آیا در روایات است که موقع سلام به امام مهدی سر را به اندازه رکوع یا کمتر خم نماییم؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آیا در روایات است که موقع سلام به امام مهدی سر را به اندازه رکوع یا کمتر خم نماییم؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۲۱

۱۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:
 ::::::«از بعضی [[روایات]] استفاده می‌شود که هرگاه اسم مبارک [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، مخصوصاً لفظ "[[امام مهدی|قائم]]" ذکر شود باید [[احترام]] و تعظیمی انجام بگیرد. اینکه پیرامون آن [[حضرت]] با شنیدن این لفظ تمام قامت بلند می‌شویم و دست بر سر قرار می‌دهیم یک نوع عمل مستحبّی است و ریشه مذهبی و روایتی دارد و این کار حتّی در زمان [[امام صادق]] {{ع}} نیز معمول بوده است، وقتی از [[امام صادق]] {{ع}} علّت [[قیام]] را پرسیدند در جواب فرمود: "[[امام مهدی|صاحب الامر]] غیبتی دارد بسیار طولانی و از کثرت [[لطف]] و محبّتی که به دوستانش دارد هرکس وی را به [[لقب]] [[امام مهدی|قائم]] (که مشعر به [[دولت]] او و اظهار تأثری است از غربت او) یاد کند، آن جناب هم نظر لطفی به او خواهد نمود، چون در این حال مورد توجّه [[امام مهدی|امام]] واقع می‌شود، سزاوار است از باب [[احترام]]، بپاخیزد و تعجیل فرجش را از [[خدا]] بخواهد"<ref>على یزدى حائرى، الزام الناصب،(انتشارات اعلمى، ۱۴۰۴، بیروت)، ج ۱، ص ۲۷۱.</ref>.
-::::::بنابراین اظهار [[ادب]]، شعار مذهبی است اگرچه [[واجب]] نیست حتی [[نقل]] شده است در [[خراسان]] در حضور [[امام رضا]] {{ع}} [[دعبل خزاعی]] (شاعر [[اهل بیت]]) وقتی که آن قصیده معروف خود (قصیده تائیه) را برای [[حضرت]] سرودند و به این قسمت از [[شعر]] رسید: "خروج [[امام]] لا محالة خارج ****** یقوم [[علی]] اسم اللّه بالبرکات"<ref>قیام و ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] حتمی است و با نام خداوند تبارک و تعالی و برکات او قیام می‌کند؛ شیخ عباس قمى، منتهى الآمال،(انتشارات هلال، ۱۳۷۶، تهران)، ج ۲، ص ۶۵۳.</ref>، [[امام رضا]] {{ع}} بر روی پاهای مبارک خود ایستاد و سر نازنین خود را به سوی [[زمین]] [[خم]] کرد و بعد از آن [[کف دست]] راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: {{عربی|"اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ انْصُرْنَا بِهِ نَصْراً عَزِيزاً"}}<ref>همان مدرک.</ref>؛ خداوندا در ظهورش شتاب کن، و راه ظهورش را آسان گردان و ما را به وسیله او نصرتی عزیز فرما.
-::::::با توجه به این [[روایت]] و این‌که [[سیره]] [[اهل بیت]] {{ع}} نیز مانند گفتار آنها قابل [[تبعیت]] است می‌شود استفاده کرد که این عمل یک نوع [[عبادت]] مستحبی می‌باشد»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۰۶، ۳۰۷.</ref>.
+بنابراین اظهار [[ادب]]، شعار مذهبی است اگرچه [[واجب]] نیست حتی [[نقل]] شده است در [[خراسان]] در حضور [[امام رضا]] {{ع}} [[دعبل خزاعی]] (شاعر [[اهل بیت]]) وقتی که آن قصیده معروف خود (قصیده تائیه) را برای [[حضرت]] سرودند و به این قسمت از [[شعر]] رسید: "خروج [[امام]] لا محالة خارج ****** یقوم [[علی]] اسم اللّه بالبرکات"<ref>قیام و ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] حتمی است و با نام خداوند تبارک و تعالی و برکات او قیام می‌کند؛ شیخ عباس قمى، منتهى الآمال،(انتشارات هلال، ۱۳۷۶، تهران)، ج ۲، ص ۶۵۳.</ref>، [[امام رضا]] {{ع}} بر روی پاهای مبارک خود ایستاد و سر نازنین خود را به سوی [[زمین]] [[خم]] کرد و بعد از آن [[کف دست]] راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: {{عربی|"اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ انْصُرْنَا بِهِ نَصْراً عَزِيزاً"}}<ref>همان مدرک.</ref>؛ خداوندا در ظهورش شتاب کن، و راه ظهورش را آسان گردان و ما را به وسیله او نصرتی عزیز فرما.
+با توجه به این [[روایت]] و این‌که [[سیره]] [[اهل بیت]] {{ع}} نیز مانند گفتار آنها قابل [[تبعیت]] است می‌شود استفاده کرد که این عمل یک نوع [[عبادت]] مستحبی می‌باشد»<ref>[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص۳۰۶، ۳۰۷.</ref>.
 {{پرسمان معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)}}