آیا در روایات است که موقع سلام به امام مهدی سر را به اندازه رکوع یا کمتر خم نماییم؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
آیا در روایات است که موقع سلام به امام مهدی سر را به اندازه رکوع یا کمتر خم نماییم؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۰
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوینسب]]]] | [[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوینسب]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوینسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوینسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«از بعضی [[روایات]] استفاده میشود که هرگاه اسم مبارک [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، مخصوصاً لفظ "[[امام مهدی|قائم]]" ذکر شود باید [[احترام]] و تعظیمی انجام بگیرد. اینکه پیرامون آن [[حضرت]] با شنیدن این لفظ تمام قامت بلند میشویم و دست بر سر قرار میدهیم یک نوع عمل مستحبّی است و ریشه مذهبی و روایتی دارد و این کار حتّی در زمان [[امام صادق]] {{ع}} نیز معمول بوده است، وقتی از [[امام صادق]] {{ع}} علّت [[قیام]] را پرسیدند در جواب فرمود: "[[امام مهدی|صاحب الامر]] غیبتی دارد بسیار طولانی و از کثرت [[لطف]] و محبّتی که به دوستانش دارد هرکس وی را به [[لقب]] [[امام مهدی|قائم]] (که مشعر به [[دولت]] او و اظهار تأثری است از غربت او) یاد کند، آن جناب هم نظر لطفی به او خواهد نمود، چون در این حال مورد توجّه [[امام مهدی|امام]] واقع میشود، سزاوار است از باب [[احترام]]، بپاخیزد و تعجیل فرجش را از [[خدا]] بخواهد"<ref>على یزدى حائرى، الزام الناصب،(انتشارات اعلمى، ۱۴۰۴، بیروت)، ج ۱، ص ۲۷۱.</ref>. | |||
بنابراین اظهار [[ادب]]، شعار مذهبی است اگرچه [[واجب]] نیست حتی [[نقل]] شده است در [[خراسان]] در حضور [[امام رضا]] {{ع}} [[دعبل خزاعی]] (شاعر [[اهل بیت]]) وقتی که آن قصیده معروف خود (قصیده تائیه) را برای [[حضرت]] سرودند و به این قسمت از [[شعر]] رسید: "خروج [[امام]] لا محالة خارج ****** یقوم [[علی]] اسم اللّه بالبرکات"<ref>قیام و ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] حتمی است و با نام خداوند تبارک و تعالی و برکات او قیام میکند؛ شیخ عباس قمى، منتهى الآمال،(انتشارات هلال، ۱۳۷۶، تهران)، ج ۲، ص ۶۵۳.</ref>، [[امام رضا]] {{ع}} بر روی پاهای مبارک خود ایستاد و سر نازنین خود را به سوی [[زمین]] [[خم]] کرد و بعد از آن [[کف دست]] راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: {{عربی|"اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ انْصُرْنَا بِهِ نَصْراً عَزِيزاً"}}<ref>همان مدرک.</ref>؛ خداوندا در ظهورش شتاب کن، و راه ظهورش را آسان گردان و ما را به وسیله او نصرتی عزیز فرما. | بنابراین اظهار [[ادب]]، شعار مذهبی است اگرچه [[واجب]] نیست حتی [[نقل]] شده است در [[خراسان]] در حضور [[امام رضا]] {{ع}} [[دعبل خزاعی]] (شاعر [[اهل بیت]]) وقتی که آن قصیده معروف خود (قصیده تائیه) را برای [[حضرت]] سرودند و به این قسمت از [[شعر]] رسید: "خروج [[امام]] لا محالة خارج ****** یقوم [[علی]] اسم اللّه بالبرکات"<ref>قیام و ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] حتمی است و با نام خداوند تبارک و تعالی و برکات او قیام میکند؛ شیخ عباس قمى، منتهى الآمال،(انتشارات هلال، ۱۳۷۶، تهران)، ج ۲، ص ۶۵۳.</ref>، [[امام رضا]] {{ع}} بر روی پاهای مبارک خود ایستاد و سر نازنین خود را به سوی [[زمین]] [[خم]] کرد و بعد از آن [[کف دست]] راست خود را بر سر گذاشت و فرمود: {{عربی|"اللَّهُمَّ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ وَ انْصُرْنَا بِهِ نَصْراً عَزِيزاً"}}<ref>همان مدرک.</ref>؛ خداوندا در ظهورش شتاب کن، و راه ظهورش را آسان گردان و ما را به وسیله او نصرتی عزیز فرما. |