بحث:دلیل حدیثی علم غیب پیامبران چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

ادله نقلي و روايي

بر كسي پوشيده نيست كه در مقام تحقيق و داوري درباره حقيقت و گستره علم امامان معصوم ،پس از آيات الهي، يكي از بهترين منابع، سخنان حكيمانه خود معصومانDاست.  

درباره گستره علم امام، فقط به ابوابي در اين مورد كه خود متضمن روايات فراواني اند، اشاره ميشود:

1 .ائمه اطهارD ،وارثان علم آدم و علوم جميع انبياي‌اند ( فروخ صفار، 1404ق، 2 : 114).

2 .امامان، نگهبانان و خزينه داران علم خدا در آسمان و زمين اند ( مجلسي 1404ق، 26 :105).

3 .خداوند به آنان ملكوت آسمان و زمين را نشان ميدهد، چنانكه حضرت ابراهيم، ملكوت و مافوق عرش و پايين آن را مشاهده كرد ( فروخ صفار، 1404ق، 2 : 106).

4 .آنها معدن علم خداوند، موضع ودايع رسالت، درخت نبوت و محل رفت وآمد فرشتگانند .(221 :1 ،1365 ،كليني ؛56 : 2 ،ق1404 ،صفار فروخ).

5 .اين بزرگواران زمان فرا رسيدن مرگ و رويدادهاي ناخوشآيند « علم منايا و بلايا» را ميدانند و به اصل و نسب آدميان و چگونگي داوري بين آنها آگاهي دارند ( نك : كليني، 196 :1365،1).

6 .ائمه اطهار به حوادثي كه در گذشته اتفاق افتاده و پيش آمدها و اتفاقاتي كه در آينده تا روز قيامت به وقوع مي پيوندد، آگاهي دارند « علم ما كان و ما يكون الي يوم القيامة»؛ حتي به آنچه در آسمان و زمين است و به آنچه در بهشت و جهنم است، علم دارند ( كليني، 129 ،127 : 2 ،ق1404 ،صفار فروخ ؛160 :1 ،1365).

7 .به ايشان علم الكتاب و تفسير و تأويل قرآن عطا شده است ( حر عاملي، 1409ق، 27 :181) . با توجه به اين ابوابِ روايي و امثال آن كه هر كدام متضمن دهها روايت‌اند، پذيرفتن حتي يكي از آنها براي ما كافي است كه ترديدي در گستره علم امامان نداشته باشيم و آگاهيِ سرشار آنها را از نهان و آشكار وقايع عالم، بپذيريم و اعتراف كنيم.