مرابطه با امام مهدی به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«بدان که [[مرابطه]] از "رَبْط" به معنی بستن گرفته شده، و منظور از آن در [[کتاب و سنت]] چند معنی است: معنی اول: آنچه [[فقها]] در کتاب [[جهاد]] از مباحث [[فقه]] یاد کرده‌اند این که: شخص [[مؤمن]] در یکی از مراکز نفوذ [[دشمن]] اسب [و مرکب] خود را نگاه دارد، برای حفظ بلاد [[اسلام]] از یورش و [[هجوم]] [[کفار]]، که هرگاه بر [[مسلمین]] [[هجوم]] کنند آن‌ها را دفع نماید. و حداقل این [[مرابطه]] سه روز و حداکثر [[چهل]] روز است، و چون از [[چهل]] روز بیشتر شود [[ثواب]] مجاهدین را خواهد داشت، و در استحباب این گونه از [[مرابطه]] بین زمان [[حضور امام]] {{ع}} و [[زمان غیبت]] او فرقی نیست، و این [[مرابطه]] [[فضیلت]] بسیار دارد، چنان که در [[حدیث نبوی]] که در کتاب جواهر الکلام<ref>جواهر الکلام، ج ۲۱، ص ۴۰.</ref> به [[نقل]] از منتهی حکایت شده از [[پیغمبر اکرم]] {{صل}} است که فرمود: "یک شب [[مرابطه]] کردن [و اسب مهیا داشتن] در [[راه خدا]] از این که شخص یک [[ماه]] روزها [[روزه]] باشد و شب‌ها به [[عبادت]] [[قیام]] نماید ثوابش بیشتر است، پس هرگاه بمیرد عملی که انجام می‌داده بر او جریان خواهد یافت، و روزیش بر او جاری خواهد شد، و از فرشته‌ای که در [[قبر]] مردگان را بازجویی کند، ایمن خواهد ماند"»<ref>[[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص۵۷۵-۵۷۶.</ref>.

}}

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۲. حجت الاسلام و المسلمین بنی‌هاشمی؛

::::::راه‌هایی که برای [[نصرت امام زمان]] {{ع}} در همین زمان وجود دارد، متعدد و فراوان می‌باشد که در جای خود به بحث تفصیلی در این باره پرداخته‌ایم<ref>به حلقه ششم از این سلسله درس‌ها مراجعه کنید.</ref>. هم چنین علاقه‌مندان می‌توانند به کتاب ارزشمند "[[شیوه‌های یاری قائم آل محمد]] {{صل}}" اثر مرحوم [[آیت الله]] [[میرزا]] [[محمد باقر فقیه ایمانی]] [[رجوع]] کنند که در آن [[دوازده]] کیفیت برای [[یاری]] آن [[امام]] [[عزیز]] بیان شده است. کیفیت هشتم آن چنین است: کیفیت هشتم، [[آرزو]] و تمنای [[یاری]] ایشان است در حالی که با [[عزم]] و [[اراده]] [[حقیقی]] و [[اشتیاق]] قلبی و [[صدق]] و [[یقین]] باشد <ref>شیو‌ه‌های یاری قائم آل محمد؛ ص: ۸۹.</ref>»<ref>[[سید محمد بنی‌هاشمی|بنی‌هاشمی، سید محمد]]، [[سلسله درس‌های مهدویت ج۱۱ (کتاب)|برکات انتظار]]، ص ۱۰۶-۱۰۹.</ref>.

}}

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۳. آقای دکتر شفیعی سروستانی؛

::::::[[شیخ]] [[محمد حسن نجفی]] نیز در کتاب "جواهر الکلام" در شرح [[روایت]] مزبور می‌‌فرماید:"[[مرابطه]] در این [[روایت]] به معنای [[اراده]] [[انتظار فرج]] در تمام ساعات شبانه روز است، همچنانکه در بعضی از [[روایات]] نیز به این معنا اشاره شده است، نه [[مرابطه]] مصطلح در [[فقه]] "<ref>{{عربی|وَ هُوَ مَحْمُولٌ عَلَی إِرَادَةِ تَرَقُّبِ الْفَرَجِ سَاعَةً بَعْدَ سَاعَةٍ كَمَا جَائَتْ بِهِ النُّصُوصُ لَا الرِّبَاطُ الْمُصْطَلَحُ}}؛ النجفی، الشیخ محمد حسن، پیشین، ج ۲۱، ص ۴۳.</ref>؛ البته شاید بتوان گفت که [[کلام]] مرحوم [[صاحب]] جواهر نیز در نهایت به همان [[کلام]] [[مرحوم علامه]] [[مجلسی]] بر می‌‌گردد که فرمودند: [[مرابطه]] در [[روایت]] مزبور به معنای [[آمادگی]] و مهیا بودن برای [[یاری امام]] [[منتظر]] می‌‌باشد. که البته نحوه این [[آمادگی]] و مهیا بودن بسته به شرایط زمان و مکان دارد و اگر در بعضی از [[روایات]] سخن از آماده کردن اسب و [[شمشیر]] برای [[ظهور]] [[ولی امر]]{{ع}} به میان آمده، و برای آن [[فضیلت]] بسیار برشمرده شده است، به این معنا نیست که اینها موضوعیت دارند، بلکه با قدری تامل روشن می‌‌شود که ذکر این موارد تنها به عنوان [[تمثیل]] و بیان [[لزوم]] [[آمادگی]] رزمی برای [[یاری]] [[آخرین حجت]] [[حق]] می‌‌باشد، و مسلما در این عصر بر [[شیعیان]] لازم است که با مسلح شدن به تجهیزات [[نظامی]] روز خود را برای مقابله با [[دشمنان]] [[قائم آل محمد]]{{ع}} آماده سازند، و البته در حال حاضر به خاطر وجود [[حکومت]] [[شیعی]] و [[حاکمیت]] [[فقیه جامع الشرایط]] بر سرزمین [[اسلامی]] این [[وظیفه]] در درجه اول بر عهده [[حکومت اسلامی]] است که در هر زمان قوای مسلح [[کشور]] را در بالاترین [[حد ]] [[آمادگی نظامی]] قرار دهند تابه [[فضل]] [[خدا]] در هر لحظه که [[اراده الهی]] بر [[ظهور منجی]] عالم [[بشریت]]{{ع}} قرار گرفت بتوانند به [[بهترین]] نحو در [[خدمت]] آن [[حضرت]] باشند»<ref>[[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی (مقاله)|نقش انتظار در پویایی جامعه اسلامی]].</ref>.

}}

{{پاسخ پرسش  

| عنوان پاسخ‌دهنده = ۴. خانم طاووسی؛