، زشت‌رو، کله گنده و آبله روی و چون او را بینی، می‌پنداری که یک چشم است، نامش عثمان و نام پدرش عنبسه و از فرزندان ابوسفیان است، وارد سرزمین قرار و معین می‌شود و بر منبر قرار می‌گیرد؛صدوق، کمال الدین و تمام النعمهف، ج ۲، ص ۶۵۱ح ۹- بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵.</ref>»<ref>[[علی رضا رمضانیان|رمضانیان، علی رضا]]، [[شرایط و علائم حتمی ظهور (کتاب)|شرایط و علائم حتمی ظهور]]، ص ۴۵-۴۷.</ref>.

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین مهدی‌پور؛

::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی اکبر مهدی‌پور]]'''، در کتاب ''«[[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:

::::::«در [[روایات]] فراوان از اوصاف ظاهری [[سفیانی]] [[گفتگو]] شده و جای هرگونه [[شک]] و [[تردید]] را از بین برده است. [[شیخ صدوق]] با [[سند صحیح]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: "تو اگر [[سفیانی]] را ببینی، پلیدترین [[انسان‌ها]] را دیده ای، او بور، سرخ روی و زاغ چشم است"<ref>{{متن حدیث|" إِنَّكَ لَوْ رَأَيْتَ السُّفْيَانِيَّ لَرَأَيْتَ أَخْبَثَ النَّاسِ أَشْقَرَ أَحْمَرَ أَزْرَق‏"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۱، ب ۵۷، ح ۱۰.</ref>؛ در [[حدیث]] دیگری [[امام باقر]] {{ع}} در همین رابطه می‌فرماید: "[[سفیانی]] سرخ رو، بور و زاغ چشم است، او هرگز [[خدا]] را نپرستیده است و هرگز وارد [[مکه]] و [[مدینه]] نشده است. او می‌گوید: خدایا [[انتقام]] وانگهی [[دوزخ]]، بار خدایا [[انتقام]]، سپس [[دوزخ]]"<ref>{{متن حدیث|"َ السُّفْيَانِيُّ أَحْمَرُ أَشْقَرُ أَزْرَقُ لَمْ يَعْبُدِ اللَّهَ قَطُّ وَ لَمْ يَرَ مَكَّةَ وَ لَا الْمَدِينَةَ قَطُّ يَقُولُ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ‏"}}؛ نعمانی، الغیبه، ص ۳۰۶، ب ۱۹، ح ۱۸.</ref>؛ در [[احادیث]] دیگر به دیگر ویژگی‌های جسمی و اوصاف ظاهری [[سفیانی]] اشاره شده که به تعدادی از آنها اشاره می‌کنیم: پیشوای پرواپیشگان [[امام علی|امیرمؤمنان]] {{ع}} می‌فرماید: "پسر [[هند]] جگرخواره از وادی یابس [[خروج]] می‌کند، او مردی میان بالا، با چهرهای وحشتناک، سر ستبر و آبله روی می‌باشد. هنگامی که او را ببینی او را یک چشم تصور می‌کنی"<ref>{{متن حدیث|" يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَر"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۱، ب ۵۷، ح ۹؛ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۲، ب۴، ف ۱؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۰؛ نیلی، منتخب الأنوار المضیئه، ص ۲۸؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵، ح ۳۶.</ref>