پرش به محتوا

آیا قرآن کریم تألیف پیامبر خاتم است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ')
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ')
خط ۱۸: خط ۱۸:
[[پرونده:136836.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[محمد مهدی علیمردی]]]]
[[پرونده:136836.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[محمد مهدی علیمردی]]]]
::::::آقای '''[[محمد مهدی علیمردی]]''' در کتاب ''«[[در ساحل وحی (کتاب)|در ساحل وحی]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
::::::آقای '''[[محمد مهدی علیمردی]]''' در کتاب ''«[[در ساحل وحی (کتاب)|در ساحل وحی]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
::::::«در [[شبهه]] و ابهامی دیگر، [[قرآن مجید]] تألیف و دست نوشته محمد{{صل}} معرفی شده است. در اینجا، سخن بر سر این است که [[سیاق]] [[قرآن]] به روش محمد{{صل}} و تعبیر آن، به بیان، [[بلاغت]] و ترکیب او آراسته و [[زینت]] یافته است. سپس پشتوانه آن را به [[معجزه]] تقویت کرده است، آن‌گاه آن را به [[خدا]] نسبت داده و مدعی شده که سرود [[وحی]] قدسی است. [[هدف]] او هم این است که به آن، جلوه‌ای قدسی و [[الهی]] بدهد و با این شگرد، [[اعتماد]] [[مردم]] را جلب کند و به خواسته و خواهش‌های [[دنیوی]] و آقایی و فرمانروایی‌اش برسد. [[شاه ولی الله]] [[دهلوی]] در این باره می‌گوید: قرآن، پدیده‌ای است که الفاظ آن از لغت [[عرب]] بوده؛ چون محمد{{صل}} به آن لغت آشنا بود، ولی [[معانی قرآن]] از [[غیب]] بر محمد{{صل}} تجلی کرد. سپس آن [[حضرت]] به سلیقه خود، [[لباس]] الفاظ را به آن معانی پوشاند و آن را «[[کلام الله]]» نامید<ref>شاه ولی الله دهلوی، تفهیمات الهیة، ص۵۸۱، به نقل از: سیداحمد خان هندی، هو الهدی و الفرقان، مقدمه.</ref>.
 
«در [[شبهه]] و ابهامی دیگر، [[قرآن مجید]] تألیف و دست نوشته محمد{{صل}} معرفی شده است. در اینجا، سخن بر سر این است که [[سیاق]] [[قرآن]] به روش محمد{{صل}} و تعبیر آن، به بیان، [[بلاغت]] و ترکیب او آراسته و [[زینت]] یافته است. سپس پشتوانه آن را به [[معجزه]] تقویت کرده است، آن‌گاه آن را به [[خدا]] نسبت داده و مدعی شده که سرود [[وحی]] قدسی است. [[هدف]] او هم این است که به آن، جلوه‌ای قدسی و [[الهی]] بدهد و با این شگرد، [[اعتماد]] [[مردم]] را جلب کند و به خواسته و خواهش‌های [[دنیوی]] و آقایی و فرمانروایی‌اش برسد. [[شاه ولی الله]] [[دهلوی]] در این باره می‌گوید: قرآن، پدیده‌ای است که الفاظ آن از لغت [[عرب]] بوده؛ چون محمد{{صل}} به آن لغت آشنا بود، ولی [[معانی قرآن]] از [[غیب]] بر محمد{{صل}} تجلی کرد. سپس آن [[حضرت]] به سلیقه خود، [[لباس]] الفاظ را به آن معانی پوشاند و آن را «[[کلام الله]]» نامید<ref>شاه ولی الله دهلوی، تفهیمات الهیة، ص۵۸۱، به نقل از: سیداحمد خان هندی، هو الهدی و الفرقان، مقدمه.</ref>.


خاورشناسی [[مسیحی]] نیز در این باره می‌نویسد: بنا بر [[عقیده]] [[مسلمانان]]، قرآن، [[کلام]] خداست و محمد خود نیز به این دیده به آن می‌نگریسته است. اگر او این وحی و [[الهام]] را [[عقاید]] و [[افکار]] خود می‌دانست، به احتمال [[قوی]] همه اصول وی از صورت [[نهضت]] [[دینی]] بیرون می‌رفت<ref>محمد، پیامبر و سیاست‌مدار، ص۲۰.</ref>.
خاورشناسی [[مسیحی]] نیز در این باره می‌نویسد: بنا بر [[عقیده]] [[مسلمانان]]، قرآن، [[کلام]] خداست و محمد خود نیز به این دیده به آن می‌نگریسته است. اگر او این وحی و [[الهام]] را [[عقاید]] و [[افکار]] خود می‌دانست، به احتمال [[قوی]] همه اصول وی از صورت [[نهضت]] [[دینی]] بیرون می‌رفت<ref>محمد، پیامبر و سیاست‌مدار، ص۲۰.</ref>.
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش