آثار قیام امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛

| تصویر = 136863.JPG

::::#«'''نابودی باطل:''' قیام [[حضرت مهدی]] {{ع}} بر اساس حق و حق‌گرایی بوده و مهم‌ترین هدف آن، برپاداشتن حق، غلبه دادن نور بر تاریکی، برداشتن شرارت و شیطنت و نابودی باطل است. در آیاتی از [[قرآن]] که به حادثه برانگیخته شدن حجت الهی در پایان دوران اشاره شده، نابودی باطل بزرگ‌ترین اثر و برکت آن دانسته است. [[امام باقر]]{{ع}} درباره آیه: {{متن قرآن|جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا}}<ref>و بگو: حق آمد و باطل نابود شد. آری، باطل همواره نابودشدنی است؛ سوره اسراء، آیه ۸۱.</ref>؛ فرمود: "هنگامی که [[قائم]]{{ع}} قیام کند، دولت باطل از میان می‌رود"<ref>{{متن حدیث|"إِذَا قَامَ الْقَائِمُ{{ع}} ذَهَبَتْ دَوْلَةُ الْبَاطِلِ"}}؛ محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۸۷، ح۴۳۲.</ref>. همچنین در تفسیر قمی از [[امام باقر]]{{ع}} ذیل آیه {{متن قرآن|وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى}}<ref>سوگند به روز چون جلوه گری آغازد؛ سوره لیل، آیه ۲.</ref>؛ نقل شده که فرمود: "روز، [[قائم]] از ما [[اهل بیت]]{{عم}} است که چون قیام کند، بر دولت باطل پیروز گردد"<ref>{{عربی|"النَّهَارُ هُوَ الْقَائِمُ مِنَّا أَهْلَ الْبَيْتِ {{عم}} إِذَا قَامَ غَلَبَ دَوْلَةَ الْبَاطِل‏"}}؛ علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج۲، ص۴۲۵.</ref>.

::::#'''نابودی مشرکان و کافران:''' [[زراره]] می‌گوید: از [[امام باقر]]{{ع}} از تأویل آیه {{متن قرآن|وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً}}<ref>و همگی با مشرکان بجنگید، چنان که آنان همگی با شما می‌جنگند؛ سوره توبه، آیه: ۳۶.</ref>؛ پرسیدند؛ آن حضرت در پاسخ فرمود: "موقع تأویل این آیه نرسیده است؛ هر کس قیام قائم ما را درک کند و او را ببیند، تأویل آن را می‌بیند. [[دین]] محمد تا جایی که شب و روز است، گسترش می‌یابد؛ به گونه‌ای که در روی زمین مشرکی نباشد"<ref>{{متن حدیث|"إِنَّهُ لَمْ يَجِئْ تَأْوِيلُ هَذِهِ الْآيَةِ وَ لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا سَيَرَى مَنْ يُدْرِكُهُ مَا يَكُونُ مِنْ تَأْوِيلِ هَذِهِ الْآيَةِ وَ لَيَبْلُغَنَّ دِينُ مُحَمَّدٍ ص مَا بَلَغَ اللَّيْلُ حَتَّى لَا يَكُونَ شِرْكٌ عَلَى ظَهْرِ الْأَرْضِ "}}</ref>؛ [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر آیه {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}}<ref>اوست کسی که فرستاده خود را با هدایت و آیین درست روانه کرد، تا آن را بر هر چه دین است فائق گرداند، هر چند مشرکان را ناخوش آید؛ سوره صف، آیه ۹.</ref> می‌فرماید: "به خدا سوگند! تأویل این آیه به مرحله اجرا در نمی‌آید؛ مگر آنکه [[قائم]] ما [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] کند. تمام مشرکان در روی زمین محو می‌شوند؛ تا جایی که سنگ به سخن می‌آید و به مؤمن می‌گوید:‌ای مؤمن! درون من کافری است، مرا بشکن و او را به قتل برسان<ref>{{متن حدیث|"وَ اللَّهِ مَا نَزَلَ تَأْوِيلُهَا بَعْدُ وَ لَا يَنْزِلُ تَأْوِيلُهَا حَتَّى يَخْرُجَ الْقَائِمُ{{ع}} فَإِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ لَمْ يَبْقَ كَافِرٌ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ وَ لَا مُشْرِكٌ بِالْإِمَامِ إِلَّا كَرِهَ خُرُوجَهُ حَتَّى لَوْ كَانَ كَافِرٌ أَوْ مُشْرِكٌ فِي بَطْنِ صَخْرَةٍ لَقَالَتْ يَا مُؤْمِنُ فِي بَطْنِي كَافِرٌ فَاكْسِرْنِي وَ اقْتُلْهُ"}}؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۶۷۰، ح۱۶.</ref>؛ اینها شمار اندکی از روایات است که به روشنی سخن از نابودی مشرکان و کفار به میان آورده است.