تحقق عدالت در جامعه بشری چه ضرورتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::آنچه مسلم است، همه [[پیغمبران]] و [[اولیا]] برای این آمدند که پرچمِ [[توحید]] را در عالم به اهتزاز درآورند و [[روح]] [[توحید]] را در زندگی [[انسان‌ها]] زنده کنند. بدون [[عدالت]]، بدون استقرار [[عدل]] و [[انصاف]]، [[توحید]] معنایی ندارد. یکی از [[نشانه‌ها]] یا ارکان [[توحید]]، نبودن [[ظلم]] و نبودن [[بی‌عدالتی]] است. لذا شما میبینید که [[پیام]] استقرار [[عدالت]]، [[پیام]] [[پیغمبران]] است. [[تلاش]] برای [[عدالت]]، کار بزرگ [[پیغمبران]] است. انسان‌های والا در طول [[تاریخ]] در این راه [[تلاش]] نموده‌اند و [[بشریت]] را روزبه‌روز به سمت فهمیدن این [[حقیقت]] که [[عدالت]]، سرآمد همه خواسته‌های انسانی است، نزدیک کرده‌اند. سلسله [[انبیا]]، پاک‌ترین و مقدس‌ترین و نورانی‌ترین انسان‌های تمام [[تاریخ]] بوده‌اند<ref>بیانات در جشن بزرگ منتظران ظهور هم‌زمان با هفته بسیج و روز ولادت حضرت مهدی {{ع}}، ۳/۹/۱۳۷۸.</ref>.

::::::[[هدف]] دومی که [[پیغمبر]]، از لحظه اول به‌دنبال آن بوده است، عبارت است از ایجاد یک محیط سالم و صحیح برای معیشت [[انسان]] و زندگی انسانی. یعنی دنیایی که در آن، [[ظلم]] و دریده شدنِ ضعیف به‌وسیله قوی نباشد. دنیایی که در آن، ناکامی مطلق برای ضعفا و قانون [[جنگ]] نباشد. یعنی همان چیزی که در اصطلاحات [[قرآن]]، [[حدیث]]، و اصطلاحات دینی، به آن "[[قسط]] و [[عدل]]" گفته می‌شود. یعنی بزرگ‌ترین آرزوی [[بشر]]. بزرگ‌ترین [[آرمان]] [[بشر]] از اول [[تاریخ]] [[انسان]] (یعنی از آن زمانی که انسانْ تعقلی یافته و [[فکری]] به سراغ او آمده، و به زندگی خود، [[نظم]] و ترتیبی داده است) تا امروز، آرزوی تحقق [[عدالت]] است<ref>بیانات در دیدار کارگزاران نظام، در روز عید مبعث، ۲۹/۹/۱۳۷۴.</ref>.

::::::از دیرباز تا امروز، [[بشریت]] [[آرمان]] [[عدالت]]، [[انصاف]] و [[برابری]] بین [[انسان‌ها]] و برچیده شدن بساط زورگویی از سطوح مختلف زندگی [[مردم]] را در [[دل]] پرورانده است؛ اما این [[آرمان]] در کمتر برهه‌ای از زمان محقق شده است. [[انسان‌ها]] همیشه تشنه آرمان‌های انسانی‌اند و آرمان‌ها در طول زمان یکسان است. [[دانش]] [[پیشرفت]] می‌کند و وضعیت زندگی و روابط [[اجتماعی]] دچار دگرگونی و تحول می‌شود؛ اما آرزوهای بزرگ [[بشر]] در طول زمان و اوضاع و احوال گوناگون، یکی است. [[بشر]] همیشه تشنه [[صفا]] و یکرنگی و [[عدل]] و [[انصاف]] و [[معنویت]] و [[حقیقت]] و [[برادری]] است و از تزویر و [[دروغ]] و زورگویی و حق‌پوشی و [[ظلم]] و [[بی‌عدالتی]] بیزار است. این آرمان‌ها هرگاه در بخشی از عالم منادیانی پیدا کرد، زورگویانی پیدا شدند که یا آنها را سرکوب و یا موانعی در راهشان ایجاد کردند. البته این آرمان‌ها چون فطری [[انسان]] است، از بین رفتنی نیست و تا امروز از بین نرفته و نخواهد رفت؛ بلکه روزبه‌روز [[آگاهی]] و ظرفیت [[بشر]] برای پذیرش و عمل به آنها بیشتر شده است. امروز در [[دنیا]] نظامی به وجود آمده است که براساس رهنمودهای قرآنی و [[هدایت]] اسلامی، برای [[بشریت]] [[عدالت]] می‌خواهد و می‌طلبد و صریحاً اعلام می‌کند با [[ظلم]] مخالف است و با آن کنار نمی‌آید. [[اسلام]] پرچمی را برافراشت که تمام آرمان‌های انسانی در پای این [[پرچم]]، قابل برآورده‌شدن است<ref>بیانات در دانشگاه‌ افسری‌ امام‌ علی {{ع}}، ۳/۹/۱۳۸۰.</ref>.

::::::[[اسلام ناب]]، اسلامی است که باید ابوجهل‌ها از آن بترسند. اگر اسلامی بود که ابوجهل‌ها و ابوسفیان‌ها از آن نترسیدند و با آن [[دشمن]] نبودند، باید در [[اسلام]] بودنش [[شک]] کنیم. آن اسلامی هم که طبقات [[مستضعف]] و محروم به آن امیدوار نشوند و [[دل]] ندهند، [[اسلام]] نیست. اسلامی که نتواند آرزوهای خفته و فروکشته قشرهای [[مظلوم]] را در سطح [[دنیا]] - نه فقط در سطح [[کشور]] خودمان - زنده و [[احیا]] کند، [[شک]] کنید در این‌که این [[دین]]، [[اسلام]] باشد.

::::::همه [[بشریت]] متدین، [[منتظر]] [[مصلح]] است و همه [[مسلمین]]، [[منتظر]] [[مهدی]] موعودند و خصوصیت [[مهدی موعود]] {{ع}} در نظر [[مسلمانان]] این است که: {{عربی|"يَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}}. [[عدل و داد]]، استقرار [[عدالت]] در [[جامعه]]، از بین بردن [[ظلم]] از سطح [[زمین]]، خصوصیت [[مهدی موعود]] است. اسلامی که در آن، [[تلاش]] برای [[عدالت]] و [[مبارزه با ظلم]] نباشد، چه طور می‌تواند [[اسلام]] باشد و [[بشریت]] به سمت آن حرکت کند؟ [[بشر]] به سمت آن چیزی حرکت می‌کند که مظهر آن، وجود [[مقدس]] [[مهدی]] {{ع}} باشد و او کسی است که در [[احادیث متواتر]] وارد شده که [[دنیا]] را از [[عدل و داد]] پُر می‌کند و [[ظلم]] را ریشه‌کن می‌سازد<ref>بیانات در دیدار پاسداران، ۱۰/۱۲/۱۳۶۸.</ref>. وقتی شما [[روایات]] مربوط به [[امام زمان]] {{ع}} و همچنین [[دعاها]] و زیارت‌های مربوط به ایشان را می‌خوانید، می‌بینید که روی چه چیزی تکیه می‌شود: {{عربی|"وَ أَنتَ الَّذِي تَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}}. کلمه "بعد" در یکی دو [[دعا]] بیشتر نیست. من یک وقت در [[نماز]] [[جمعه]] گفتم که {{عربی|"تَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}} را در جایی پیدا نکردم. گفتم: به جز دو جا، در [[روایات]] {{عربی|"كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}} آمده است. یکی از آن دوجا [[زیارت]] غیرمعتبری است و دیگری که [[زیارت]] نسبتاً خوبی است، [[سند]] درستی ندارد. {{عربی|"سَلَامُ اللَّهِ الْكَامِلُ التَّامُّ"}}، آن‌جا هم {{عربی|"بَعْدَ مَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً"}} است. در همه این [[روایات]] و [[دعاها]]، مسأله آمدن [[امام زمان]] {{ع}} معلل به این شده که آن بزرگوار بیاید و در [[دنیا]] [[قسط]] و [[عدل]] بیاورد. اصلاً مشکل [[دنیا]] در این است که [[قسط]] و [[عدل]] نیست. مشکل [[دنیا]] روزبه‌روز هم زیادتر می‌شود<ref>بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، ۹/۱۱/۱۳۶۸.</ref>.

::::::روز ولادت [[مهدی موعود]] {{ع}}، حقیقتاً روز عید همه انسان‌های [[پاک]] و آزاده عالم است. فقط کسانی در این روز ممکن است احساس شادی و [[خرسندی]] نکنند که یا جزو پایه‌های [[ظلم]]، یا جزو [[پیروان]] طواغیت و [[ستمگران]] عالم باشند، والا کدام [[انسان]] آزاده‌ای است که از [[گسترش عدالت]]، از برافراشته شدن [[پرچم]] [[دادگری]] و [[رفع ظلم]] در سراسر [[جهان]]، [[خرسند]] نشود و آن را [[آرزو]] نکند. آنچه مسلم است، همه [[پیغمبران]] و [[اولیا]] برای این آمدند که پرچمِ [[توحید]] را در عالم به اهتزاز درآورند و [[روح]] [[توحید]] را در زندگی [[انسان‌ها]] زنده کنند. بدون [[عدالت]]، بدون استقرار [[عدل]] و [[انصاف]]، [[توحید]] معنایی ندارد. یکی از [[نشانه‌ها]] یا ارکان [[توحید]]، نبودن [[ظلم]] و نبودن [[بی‌عدالتی]] است. لذا شما میبینید که [[پیام]] استقرار [[عدالت]]، [[پیام]] [[پیغمبران]] است. [[تلاش]] برای [[عدالت]]، کار بزرگ [[پیغمبران]] است<ref>بیانات در دیدار جمعی از بسیجیان، ۳/۹/۱۳۷۸.</ref>»<ref>[[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۴۰.</ref>.