پرش به محتوا

آیا قیام خراسانی از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 '
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-}} {{پاسخ پرسش +}} {{پاسخ پرسش ))
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ')
خط ۴۶: خط ۴۶:
| پاسخ = آیت‌‌الله '''[[محمد جواد خراسانی]]'''، در کتاب ''«[[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = آیت‌‌الله '''[[محمد جواد خراسانی]]'''، در کتاب ''«[[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[خراسانی]] اگرچه چندان تصریح به محتومیتش نشده اما آنقدر [[اخبار]] بسیار است درباره او که از [[یمانی]] بیشتر است. حتی اینکه در [[اخبار]] [[عامه]] نیز بسیار ذکر [[رایت]] [[خراسانی]] شده، به‌هرحال [[امام باقر|حضرت باقر]] و [[امام صادق|صادق]] {{عم}} فرمودند: "خروج این سه در یک روز و یک ماه و یک سال خواهد بود"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۱۴۷؛ غیبت طوسی، ص ۴۴۶، ح ۴۴۳.</ref>. و [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}} فرمود: "[[یمانی]] و [[سفیانی]] مانند دو اسب مسابقه است (چون در یک روز خروج می‌کنند و هر دو به جانب [[کوفه]] می‌شتابند)"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۱۳۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۵۳، ح ۱۴۳.</ref>. و [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} فرمود: "[[یمانی]] و [[خراسانی]] مانند دو اسب مسابقه بر یکدیگر سبقت گیرند، تا در [[کوفه]] با [[لشکر سفیانی]] بتازند و بر وی [[ظفر]] یابند"<ref>مختصر بصائر الدرجات، ص ۲۰۰.</ref>.
::::::«[[خراسانی]] اگرچه چندان تصریح به محتومیتش نشده اما آنقدر [[اخبار]] بسیار است درباره او که از [[یمانی]] بیشتر است. حتی اینکه در [[اخبار]] [[عامه]] نیز بسیار ذکر [[رایت]] [[خراسانی]] شده، به‌هرحال [[امام باقر|حضرت باقر]] و [[امام صادق|صادق]] {{عم}} فرمودند: "خروج این سه در یک روز و یک ماه و یک سال خواهد بود"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۱۴۷؛ غیبت طوسی، ص ۴۴۶، ح ۴۴۳.</ref>. و [[امام صادق|حضرت صادق]]{{ع}} فرمود: "[[یمانی]] و [[سفیانی]] مانند دو اسب مسابقه است (چون در یک روز خروج می‌کنند و هر دو به جانب [[کوفه]] می‌شتابند)"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۱۳۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۵۳، ح ۱۴۳.</ref>. و [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} فرمود: "[[یمانی]] و [[خراسانی]] مانند دو اسب مسابقه بر یکدیگر سبقت گیرند، تا در [[کوفه]] با [[لشکر سفیانی]] بتازند و بر وی [[ظفر]] یابند"<ref>مختصر بصائر الدرجات، ص ۲۰۰.</ref>.
::::::آنچه وجه مشترک بود مابین او و [[یمانی]] از وقت خروج و موافقت با یکدیگر در مقصد و [[وصف]] لشکریانش در فصل [[یمانی]] گذشت و اما آنچه مخصوص [[خراسانی]] است این است که:
 
آنچه وجه مشترک بود مابین او و [[یمانی]] از وقت خروج و موافقت با یکدیگر در مقصد و [[وصف]] لشکریانش در فصل [[یمانی]] گذشت و اما آنچه مخصوص [[خراسانی]] است این است که:
:::::*'''اولا:''' بدان که از طرف [[مشرق]] یعنی بلاد شرقی [[ایران]] تا سرحد چین رایت‌های متعدد خواهد بود، [[رایت]] [[خراسانی]] یکی از آن رایت‌ها است و مهم‌تر از همه آنها است و به این اعتبار از همه آنها به [[رایات شرقی]] تعبیر شده.
:::::*'''اولا:''' بدان که از طرف [[مشرق]] یعنی بلاد شرقی [[ایران]] تا سرحد چین رایت‌های متعدد خواهد بود، [[رایت]] [[خراسانی]] یکی از آن رایت‌ها است و مهم‌تر از همه آنها است و به این اعتبار از همه آنها به [[رایات شرقی]] تعبیر شده.
:::::*'''ثانیا:''' باید دانست که [[رایت]] [[خراسانی]] سه تا است، یعنی سه مرتبه [[قیام]] و [[نهضت]] برای او است و از هر سه در [[اخبار]] بسیاری یاد شده دو تای از آن گذشته:
:::::*'''ثانیا:''' باید دانست که [[رایت]] [[خراسانی]] سه تا است، یعنی سه مرتبه [[قیام]] و [[نهضت]] برای او است و از هر سه در [[اخبار]] بسیاری یاد شده دو تای از آن گذشته:
خط ۵۲: خط ۵۳:
:::::*[[رایت]] مغول که از [[ناحیه]] [[خراسان]] آمد و [[عاقبت]] [[دولت]] [[بنی العباس]] را برهم زد و لذا در بعضی [[اخبار]] است که رایات از قبل [[خراسان]] دو [[رایت]] است، یکی به نفع [[بنی العباس]] و دیگری بر ضرر ایشان.
:::::*[[رایت]] مغول که از [[ناحیه]] [[خراسان]] آمد و [[عاقبت]] [[دولت]] [[بنی العباس]] را برهم زد و لذا در بعضی [[اخبار]] است که رایات از قبل [[خراسان]] دو [[رایت]] است، یکی به نفع [[بنی العباس]] و دیگری بر ضرر ایشان.
:::::*باقیمانده و او است که متصل به [[ظهور]] است و مبارزهکننده با [[سفیانی]] و [[بنی العباس]] هر دو هست. [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "رایتی است از [[خراسان]] رو آورد تا به ساحل دجله فرود آید"<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۵، ۲۰، ح ۱۴۵۲.</ref>. ایضا فرمود: "بیرق‌های سیاهی که از [[خراسان]] خروج می‌کند به [[کوفه]] نازل خواهند شد، پس چون [[مهدی]] ظاهر شود (در [[مکه]]) [[بیعت]] خود را به سوی آنها خواهد فرستاد"<ref>اثباة الهداة، ج ۳، ۷۲۹، ح ۶۵؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۱۷، ح ۷۷.</ref>. و در فصل [[بنی العباس]] بر دست [[خراسانی]] و [[سفیانی]] خواهد بود، او از [[مشرق]] و او از [[مغرب]] و این دو احدی از ایشان را باقی نخواهند گذاشت"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۲، ح ۹۶.</ref>. و ایضا آن [[حضرت]] فرمود: "در بین اینکه [[لشکر سفیانی]] در [[کوفه]] مشغول قتل و [[غارت]] باشند، بیرق‌هایی از طرف [[خراسان]] برسند که منزل‌ها را به سرعت طی کنند و با ایشان چند نفر از [[اصحاب]] [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} باشد"<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۸۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۸، ح ۱۰۵.</ref>.
:::::*باقیمانده و او است که متصل به [[ظهور]] است و مبارزهکننده با [[سفیانی]] و [[بنی العباس]] هر دو هست. [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "رایتی است از [[خراسان]] رو آورد تا به ساحل دجله فرود آید"<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۵، ۲۰، ح ۱۴۵۲.</ref>. ایضا فرمود: "بیرق‌های سیاهی که از [[خراسان]] خروج می‌کند به [[کوفه]] نازل خواهند شد، پس چون [[مهدی]] ظاهر شود (در [[مکه]]) [[بیعت]] خود را به سوی آنها خواهد فرستاد"<ref>اثباة الهداة، ج ۳، ۷۲۹، ح ۶۵؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۱۷، ح ۷۷.</ref>. و در فصل [[بنی العباس]] بر دست [[خراسانی]] و [[سفیانی]] خواهد بود، او از [[مشرق]] و او از [[مغرب]] و این دو احدی از ایشان را باقی نخواهند گذاشت"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۲، ح ۹۶.</ref>. و ایضا آن [[حضرت]] فرمود: "در بین اینکه [[لشکر سفیانی]] در [[کوفه]] مشغول قتل و [[غارت]] باشند، بیرق‌هایی از طرف [[خراسان]] برسند که منزل‌ها را به سرعت طی کنند و با ایشان چند نفر از [[اصحاب]] [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} باشد"<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۸۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۸، ح ۱۰۵.</ref>.
::::::اما هویت [[صاحب]] و سردار این [[رایت]] و محل خروج او آنچه به نظر این حقیر می‌رسد آن است که چند [[رایت]] از نقاط مختلفه شرق [[قیام]] خواهد کرد و مجتمع آنها [[خراسان]] است و همه با یکی خواهند شد و از [[خراسان]] [[قیام]] خواهند کرد.
 
اما هویت [[صاحب]] و سردار این [[رایت]] و محل خروج او آنچه به نظر این حقیر می‌رسد آن است که چند [[رایت]] از نقاط مختلفه شرق [[قیام]] خواهد کرد و مجتمع آنها [[خراسان]] است و همه با یکی خواهند شد و از [[خراسان]] [[قیام]] خواهند کرد.
:::::#از سجستان یعنی سیستان: معروف بن خربوذ گفت: "هر وقت بر [[امام باقر|حضرت باقر]] وارد می‌شدیم، می‌فرمود: [[خراسان]] [[خراسان]]! سجستان- سجستان! گویا ما را مژده می‌داد"<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۸۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۴۴، ح ۱۱۷.</ref>. پس معلوم می‌شود که رایتی از سجستان بلند خواهد شد. و در جلد ۱۴ "بحار" از کتاب "[[تاریخ]] [[قم]]" [[امام صادق|حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "خراسان- [[خراسان]]، سجستان- سجستان، گویا می‌بینیم این دو را که سوار بر شتران شده و سرعت می‌کنند به سوی [[قم]]"<ref>بحارالانوار، ج ۶۰، ۲۱۵، ح ۳۴.</ref>. اما به چه قصدی می‌روند معلوم نیست؟
:::::#از سجستان یعنی سیستان: معروف بن خربوذ گفت: "هر وقت بر [[امام باقر|حضرت باقر]] وارد می‌شدیم، می‌فرمود: [[خراسان]] [[خراسان]]! سجستان- سجستان! گویا ما را مژده می‌داد"<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۸۳؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۴۴، ح ۱۱۷.</ref>. پس معلوم می‌شود که رایتی از سجستان بلند خواهد شد. و در جلد ۱۴ "بحار" از کتاب "[[تاریخ]] [[قم]]" [[امام صادق|حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "خراسان- [[خراسان]]، سجستان- سجستان، گویا می‌بینیم این دو را که سوار بر شتران شده و سرعت می‌کنند به سوی [[قم]]"<ref>بحارالانوار، ج ۶۰، ۲۱۵، ح ۳۴.</ref>. اما به چه قصدی می‌روند معلوم نیست؟
:::::#رایاتی از [[مشرق]] یا دورترین بلاد [[مشرق]]، شیلا: [[امام باقر|حضرت باقر]] به ابی خالد کابلی فرمود: "گویا می‌بینم قومی را که در [[مشرق]] خروج کرده‌اند، [[حق]] را مطالبه می‌کنند پس به ایشان داده نمی‌شود، باز مطالبه [[حق]] می‌کنند و به ایشان داده نمی‌شود، پس چون چنین ببینند شمشیرهای خود را بر دوش خود گذارند، آنگاه آنچه می‌خواستند به ایشان داده شود و ایشان قبول نکنند، تا اینکه [[قیام]] کنند و نخواهند داد [[دولت]] را مگر به [[صاحب]] شما، کشته‌های ایشان شهدایند، [[آگاه]] باشید اگر من آن زمان را [[درک]] می‌کردم خود را برای [[صاحب]] این امر نگاه می‌داشتم"<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۸۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۴۳، ح ۱۱۶.</ref>. از این عبارت استفاده میشود که [[نصرت]] این [[رایت]] جائز است مانند [[رایت]] یمنی و لکن حفظ خود را برای [[امام]] {{ع}} بهتر است. و در "[[الزام الناصب]]" از "[[اربعین میرلوحی]]" از [[فضل بن شاذان]] از [[امام باقر|حضرت باقر]]{{ع}} مانند این [[روایت]] را [[نقل]] کرده، اما با تفصیلی بیشتر و چون مشابه باهم است ظاهرش این است که یک [[حدیث]] است و در یک مورد است نهایت تفصیلش بیشتر است، فرمود: "گویا می‌بینم قومی را که خروج کرده‌اند از دورترین بلاد [[مشرق]] از شهری که او را شیلا گویند، [[حق]] خود را از اهل چین طلب کنند و به ایشان ندهند، باز طلب کنند و به ایشان ندهند، پس چون چنین بینند شمشیرهای خود را بر دوش نهند، پس [[راضی]] توجه کنند و [[خراسان]] را از اهلش مطالبه کنند و به ایشان ندهند، پس او را از اهلش بگیرند و آنان [[اراده]] دارند که ملک را ندهند مگر به [[صاحب]] شما"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۱۶۰.</ref>. و از همان "[[اربعین میرلوحی]]" از [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: "هرگاه [[قیام]] کند، قیام‌کننده به [[خراسان]] همان کس که از چین و ملتان آمده، [[سفیانی]] لشکری به سوی وی بفرستد پس [[غلبه]] بر وی نکند"<ref>همان ۲، ۱۶۰.</ref>. در این [[حدیث]] تقریبا تصریح شده به اینکه قیامکننده از خود [[خراسان]] نیست.
:::::#رایاتی از [[مشرق]] یا دورترین بلاد [[مشرق]]، شیلا: [[امام باقر|حضرت باقر]] به ابی خالد کابلی فرمود: "گویا می‌بینم قومی را که در [[مشرق]] خروج کرده‌اند، [[حق]] را مطالبه می‌کنند پس به ایشان داده نمی‌شود، باز مطالبه [[حق]] می‌کنند و به ایشان داده نمی‌شود، پس چون چنین ببینند شمشیرهای خود را بر دوش خود گذارند، آنگاه آنچه می‌خواستند به ایشان داده شود و ایشان قبول نکنند، تا اینکه [[قیام]] کنند و نخواهند داد [[دولت]] را مگر به [[صاحب]] شما، کشته‌های ایشان شهدایند، [[آگاه]] باشید اگر من آن زمان را [[درک]] می‌کردم خود را برای [[صاحب]] این امر نگاه می‌داشتم"<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۸۲؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۴۳، ح ۱۱۶.</ref>. از این عبارت استفاده میشود که [[نصرت]] این [[رایت]] جائز است مانند [[رایت]] یمنی و لکن حفظ خود را برای [[امام]] {{ع}} بهتر است. و در "[[الزام الناصب]]" از "[[اربعین میرلوحی]]" از [[فضل بن شاذان]] از [[امام باقر|حضرت باقر]]{{ع}} مانند این [[روایت]] را [[نقل]] کرده، اما با تفصیلی بیشتر و چون مشابه باهم است ظاهرش این است که یک [[حدیث]] است و در یک مورد است نهایت تفصیلش بیشتر است، فرمود: "گویا می‌بینم قومی را که خروج کرده‌اند از دورترین بلاد [[مشرق]] از شهری که او را شیلا گویند، [[حق]] خود را از اهل چین طلب کنند و به ایشان ندهند، باز طلب کنند و به ایشان ندهند، پس چون چنین بینند شمشیرهای خود را بر دوش نهند، پس [[راضی]] توجه کنند و [[خراسان]] را از اهلش مطالبه کنند و به ایشان ندهند، پس او را از اهلش بگیرند و آنان [[اراده]] دارند که ملک را ندهند مگر به [[صاحب]] شما"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۱۶۰.</ref>. و از همان "[[اربعین میرلوحی]]" از [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: "هرگاه [[قیام]] کند، قیام‌کننده به [[خراسان]] همان کس که از چین و ملتان آمده، [[سفیانی]] لشکری به سوی وی بفرستد پس [[غلبه]] بر وی نکند"<ref>همان ۲، ۱۶۰.</ref>. در این [[حدیث]] تقریبا تصریح شده به اینکه قیامکننده از خود [[خراسان]] نیست.
:::::#[[شعیب بن صالح]] از [[سمرقند]]: [[امام سجاد|حضرت زین العابدین]] {{ع}} فرمود: "بعد از [[خروج عوف سلمی]] در کریت، [[خروج شعیب بن صالح]] است از [[سمرقند]]"<ref>غیبت طوسی، ص ۴۴۴، ح ۴۳۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۱۳، ح ۶۵.</ref>. و [[امام رضا|حضرت رضا]] {{ع}} فرمود: "پیش از این امر [[سفیانی]] و [[یمانی]] است و [[مروانی]] و [[شعیب بن صالح]]"<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۵۴۶، ح ۱۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۳، ح ۹۹.</ref>.
:::::#[[شعیب بن صالح]] از [[سمرقند]]: [[امام سجاد|حضرت زین العابدین]] {{ع}} فرمود: "بعد از [[خروج عوف سلمی]] در کریت، [[خروج شعیب بن صالح]] است از [[سمرقند]]"<ref>غیبت طوسی، ص ۴۴۴، ح ۴۳۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۱۳، ح ۶۵.</ref>. و [[امام رضا|حضرت رضا]] {{ع}} فرمود: "پیش از این امر [[سفیانی]] و [[یمانی]] است و [[مروانی]] و [[شعیب بن صالح]]"<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۵۴۶، ح ۱۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۳، ح ۹۹.</ref>.
::::::این [[حدیث]] نیز ممکن است ناظر به همین [[شعیب بن صالح]] باشد از [[حسن بن جهم]] از ابی الحسن {{ع}} ([[موسی بن جعفر]] یا [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} زیراکه ابی الحسن [[کنیه]] هر دو است و [[حسن بن جهم]] از [[اصحاب]] هر دو است) پرسید از [[فرج]]؟ فرمود: "مختصر بگویم یا مفصل؟ گفت: مختصر. فرمود: هرگاه حرکت کند [[بیرق‌های قیس]] در [[مصر]] و [[بیرق‌های کنده]] یا غیر [[کنده]] در [[خراسان]]"<ref>غیبت طوسی، ص ۴۴۸، ح ۴۴۹؛ اثباة الهداة، ج ۳، ۷۳۳، ح ۸۵.</ref>. زیرا که [[کنده]] به کسر کاف نام طائفه‌ای است و این چندان مناسبت ندارد و طائفه‌ای به نام [[کنده]] فعلا معروفیت ندارد ولی [[کنده]] به ضم کاف نام شهری است در [[سمرقند]] و به [[فتح]] کاف نام ناحیه‌ای است در خجند (خجند نام شهری است بر کنار شط [[سیحون]] و از آنجا تا [[سمرقند]] ده روز راه است که تقریبا هشتاد فرسخ می‌شود) و چنانکه در [[قیس]] گفتیم انسب آن است که نام شهر [[قیس]] باشد نه طائفه [[قیس]]، در [[کنده]] نیز أنسب این است که نام شهر [[کنده]] باشد نه طائفه [[کنده]]، بنابراین با [[شعیب بن صالح]] [[سمرقندی]] مناسبت دارد.
 
::::::'''تذکر به دو مطلب'''
این [[حدیث]] نیز ممکن است ناظر به همین [[شعیب بن صالح]] باشد از [[حسن بن جهم]] از ابی الحسن {{ع}} ([[موسی بن جعفر]] یا [[امام رضا|حضرت رضا]]{{ع}} زیراکه ابی الحسن [[کنیه]] هر دو است و [[حسن بن جهم]] از [[اصحاب]] هر دو است) پرسید از [[فرج]]؟ فرمود: "مختصر بگویم یا مفصل؟ گفت: مختصر. فرمود: هرگاه حرکت کند [[بیرق‌های قیس]] در [[مصر]] و [[بیرق‌های کنده]] یا غیر [[کنده]] در [[خراسان]]"<ref>غیبت طوسی، ص ۴۴۸، ح ۴۴۹؛ اثباة الهداة، ج ۳، ۷۳۳، ح ۸۵.</ref>. زیرا که [[کنده]] به کسر کاف نام طائفه‌ای است و این چندان مناسبت ندارد و طائفه‌ای به نام [[کنده]] فعلا معروفیت ندارد ولی [[کنده]] به ضم کاف نام شهری است در [[سمرقند]] و به [[فتح]] کاف نام ناحیه‌ای است در خجند (خجند نام شهری است بر کنار شط [[سیحون]] و از آنجا تا [[سمرقند]] ده روز راه است که تقریبا هشتاد فرسخ می‌شود) و چنانکه در [[قیس]] گفتیم انسب آن است که نام شهر [[قیس]] باشد نه طائفه [[قیس]]، در [[کنده]] نیز أنسب این است که نام شهر [[کنده]] باشد نه طائفه [[کنده]]، بنابراین با [[شعیب بن صالح]] [[سمرقندی]] مناسبت دارد.
 
'''تذکر به دو مطلب'''
:::::#اینکه در خبر دیگر از [[عمار یاسر]] نام [[شعیب بن صالح]] برده شده و او را علمدار [[امام مهدی|حضرت صاحب]] {{ع}} یاد کرده<ref>غیبت طوسی، ص ۴۶۴، ح ۴۷۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۰۸، ح ۴۵.</ref> و همچنین در "[[ملاحم و فتن]]" از سفیان کلبی<ref>التشریف بالمنن، ص ۱۲۰.</ref> و این به ظاهر منافات را می‌رساند و حمل بر دو نفر هم بعید می‌نماید، ولی در "[[ملاحم و فتن]]" حدیثی [[نقل]] کرده که [[اتحاد]] را آسان میکند، از [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]]{{صل}} فرمود: "سپس رو می‌آورد [[شعیب بن صالح]]، [[خداوند]] بلاد شعیب را به [[رحمت]] خود سیراب گرداند، میآید با بیرق‌های سیاه [[مهدیه]] با نصر [[خدا]] تا اینکه [[بیعت]] می‌کند و سپس علمدار او باشد"<ref>التشریف بالمنن، ص ۲۷۲، ح ۳۹۴.</ref>.
:::::#اینکه در خبر دیگر از [[عمار یاسر]] نام [[شعیب بن صالح]] برده شده و او را علمدار [[امام مهدی|حضرت صاحب]] {{ع}} یاد کرده<ref>غیبت طوسی، ص ۴۶۴، ح ۴۷۹؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۰۸، ح ۴۵.</ref> و همچنین در "[[ملاحم و فتن]]" از سفیان کلبی<ref>التشریف بالمنن، ص ۱۲۰.</ref> و این به ظاهر منافات را می‌رساند و حمل بر دو نفر هم بعید می‌نماید، ولی در "[[ملاحم و فتن]]" حدیثی [[نقل]] کرده که [[اتحاد]] را آسان میکند، از [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]]{{صل}} فرمود: "سپس رو می‌آورد [[شعیب بن صالح]]، [[خداوند]] بلاد شعیب را به [[رحمت]] خود سیراب گرداند، میآید با بیرق‌های سیاه [[مهدیه]] با نصر [[خدا]] تا اینکه [[بیعت]] می‌کند و سپس علمدار او باشد"<ref>التشریف بالمنن، ص ۲۷۲، ح ۳۹۴.</ref>.
:::::#اینکه از ظاهر [[حدیث]] [[امام سجاد|حضرت زین العابدین]] و [[امام رضا|حضرت رضا]]{{عم}} معلوم می‌شود که [[شعیب بن صالح]] خود سردار و [[صاحب]] [[رایت]] است<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۳، ۱۹۹، ح ۷۲۰.</ref>. ولی در کتاب "[[ملاحم و فتن]]" سه [[حدیث]] [[نقل]] کرده که از آنها ظاهر می‌شود که او علمدار و مقدمه آن [[لشکر]] است. از [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "هرگاه رایات سیاهی که [[شعیب بن صالح]] در او باشد [[لشکر سفیانی]] را هزیمت دهد [[مردم]] آرزوی [[مهدی]] کنند و به جستجوی او برآیند"<ref>همان ۳، ۷۶، ح ۶۲۰.</ref>. و از [[محمد]] بن الحنیفه گفت: "[[رایت]] سیاهی برای [[بنی العباس]] از [[خراسان]] خارج میشود، سپس [[رایت]] دیگری نیز سیاه از [[خراسان]] خارج می‌شود که کلاه‌هایشان سیاه و لباس‌هایشان سفید باشد، بر مقدمه ایشان مردی است که نامش [[شعیب بن صالح]] یا [[صالح]] بن شعیب و از [[بنی تمیم]] است هزیمت خواهند داد [[اصحاب]] [[سفیانی]] را، تا اینکه به [[بیت المقدس]] نازل شوند، او برای [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} مهیا و آماده می‌کند [[سلطنت]] را"<ref>همان ۱، ۳۹۷، ح ۲۵۶؛ التشریف بالمنن، ص ۱۱۷، ح ۱۱۰.</ref>. و [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "[[جوانی]] از [[بنی هاشم]] که در کف راست او خالی است، از [[خراسان]] خواهد آمد و در جلو او [[شعیب بن صالح]] است، با [[اصحاب]] [[سفیانی]] [[جنگ]] خواهد کرد و ایشان را هزیمت خواهد داد"<ref>التشریف بالمنن، ص ۱۲۰، ح ۱۱۵.</ref>.
:::::#اینکه از ظاهر [[حدیث]] [[امام سجاد|حضرت زین العابدین]] و [[امام رضا|حضرت رضا]]{{عم}} معلوم می‌شود که [[شعیب بن صالح]] خود سردار و [[صاحب]] [[رایت]] است<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۳، ۱۹۹، ح ۷۲۰.</ref>. ولی در کتاب "[[ملاحم و فتن]]" سه [[حدیث]] [[نقل]] کرده که از آنها ظاهر می‌شود که او علمدار و مقدمه آن [[لشکر]] است. از [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "هرگاه رایات سیاهی که [[شعیب بن صالح]] در او باشد [[لشکر سفیانی]] را هزیمت دهد [[مردم]] آرزوی [[مهدی]] کنند و به جستجوی او برآیند"<ref>همان ۳، ۷۶، ح ۶۲۰.</ref>. و از [[محمد]] بن الحنیفه گفت: "[[رایت]] سیاهی برای [[بنی العباس]] از [[خراسان]] خارج میشود، سپس [[رایت]] دیگری نیز سیاه از [[خراسان]] خارج می‌شود که کلاه‌هایشان سیاه و لباس‌هایشان سفید باشد، بر مقدمه ایشان مردی است که نامش [[شعیب بن صالح]] یا [[صالح]] بن شعیب و از [[بنی تمیم]] است هزیمت خواهند داد [[اصحاب]] [[سفیانی]] را، تا اینکه به [[بیت المقدس]] نازل شوند، او برای [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} مهیا و آماده می‌کند [[سلطنت]] را"<ref>همان ۱، ۳۹۷، ح ۲۵۶؛ التشریف بالمنن، ص ۱۱۷، ح ۱۱۰.</ref>. و [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} فرمود: "[[جوانی]] از [[بنی هاشم]] که در کف راست او خالی است، از [[خراسان]] خواهد آمد و در جلو او [[شعیب بن صالح]] است، با [[اصحاب]] [[سفیانی]] [[جنگ]] خواهد کرد و ایشان را هزیمت خواهد داد"<ref>التشریف بالمنن، ص ۱۲۰، ح ۱۱۵.</ref>.
::::::در این [[حدیث]] [[صاحب]] [[رایت]] را مردی از [[بنی هاشم]] معرفی کرده و آن دو [[حدیث]] دیگر از [[صاحب]] [[رایت]] ساکت است. بعید نیست که مطابق این سه [[حدیث]] [[شعیب بن صالح]] سردار مقدمه باشد نه [[صاحب]] [[رایت]]، مؤیدش هم حدیثی است که قریبا از [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} گذشت که فرمود: "چون [[مهدی]] در [[مکه]] ظاهر شود [[خراسانی]] [[بیعت]] خود را از [[کوفه]] خواهد فرستاد"<ref>غیبت طوسی، ص ۴۵۲، ح ۴۵۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۱۷، ح ۷۷.</ref>. پس ممکن است که [[بیعت]] خود را به توسط [[شعیب بن صالح]] با عدهای از [[کوفه]] بفرستد و چون به خدمت آن [[حضرت]] برسد او را علمدار خود کند و اینکه ذکر [[صاحب]] [[رایت]] نشده و ذکر [[شعیب بن صالح]] شده، از جهت شجاعت‌هایی است که از وی ظاهر می‌شود و در آن [[رایت]] از همه نامی‌تر و شجاعتر است.
 
::::::در "[[ملاحم و فتن]]" در وصفش از سفیان کلبی [[نقل]] کرده که گفت: بر لواء [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} [[جوانی]] است تازه سن، زرد چهره، موی سرش کم، اگر با کوه‌ها بجنگد آنها را نرم کند و از هم بپاشد<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۱، ۳۹۸.</ref>.
در این [[حدیث]] [[صاحب]] [[رایت]] را مردی از [[بنی هاشم]] معرفی کرده و آن دو [[حدیث]] دیگر از [[صاحب]] [[رایت]] ساکت است. بعید نیست که مطابق این سه [[حدیث]] [[شعیب بن صالح]] سردار مقدمه باشد نه [[صاحب]] [[رایت]]، مؤیدش هم حدیثی است که قریبا از [[امام باقر|حضرت باقر]] {{ع}} گذشت که فرمود: "چون [[مهدی]] در [[مکه]] ظاهر شود [[خراسانی]] [[بیعت]] خود را از [[کوفه]] خواهد فرستاد"<ref>غیبت طوسی، ص ۴۵۲، ح ۴۵۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۱۷، ح ۷۷.</ref>. پس ممکن است که [[بیعت]] خود را به توسط [[شعیب بن صالح]] با عدهای از [[کوفه]] بفرستد و چون به خدمت آن [[حضرت]] برسد او را علمدار خود کند و اینکه ذکر [[صاحب]] [[رایت]] نشده و ذکر [[شعیب بن صالح]] شده، از جهت شجاعت‌هایی است که از وی ظاهر می‌شود و در آن [[رایت]] از همه نامی‌تر و شجاعتر است.
::::::'''حاصل [[کلام]] در [[رایت]] [[خراسان]]:''' به‌طور قطع از [[اخبار]] استفاده نمی‌شود که رایتی بالخصوص از [[خراسان]] معهود فعلی [[قیام]] کند، بلکه آنچه استفاده می‌شود آن است که [[خراسان]] فعلی محل استطراق [[رایات شرقی]] و اجتماع آنها است و اگر با آنها عده‌ای هم از خراسان ضمیمه شوند ممکن است، چنانکه از جاهای دیگر نیز ضمیمه خواهند شد<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص۲۰۵-۲۱۰.</ref>.
 
در "[[ملاحم و فتن]]" در وصفش از سفیان کلبی [[نقل]] کرده که گفت: بر لواء [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} [[جوانی]] است تازه سن، زرد چهره، موی سرش کم، اگر با کوه‌ها بجنگد آنها را نرم کند و از هم بپاشد<ref>معجم احادیث الامام المهدی، ج ۱، ۳۹۸.</ref>.
 
'''حاصل [[کلام]] در [[رایت]] [[خراسان]]:''' به‌طور قطع از [[اخبار]] استفاده نمی‌شود که رایتی بالخصوص از [[خراسان]] معهود فعلی [[قیام]] کند، بلکه آنچه استفاده می‌شود آن است که [[خراسان]] فعلی محل استطراق [[رایات شرقی]] و اجتماع آنها است و اگر با آنها عده‌ای هم از خراسان ضمیمه شوند ممکن است، چنانکه از جاهای دیگر نیز ضمیمه خواهند شد<ref>[[محمد جواد خراسانی|خراسانی، محمد جواد]]، [[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]، ص۲۰۵-۲۱۰.</ref>.
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۸۷: خط ۹۴:
| پاسخ = آقای '''[[کامل سلیمان]]'''، در کتاب ''«[[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = آقای '''[[کامل سلیمان]]'''، در کتاب ''«[[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«'''رسول اکرم {{صل}} می‌فرمایند:'''"پرچم‌های سیاهی از خاور زمین به اهتزاز درمی‌آید که با مردی از اولاد ابو سفیان می‌جنگد و زمینه فرمانبرداری از مهدی {{ع}} را فراهم می‌آورد"<ref>{{متن حدیث|" تَخْرُجُ مِنَ الْمَشْرِقِ رَايَاتُ سُودُ ، تُقَاتِلْ رَجُلًا مِنْ وُلْدِ أَبِي سُفْيَانَ ، وَ يُؤَدُّونَ الطَّاعَةِ لِلْمَهْدِيِّ "}}؛ الملاحم و الفتن، ص ۴۴؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۴۱.</ref>. "پرچم‌های سیاهی از خراسان می‌آید و در کنار دجله فرود می‌آید"<ref>{{متن حدیث|" وُرُودُ الرَّايَاتُ السُّودُ مِنْ خُرَاسَانَ ، حَتَّى تُنْزِلَ سَاحِلِ دِجْلَةَ "}}؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۵، ۱۸۶، ۹۷؛ الزام الناصب، ص ۱۸۵؛ المحجة البیضاء، ج ۴، ص ۳۴۲؛ الامام المهدی، ص ۲۳۳.</ref>.
::::::«'''رسول اکرم {{صل}} می‌فرمایند:'''"پرچم‌های سیاهی از خاور زمین به اهتزاز درمی‌آید که با مردی از اولاد ابو سفیان می‌جنگد و زمینه فرمانبرداری از مهدی {{ع}} را فراهم می‌آورد"<ref>{{متن حدیث|" تَخْرُجُ مِنَ الْمَشْرِقِ رَايَاتُ سُودُ ، تُقَاتِلْ رَجُلًا مِنْ وُلْدِ أَبِي سُفْيَانَ ، وَ يُؤَدُّونَ الطَّاعَةِ لِلْمَهْدِيِّ "}}؛ الملاحم و الفتن، ص ۴۴؛ الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۱۴۱.</ref>. "پرچم‌های سیاهی از خراسان می‌آید و در کنار دجله فرود می‌آید"<ref>{{متن حدیث|" وُرُودُ الرَّايَاتُ السُّودُ مِنْ خُرَاسَانَ ، حَتَّى تُنْزِلَ سَاحِلِ دِجْلَةَ "}}؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۵، ۱۸۶، ۹۷؛ الزام الناصب، ص ۱۸۵؛ المحجة البیضاء، ج ۴، ص ۳۴۲؛ الامام المهدی، ص ۲۳۳.</ref>.
::::::'''امیر مؤمنان {{ع}} می‌فرماید:''' مولای متقیان و امیر مؤمنان حضرت علی {{ع}} در تفسیر آیه شریفه‌ {{متن قرآن|فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَيْنِهِمْ }}<ref>سوره زخرف، آیه ۶۵.</ref> فرمود:از مشاهده سه نشانه منتظر فرج باشید: ۱- اختلاف شامیان‌. ۲- پرچم‌های سیاه از خراسان‌. ۳- صیحه آسمانی در ماه رمضان"<ref>{{متن حدیث|" إنتظروا الْفَرْجِ مِنْ ثَلَاثٍ: اخْتِلَافُ أَهْلِ الشَّامِ فِيمَا بَيْنَهُمْ، وَ الرَّايَاتُ السُّودُ مِنْ خُرَاسَانَ، وَ الْفَزْعَةُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ! "}}؛ غیبت نعمانی، ص ۱۳۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۹، ۲۸۵؛ الامام المهدی، ص ۴۵، ۲۲۰؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۲۰؛ بشارة الاسلام، ص ۴۰۹؛ ینابیع المودة، ج ۳، ص ۱۰۹؛ المهدی، ص ۹.</ref>. تعبیر شامیان، شامل لبنان و فلسطین نیز هست و اختلاف در میان مردم‌ شام و فلسطین و لبنان در عصر ما به اوج خود رسیده و لبنان را در سراشیبی سقوط قرار داده و فلسطین را از پای درآورده است. و در انتظار صیحه آسمانی و سید خراسانی هستیم. "چون نشانه‌های ظهور فرا رسد، خداوند یکی از شیعیان ایرانی را برمی‌انگیزد که گرامیترین اسب‌سوار عرب است و بهترین اسلحه را در اختیار دارد. خداوند به وسیله آنها دین را یاری می‌کند"<ref>{{متن حدیث|" إِذا وَقَعَتِ الملاحم، بَعَثَ اللَّهَ رَجُلًا مِنَ الْمَوَالِي، أَكْرَمَ الْعَرَبِ فُرْسَاناً، وَ أجودهم سِلَاحاً، يُؤَيِّدُ اللَّهُ بِهِمْ الدِّينِ"}}؛ بشارة الاسلام، ص ۲۹.</ref>. در اینجا، امیر مؤمنان {{ع}} با کلمه "موالی" توجه داده که این مرد جلیل القدر اهل ایران است و عرب نیست ولی با تعبیر "اکرم العرب" به اصالت نسبت و بلندی شرف او اشاره می‌کند که او سید هاشمی و از اولاد اشرف کائنات و از نسل سرور شهیدان است.
 
::::::'''امام باقر {{ع}} می‌فرماید:'''"چون اولاد فلانی دچار اختلاف شدند، فرج نزدیک است. فرج شما بستگی به اختلاف آنها دارد. چون نشانه‌های اختلاف ظاهر شد منتظر ندای آسمانی در ماه رمضان باشید. چون ندا شنیده شد مردم بر آنها جری می‌شوند و سفیانی خروج می‌کند و کارشان پراکنده می‌شود و سید خراسانی بر علیه آنها خروج می‌کند، خراسانی از مشرق و سفیانی از مغرب به سوی کوفه می‌تازند و هر دو چون دو اسب مسابقه به دنبال یکدیگر وارد کوفه می‌شوند، اولاد فلانی به دست آنها نابود می‌شوند سپاهیان سفیانی و خراسانی احدی را از آنها زنده نمی‌گذارند"<ref>{{متن حدیث|"إِذَا اخْتَلَفَ بَنُو فُلَانٍ فیما بینهم، فَعِنْدَ ذلک الْفَرْجِ. وَ لیس فرجکم إِلَّا فی اخْتِلَافِهِمْ. فَإِذَا کان فَتَوَقَّعُوا الصیحة فی شَهْرِ رَمَضَانَ. وَ إِذَا کان ذلک طَمِعَ النَّاسُ فیهم، وَ اخْتَلَفَتِ الکلمة وَ کان خُرُوجِ السفیانی، وَ یتشتت أَمْرُهُمْ، وَ یخرج علیهم الخراسانی، هَذَا مِنَ الْمَشْرِقِ وَ هَذَا مِنَ الْمَغْرِبِ، یستبقان إلی الکوفة کفرسی رِهَانَ، هَذَا مِنْ هُنَا، وَ هَذَا مِنْ هُنَا، حتی یکون هلاک بنی فُلَانٍ علی أیدیهما... أَمَّا إِنَّهُمَا لَا یبقیان أَحَداً ! "}}؛ غیبت نعمانی، ص ۱۳۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۱؛ الامام المهدی، ص ۲۲۳؛ المهدی، ص ۱۹۶؛ بشارة الاسلام، ص ۹۲.</ref>.
'''امیر مؤمنان {{ع}} می‌فرماید:''' مولای متقیان و امیر مؤمنان حضرت علی {{ع}} در تفسیر آیه شریفه‌ {{متن قرآن|فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَيْنِهِمْ }}<ref>سوره زخرف، آیه ۶۵.</ref> فرمود:از مشاهده سه نشانه منتظر فرج باشید: ۱- اختلاف شامیان‌. ۲- پرچم‌های سیاه از خراسان‌. ۳- صیحه آسمانی در ماه رمضان"<ref>{{متن حدیث|" إنتظروا الْفَرْجِ مِنْ ثَلَاثٍ: اخْتِلَافُ أَهْلِ الشَّامِ فِيمَا بَيْنَهُمْ، وَ الرَّايَاتُ السُّودُ مِنْ خُرَاسَانَ، وَ الْفَزْعَةُ فِي شَهْرِ رَمَضَانَ! "}}؛ غیبت نعمانی، ص ۱۳۳؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۲۹، ۲۸۵؛ الامام المهدی، ص ۴۵، ۲۲۰؛ [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۲۲۰؛ بشارة الاسلام، ص ۴۰۹؛ ینابیع المودة، ج ۳، ص ۱۰۹؛ المهدی، ص ۹.</ref>. تعبیر شامیان، شامل لبنان و فلسطین نیز هست و اختلاف در میان مردم‌ شام و فلسطین و لبنان در عصر ما به اوج خود رسیده و لبنان را در سراشیبی سقوط قرار داده و فلسطین را از پای درآورده است. و در انتظار صیحه آسمانی و سید خراسانی هستیم. "چون نشانه‌های ظهور فرا رسد، خداوند یکی از شیعیان ایرانی را برمی‌انگیزد که گرامیترین اسب‌سوار عرب است و بهترین اسلحه را در اختیار دارد. خداوند به وسیله آنها دین را یاری می‌کند"<ref>{{متن حدیث|" إِذا وَقَعَتِ الملاحم، بَعَثَ اللَّهَ رَجُلًا مِنَ الْمَوَالِي، أَكْرَمَ الْعَرَبِ فُرْسَاناً، وَ أجودهم سِلَاحاً، يُؤَيِّدُ اللَّهُ بِهِمْ الدِّينِ"}}؛ بشارة الاسلام، ص ۲۹.</ref>. در اینجا، امیر مؤمنان {{ع}} با کلمه "موالی" توجه داده که این مرد جلیل القدر اهل ایران است و عرب نیست ولی با تعبیر "اکرم العرب" به اصالت نسبت و بلندی شرف او اشاره می‌کند که او سید هاشمی و از اولاد اشرف کائنات و از نسل سرور شهیدان است.
:::::: '''امام صادق {{ع}} می‌فرماید:'''"در آن میان پرچم‌های هدایت از خراسان بیرون آمده، با شتابی هرچه تمام‌تر منازل را طی کرده پیش می‌تازند و تعدادی از یاران قائم {{ع}} در میان آنها خواهد بود. آنگاه مردی از شیعیان غیرعرب با گروهی از مستضعفان از کوفه خروج می‌کند که سپاهیان سفیانی او را در میان حیره و کوفه به قتل می‌رسانند"<ref>{{متن حدیث|" وَ بيناهم كَذَلِكَ‏، إِذْ تُقْبَلُ رَايَاتُ هَدْيٍ مِنْ خُرَاسَانَ تَطْوِي الْمَنَازِلِ طَيّاً حَثِيثاً، وَ مَعَهُمْ نَفَرُ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ.. ثُمَّ يَخْرُجُ رَجُلُ مِنْ مَوَالِي الْكُوفَةِ فِي ضُعَفَاءُ، فَيَقْتُلُهُ جَيْشُ السُّفْيَانِيِّ بَيْنَ الْحِيرَةِ وَ الْكُوفَةِ "}}؛ المهدی، ص ۱۹۴؛ بشارة الاسلام، ص ۵۵؛ غیبت نعمانی، ص ۱۴۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۷.</ref>»<ref>[[کامل سلیمان|کامل سلیمان]]، [[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج2، ص 762-772.</ref>.
 
'''امام باقر {{ع}} می‌فرماید:'''"چون اولاد فلانی دچار اختلاف شدند، فرج نزدیک است. فرج شما بستگی به اختلاف آنها دارد. چون نشانه‌های اختلاف ظاهر شد منتظر ندای آسمانی در ماه رمضان باشید. چون ندا شنیده شد مردم بر آنها جری می‌شوند و سفیانی خروج می‌کند و کارشان پراکنده می‌شود و سید خراسانی بر علیه آنها خروج می‌کند، خراسانی از مشرق و سفیانی از مغرب به سوی کوفه می‌تازند و هر دو چون دو اسب مسابقه به دنبال یکدیگر وارد کوفه می‌شوند، اولاد فلانی به دست آنها نابود می‌شوند سپاهیان سفیانی و خراسانی احدی را از آنها زنده نمی‌گذارند"<ref>{{متن حدیث|"إِذَا اخْتَلَفَ بَنُو فُلَانٍ فیما بینهم، فَعِنْدَ ذلک الْفَرْجِ. وَ لیس فرجکم إِلَّا فی اخْتِلَافِهِمْ. فَإِذَا کان فَتَوَقَّعُوا الصیحة فی شَهْرِ رَمَضَانَ. وَ إِذَا کان ذلک طَمِعَ النَّاسُ فیهم، وَ اخْتَلَفَتِ الکلمة وَ کان خُرُوجِ السفیانی، وَ یتشتت أَمْرُهُمْ، وَ یخرج علیهم الخراسانی، هَذَا مِنَ الْمَشْرِقِ وَ هَذَا مِنَ الْمَغْرِبِ، یستبقان إلی الکوفة کفرسی رِهَانَ، هَذَا مِنْ هُنَا، وَ هَذَا مِنْ هُنَا، حتی یکون هلاک بنی فُلَانٍ علی أیدیهما... أَمَّا إِنَّهُمَا لَا یبقیان أَحَداً ! "}}؛ غیبت نعمانی، ص ۱۳۵؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۱؛ الامام المهدی، ص ۲۲۳؛ المهدی، ص ۱۹۶؛ بشارة الاسلام، ص ۹۲.</ref>.
 
'''امام صادق {{ع}} می‌فرماید:'''"در آن میان پرچم‌های هدایت از خراسان بیرون آمده، با شتابی هرچه تمام‌تر منازل را طی کرده پیش می‌تازند و تعدادی از یاران قائم {{ع}} در میان آنها خواهد بود. آنگاه مردی از شیعیان غیرعرب با گروهی از مستضعفان از کوفه خروج می‌کند که سپاهیان سفیانی او را در میان حیره و کوفه به قتل می‌رسانند"<ref>{{متن حدیث|" وَ بيناهم كَذَلِكَ‏، إِذْ تُقْبَلُ رَايَاتُ هَدْيٍ مِنْ خُرَاسَانَ تَطْوِي الْمَنَازِلِ طَيّاً حَثِيثاً، وَ مَعَهُمْ نَفَرُ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ.. ثُمَّ يَخْرُجُ رَجُلُ مِنْ مَوَالِي الْكُوفَةِ فِي ضُعَفَاءُ، فَيَقْتُلُهُ جَيْشُ السُّفْيَانِيِّ بَيْنَ الْحِيرَةِ وَ الْكُوفَةِ "}}؛ المهدی، ص ۱۹۴؛ بشارة الاسلام، ص ۵۵؛ غیبت نعمانی، ص ۱۴۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۷.</ref>»<ref>[[کامل سلیمان|کامل سلیمان]]، [[روزگار رهایی ج۱ (کتاب)|روزگار رهایی]]، ج2، ص 762-772.</ref>.
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۹۷: خط ۱۰۷:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[جواد جعفری]]''' نویسنده کتاب «[[حدیث حضور (کتاب)|حدیث حضور]]» در بیاناتی با عنوان ''«[http://shabestan.ir/detail/News/432694 [[سید خراسانی]] کیست و چه مدت [[حکومت]] می‌کند؟]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[جواد جعفری]]''' نویسنده کتاب «[[حدیث حضور (کتاب)|حدیث حضور]]» در بیاناتی با عنوان ''«[http://shabestan.ir/detail/News/432694 [[سید خراسانی]] کیست و چه مدت [[حکومت]] می‌کند؟]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«در رابطه با بحث [[خراسانی]] دو نوع [[روایات]] داریم روایاتی که در منابع و کتب [[شیعه]] هستند و معتبرند و روایاتی که در کتب [[اهل سنت]] است و اعتبار لازم را ندارند، طبق [[روایات]] [[شیعه]] در رابطه با [[خراسانی]] یک [[روایت]] صحیح [[سند]] داریم و آن اینکه یکی از [[علائم ظهور]] [[خروج خراسانی]] است.
::::::«در رابطه با بحث [[خراسانی]] دو نوع [[روایات]] داریم روایاتی که در منابع و کتب [[شیعه]] هستند و معتبرند و روایاتی که در کتب [[اهل سنت]] است و اعتبار لازم را ندارند، طبق [[روایات]] [[شیعه]] در رابطه با [[خراسانی]] یک [[روایت]] صحیح [[سند]] داریم و آن اینکه یکی از [[علائم ظهور]] [[خروج خراسانی]] است.
::::::در کتاب [[غیبت]] [[شیخ طوسی]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده که می فرمایند: سه کس قبل از [[ظهور]] [[قیام]] خواهند کرد؛ [[خراسانی]]، [[سفیانی]] و [[یمانی]] و در یک سال، یک ماه و یک [[روز قیام]] می کنند و قیامشان هماهنگ است. در [[روایات]] است که [[خراسانی]] از شرق خروج می کند البته روایتش ضعیف است و برای از بین بردن [[بنی عباس]] به سمت [[کوفه]] حرکت می کند و یک [[روایت]] دیگری داریم در [[غیبت نعمانی]] که [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: کمی [[پیش از ظهور]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} پنج نشانه است که یکی از نشانه ها [[خروج خراسانی]] است<ref>[[جواد جعفری|جعفری، جواد]]، بیاناتی با عنوان ''«[http://shabestan.ir/detail/News/432694 سید خراسانی کیست و چه مدت حکومت می‌کند؟]</ref>.
 
در کتاب [[غیبت]] [[شیخ طوسی]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده که می فرمایند: سه کس قبل از [[ظهور]] [[قیام]] خواهند کرد؛ [[خراسانی]]، [[سفیانی]] و [[یمانی]] و در یک سال، یک ماه و یک [[روز قیام]] می کنند و قیامشان هماهنگ است. در [[روایات]] است که [[خراسانی]] از شرق خروج می کند البته روایتش ضعیف است و برای از بین بردن [[بنی عباس]] به سمت [[کوفه]] حرکت می کند و یک [[روایت]] دیگری داریم در [[غیبت نعمانی]] که [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند: کمی [[پیش از ظهور]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} پنج نشانه است که یکی از نشانه ها [[خروج خراسانی]] است<ref>[[جواد جعفری|جعفری، جواد]]، بیاناتی با عنوان ''«[http://shabestan.ir/detail/News/432694 سید خراسانی کیست و چه مدت حکومت می‌کند؟]</ref>.
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۱۰۵: خط ۱۱۶:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[قنبر علی صمدی]]'''، در مقاله ''«[[اصحاب و یاران مهدی (مقاله)|اصحاب و یاران مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[قنبر علی صمدی]]'''، در مقاله ''«[[اصحاب و یاران مهدی (مقاله)|اصحاب و یاران مهدی]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«براساس [[روایات]]، از نیروهایی که [[هنگام ظهور]]، به [[حمایت]] از [[قیام]] [[حضرت]] به پا می‌خیزند، [[سپاهیان]] خراسانند که از [[ایران]] سازماندهی می‌شوند. [[سپاه]] اهالی [[خراسان]] که در [[روایات]] ناظر به [[ایران]] آن زمان است و تا مناطق ماوراءالنهر را شامل می‌شود، [[پس از ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}  با [[پرچم‌های سیاه]]، به [[فرماندهی]] [[سید خراسانی]] برای [[بیعت]] و [[یاری امام مهدی]]  حرکت می‌کنند. این، هنگامی است که [[امام عصر]]  از [[مدینه]] به سوی [[کوفه]] حرکت کرده است. [[سپاه]] [[خراسانی]]، میان راه به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} می‌پیوندند و تحت [[فرمان]] [[حضرت]]، برای [[جنگ]] با [[سفیانی]] راهی [[کوفه]] می‌شوند. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرموده است: هنگامی که مشاهده کردید [[پرچم‌های سیاه]] از سوی [[خراسان]] می‌آیند، با هر وسیله ممکن به سوی آنها بشتابید؛ هر چند مجبور باشید برای این کار روی برف و یخ سینه‌ خیز بروید؛ چرا که [[خلیفة الله]] [[مهدی]] میان آن پرچم‌ها حضور دارد<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵۱، ص۸۲.</ref>.
::::::«براساس [[روایات]]، از نیروهایی که [[هنگام ظهور]]، به [[حمایت]] از [[قیام]] [[حضرت]] به پا می‌خیزند، [[سپاهیان]] خراسانند که از [[ایران]] سازماندهی می‌شوند. [[سپاه]] اهالی [[خراسان]] که در [[روایات]] ناظر به [[ایران]] آن زمان است و تا مناطق ماوراءالنهر را شامل می‌شود، [[پس از ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}  با [[پرچم‌های سیاه]]، به [[فرماندهی]] [[سید خراسانی]] برای [[بیعت]] و [[یاری امام مهدی]]  حرکت می‌کنند. این، هنگامی است که [[امام عصر]]  از [[مدینه]] به سوی [[کوفه]] حرکت کرده است. [[سپاه]] [[خراسانی]]، میان راه به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} می‌پیوندند و تحت [[فرمان]] [[حضرت]]، برای [[جنگ]] با [[سفیانی]] راهی [[کوفه]] می‌شوند. [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} فرموده است: هنگامی که مشاهده کردید [[پرچم‌های سیاه]] از سوی [[خراسان]] می‌آیند، با هر وسیله ممکن به سوی آنها بشتابید؛ هر چند مجبور باشید برای این کار روی برف و یخ سینه‌ خیز بروید؛ چرا که [[خلیفة الله]] [[مهدی]] میان آن پرچم‌ها حضور دارد<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵۱، ص۸۲.</ref>.
::::::[[ابو خالد کابلی]] از [[امام باقر|حضرت باقر]]{{ع}}  [[روایت]] کرده است که فرمود: گویا می‌بینم قومی را که در [[مشرق]] خروج کرده‌اند و [[حق]] را مطالبه می‌کنند؛ پس به ایشان داده نمی‌شود. باز مطالبه [[حق]] می‌کنند و به ایشان داده نمی‌شود؛ پس چون چنین ببینند، شمشیرهای خود را بر دوش خود گذارند. آن‌گاه آنچه می‌خواستند به ایشان داده شود و ایشان قبول نکنند، تا این‌که [[قیام]] کنند و نخواهند [[دولت]] را مگر، به [[صاحب]] شما. کشته‌های ایشان، شهدایند. [[آگاه]] باشید اگر من آن زمان را [[درک]] می‌کردم، خود را برای [[صاحب]] این امر، نگاه می‌داشتم<ref>نعمانی، الغیبه، ص۱۸۲؛  كورانی، معجم احاديث المهدی، ج۳، ص۲۶۹.</ref>. این [[روایت]]، بر اصالت و [[حقانیت]] [[نهضت]] مردمان [[مشرق]] [[زمین]] و نقش زمینه‌ساز آن دلالت روشنی دارد. ظاهراً کلمة «[[مشرق]]» در این [[روایت]] نیز ناظر به منطقه [[خراسان]] است؛ همان چیزی که در دیگر [[روایات]] بدان تصریح شده است. از این [[روایت]] استفاده می‌شود که تشکیل [[سپاه]] و سازماندهی رزمندگان [[خراسان]]، با [[مدیریت]] مستقیم [[امام مهدی]]  و دست‌كم با هماهنگی و اشراف آن [[حضرت]] است. آنان، در مقابله و [[شکست]] [[دشمنان]] [[حضرت]] در [[عراق]] یعنی جنبش [[سفیانی]]، نقش مؤثری خواهند داشت.
 
::::::در رابطه با [[قیام خراسانی]]، چند نکته قابل ذکر است:
[[ابو خالد کابلی]] از [[امام باقر|حضرت باقر]]{{ع}}  [[روایت]] کرده است که فرمود: گویا می‌بینم قومی را که در [[مشرق]] خروج کرده‌اند و [[حق]] را مطالبه می‌کنند؛ پس به ایشان داده نمی‌شود. باز مطالبه [[حق]] می‌کنند و به ایشان داده نمی‌شود؛ پس چون چنین ببینند، شمشیرهای خود را بر دوش خود گذارند. آن‌گاه آنچه می‌خواستند به ایشان داده شود و ایشان قبول نکنند، تا این‌که [[قیام]] کنند و نخواهند [[دولت]] را مگر، به [[صاحب]] شما. کشته‌های ایشان، شهدایند. [[آگاه]] باشید اگر من آن زمان را [[درک]] می‌کردم، خود را برای [[صاحب]] این امر، نگاه می‌داشتم<ref>نعمانی، الغیبه، ص۱۸۲؛  كورانی، معجم احاديث المهدی، ج۳، ص۲۶۹.</ref>. این [[روایت]]، بر اصالت و [[حقانیت]] [[نهضت]] مردمان [[مشرق]] [[زمین]] و نقش زمینه‌ساز آن دلالت روشنی دارد. ظاهراً کلمة «[[مشرق]]» در این [[روایت]] نیز ناظر به منطقه [[خراسان]] است؛ همان چیزی که در دیگر [[روایات]] بدان تصریح شده است. از این [[روایت]] استفاده می‌شود که تشکیل [[سپاه]] و سازماندهی رزمندگان [[خراسان]]، با [[مدیریت]] مستقیم [[امام مهدی]]  و دست‌كم با هماهنگی و اشراف آن [[حضرت]] است. آنان، در مقابله و [[شکست]] [[دشمنان]] [[حضرت]] در [[عراق]] یعنی جنبش [[سفیانی]]، نقش مؤثری خواهند داشت.
 
در رابطه با [[قیام خراسانی]]، چند نکته قابل ذکر است:
:::::#عنوان [[خراسان]] ـ همان‌گونه كه اشاره شد ـ تا آن طرف بلخ و بخارا را شامل می‌شود؛ لذا درباره محل خروج وی و این‌که [[خراسانی]] از کدام قسمت [[خراسان]] خروج می‌کند، در [[روایات]] به محل خاصی اشاره نشده است.
:::::#عنوان [[خراسان]] ـ همان‌گونه كه اشاره شد ـ تا آن طرف بلخ و بخارا را شامل می‌شود؛ لذا درباره محل خروج وی و این‌که [[خراسانی]] از کدام قسمت [[خراسان]] خروج می‌کند، در [[روایات]] به محل خاصی اشاره نشده است.
:::::#ماهیت و چگونگی [[قیام خراسانی]] نیز در [[روایات]] به صورت شفاف بیان نشده است؛ به همین سبب در این خصوص و نیز شخصیتی که [[رهبری]] این [[قیام]] را بر عهده دارد، اطلاعات دقیقی وجود ندارد. در برخی [[روایات]] سخن از خروج [[سید خراسانی]] و در برخی دیگر از [[روایات]] از [[سید حسنی]]، سخن به میان آمده است. از [[امام باقر]]{{ع}}  [[نقل]] شده است که فرمود: «بیرق‌های سیاهی که از [[خراسان]] خروج می‌‏کند، به [[کوفه]] نازل خواهند شد؛ پس چون [[مهدی]]  به سوی [[عراق]] حرکت کند، آنان با او [[بیعت]] خواهند نمود» <ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۱۷.</ref>؛ به همین سبب این احتمال که این دو عنوان برای یک نفر باشد یا این‌که بیانگر دو [[قیام]] از [[خراسان]] با [[رهبری]] دو نفر باشد، وجود دارد.
:::::#ماهیت و چگونگی [[قیام خراسانی]] نیز در [[روایات]] به صورت شفاف بیان نشده است؛ به همین سبب در این خصوص و نیز شخصیتی که [[رهبری]] این [[قیام]] را بر عهده دارد، اطلاعات دقیقی وجود ندارد. در برخی [[روایات]] سخن از خروج [[سید خراسانی]] و در برخی دیگر از [[روایات]] از [[سید حسنی]]، سخن به میان آمده است. از [[امام باقر]]{{ع}}  [[نقل]] شده است که فرمود: «بیرق‌های سیاهی که از [[خراسان]] خروج می‌‏کند، به [[کوفه]] نازل خواهند شد؛ پس چون [[مهدی]]  به سوی [[عراق]] حرکت کند، آنان با او [[بیعت]] خواهند نمود» <ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۱۷.</ref>؛ به همین سبب این احتمال که این دو عنوان برای یک نفر باشد یا این‌که بیانگر دو [[قیام]] از [[خراسان]] با [[رهبری]] دو نفر باشد، وجود دارد.
خط ۱۱۸: خط ۱۳۱:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[مصطفی صادقی]]'''، در کتاب ''«[[تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور (کتاب)|تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[مصطفی صادقی]]'''، در کتاب ''«[[تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور (کتاب)|تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«یکی از نشانه‌هایی که برای [[ظهور]] [[امام مهدی|مهدی]] بیان می‌شود، [[قیام]] فردی به نام یا عنوان [[خراسانی]] است. این نام در منابع معتبر چندان یافت نمی‌شود و آن‌چه هست سخن از [[خراسان]] و [[رایات سود|پرچم‌های سیاه]]ی است که از آن منطقه می‌آید. بنابراین، اگر مراد از [[خراسانی]] که در منابع متأخر شهرت یافته، شخصی با همین نام است، دو [[روایت]] بیشتر درباره او نرسیده و آن دو هم قابل اعتماد نیست و اگر مقصود، [[صاحب]] [[رایات سود|پرچم‌های سیاه]] یا کسی است که همراه اهل [[خراسان]] می‌آید او هم کسی جز [[ابومسلم خراسانی]] نیست که [[رایات سود|پرچم‌های سیاه]] [[بنی عباس]] را از [[خراسان]] به [[کوفه]] آورد و مقدمات تشکیل [[دولت]] [[عباسیان]] را فراهم نمود. تفصیل این بحث در گفتار اول از فصل دوم گذشت. در همین [[روایات]]، گاهی از [[صاحب]] [[رایات سود|پرچم‌های سیاه]] به [[هاشمی]] یا مردی از [[بنی هاشم]] تعبیر می‌شود و از آن‌جا که برخی او را [[خراسانی]] مشهور در [[علائم ظهور]] به حساب آورده‌اند، [[روایات]] مشتمل بر آن را نیز بررسی خواهیم نمود. اما آن‌چه درباره شخص [[خراسانی]] گفته می‌شود، شهرتی کاذب است و هر کتابی از او به عنوان نشانه [[ظهور]] نام می‌برد تنها به همان دو [[روایت]] [[استدلال]] کرده‌ و یا به استناد کتابی غیرمعتبر، مطالبی درباره [[خراسانی]] ساخته و پرداخته و بدون [[دلیل]] درباره آن قلم‌فرسایی کرده است.
::::::«یکی از نشانه‌هایی که برای [[ظهور]] [[امام مهدی|مهدی]] بیان می‌شود، [[قیام]] فردی به نام یا عنوان [[خراسانی]] است. این نام در منابع معتبر چندان یافت نمی‌شود و آن‌چه هست سخن از [[خراسان]] و [[رایات سود|پرچم‌های سیاه]]ی است که از آن منطقه می‌آید. بنابراین، اگر مراد از [[خراسانی]] که در منابع متأخر شهرت یافته، شخصی با همین نام است، دو [[روایت]] بیشتر درباره او نرسیده و آن دو هم قابل اعتماد نیست و اگر مقصود، [[صاحب]] [[رایات سود|پرچم‌های سیاه]] یا کسی است که همراه اهل [[خراسان]] می‌آید او هم کسی جز [[ابومسلم خراسانی]] نیست که [[رایات سود|پرچم‌های سیاه]] [[بنی عباس]] را از [[خراسان]] به [[کوفه]] آورد و مقدمات تشکیل [[دولت]] [[عباسیان]] را فراهم نمود. تفصیل این بحث در گفتار اول از فصل دوم گذشت. در همین [[روایات]]، گاهی از [[صاحب]] [[رایات سود|پرچم‌های سیاه]] به [[هاشمی]] یا مردی از [[بنی هاشم]] تعبیر می‌شود و از آن‌جا که برخی او را [[خراسانی]] مشهور در [[علائم ظهور]] به حساب آورده‌اند، [[روایات]] مشتمل بر آن را نیز بررسی خواهیم نمود. اما آن‌چه درباره شخص [[خراسانی]] گفته می‌شود، شهرتی کاذب است و هر کتابی از او به عنوان نشانه [[ظهور]] نام می‌برد تنها به همان دو [[روایت]] [[استدلال]] کرده‌ و یا به استناد کتابی غیرمعتبر، مطالبی درباره [[خراسانی]] ساخته و پرداخته و بدون [[دلیل]] درباره آن قلم‌فرسایی کرده است.
::::::از مجموع کتاب‌های متأخر و معاصری که از [[خراسانی]] یاد کرده‌اند، استفاده می‌شود که مؤلفان آنها این عنوان را از برخی [[روایات]] مربوط به [[خراسان]] یا غیر آن برداشت کرده و آن را رواج داده‌اند وگرنه در [[روایات]] [[علائم]]، چنین شهرتی وجود ندارد. دو روایتی که درباره [[خراسانی]] وارد شده، این‌گونه است:
 
از مجموع کتاب‌های متأخر و معاصری که از [[خراسانی]] یاد کرده‌اند، استفاده می‌شود که مؤلفان آنها این عنوان را از برخی [[روایات]] مربوط به [[خراسان]] یا غیر آن برداشت کرده و آن را رواج داده‌اند وگرنه در [[روایات]] [[علائم]]، چنین شهرتی وجود ندارد. دو روایتی که درباره [[خراسانی]] وارد شده، این‌گونه است:
::::::[[ابن عقده]] از یحیی بن [[زکریا]] از [[یوسف]] بن کلیب از [[حسن بن علی بن ابی حمزه]] از [[سیف]] بن عمیره از [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابو بکر]] حضرمی از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] می‌کند: [[بنی عباس]] حتما به [[حکومت]] خواهند رسید و آن‌گاه که [[حاکم]] شوند، [[اختلاف]] پیدا کنند و پراکندگی میان آنان ایجاد شود، [[خراسانی]] و [[سفیانی]] خروج خواهند کرد. یکی از شرق و دیگری از غرب، آن دو به سرعت سوی [[کوفه]] می‌آیند و [[بنی عباس]] را نابود می‌کنند و احدی از آنان را باقی نمی‌گذارند<ref>نعمانی، الغیبة، ص ۲۶۷، باب ۱۴، ح ۱۸. {{متن حدیث|"عن ابی جعفر {{ع}}: لَا بُدَّ انَّ يملك بَنُو الْعَبَّاسِ فاذا ملكوا وَ اخْتَلَفُوا وَ تَشَتُّتَ أَمَرَهُمْ خَرَجَ عليهم الخراساني وَ السفياني هَذَا مِنَ الْمَشْرِقِ وَ هَذَا مِنِ الْمَغْرِبِ يستبقان الي الكوفة كفرسي رِهَانَ هَذَا مِنْ هيهنا وَ هَذَا مِنْ هيهنا حتي يكون هلاكهم علي ايديهما أَمَّا أَنَّهُمَا لَا يبقون مِنْهُمْ أَحَداً أَبَداً"}}»</ref>.
::::::[[ابن عقده]] از یحیی بن [[زکریا]] از [[یوسف]] بن کلیب از [[حسن بن علی بن ابی حمزه]] از [[سیف]] بن عمیره از [[ابوبکر بن ابی‌قحافه|ابو بکر]] حضرمی از [[امام باقر]] {{ع}} [[روایت]] می‌کند: [[بنی عباس]] حتما به [[حکومت]] خواهند رسید و آن‌گاه که [[حاکم]] شوند، [[اختلاف]] پیدا کنند و پراکندگی میان آنان ایجاد شود، [[خراسانی]] و [[سفیانی]] خروج خواهند کرد. یکی از شرق و دیگری از غرب، آن دو به سرعت سوی [[کوفه]] می‌آیند و [[بنی عباس]] را نابود می‌کنند و احدی از آنان را باقی نمی‌گذارند<ref>نعمانی، الغیبة، ص ۲۶۷، باب ۱۴، ح ۱۸. {{متن حدیث|"عن ابی جعفر {{ع}}: لَا بُدَّ انَّ يملك بَنُو الْعَبَّاسِ فاذا ملكوا وَ اخْتَلَفُوا وَ تَشَتُّتَ أَمَرَهُمْ خَرَجَ عليهم الخراساني وَ السفياني هَذَا مِنَ الْمَشْرِقِ وَ هَذَا مِنِ الْمَغْرِبِ يستبقان الي الكوفة كفرسي رِهَانَ هَذَا مِنْ هيهنا وَ هَذَا مِنْ هيهنا حتي يكون هلاكهم علي ايديهما أَمَّا أَنَّهُمَا لَا يبقون مِنْهُمْ أَحَداً أَبَداً"}}»</ref>.
::::::[[نعمانی]] این [[روایت]] را در جای دیگر ضمن خبری طولانی به [[سند]] [[حسن بن علی بن ابی حمزه بطائنی]] از [[ابو بصیر]] از [[امام باقر]] {{ع}} آورده است؛ ولی در آن‌جابه‌جای [[بنی عباس]]، [[بنی فلان]] ذکر شده و در ادامه این جمله را اضافه دارد که: [[قیام]] [[سفیانی]] و [[یمانی]] و [[خراسانی]] در یک سال، در یک ماه و در یک روز خواهد بود و پرچمی‌ هدایت‌شده‌تر از [[یمانی]] نیست که به [[حق]] (یا به [[صاحب الزمان]]) [[دعوت]] می‌کند<ref>«خروج السفیانی و الیمانی و الخراسانی فی سنة واحدة فی شهر واحد فی یوم واحد نظام کنظام الخرز ... و لیس فی الرایات رایة اهدی من رایة الیمانی هی رایة هدی ...» (همان، ص ۲۶۴، باب ۱۴، بخشی از ح ۱۳).</ref>. این ذیل در اثبات الرجعه - و به [[نقل]] از آن در [[الارشاد]] و [[الغیبة ۱ (کتاب)|الغیبة]] [[شیخ]] - هم آمده، ولی [[سند]] آن چنین است: [[ابن ابی عمیر]] از [[سیف]] بن عمیره از بکر بن [[محمد]] [[ازدی]] از [[امام صادق]] {{ع}}‌<ref>مختصر اثبات الرجعه (چاپ شده: در مجله تراثنا، ش ۱۵، ص ۲۱۶)؛ شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۵ و شیخ طوسی، الغیبة، ص ۴۴۷.</ref>. بنابراین، [[سیف]] بن عمیره بخش اول [[روایت]] را (که در کتاب [[نعمانی]] آمده) با یک واسطه از [[امام باقر|امام پنجم]] [[روایت]] کرده و بخش دوم آن را (که در اثبات الرجعه آمده) به یک واسطه از [[امام صادق|امام ششم]] [[نقل]] کرده است و [[نعمانی]] در [[روایت]] دیگری هر دو بخش را به [[ابو بصیر]] نسبت می‌دهد. در هر صورت، ما هر دو بخش را یک [[روایت]] به شمار می‌آوریم چنان‌که در [[الغیبة ۱ (کتاب)|الغیبة]] [[نعمانی]] وجود دارد. [[سند]] اثبات الرجعه صحیح، اما هر دو [[سند]] کتاب [[نعمانی]] ضعیف است؛ چون در هر دو، [[حسن بن علی بن ابی حمزه]] وجود دارد. [[احمد]] بن [[یوسف]] و [[یوسف]] بن کلیب نیز مجهول‌اند»<ref>[[مصطفی صادقی|صادقی، مصطفی]]؛ [[تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور (کتاب)|تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور]]، ص ۲۱۸، ۲۱۹.</ref>.
 
[[نعمانی]] این [[روایت]] را در جای دیگر ضمن خبری طولانی به [[سند]] [[حسن بن علی بن ابی حمزه بطائنی]] از [[ابو بصیر]] از [[امام باقر]] {{ع}} آورده است؛ ولی در آن‌جابه‌جای [[بنی عباس]]، [[بنی فلان]] ذکر شده و در ادامه این جمله را اضافه دارد که: [[قیام]] [[سفیانی]] و [[یمانی]] و [[خراسانی]] در یک سال، در یک ماه و در یک روز خواهد بود و پرچمی‌ هدایت‌شده‌تر از [[یمانی]] نیست که به [[حق]] (یا به [[صاحب الزمان]]) [[دعوت]] می‌کند<ref>«خروج السفیانی و الیمانی و الخراسانی فی سنة واحدة فی شهر واحد فی یوم واحد نظام کنظام الخرز ... و لیس فی الرایات رایة اهدی من رایة الیمانی هی رایة هدی ...» (همان، ص ۲۶۴، باب ۱۴، بخشی از ح ۱۳).</ref>. این ذیل در اثبات الرجعه - و به [[نقل]] از آن در [[الارشاد]] و [[الغیبة ۱ (کتاب)|الغیبة]] [[شیخ]] - هم آمده، ولی [[سند]] آن چنین است: [[ابن ابی عمیر]] از [[سیف]] بن عمیره از بکر بن [[محمد]] [[ازدی]] از [[امام صادق]] {{ع}}‌<ref>مختصر اثبات الرجعه (چاپ شده: در مجله تراثنا، ش ۱۵، ص ۲۱۶)؛ شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۳۷۵ و شیخ طوسی، الغیبة، ص ۴۴۷.</ref>. بنابراین، [[سیف]] بن عمیره بخش اول [[روایت]] را (که در کتاب [[نعمانی]] آمده) با یک واسطه از [[امام باقر|امام پنجم]] [[روایت]] کرده و بخش دوم آن را (که در اثبات الرجعه آمده) به یک واسطه از [[امام صادق|امام ششم]] [[نقل]] کرده است و [[نعمانی]] در [[روایت]] دیگری هر دو بخش را به [[ابو بصیر]] نسبت می‌دهد. در هر صورت، ما هر دو بخش را یک [[روایت]] به شمار می‌آوریم چنان‌که در [[الغیبة ۱ (کتاب)|الغیبة]] [[نعمانی]] وجود دارد. [[سند]] اثبات الرجعه صحیح، اما هر دو [[سند]] کتاب [[نعمانی]] ضعیف است؛ چون در هر دو، [[حسن بن علی بن ابی حمزه]] وجود دارد. [[احمد]] بن [[یوسف]] و [[یوسف]] بن کلیب نیز مجهول‌اند»<ref>[[مصطفی صادقی|صادقی، مصطفی]]؛ [[تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور (کتاب)|تحلیل تاریخی نشانه‌های ظهور]]، ص ۲۱۸، ۲۱۹.</ref>.
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۱۲۸: خط ۱۴۳:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[اسماعیل اسماعیلی]]''' در مقاله  ''«[[بررسی نشانه‌های ظهور (مقاله)|بررسی نشانه‌های ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[اسماعیل اسماعیلی]]''' در مقاله  ''«[[بررسی نشانه‌های ظهور (مقاله)|بررسی نشانه‌های ظهور]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«این حادثه نیز، در منابع دینی به عنوان نشانه [[ظهور]] بیان شده و درمورد آن، روایاتی از [[معصومان]] {{ع}} رسیده است. مضمون این [[روایات]] آن است که [[پیش از ظهور]] [[مهدی]] {{ع}} در منطقه [[خراسان]] [[[خراسان]] قدیم: قسمت‌های زیادی از [[ایران]]، افغانستان، ترکمنستان، تاجیکستان و ازبکستان] انقلابی برپا می‌شود و [[مردم]] در حالی که [[پرچم‌های سیاه]] را به اهتزاز درآورده‌اند، به حرکت در می‌آیند"<ref>ینابیع المودة، ۴۳۱؛ بحار الأنوار، ج ۵۲، ۲۱۷؛ کتاب الغیبة، شیخ طوسی، ۴۵۲.</ref>.
::::::«این حادثه نیز، در منابع دینی به عنوان نشانه [[ظهور]] بیان شده و درمورد آن، روایاتی از [[معصومان]] {{ع}} رسیده است. مضمون این [[روایات]] آن است که [[پیش از ظهور]] [[مهدی]] {{ع}} در منطقه [[خراسان]] [[[خراسان]] قدیم: قسمت‌های زیادی از [[ایران]]، افغانستان، ترکمنستان، تاجیکستان و ازبکستان] انقلابی برپا می‌شود و [[مردم]] در حالی که [[پرچم‌های سیاه]] را به اهتزاز درآورده‌اند، به حرکت در می‌آیند"<ref>ینابیع المودة، ۴۳۱؛ بحار الأنوار، ج ۵۲، ۲۱۷؛ کتاب الغیبة، شیخ طوسی، ۴۵۲.</ref>.
::::::ظاهراً، پدیدار شدن این نشانه [[در آستانه ظهور]] و یا اندکی پیش از آن است، به گونه‌ای که در [[زمان ظهور]]، آنان هستند، و [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} آنان را به سوی خویش فرا می‌خواند.
 
::::::[[امام باقر]]{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"تَنْزِلُ اَلرَّايَاتُ اَلسُّودُ اَلَّتِي تَخْرُجُ مِنْ خُرَاسَانَ إِلَى اَلْكُوفَةِ فَإِذَا ظَهَرَ اَلْمَهْدِيُّ بَعَثَ إِلَيْهِ بِالْبَيْعَةِ"}}<ref>همان مدرک، ۴۵۲.</ref>. بیرق‌های سیاهی از [[خراسان]] بیرون می‌آید و به جانب [[کوفه]] به حرکت در می‌آیند. پس چون [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} ظاهر شود، اینان وی را [[دعوت]] به [[بیعت]] می‌کنند. غیر از [[روایت]] فوق [[روایات]] دیگری نیز وجود دارد که نشان می‌دهد، خروج [[پرچم‌های سیاه از خراسان]] قیامی است که در آینده و در آستان [[ظهور]] برپا می‌شود.
ظاهراً، پدیدار شدن این نشانه [[در آستانه ظهور]] و یا اندکی پیش از آن است، به گونه‌ای که در [[زمان ظهور]]، آنان هستند، و [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} آنان را به سوی خویش فرا می‌خواند.
::::::در [[حقیقت]]، آن [[پرچم‌های سیاه]] را [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} به همراه خواهند آورد"<ref>ینابیع الموده، ۴۳۲، ۴۳۳؛ کشف الغمة، ج ۳، ۲۶۲.</ref>. برخی احتمال داده‌اند که منظور از خروج [[پرچم‌های سیاه از خراسان]]، همان [[قیام]] ابو مسلم [[خراسانی]] در سال ۱۴۰ ه.ق علیه [[حاکمیت]] هزار ماهه [[بنی امیه]] است<ref>تاریخ غیبت کبری، ۴۵۸.</ref> که به از همگسستن [[حکومت]] [[بنی امیه]] و رویکار آمدن [[بنی عباس]] انجامید. مستند اینان، [[روایت]] زکار از [[امام صادق]]{{ع}} و برخی قرائن و مؤیدات تاریخی است. در این [[روایت]]، با اشاره به نام و مشخصات ابو مسلم [[خراسانی]]، از وی به عنوان [[صاحب]] [[پرچم‌های سیاه]]، یاد شده است<ref>کتاب الغیبة، نعمانی، ۲۵۱.</ref>. ولی این احتمال درست نیست، زیرا [[روایت]] زکار، که مهمترین مستند و [[دلیل]] آن به شمار می‌رود، از نظر [[سند]] ضعیف و غیرقابل اعتماد است. افزون براین، تطبیق این نشانه بر [[شورش]] ابو مسلم [[خراسانی]] در پیش از یک قرن قبل از تولد [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} و نشانه [[ظهور]] دانستن آن، بسیار بعید است. به نظر می‌رسد تبیین حوادث و وقایع دوران [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]]، در برخی [[روایات]]، به منظور هوشیار ساختن [[مسلمانان]] و [[آگاهی]] دادن به آنها نسبت به [[وظایف]] حساس خویش در آن دوران است نه تبیین [[علائم ظهور]]. [[پیشگویی]] این حوادث، به خاطر اهمیت فوق العاده آن برای [[مسلمانان]] آن زمان و نسل‌های آینده بود.
 
::::::این نکته نیز درخور توجه است که [[حاکمان بنی عباس]] [[تلاش]] می‌کردند، [[قدرت]] را از دست [[بنی امیه]] بگیرند، ازاین‌روی، "[[نفس زکیه]]" را [[مهدی]] معرفی می‌کردند و از جانب دیگر سعی می‌کردند [[شورش]] ابو مسلم [[خراسانی]] را در راستای [[قیام]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} و نشانه [[ظهور]] وی قلمداد کنند. براین اساس، همان‌گونه که پیش از این هم یادآور شدیم، بعید نیست [[حاکمان بنی عباس]]، به دلخواه خویش، در این [[روایات]] دست برده باشند و آنها را با خود تطبیق کرده باشند<ref>[[اسماعیل اسماعیلی]|اسماعیلی اسماعیل]]، [[بررسی نشانه‌های ظهور (مقاله)|بررسی نشانه‌های ظهور]]، ص۲۹۶، ۲۹۷.</ref>.  
[[امام باقر]]{ع}} می‌فرماید: {{متن حدیث|"تَنْزِلُ اَلرَّايَاتُ اَلسُّودُ اَلَّتِي تَخْرُجُ مِنْ خُرَاسَانَ إِلَى اَلْكُوفَةِ فَإِذَا ظَهَرَ اَلْمَهْدِيُّ بَعَثَ إِلَيْهِ بِالْبَيْعَةِ"}}<ref>همان مدرک، ۴۵۲.</ref>. بیرق‌های سیاهی از [[خراسان]] بیرون می‌آید و به جانب [[کوفه]] به حرکت در می‌آیند. پس چون [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} ظاهر شود، اینان وی را [[دعوت]] به [[بیعت]] می‌کنند. غیر از [[روایت]] فوق [[روایات]] دیگری نیز وجود دارد که نشان می‌دهد، خروج [[پرچم‌های سیاه از خراسان]] قیامی است که در آینده و در آستان [[ظهور]] برپا می‌شود.
 
در [[حقیقت]]، آن [[پرچم‌های سیاه]] را [[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} به همراه خواهند آورد"<ref>ینابیع الموده، ۴۳۲، ۴۳۳؛ کشف الغمة، ج ۳، ۲۶۲.</ref>. برخی احتمال داده‌اند که منظور از خروج [[پرچم‌های سیاه از خراسان]]، همان [[قیام]] ابو مسلم [[خراسانی]] در سال ۱۴۰ ه.ق علیه [[حاکمیت]] هزار ماهه [[بنی امیه]] است<ref>تاریخ غیبت کبری، ۴۵۸.</ref> که به از همگسستن [[حکومت]] [[بنی امیه]] و رویکار آمدن [[بنی عباس]] انجامید. مستند اینان، [[روایت]] زکار از [[امام صادق]]{{ع}} و برخی قرائن و مؤیدات تاریخی است. در این [[روایت]]، با اشاره به نام و مشخصات ابو مسلم [[خراسانی]]، از وی به عنوان [[صاحب]] [[پرچم‌های سیاه]]، یاد شده است<ref>کتاب الغیبة، نعمانی، ۲۵۱.</ref>. ولی این احتمال درست نیست، زیرا [[روایت]] زکار، که مهمترین مستند و [[دلیل]] آن به شمار می‌رود، از نظر [[سند]] ضعیف و غیرقابل اعتماد است. افزون براین، تطبیق این نشانه بر [[شورش]] ابو مسلم [[خراسانی]] در پیش از یک قرن قبل از تولد [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} و نشانه [[ظهور]] دانستن آن، بسیار بعید است. به نظر می‌رسد تبیین حوادث و وقایع دوران [[بنی امیه]] و [[بنی عباس]]، در برخی [[روایات]]، به منظور هوشیار ساختن [[مسلمانان]] و [[آگاهی]] دادن به آنها نسبت به [[وظایف]] حساس خویش در آن دوران است نه تبیین [[علائم ظهور]]. [[پیشگویی]] این حوادث، به خاطر اهمیت فوق العاده آن برای [[مسلمانان]] آن زمان و نسل‌های آینده بود.
 
این نکته نیز درخور توجه است که [[حاکمان بنی عباس]] [[تلاش]] می‌کردند، [[قدرت]] را از دست [[بنی امیه]] بگیرند، ازاین‌روی، "[[نفس زکیه]]" را [[مهدی]] معرفی می‌کردند و از جانب دیگر سعی می‌کردند [[شورش]] ابو مسلم [[خراسانی]] را در راستای [[قیام]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} و نشانه [[ظهور]] وی قلمداد کنند. براین اساس، همان‌گونه که پیش از این هم یادآور شدیم، بعید نیست [[حاکمان بنی عباس]]، به دلخواه خویش، در این [[روایات]] دست برده باشند و آنها را با خود تطبیق کرده باشند<ref>[[اسماعیل اسماعیلی]|اسماعیلی اسماعیل]]، [[بررسی نشانه‌های ظهور (مقاله)|بررسی نشانه‌های ظهور]]، ص۲۹۶، ۲۹۷.</ref>.  
}}
}}
{{پاسخ پرسش  
{{پاسخ پرسش  
خط ۱۳۹: خط ۱۵۸:
| پاسخ = پژوهشگران ''«[https://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa53148# وبگاه [[اسلام]] کوئیست]»'' در این‌باره گفته‌اند:
| پاسخ = پژوهشگران ''«[https://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa53148# وبگاه [[اسلام]] کوئیست]»'' در این‌باره گفته‌اند:
::::::«در [[روایات]] مربوط به علامت‌های [[ظهور]] و حوادث قبل از آن، به خروج برخی افراد اشاره شده است. در این بین، به چند اسم و [[لقب]] برمی‌خوریم که گفته شده است این افراد، از سمت [[مشرق]] خروج می‌کنند. یکی از این آنها، شخصی به نام [[خراسانی]] است که از او به عنوان «[[سید خراسانی]]» نیز یاد می‌شود.
::::::«در [[روایات]] مربوط به علامت‌های [[ظهور]] و حوادث قبل از آن، به خروج برخی افراد اشاره شده است. در این بین، به چند اسم و [[لقب]] برمی‌خوریم که گفته شده است این افراد، از سمت [[مشرق]] خروج می‌کنند. یکی از این آنها، شخصی به نام [[خراسانی]] است که از او به عنوان «[[سید خراسانی]]» نیز یاد می‌شود.
::::::در [[روایات]] آمده است؛ [[خراسانی]]، [[سفیانی]] و [[یمانی]]، هر سه در یک سال، یک ماه و یک روز (به صورت هم‌زمان)، [[قیام]] می‌کنند<ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۳۷۵</ref>. با این‌که محل دقیق اقامت و مکان [[قیام]] «[[خراسانی]]» مشخص نشده، ولی با توجه به این‌که واژه «[[مشرق]]» انصراف به قسمت‌های شرقی [[سرزمین‌های اسلامی]] دارد، می‌توان گفت محل [[خروج خراسانی]]، نمی‌تواند مکانی فراتر از مرزهای کشورهای اسلامی باشد.
 
::::::اما درباره مقصد [[خراسانی]] در [[روایات]] چنین آمده است: «حتماً [[بنی فلان]] به [[حکومت]] می‌رسند و بعد از آن دچار [[تفرقه]] و تشتت خواهند شد. تا این‌که «[[خراسانی]]» از [[مشرق]] و [[سفیانی]] از [[مغرب]] بر آنان خروج می‌کنند. هر دو مانند اسب شرط‌بندی شده، از یکدیگر سبقت می‌گیرند تا خود را به [[کوفه]] برسانند. در نتیجه [[بنی فلان]] به دست یکی از این دو نابود خواهند شد به گونه‌ای که حتی یک نفرشان زنده نخواهد ماند»<ref>ابن ابی زینب نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، محقق، عفاری، علی اکبر، ص۲۵۵</ref>. در روایتی مشابه این [[روایت]]، به‌جای [[بنی فلان]]، [[بنی عباس]] آمده است<ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۳۴</ref>.
در [[روایات]] آمده است؛ [[خراسانی]]، [[سفیانی]] و [[یمانی]]، هر سه در یک سال، یک ماه و یک روز (به صورت هم‌زمان)، [[قیام]] می‌کنند<ref>شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۲، ص۳۷۵</ref>. با این‌که محل دقیق اقامت و مکان [[قیام]] «[[خراسانی]]» مشخص نشده، ولی با توجه به این‌که واژه «[[مشرق]]» انصراف به قسمت‌های شرقی [[سرزمین‌های اسلامی]] دارد، می‌توان گفت محل [[خروج خراسانی]]، نمی‌تواند مکانی فراتر از مرزهای کشورهای اسلامی باشد.
::::::باید بدانیم که بر اساس [[روایات]] [[ظهور]]، حرکت [[خراسانی]]، ابتدای [[قیام‌ها]] نیست، بلکه قبل از او، پرچم‌هایی از شرق به سمت [[کوفه]] می‌روند. در این زمینه، در روایتی چنین آمده است: «... صد هزار نفر [[مشرک]] و [[منافق]] از شهر [[کوفه]] خارج شده، به [[دمشق]] می‌روند... . پرچم‌هایى بدون علامت که نه از پنبه و نه کتان و نه حریر است از [[مشرق]] [[زمین]] می‌آیند در سر نیزه‌هاى آنها مهر [[سید]] اکبر ([[پیامبر]]) زده شده است. [[رهبر]] آنها مردى از [[خاندان پیامبر]] است. آن پرچم‌ها در [[مشرق]] پدید می‌آیند ولی بوى آن مانند مشک معطر به سمت غرب می‌رسد ... آن‌گاه در کوفه‏ فرود می‌آیند ... در آن گیر و دار ناگهان [[لشکر]] یمانى و خراسانى مانند دو اسبى که مسابقه می‌دهند، از راه می‌رسند»<ref>بهاءالدین نیلی نجفی(متوفی: ۸۰۳ق)، علی بن عبدالکریم، سرور اهل الایمان فی علامات ظهور صاحب الزمان، ص۵۳</ref><ref> پژوهشگران ''«[https://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa53148# وبگاه اسلام کوئیست]»</ref>.
 
اما درباره مقصد [[خراسانی]] در [[روایات]] چنین آمده است: «حتماً [[بنی فلان]] به [[حکومت]] می‌رسند و بعد از آن دچار [[تفرقه]] و تشتت خواهند شد. تا این‌که «[[خراسانی]]» از [[مشرق]] و [[سفیانی]] از [[مغرب]] بر آنان خروج می‌کنند. هر دو مانند اسب شرط‌بندی شده، از یکدیگر سبقت می‌گیرند تا خود را به [[کوفه]] برسانند. در نتیجه [[بنی فلان]] به دست یکی از این دو نابود خواهند شد به گونه‌ای که حتی یک نفرشان زنده نخواهد ماند»<ref>ابن ابی زینب نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، محقق، عفاری، علی اکبر، ص۲۵۵</ref>. در روایتی مشابه این [[روایت]]، به‌جای [[بنی فلان]]، [[بنی عباس]] آمده است<ref>مجلسى، محمد باقر، بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۳۴</ref>.
 
باید بدانیم که بر اساس [[روایات]] [[ظهور]]، حرکت [[خراسانی]]، ابتدای [[قیام‌ها]] نیست، بلکه قبل از او، پرچم‌هایی از شرق به سمت [[کوفه]] می‌روند. در این زمینه، در روایتی چنین آمده است: «... صد هزار نفر [[مشرک]] و [[منافق]] از شهر [[کوفه]] خارج شده، به [[دمشق]] می‌روند... . پرچم‌هایى بدون علامت که نه از پنبه و نه کتان و نه حریر است از [[مشرق]] [[زمین]] می‌آیند در سر نیزه‌هاى آنها مهر [[سید]] اکبر ([[پیامبر]]) زده شده است. [[رهبر]] آنها مردى از [[خاندان پیامبر]] است. آن پرچم‌ها در [[مشرق]] پدید می‌آیند ولی بوى آن مانند مشک معطر به سمت غرب می‌رسد ... آن‌گاه در کوفه‏ فرود می‌آیند ... در آن گیر و دار ناگهان [[لشکر]] یمانى و خراسانى مانند دو اسبى که مسابقه می‌دهند، از راه می‌رسند»<ref>بهاءالدین نیلی نجفی(متوفی: ۸۰۳ق)، علی بن عبدالکریم، سرور اهل الایمان فی علامات ظهور صاحب الزمان، ص۵۳</ref><ref> پژوهشگران ''«[https://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa53148# وبگاه اسلام کوئیست]»</ref>.
}}
}}


۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش