ابدال چه کسانی هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

ابدال چه کسانی هستند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۱:۴۱

۲۵ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۱۸: / خط ۱۸: @@
 [[پرونده:13681056.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[سید جعفر موسوی‌نسب]]]]
 ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[سید جعفر موسوی‌نسب]]'''، در کتاب ''«[[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«اینان [[یاران]] با وفای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌باشند که در [[شام]] و در هنگام [[ظهور]] [[حضرت]] خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] می‌کنند<ref>المجالس السنیه، جزء ۵، ص ۶۹۹ و بحار ج ۵۲، ص ۳۴۷ و ۳۳۴.</ref>.
+«اینان [[یاران]] با وفای [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} می‌باشند که در [[شام]] و در هنگام [[ظهور]] [[حضرت]] خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با آن [[حضرت]] [[بیعت]] می‌کنند<ref>المجالس السنیه، جزء ۵، ص ۶۹۹ و بحار ج ۵۲، ص ۳۴۷ و ۳۳۴.</ref>.
 معنای [[ابدال]] چنانکه مرحوم [[طریحی]] در مجمع البحرین می‌گوید آنان جمعی از [[صالحان]] می‌باشند که در روی [[زمین]] هستند وقتی یکی از آنان فوت کرد [[خداوند]] بدل او شخص [[صالح]] دیگری را جایگزین او می‌کند اینها ۴۷ نفر در [[شام]] و یا ۳۰ نفر در جای دیگر هستند<ref>مجمع البحرین، مادة(بدل).</ref>.
@@ خط ۳۲: / خط ۳۳: @@
 | پاسخ‌دهنده = محمد جواد مروجی طبسی
 | پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد جواد مروجی طبسی]]'''، در کتاب ''«[[بامداد بشریت (کتاب)|بامداد بشریت]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«در [[روایات]] و [[احادیث]] [[شیعه]] و [[سنی]]، فراوان سخن از [[ابدال]] به میان آمده است و پرسشگران نیز همین سؤال‌ها را از [[معصومان]] داشته‌اند (...). [[علامه طریحی]] می‌نویسد: {{عربی|"الْأَبْدَالُ: قوم من الصالحين لا تخلو الدنيا منهم إذا مات واحد أَبْدَلَ الله مكانه آخر"}}<ref>مجمع البحرین، ص ۴۲۵، ماده بدل.</ref>؛ [[ابدال]] گروهی از [[مردم]] [[صالح]] و نیکوکاری‌اند که هرگز [[زمین]] از وجودشان خالی نمی‌شود، هر یک از آنها اجلش فرا رسد و بمیرد، [[خداوند]] شخص دیگری را جایش قرار می‌دهد". همچنین آورده است: "هریک از آنان بمیرد، یک نفر از دیگر [[مردمان]] به جای او قرار می‌دهد"<ref>همان.</ref>.
+«در [[روایات]] و [[احادیث]] [[شیعه]] و [[سنی]]، فراوان سخن از [[ابدال]] به میان آمده است و پرسشگران نیز همین سؤال‌ها را از [[معصومان]] داشته‌اند (...). [[علامه طریحی]] می‌نویسد: {{عربی|"الْأَبْدَالُ: قوم من الصالحين لا تخلو الدنيا منهم إذا مات واحد أَبْدَلَ الله مكانه آخر"}}<ref>مجمع البحرین، ص ۴۲۵، ماده بدل.</ref>؛ [[ابدال]] گروهی از [[مردم]] [[صالح]] و نیکوکاری‌اند که هرگز [[زمین]] از وجودشان خالی نمی‌شود، هر یک از آنها اجلش فرا رسد و بمیرد، [[خداوند]] شخص دیگری را جایش قرار می‌دهد". همچنین آورده است: "هریک از آنان بمیرد، یک نفر از دیگر [[مردمان]] به جای او قرار می‌دهد"<ref>همان.</ref>.
 [[خالد بن هیثم فارسی]] گوید: به [[امام رضا]] {{ع}} عرض کردم: [[مردم]] [[گمان]] دارند که در روی [[زمین]] گروهی به نام [[ابدال]] وجود دارند، اینان کیانند؟ [[حضرت]] در پاسخ فرمود: "راست گفتند. منظور از [[ابدال]] همان [[اوصیا]] و [[جانشینان]] هستند که [[خداوند]] پس از [[مرگ]] و [[رحلت]] هر [[پیامبری]] آنها را بدل و [[جانشین]] او قرار می‌دهد، تا اینکه به [[حضرت محمد]] {{صل}} آنها را خاتمه داد"<ref>سفینه البحار، ج ۱، ص ۶۴.</ref>.
@@ خط ۵۷: / خط ۵۹: @@
 | پاسخ‌دهنده = خدامراد سلیمیان
 | پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در مقاله ''«[[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«نام تعدادی از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در [[عصر ظهور]] است. "أبدال" جمع "بدل" یا "بدیل"، عده‏‌ای معلوم از شایستگان و خاصان [[خدا]] هستند که گویند: هیچ‏گاه [[زمین]] از آنان خالی نباشد و [[جهان]] بدیشان برپا است و آن‏گاه که یکی از آنان بمیرد، خدای سبحانه و تعالی دیگری را به جای او برانگیزد<ref>ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵</ref>، تا آن شمار- که به قولی هفت و به قولی هفتاد است- همواره کامل بماند<ref>  علی اکبر دهخدا، لغت‏نامه، ابدال</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۱-۳۲.</ref>.
+«نام تعدادی از [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} در [[عصر ظهور]] است. "أبدال" جمع "بدل" یا "بدیل"، عده‏‌ای معلوم از شایستگان و خاصان [[خدا]] هستند که گویند: هیچ‏گاه [[زمین]] از آنان خالی نباشد و [[جهان]] بدیشان برپا است و آن‏گاه که یکی از آنان بمیرد، خدای سبحانه و تعالی دیگری را به جای او برانگیزد<ref>ر. ک: متقی هندی، کنز العمال، ج ۱۱، ص ۱۲۵</ref>، تا آن شمار- که به قولی هفت و به قولی هفتاد است- همواره کامل بماند<ref>  علی اکبر دهخدا، لغت‏نامه، ابدال</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۱-۳۲.</ref>.
 ::::::برخی نیز گفته‌‏اند: آنان، گروهی‌‏اند که [[خداوند]] سبحانه و تعالی به وسیله آن‏ها [[دین]] را برپا نگه می‌‏دارد و روزی را نازل می‏‌کند. چهل نفر از ایشان در [[شام]] و سی نفر در سایر بلاد هستند. هرگاه یکی از [[دنیا]] برود، کس دیگری همانند او به جای او قرار می‌‏گیرد<ref>  خلیل بن احمد، العین، ج ۸، ص ۴۵</ref>. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "سیصد و چند نفر به شمار اهل [[بدر]] با [[قائم]] بین [[رکن و مقام]] [[بیعت]] می‌کنند که در بین آنان [[نجبا]] از اهل [[مصر]] و [[ابدال]] از [[اهل شام]] و [[اخیار]] از اهل [[عراق]] هستند"<ref>{{عربی|" يُبَايِعُ الْقَائِمَ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ نَيِّفٌ عِدَّةَ أَهْلِ بَدْرٍ فِيهِمُ النُّجَبَاءُ مِنْ أَهْلِ مِصْرَ وَ الْأَبْدَالُ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ وَ الْأَخْيَارُ مِنْ أَهْلِ الْعِرَاقِ "}}؛ طوسی، کتاب الغیبه، ص۴۷۶؛ مفید، الاختصاص، ص۲۰۸؛ مسند ابی یعلی، ج۱۲، ص۲۷۰؛ صحیح ابن حبان، ج۱۵، ص۱۵۹؛ ابن ابی شیبه، کتاب المصنف، ح۱۹۰۷۰؛ عبدالرزاق صنعانی، المصنف، ح۲۰۷۶۹.</ref>؛
 ::::::سبب این‏که "[[ابدال]]" نامیده شده‌‏اند، همین است که چون یکی از [[دنیا]] رود، کسی مانند او جایش را می‌‏گیرد<ref>  طریحی، مجمع البحرین، ج ۵، ص ۳۱۹</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۱-۳۲.</ref>..
@@ خط ۶۸: / خط ۷۱: @@
 | پاسخ‌دهنده = محمد محمدی اشتهاردی
 | پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد محمدی اشتهاردی]]'''، در کتاب ''«[[حضرت مهدی فروغ تابان ولایت (کتاب)|حضرت مهدی فروغ تابان ولایت]]»''  در این‌باره گفته است:
-::::::«اینها [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[شام]] هستند و هنگام خروج و [[ظهور]] آن حضرت، خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با آن حضرت [[بیعت]] می‌کنند<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۶۹۹ و ۷۰۹</ref>.
+«اینها [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[شام]] هستند و هنگام خروج و [[ظهور]] آن حضرت، خود را به [[مکه]] می‌رسانند و با آن حضرت [[بیعت]] می‌کنند<ref>المجالس السنیه، ج ۵، ص ۶۹۹ و ۷۰۹</ref>.
 معنی [[ابدال]] چنان‌که مرحوم [[طریحی]] در مجمع البحرین می‌گوید: آنها جمعی از [[صالحان]] می‌باشند، که همواره در [[زمین]] هستند، وقتی‌ یکی از آنها فوت کرد، [[خداوند]] بدل او شخص [[صالح]] دیگر را می‌گذارد، اینها چهل یا هفتاد نفر در [[شام]] هستند و یا سی نفر در جای دیگر<ref>مجمع البحرین (ماده بدل).</ref>.
@@ خط ۷۹: / خط ۸۳: @@
 | پاسخ‌دهنده = مجتبی تونه‌ای
 | پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است:
-::::::«جمع بَدل یا بدیل به‌معنای [[جانشینان]] است. این تعبیر را در مورد جمعی از [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] به کار می‌برند که در میان [[اولیاء]]، دارای مرتبتی مخصوص بوده‌اند، و می‌گویند: [[جهان]] از وجود آنها خالی نمی‌ماند، و چون یکی از آنها بمیرد، [[خداوند]] دیگری را جایگزین وی می‌سازد.
+«جمع بَدل یا بدیل به‌معنای [[جانشینان]] است. این تعبیر را در مورد جمعی از [[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]] به کار می‌برند که در میان [[اولیاء]]، دارای مرتبتی مخصوص بوده‌اند، و می‌گویند: [[جهان]] از وجود آنها خالی نمی‌ماند، و چون یکی از آنها بمیرد، [[خداوند]] دیگری را جایگزین وی می‌سازد.
 ::::::دهخدا گفته: "[[ابدال]]، عده‌ای معدود از صلحا و [[نیکان]] و [[بندگان]] [[خالص]] خدایند که شمار آنان هفت یا هفتاد نفر است و گویند: [[زمین]] از وجود آنها خالی نمی‌شود و [[جهان]] بدیشان برپا است و چون یکی از آنها بمیرد، [[خدای تعالی]] دیگری را به جای او برانگیزد، این [[قوم]] بدان‌چه خدای از رازها در حرکات و منازلِ کواکب نهاده، عارفند".
 ::::::در [[وصف]] آنان آمده که آنان کسانی‌اند که دارای نیت‌های [[پاک]] و طبع سخی و خوی نیک‌اند و همواره به خیرخواهی [[مسلمانان]] بپردازند، و آنان معدن و منشأ [[برکات]] و خیرات زمین‌اند و چون یکی از آنان برود، دیگری جایگزین او گردد<ref>کنز العمال، ج ۱۲، ص ۱۸۸. </ref>. [[ابدال]] در [[روایات]] [[عامه]] از نظر عدد و نیز از حیث محل و مکان، مختلف آمده که در بعضی [[احادیث]]، سی و در برخی چهل و در برخی دیگر شصت ذکر شده، چنان‌که در بعضی از آنها آمده که آنان در شام‌اند و در بعضی [[عراق]] و [[شام]] و در برخی [[یمن]] ذکر شده است<ref>همان. </ref>.