قرآن در مورد جهان غیب چه آیاتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین مدقق؛

| تصویر = 1368186.jpg

::::::«'''گروه اول؛ اثبات [[علم غیب]] برای خدا'''

::::::از نام‌های نیکوی خداوند که بارها در قرآن آمده {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ}} <ref> سوره انعام، آیه: ۷۳، سوره توبه، آیه: ۹۴ و ۱۰۵، سوره رعد، آیه: ۹.</ref> است. یعنی او به پیدا و پنهان آگاه است. هیچ چیز ازخدا پنهان نیست. ریزترین ذره در اعماق زمین هم برای او پیداست. تقسیم اشیاء به [[غیب]] و [[شهادت]] درباره خدا معنا ندارد. همه اشیاء برای او مشهود است. بنا بر این معنای [[علم غیب]] خدا این نیست که خدا چیزهایی را که از او غائب است می‌داند بلکه معنایش این است که آنچه را از دیگران غائب است او می‌داند. در واقع بازگشتش به این معناست که آنچه برای دیگران ناپیداست برای خدا پیداست. چنانکه [[امام علی]] {{ع}} فرموده است: {{عربی|"كُلُّ سِرٍّ عِنْدَكَ عَلَانِيَةٌ وَ كُلُّ غَيْبٍ عِنْدَكَ شَهَادَة"}}. <ref>نهج البلاغه خطبه ۱۰۸, فیض الاسلام.</ref> هر رازی در نزد تو آشکار و هر پنهانی در نزد تو پیداست.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین بیابانی اسکوئی؛

| تصویر = 098554.jpg

::::::«[[علم غیب]] در قرآن كريم و روايات به صراحت مورد بحث قرار گرفته است. خداوند متعال مى‌فرمايد: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا * إِلاَّ مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ}} <ref> خداوند عالم غيب است احدى را بر غيب خويش آگاه نمى‌كند مگر رسولى كه از او خشنود باشد؛ سوره جن، آیه: ۲۶ و ۲۷.</ref>. {{متن قرآن|مَّا كَانَ اللَّهُ لِيَذَرَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى مَا أَنتُمْ عَلَيْهِ حَتَّىَ يَمِيزَ الْخَبِيثَ مِنَ الطَّيِّبِ وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُطْلِعَكُمْ عَلَى الْغَيْبِ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَجْتَبِي مِن رُّسُلِهِ مَن يَشَاء}} <ref> خداوند شما را بر غيب آگاه نمى‌كند ولى خدا از رسولانش كسى را كه بخواهد برمى‌گزيند؛ سوره آل عمران، آیه: ۱۷۹.</ref> با توجه به اين دو آيه معلوم مى‌شود كه خداوند متعال [[علم غيب]] را به عدّه‌اى از رسولانش عطا فرموده است. شكى نيست كه [[پيامبر اکرم|پیامبر گرامى اسلام]] {{صل}} از رسولانى است كه حامل اين علم بوده‌اند. و چون [[امامان معصوم]]: _چنان‌كه گفتيم_ وارث علوم همه [[پيامبران]] و رسولان‌اند پس آنان نيز حامل [[علم غيب]]‌اند. [[امام صادق]] {{ع}} به خداوند متعال سوگند ياد مى‌كند كه [[پيامبر اسلام]] {{صل}} از كسانى بوده كه خداوند متعال به او علم غيب عطا فرموده است: {{عربی|"كَانَ وَ اللَّهِ محمّد مِمَّنِ ارْتَضَاهُ"}}<ref> كافى ۱/۲۵۶؛ بحارالانوار ۴/ ۱۱۰.</ref> سوگند به خدا محمّد از كسانى است كه خداوند از او خشنود است. محمّد بن فضل مى‌گويد: [[امام رضا]] {{ع}} نگاهى به ابن هذاب كرد و فرمود: اگر بگويم تو در اين روزها يكى از خويشاوندان خويش را خواهى كشت مرا تصديق مى‌كنى؟ او گفت: نه؛ زيرا كه [[غيب]] را كسى جز خدا نمى‌داند. حضرت به آيه: {{متن قرآن|عَالِمُ الْغَيْبِ فَلا يُظْهِرُ...}} <ref> سوره جن، آیه: ۲۶ و ۲۷.</ref> استشهاد كرده و فرمود: {{عربی|"فَرَسُولُ اللَّهِ عِنْدَ اللَّهِ مُرْتَضَى وَ نَحْنُ وَرَثَةُ ذَلِكَ الرَّسُولِ الَّذِي أَطْلَعَهُ اللَّهُ عَلَى مَا يَشَاءُ مِنْ غَيْبِهِ فَعَلَّمَنَا مَا كَانَ وَ مَا يَكُونُ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ"}} <ref>الخرائج والجرائح ۱ / ۳۴۳؛ بحارالانوار ۴۹/ ۷۵.</ref> پس [[رسول خدا]] نزد خدا مورد رضايت است و ما ورثه همين رسولى هستيم كه خداوند از غيب خويش هر آنچه را خواسته به او اطلاع داده است. پس او آنچه گذشته و آنچه را تا قيامت واقع خواهد شد، به ما تعليم كرده است. البته روشن است كه [[امام]] [[علم غيب]] را از طريق رسول خدا {{صل}} و او از خداى تعالى دريافت مى‌كند و اعتقاد به اين امر هيچ اشكالى در توحيد و علم حقّ متعال ايجاد نمى‌كند»<ref>[[امامت ۵ (کتاب)|امامت]].</ref>.

{{پایان جمع شدن}}