ویژگیهای جسمانی سفیانی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
ویژگیهای جسمانی سفیانی چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۲۵
، ۲۳ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|100px|right|بندانگشتی| + | پاسخدهنده = )
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|بندانگشتی|100px|right|[[ + | پاسخدهنده = )) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-|تپس|100px|right|بندانگشتی| + | پاسخدهنده = )) |
||
خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
| عنوان پاسخدهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین مهدیپور؛ | | عنوان پاسخدهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین مهدیپور؛ | ||
| تصویر = Pic661.jpg| | | تصویر = Pic661.jpg | ||
| پاسخدهنده = ]] | |||
::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی اکبر مهدیپور]]'''، در کتاب ''«[[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::[[حجت الاسلام و المسلمین]] '''[[علی اکبر مهدیپور]]'''، در کتاب ''«[[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]»'' در اینباره گفته است: | ||
::::::«در [[روایات]] فراوان از اوصاف ظاهری [[سفیانی]] [[گفتگو]] شده و جای هرگونه [[شک]] و [[تردید]] را از بین برده است. [[شیخ صدوق]] با [[سند صحیح]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: "تو اگر [[سفیانی]] را ببینی، پلیدترین [[انسانها]] را دیده ای، او بور، سرخ روی و زاغ چشم است"<ref>{{متن حدیث|" إِنَّكَ لَوْ رَأَيْتَ السُّفْيَانِيَّ لَرَأَيْتَ أَخْبَثَ النَّاسِ أَشْقَرَ أَحْمَرَ أَزْرَق"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۱، ب ۵۷، ح ۱۰.</ref>؛ در [[حدیث]] دیگری [[امام باقر]] {{ع}} در همین رابطه میفرماید: "[[سفیانی]] سرخ رو، بور و زاغ چشم است، او هرگز [[خدا]] را نپرستیده است و هرگز وارد [[مکه]] و [[مدینه]] نشده است. او میگوید: خدایا [[انتقام]] وانگهی [[دوزخ]]، بار خدایا [[انتقام]]، سپس [[دوزخ]]"<ref>{{متن حدیث|"َ السُّفْيَانِيُّ أَحْمَرُ أَشْقَرُ أَزْرَقُ لَمْ يَعْبُدِ اللَّهَ قَطُّ وَ لَمْ يَرَ مَكَّةَ وَ لَا الْمَدِينَةَ قَطُّ يَقُولُ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ"}}؛ نعمانی، الغیبه، ص ۳۰۶، ب ۱۹، ح ۱۸.</ref>؛ در [[احادیث]] دیگر به دیگر ویژگیهای جسمی و اوصاف ظاهری [[سفیانی]] اشاره شده که به تعدادی از آنها اشاره میکنیم: پیشوای پرواپیشگان [[امام علی|امیرمؤمنان]] {{ع}} میفرماید: "پسر [[هند]] جگرخواره از وادی یابس [[خروج]] میکند، او مردی میان بالا، با چهرهای وحشتناک، سر ستبر و آبله روی میباشد. هنگامی که او را ببینی او را یک چشم تصور میکنی"<ref>{{متن حدیث|" يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَر"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۱، ب ۵۷، ح ۹؛ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۲، ب۴، ف ۱؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۰؛ نیلی، منتخب الأنوار المضیئه، ص ۲۸؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵، ح ۳۶.</ref> | ::::::«در [[روایات]] فراوان از اوصاف ظاهری [[سفیانی]] [[گفتگو]] شده و جای هرگونه [[شک]] و [[تردید]] را از بین برده است. [[شیخ صدوق]] با [[سند صحیح]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده که فرمود: "تو اگر [[سفیانی]] را ببینی، پلیدترین [[انسانها]] را دیده ای، او بور، سرخ روی و زاغ چشم است"<ref>{{متن حدیث|" إِنَّكَ لَوْ رَأَيْتَ السُّفْيَانِيَّ لَرَأَيْتَ أَخْبَثَ النَّاسِ أَشْقَرَ أَحْمَرَ أَزْرَق"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۱، ب ۵۷، ح ۱۰.</ref>؛ در [[حدیث]] دیگری [[امام باقر]] {{ع}} در همین رابطه میفرماید: "[[سفیانی]] سرخ رو، بور و زاغ چشم است، او هرگز [[خدا]] را نپرستیده است و هرگز وارد [[مکه]] و [[مدینه]] نشده است. او میگوید: خدایا [[انتقام]] وانگهی [[دوزخ]]، بار خدایا [[انتقام]]، سپس [[دوزخ]]"<ref>{{متن حدیث|"َ السُّفْيَانِيُّ أَحْمَرُ أَشْقَرُ أَزْرَقُ لَمْ يَعْبُدِ اللَّهَ قَطُّ وَ لَمْ يَرَ مَكَّةَ وَ لَا الْمَدِينَةَ قَطُّ يَقُولُ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ يَا رَبِّ ثَارِي وَ النَّارَ"}}؛ نعمانی، الغیبه، ص ۳۰۶، ب ۱۹، ح ۱۸.</ref>؛ در [[احادیث]] دیگر به دیگر ویژگیهای جسمی و اوصاف ظاهری [[سفیانی]] اشاره شده که به تعدادی از آنها اشاره میکنیم: پیشوای پرواپیشگان [[امام علی|امیرمؤمنان]] {{ع}} میفرماید: "پسر [[هند]] جگرخواره از وادی یابس [[خروج]] میکند، او مردی میان بالا، با چهرهای وحشتناک، سر ستبر و آبله روی میباشد. هنگامی که او را ببینی او را یک چشم تصور میکنی"<ref>{{متن حدیث|" يَخْرُجُ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ مِنَ الْوَادِي الْيَابِسِ وَ هُوَ رَجُلٌ رَبْعَةٌ وَحْشُ الْوَجْهِ ضَخْمُ الْهَامَةِ بِوَجْهِهِ أَثَرُ جُدَرِيٍّ إِذَا رَأَيْتَهُ حَسِبْتَهُ أَعْوَر"}}؛ شیخ صدوق، کمال الدین، ج ۲، ص ۶۵۱، ب ۵۷، ح ۹؛ طبرسی، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۸۲، ب۴، ف ۱؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ج ۳، ص ۱۱۵۰؛ نیلی، منتخب الأنوار المضیئه، ص ۲۸؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۲۰۵، ح ۳۶.</ref> |