ابدال چه کسانی هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۱. حجت الاسلام و المسلمین مروجی طبسی؛

| تصویر = 11130.jpg

::::::«در [[روایات]] و [[احادیث]] [[شیعه]] و [[سنی]]، فراوان سخن از [[ابدال]] به میان آمده است و پرسشگران نیز همین سؤال‌ها را از [[معصومان]] داشته‌اند (...). [[علامه طریحی]] می‌نویسد: {{عربی|"الْأَبْدَالُ: قوم من الصالحين لا تخلو الدنيا منهم إذا مات واحد أَبْدَلَ الله مكانه آخر"}}<ref>مجمع البحرین، ص ۴۲۵، ماده بدل.</ref>؛ [[ابدال]] گروهی از [[مردم]] [[صالح]] و نیکوکاری‌اند که هرگز [[زمین]] از وجودشان خالی نمی‌شود، هر یک از آنها اجلش فرا رسد و بمیرد، [[خداوند]] شخص دیگری را جایش قرار می‌دهد". همچنین آورده است: "هریک از آنان بمیرد، یک نفر از دیگر [[مردمان]] به جای او قرار می‌دهد"<ref>همان.</ref>.

::::::[[خالد بن هیثم فارسی]] گوید: به [[امام رضا]] {{ع}} عرض کردم: [[مردم]] [[گمان]] دارند که در روی [[زمین]] گروهی به نام [[ابدال]] وجود دارند، اینان کیانند؟ [[حضرت]] در پاسخ فرمود: "راست گفتند. منظور از [[ابدال]] همان [[اوصیا]] و [[جانشینان]] هستند که [[خداوند]] پس از [[مرگ]] و [[رحلت]] هر [[پیامبری]] آنها را بدل و [[جانشین]] او قرار می‌دهد، تا اینکه به [[حضرت محمد]] {{صل}} آنها را خاتمه داد"<ref>سفینه البحار، ج ۱، ص ۶۴.</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین طاهری؛

| تصویر = 11562.jpg

:::::*«اینان از [[یاران حضرت مهدی]] در [[شام]] هستند که در هنگام [[ظهور]] [[حضرت]] خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] می‌کنند<ref> المجالس السنیه، جزء ۵، ص ۶۹۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۷ و ۳۳۴.</ref>. معنا [[ابدال]]، چنانکه مرحوم [[طریحی]] در "مجمع البحرین" می‌گوید: آنها جمعی از صالحان‌اند که همواره در [[زمین]] هستند، وقتی یکی از آنها فوت کرد، [[خداوند]]، بدل او شخص [[صالح]] دیگری را می‌گذارد. اینها ۴۷ نفر در [[شام]] و یا سی نفر در جای دیگر هستند<ref> مجمع البحرین (ماده بدل).</ref>.

:::::بنابراین، [[ابدال]]، مردان [[صالح]] و [[مخلص]] و کامل روی [[زمین]] هستند، ضمناً شخصی از [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} در مورد [[ابدال]] پرسید، آن جضرت فرمود: [[ابدال]]، اوصیای [[پیامبران]] هستند<ref> سفینة البحار (ماده بدل).</ref>. در [[کلام]] [[امام علی|علی]]{{ع}} فرمود: {{عربی|اندازه=140%|"الأَبْدالُ‏ بالشَّامِ‏، و النُّجَباءُ بِمِصْرَ، و العَصَائِبُ‏ بالعِراقِ"}}<ref> مجمع البحرین (ماده عصب).</ref>»<ref>[[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص ۲۳۹ - ۲۴۰.</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛

| تصویر = 136863.JPG

::::::«نام تعدادی از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در [[عصر ظهور]] است. "أبدال" جمع "بدل" یا "بدیل"، عده‏‌ای معلوم از شایستگان و خاصان [[خدا]] هستند که گویند: هیچ‏گاه [[زمین]] از آنان خالی نباشد و [[جهان]] بدیشان برپا است و آن‏گاه که یکی از آنان بمیرد، خدای سبحانه و تعالی دیگری را به جای او برانگیزد<ref>ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵</ref>، تا آن شمار- که به قولی هفت و به قولی هفتاد است- همواره کامل بماند<ref>  علی اکبر دهخدا، لغت‏نامه، ابدال</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۱-۳۲.</ref>.  

::::::برخی نیز گفته‌‏اند: آنان، گروهی‌‏اند که [[خداوند]] سبحانه و تعالی به وسیله آن‏ها [[دین]] را برپا نگه می‌‏دارد و روزی را نازل می‏‌کند. چهل نفر از ایشان در [[شام]] و سی نفر در سایر بلاد هستند. هرگاه یکی از [[دنیا]] برود، کس دیگری همانند او به جای او قرار می‌‏گیرد<ref>  خلیل بن احمد، العین، ج ۸، ص ۴۵</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "سیصد و چند نفر به شمار اهل [[بدر]] با [[قائم]] بین [[رکن و مقام]] [[بیعت]] می‌کنند که در بین آنان [[نجبا]] از اهل [[مصر]] و [[ابدال]] از [[اهل شام]] و [[اخیار]] از اهل [[عراق]] هستند"<ref>{{عربی|" يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ "}}؛ طوسی، کتاب الغیبه، ص۴۷۶؛ مفید، الاختصاص، ص۲۰۸؛ مسند ابی یعلی، ج۱۲، ص۲۷۰؛ صحیح ابن حبان، ج۱۵، ص۱۵۹؛ ابن ابی شیبه، کتاب المصنف، ح۱۹۰۷۰؛ عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ح۲۰۷۶۹.</ref>؛  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. حجت الاسلام و المسلمین محمدی اشتهاردی؛

| تصویر = 152012.jpg

::::::«اینها [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[شام]] هستند و هنگام خروج و [[ظهور]] آن حضرت، خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با آن حضرت [[بیعت]] می‌کنند<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۶۹۹ و ۷۰۹</ref>.

::::::معنی [[ابدال]] چنان‌که مرحوم [[طریحی]] در مجمع البحرین می‌گوید: آنها جمعی از [[صالحان]] می‌باشند، که همواره در [[زمین]] هستند، وقتی‌ یکی از آنها فوت کرد، [[خداوند]] بدل او شخص [[صالح]] دیگر را می‌گذارد، اینها چهل یا هفتاد نفر در [[شام]] هستند و یا سی نفر در جای دیگر<ref>مجمع البحرین (ماده بدل).</ref>.

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۵. [[مجتبی تونه‌ای|آقای تونه‌ای]] (پژوهشگر معارف مهدویت)؛

| تصویر = 13681078.jpg

::::::«جمع بَدل یا بدیل به‌معنای [[جانشینان]] است. این تعبیر را در مورد جمعی از [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] به کار می‌برند که در میان [[اولیاء]]، دارای مرتبتی مخصوص بوده‌اند، و می‌گویند: [[جهان]] از وجود آنها خالی نمی‌ماند، و چون یکی از آنها بمیرد، [[خداوند]] دیگری را جایگزین وی می‌سازد.  

::::::دهخدا گفته: "[[ابدال]]، عده‌ای معدود از صلحا و [[نیکان]] و [[بندگان]] [[خالص]] خدایند که شمار آنان هفت یا هفتاد نفر است و گویند: [[زمین]] از وجود آنها خالی نمی‌شود و [[جهان]] بدیشان برپا است و چون یکی از آنها بمیرد، [[خدای تعالی]] دیگری را به جای او برانگیزد، این [[قوم]] بدان‌چه خدای از رازها در حرکات و منازلِ کواکب نهاده، عارفند".