آیا امام مهدی شاهد و ناظر اعمال است؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۲۱
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش )) |
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:769540432.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالله جوادی آملی]]]] | [[پرونده:769540432.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[عبدالله جوادی آملی]]]] | ||
::::::[[آیتالله]] '''[[عبدالله جوادی آملی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::[[آیتالله]] '''[[عبدالله جوادی آملی]]'''، در کتاب ''«[[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«[[امام]]، [[مظهر اسم حی]] الهی است و چون [[حیات]] مبدأ [[علم]] و [[قدرت]] است و [[علم]] [[خداوند]] شهودی است او نیز [[شاهد]] [[اعمال امت]] و به همه کارهای آنان [[آگاه]] است. [[امام]]، چونان [[احاطه جان بر بدن]]، به تمام [[شئون]] [[انسانها]] احاطه دارد، زیرا وی [[جان جانان]] است و اطلاع و وقوف حضرتش به اعمال ما منحصر در روزهای مشخص و دفعات محدود نیست. [[عرضه اعمال]] به پیشگاه [[امام]] گاه عرضهای عمومی است که روزهای [[دوشنبه]] و [[پنجشنبه]] [[اعمال امت]] به حضورشان برده میشود چنانکه ظاهر برخی [[روایات]] [[عرض اعمال]] همین است و گاه عرضه دائمی و اشراف همیشگی است که با عبارات {{عربی|كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ}}<ref>الکافی، ج ۱، ص ۲۱۹.</ref>، {{عربی|كُلَّ صَبَاحٍ}}<ref>الکافی، ج ۱، ص ۲۱۹.</ref> در [[روایات]] [[معصومان]] آمده است و ناظر به دوام وقوف [[امام]] {{ع}} بر [[اعمال امت]] است. همانطور که [[جان]] ما از جسم ما باخبر است و میداند که بر او چه میگذرد، [[امام]] به واقع از [[جان]] ما باخبر است؛ گویی درون [[جان]] ماست. این نکته فاخر را که [[امام]] [[جان جانان]] است میتوان از تعبیر {{متن قرآن|النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنفُسِهِمْ}}<ref>سوره احزاب، آیه ۶.</ref> استفاده کرد، زیرا اگر [[انسان کامل]] [[معصوم]] مانند [[حضرت رسول اعظم]] {{صل}} از [[جان]] آنان سزاوارتر است حتماً به مناسبت [[تفوق وجودی]] نسبت به [[ارواح]] است به طوری که [[ارواح]] [[امت]] به منزله بدن برای [[روح]] نبویاند و چون [[حقیقت]] [[امامت]] جز [[خلافت خدا]] و [[رسول]] نیست، قال [[الرضا]] {{ع}}: {{عربی|إِنَّ الْإِمَامَةَ هِيَ مَنْزِلَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَإِرْثُ الْأَوْصِيَاءِ إِنَّ الْإِمَامَةَ خِلَافَةُ اللَّهِ وَ خِلَافَةُ الرَّسُولِ ص وَ مَقَامُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۲۰۰.</ref> هر کمال مشترکی را که میان [[مقام نبوت]] و [[ولایت]] متصور باشد واجد خواهد بود. بنابراین [[مقام]] اولویتی که در [[آیه]] مذکور به واسطه [[تفوق وجودی]] برای [[پیامبر]] [[بالاصاله]] ثابت است برای [[امام]] [[معصوم]] که [[خلیفه رسول الله]] است بالتبع ثابت خواهد بود»<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص۷۵.</ref>. | |||
== پاسخها و دیدگاههای متفرقه == | == پاسخها و دیدگاههای متفرقه == | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۲۵: | خط ۲۶: | ||
| پاسخدهنده = ابوالفضل هدایتی فخرداود | | پاسخدهنده = ابوالفضل هدایتی فخرداود | ||
| پاسخ = آقای '''[[ابوالفضل هدایتی فخرداود]]''' در کتاب ''«[[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]»''؛ در اینباره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[ابوالفضل هدایتی فخرداود]]''' در کتاب ''«[[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]»''؛ در اینباره گفته است: | ||
«نظارت [[انسان]] کامل- چه در [[دوران غیبت]] و چه در [[دوران ظهور]] و [[حکومت عدل]] جهانی- قابل [[انکار]] نیست؛ زیرا او مظهر تمام صفات [[حق]] و [[مأمور]] [[خدا]] برای نظارت در امور [[بشر]] است. البته نوع نظارت در هر دورانی، متفاوت از دوران دیگر است. نظارت در [[عصر غیبت]] [[حمایت]] و [[هدایت]] [[امام عصر]] {{ع}} را به همراه دارد، هرچند که برخی به [[دلیل]] کجاندیشی دچار بیخبری یا [[انکار]] فیضهای مهدوی باشند. اما نظارت در عصر حضور، عین [[حاکمیت]] آن حضرت است و آشکارا نمودهای خود را نشان میدهد. در [[حقیقت]]، اینگونه نظارت [[انسان کامل]] است که واکنش بدخواهان حضرت را برمیانگیزد و آنان را به [[انکار]] و ستیز وامیدارد. از منظر [[امام خمینی]]، [[حضرت مهدی]]، تنها [[انسان کامل]] زنده و توانا است که در سایه [[قدرت]] [[حق]] به نظارت در امور [[بندگان]] او میپردازد: ما مفتخریم که [[ائمه]] [[معصومین]]، از [[علی بن ابی طالب]] گرفته تا [[منجی]] [[بشر]] [[حضرت مهدی]] [[صاحب]] زمان {{ع}} که به [[قدرت]] [[خداوند]] قادر، زنده و ناظر امور است [[ائمه]] ما هستند<ref>صحیفه امام، ج ۲۱، ص ۳۹۶.</ref>»<ref>[[ابوالفضل هدایتی فخرداود|هدایتی فخرداود، ابوالفضل]]، [[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]، ص۴۸.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۳۲: | خط ۳۴: | ||
| پاسخدهنده = عبدالحسین طالعی | | پاسخدهنده = عبدالحسین طالعی | ||
| پاسخ = آقای دکتر '''[[عبدالحسین طالعی]]'''، در کتاب ''«[[رهتوشه منتظران (کتاب)|رهتوشه منتظران]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = آقای دکتر '''[[عبدالحسین طالعی]]'''، در کتاب ''«[[رهتوشه منتظران (کتاب)|رهتوشه منتظران]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«[[حضرت صاحب الامر]]{{ع}} حاضر در میان [[مردم]]، ناظر بر حال [[امّت]]، [[قادر]] بر [[کشف]] [[بلایا]]، عالم بر [[اسرار]] و خفایا است، و چنان نیست که به جهت [[غیبت]] و ستر از [[مردم]]، از [[منصب]] خلافتش [[عزل]] شده، و از لوازم و [[آداب]] [[ریاست]] الهیّهُ خود دست کشیده، و از [[قدرت]] ربّانی خویش عاجز شده باشد. بلکه اگر بخواهد، حلّ مشکلی که در [[دل]] کسی افتاده میکند، بیآنکه از راه دیده و گوش چیزی به [[ناحیه]] حضرتش رساند. و اگر خواست، [[دل]] او را به آن کتاب که دوای دردش در آن است، یا عالمی که پاسخ به سؤالش نزد اوست مایل و شائق کند. گاهی دعایی به او [[تعلیم]] کند، و گاهی در [[خواب]]، دوای مرضش به او آموزد. | |||
::::::اینکه دیده و شنیده شده که با [[ولایت]] صادقانه و [[اقرار]] به [[امامت]]، چه بسیار شده که [[گرفتاران]] و [[نیازمندان]] در [[مقام]] عجز و لابه و شکایت برآمدند و اثر [[اجابت]] و [[کشف]] بلیّت ندیدند، گاهی از این جهت است که فرد گرفتار، بدون آنکه موانع [[دعا]] و قبول آن را بداند، به آن [[مبتلا]] است. و گاهی در تشخیص [[اضطرار]] خود [[خطا]] کرده که خود را مضطرّ میداند، حال آنکه چنان نیست. و گاهی گمگشته و متحیّر است، ولی به صورتی راه را به او نشان دادهاند، مثل [[جاهل]] به [[احکام]] عملیّه که او را به عالِم ارجاع فرمود. چنانچه در [[توقیع]] [[مبارک]] است که در جواب مسائل [[اسحاق بن یعقوب]] مرقوم فرمود: "و اما حوادثی که به شما روی دهد، در آنها به [[راویان احادیث]] ما [[رجوع]] کنید. بدرستی که ایشان [[حجّت]] من بر شماها هستند، و من [[حجّت]] [[خدا]] بر ایشان هستم"<ref>احتجاج، طبرسی ج۲، ص۲۸۳. کمال الدین ج۲ ص۴۸۴.</ref>»<ref>[[عبدالحسین طالعی|طالعی، عبدالحسین]]، [[رهتوشه منتظران (کتاب)|رهتوشه منتظران]]، ص ۴۶-۴۷.</ref>. | ::::::اینکه دیده و شنیده شده که با [[ولایت]] صادقانه و [[اقرار]] به [[امامت]]، چه بسیار شده که [[گرفتاران]] و [[نیازمندان]] در [[مقام]] عجز و لابه و شکایت برآمدند و اثر [[اجابت]] و [[کشف]] بلیّت ندیدند، گاهی از این جهت است که فرد گرفتار، بدون آنکه موانع [[دعا]] و قبول آن را بداند، به آن [[مبتلا]] است. و گاهی در تشخیص [[اضطرار]] خود [[خطا]] کرده که خود را مضطرّ میداند، حال آنکه چنان نیست. و گاهی گمگشته و متحیّر است، ولی به صورتی راه را به او نشان دادهاند، مثل [[جاهل]] به [[احکام]] عملیّه که او را به عالِم ارجاع فرمود. چنانچه در [[توقیع]] [[مبارک]] است که در جواب مسائل [[اسحاق بن یعقوب]] مرقوم فرمود: "و اما حوادثی که به شما روی دهد، در آنها به [[راویان احادیث]] ما [[رجوع]] کنید. بدرستی که ایشان [[حجّت]] من بر شماها هستند، و من [[حجّت]] [[خدا]] بر ایشان هستم"<ref>احتجاج، طبرسی ج۲، ص۲۸۳. کمال الدین ج۲ ص۴۸۴.</ref>»<ref>[[عبدالحسین طالعی|طالعی، عبدالحسین]]، [[رهتوشه منتظران (کتاب)|رهتوشه منتظران]]، ص ۴۶-۴۷.</ref>. | ||
}} | }} | ||
خط ۴۰: | خط ۴۳: | ||
| پاسخدهنده = پژوهشگران مؤسسه آینده روشن | | پاسخدهنده = پژوهشگران مؤسسه آینده روشن | ||
| پاسخ = '''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسشها و پاسخها (کتاب)|مهدویت پرسشها و پاسخها]]»'' در اینباره گفتهاند: | | پاسخ = '''[[پژوهشگران مؤسسه آینده روشن]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت پرسشها و پاسخها (کتاب)|مهدویت پرسشها و پاسخها]]»'' در اینباره گفتهاند: | ||
«در [[متون دینی]] ما آمده است که همهکس و همهچیز نزد [[امام زمان]] {{ع}} حاضر است و [[امام]] بر احوال [[مردم]] [[آگاه]] است. [[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] میفرماید: {{متن قرآن|وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ...}}؛<ref> سوره توبه؛ آیه: ۱۰۵.</ref> بگو عمل کنید، [[خداوند]] و فرستاده او و [[مؤمنان]] اعمال شما را میبینند. درباره این [[آیه شریفه]]، [[روایات]] بسیاری [[نقل]] شده و شاید به حد [[تواتر]] برسد<ref>[[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، ج ۸، ص ۱۲۵.</ref> که علاوه بر [[خداوند متعال]]، [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[امامان]] {{عم}} از اعمال همه [[امت]] [[آگاه]] میشوند. در [[اصول کافی (کتاب)|اصول کافی]] در بابی با عنوان "[[عرضه اعمال]]" [[روایات]] متعددی در ذیل همین [[آیه شریفه]] ذکر شده که مراد از "مؤمنون"، [[ائمه اطهار]] {{عم}} هستند، از جمله این [[روایت]]: | |||
شخصی خدمت [[امام رضا]] {{ع}} آمد و عرض کرد: برای من و خانوادهام [[دعا]] کنید. [[امام]] فرمود: مگر [[دعا]] نمیکنم؛ {{عربی|"وَ اللَّهِ إِنَّ أَعْمَالَكُمْ لَتُعْرَضُ عَلَيَ فِي كُلِّ يَوْمٍ وَ لَيْلَةٍ"}}؛ به [[خدا]] سوگند، اعمال شما هر شب و روز بر من عرضه میشود." [[راوی]] میگوید: این سخن بر من گران آمد، [[امام]] متوجه شد و به من فرمود: {{عربی|"أَ مَا تَقْرَأُ كِتَابَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ: {{متن قرآن|وَ قُلِ اعْمَلُوا فَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ}} قَالَ هُوَ وَ اللَّهِ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ"}}؛ آیا [[کتاب خداوند]] عز و جلّ را نمیخوانی که میفرماید: عمل کنید [[خدا]] و پیامبرش و [[مؤمنان]]، عمل شما را میبینند. به [[خدا]] سوگند! منظور از [[مؤمنان]] [[علیبنابیطالب]] "و [[امامان]] دیگر از فرزندان او" هستند."<ref>[[کافی (کتاب)|کافی]]، ج ۱، ص ۱۷۱، باب عرض الاعمال.</ref> | |||
::::::[[امام علی]] {{ع}} هم میفرماید: {{عربی|"لَيْسَ يَغِيبُ عَنَّا مُؤْمِنٌ فِي شَرْقِ الْأَرْضِ وَ لَا فِي غَرْبِهَا"}}؛<ref>[[الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب (کتاب)|الزامب الناصب]]، ص ۶؛ [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ص ۶۴۸.</ref> هیچ مؤمنی در شرق و غرب [[زمین]] از ما غایب نیست." [[امام صادق]] {{ع}} هم میفرماید: {{عربی|"إِنَّ الدُّنْيَا لَتَمَثَّلَ لِلْإِمَامِ فِي مِثْلِ فِلْقَةِ الْجَوْزِ فَلَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِنْهَا شَيْء..."}}؛<ref>[[شیخ مفید]]، [[الاختصاص (کتاب)|اختصاص]]، ص ۲۱۷.</ref> [[دنیا]] "[[آسمان]] و [[زمین]]" در نزد [[امام]] چون پاره گردویی حاضر و نمایان است." لذا [[امام مهدی]] {{ع}} به [[شیخ مفید]] "ره" میفرماید: {{عربی|"فَإِنَّا نُحِيطُ عِلْماً بِأَنْبَائِكُمْ وَ لَا يَعْزُبُ عَنَّا شَيْءٌ مِنْ أَخْبَارِكُمْ"}}؛<ref>[[قطبالدین راوندی]]، [[الخرائج و الجرائح (کتاب)|الخرائج و الجرائح]]، ج ۲، ص ۹۰۲.</ref> ما بر احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده و مخفی نیست." | ::::::[[امام علی]] {{ع}} هم میفرماید: {{عربی|"لَيْسَ يَغِيبُ عَنَّا مُؤْمِنٌ فِي شَرْقِ الْأَرْضِ وَ لَا فِي غَرْبِهَا"}}؛<ref>[[الزام الناصب فی اثبات الحجة الغائب (کتاب)|الزامب الناصب]]، ص ۶؛ [[روزگار رهایی (کتاب)|روزگار رهایی]]، ص ۶۴۸.</ref> هیچ مؤمنی در شرق و غرب [[زمین]] از ما غایب نیست." [[امام صادق]] {{ع}} هم میفرماید: {{عربی|"إِنَّ الدُّنْيَا لَتَمَثَّلَ لِلْإِمَامِ فِي مِثْلِ فِلْقَةِ الْجَوْزِ فَلَا يَعْزُبُ عَنْهُ مِنْهَا شَيْء..."}}؛<ref>[[شیخ مفید]]، [[الاختصاص (کتاب)|اختصاص]]، ص ۲۱۷.</ref> [[دنیا]] "[[آسمان]] و [[زمین]]" در نزد [[امام]] چون پاره گردویی حاضر و نمایان است." لذا [[امام مهدی]] {{ع}} به [[شیخ مفید]] "ره" میفرماید: {{عربی|"فَإِنَّا نُحِيطُ عِلْماً بِأَنْبَائِكُمْ وَ لَا يَعْزُبُ عَنَّا شَيْءٌ مِنْ أَخْبَارِكُمْ"}}؛<ref>[[قطبالدین راوندی]]، [[الخرائج و الجرائح (کتاب)|الخرائج و الجرائح]]، ج ۲، ص ۹۰۲.</ref> ما بر احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اوضاع شما بر ما پوشیده و مخفی نیست." | ||
::::::یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشید شاید که نگاهی کند [[آگاه]] نباشید | ::::::یک چشم زدن غافل از آن ماه نباشید شاید که نگاهی کند [[آگاه]] نباشید |