انتظار چه مراحلی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::'''درجه اول:''' این درجه [[واجب]] است و [[حقیقت]] [[ایمان]] به آن بستگی دارد، و نبود آن در [[باطن]] امر موجب [[کفر]] و [[ضلالت]] می‌‌شود، اگر چه به حسب ظاهر محکوم به [[احکام اسلام]] باشد، و برای همیشه در [[آتش]] با [[کفار]] خواهد بود، چون [[انکار]] امر [[امامت]] است، هر چند در ظاهر [[اقرار]] به [[توحید]] و [[رسالت]] دارد، و [[دلیل]] بر آن از [[آیات]] و [[اخبار]] بسیار زیاد است، چنان‌که به بعضی از آ‌ن اشاره شد. و آن چه از [[آیات]] و [[روایات]] بعد از ملاحظه وعده‌های الهیه که در بعضی از [[آیات قرآن]]<ref>{{متن قرآن|هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ}} «اوست که پیامبرش را با رهنمود و دین راستین فرستاد تا آن را بر همه دین‌ها برتری دهد اگر چه مشرکان نپسندند» سوره توبه، آیه ۳۳؛ {{متن قرآن|وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ}} «خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داده است که آنان را به یقین در زمین جانشین می‌گرداند» سوره نور، آیه ۵۵؛ {{متن قرآن|وَنُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ}} «و برآنیم که بر آنان که در زمین ناتوان شمرده شده‌اند  منّت گذاریم و آنان را پیشوا گردانیم و آنان را وارثان (روی زمین) کنیم» سوره قصص، آیه ۵.</ref> داده شده، استفاده می‌‌شود این است که بر حسب [[دلیل عقلی]] و [[نقلی]]، کسانی که [[شایستگی]] [[خلافت]] و [[وراثت]] نبویه و [[ولایت]] الهیه را دارند، منحصرند به دوازده وجود [[مقدس]] که حسب و [[نسب]] و اسم و [[وصف]] و شخص آنها از جهت پدری و مادری، در [[اخبار]] [[متواتر]] ذکر شده است، و بعد از ملاحظه آن که آن وعده‌های الهیه تا کنون -برآن وجهی که در آن [[آیات]] و ‌آن [[اخبار]] است- هرگز در هیچ زمانی نسبت به هیچ کدام از آن [[دوازده نفر]] و در [[حق]] غیر آنها وقوع نیافته، و [[دین الهی]] در کل عالم بر همه دین‌ها [[غلبه]] پیدا نکرده که جمیع [[مردم]] به آن معترف شده باشند، و به ملاحظه آن که [[امامان معصوم]] {{عم}} همگی تا کنون [[مظلوم]] واقع شده و ضعیف شمرده شده‌اند و تمکین و [[استخلاف]] و [[وراثت]] آنها در [[زمین]] با نبود [[خوف]] و [[ترس]] برای هیچ‌یک تحقق نیافته، پس باید [[انتظار]] تحقق آن [[وعده‌های الهی]] را به [[وجود امام مهدی]]{{ع}} و نیز برای [[پدران]] بزرگوارش بعد از [[رجعت]] ایشان به این [[دنیا]]، چنانچه در [[اخبار متواتره]] بر آن تصریح شده، داشته باشد. و بعد از تأمل منصفانه و بدون [[تعصب]] و عناد در این [[آیات]] [[اخبار]]، واضح و روشن می‌‌شود که [[انکار]] و [[شبهه]] در امر [[ظهور]] و [[فرج حضرت مهدی]] و نیز در [[رجعت]] [[پدران]] گرامیش{{عم}}، [[انکار]] و تشکیک در [[آیات قرآنی]] و [[ادله]] قطعی [[نقلی]] است، و [[حقیقت]] [[کفر]] و ضلال جز همان [[انکار]] امر [[حق]] یا تشکیک در آن بعد از وضوح نیست.

::::::'''درجه دوم:''' این درجه نیز [[واجب]] است، لکن بر وجهی که اگر نباشد موجب [[فسق]] است، و آن یأسی است که [[حرام]] است و از آن [[نهی]] شده است، و این [[حرمت]] به مقتضای [[تکذیب وقاتون]] (کسانی که وقت برای [[ظهور]] تعیین می‌‌کنند) است<ref>کافی، ج۱، ص۳۸۶، ح۲، ح۳ و ح۵.</ref>.

::::::'''درجه سوم:''' این درجه مقتضای کمال [[ایمان]] است و نبود آن موجب نقصان در [[ایمان]] است، پس لازمه کمال [[ایمان]] [[مؤمن]] آن است که بر حسب [[احادیث]] زیادی که در آنها امر [[فرج]] را تقریب فرموده‌اند: آن را نزدیک بداند و پیوسته [[چشم به راه]] باشد، و باید حال [[مؤمن]] مانند حال کسی باشد که خبر آمدن مسافر را به او داده‌اند، و مسافر او در حال بازگشت است، و او با این احتمال که موانع سبب تأخیر در رسیدن او شده، همه [[روزه]] [[انتظار]] آمدن آن مسافر را دارد. بنابراین، باید برای [[ظهور]] آن [[حضرت]] و نیز [[ملاقات]] با ایشان -به آدابی که ذکر می‌‌شود- ‌مهیا شود، همان‌طور که [[انسان]] از برای مسافر عظیم‌القدر تهیه می‌‌بیند»<ref>[[محمد باقر فقیه ایمانی|فقیه ایمانی، محمد باقر]]، [[ لواء‌الانصار (کتاب)|لواء‌الانصار]]، ص؟؟.</ref>.