قرقیسیا کجاست و چه حوادثی در آن اتفاق می‌افتد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::بطوری که عده‌ای از [[مردم]] برای دست یافتن به آن، دست به [[تلاش]] می‌زنند و [[آتش]] [[جنگ]] بین آنها شعله‌ور می‌شود و بیش از صد هزار تن از آنها کشته می‌شوند و هیچیک به [[پیروزی]] قطعی نمی‌رسند و به آن گنج دست نمی‌یابند. بلکه همگی از آن منصرف شده و به مسائل دیگر مشغول می‌شوند.

::::::منطقه [[قرقیسیا]] بطوری که در معجم البلدان آمده، [[شهر]] کوچکی است در نزدیکی مدخل نهر خابور در رود [[فرات]] و امروز خرابه‌های آن نزدیک [[شهر]] "دیرزور" [[سوریه]] قرار دارد و نزدیک مرزهای سوریه- [[عراق]] است و به مرزهای ترکیه- [[سوریه]] نیز نسبتا نزدیک می‌باشد.

::::::با وجود پیچیدگی و ابهام برخی از جوانب [[نبرد]] [[قرقیسیا]]، همچون انگیزه ایجاد آن و طرف‌های درگیر آن غیر از [[سفیانی]] و پایان آن .. [[روایات]]، وقوع آن را به صراحت و قاطعیت بیان می‌کند و با اوصاف بزرگی آن را [[وصف]] می‌نماید. مانند [[روایت]] ذیل که از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده است که فرمود: "همانا [[خداوند]]، در [[قرقیسیا]] سفره پر از طعامی دارد که سروش آسمانی از آن خبر می‌دهد و ندا می‌کند‌ای پرندگان [[آسمان]] و‌ای درندگان [[زمین]] بشتابید برای سیر شدن از گوشت تن [[ستمگران]]"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۴۶.</ref>

::::::چنانکه [[روایت]] اشاره می‌کند، عرصه [[نبرد]]، بیابان خشک و بی‌آب و گیاه است و آنها اجساد کشتگان خود را [[دفن]] نمی‌کنند و یا قادر به [[دفن]] آنها نیستند، ازاین‌رو پرندگان [[آسمان]] و درندگان زمینی از گوشت لاشه‌های آنها شکم خود را سیر می‌کنند و اینکه سربازان کشته شده نیز ستمگرند زیرا که آنها سربازان [[جباران]] و ستم‌پیشگان می‌باشند. یا اینکه در میان آنها شمار زیادی از افسران و [[فرماندهان]] [[ستمکار]] از دو طرف وجود دارد.

::::::از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده که فرمود: "سپس [[سفیانی]] با [[ابقع]] روبرو می‌شود و با یکدیگر [[کارزار]] می‌کنند، [[سفیانی]] او و همراهانش و أصهب را به [[قتل]] می‌رساند. آنگاه هیچ تصمیمی جز حمله به [[عراق]] ندارد [[سپاه]] خود را به [[قرقیسیا]] رسانده و در آنجا وارد [[نبرد]] می‌شود، در این درگیری صد هزار [[ستمگر]] کشته می‌شود .. و [[سفیانی]] لشکری به تعداد هفتاد هزار نفر را به سوی [[کوفه]] گسیل می‌دارد"<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۷.</ref>.

::::::برخی [[روایات]]، تعداد کشتگان را یکصد و شصت هزار و بعضی بیش از آن یاد می‌کنند، چه‌بسا صد هزار تن از [[ستمگران]] باشند همان‌گونه که این [[روایت]] می‌گوید و بقیه از سربازان عادی و مزدوران و سایر [[مردم]] [[محروم]] باشند. اما گنج مورد [[نزاع]]، روایاتی چند در این‌باره آمده است که روشن‌ترین آنها در نسخه خطی [[ابن حماد]] از [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} است که فرمود: "رود [[فرات]]، از کوهی از طلا و نقره پرده برمی‌دارد و آن را آشکار می‌سازد بر سر آن [[جنگ]] و درگیری بوجود می‌آید بگونه‌ای که از هر نه تن هفت تن کشته می‌شوند. پس هرگاه شما آن را [[درک]] کردید به آن نزدیک نشوید"<ref>نسخه خطی ابن حماد، ص ۹۲.</ref>.

::::::و نیز در همین نسخه آمده است: "[[فتنه]] چهارم هیجده سال بطول می‌انجامد، سپس در آنهنگام که باید پایان می‌پذیرد و تحقیقا نهر [[فرات]] از کوهی از طلا پرده برمی‌دارد و [[مردم]] برای رسیدن به آن به [[جان]] یکدیگر می‌افتند و از هر نه تن هفت تن کشته می‌شوند".

::::::مراد از [[فتنه]] چهارم در این [[روایت]]، اگر [[سلطه]] و استیلای غرب و دیگر [[ملت‌ها]] بر [[مسلمانان]] باشد، چنانکه [[روایات]] به آن تصریح می‌کند، آن [[فتنه]] طولانی خواهد بود. و اینک حدود یک قرن بر آن می‌گذرد. و اگر منظور [[فتنه]] داخلی سرزمین [[شام]] باشد که ناشی از [[فتنه]] چهارم، یعنی [[فتنه فلسطین]] است، که در این جهت ممکن است [[جنگ]] داخلی لبنان، آغاز این هیجده سال باشد. و احتمال دارد آن گنج یاد شده، معادن طلا و نقره‌ای باشد که در آنجا [[کشف]] خواهد شد و مورد [[اختلاف]] بین سه [[دولت]] و حامیان آنها واقع می‌گردد، یا اینکه آن گنج، نفت و یا معادن دیگر باشد .. من شنیده‌ام منطقه [[قرقیسیا]] از لحاظ نفت و دیگر معادن حتی اورانیوم [[غنی]] می‌باشد و عملیات حفاری و تحقیقات در آن، در حال اجراء بوده و از نتایج مثبتی برخوردار است .. منزه است خدایی که مقدار و مالکیت هرچیز در دست اوست.

::::::اما طرف مقابل [[سفیانی]] در این [[نبرد]]: از نظر اکثر [[روایات]] ترکان هستند. ولی منظور از ترکان در اینجا چیست؟ آنچه به نظر می‌رسد و به طبیعت امور نزدیک‌تر است اینکه آنها [[سپاهیان]] ترک زبان هستند، چرا که درگیری و [[نزاع]] بر سر دارائی‌ای است که نزدیک مرزهای [[سوریه]] و [[ترکیه]] وجود دارد اما طرف سوم که در [[عراق]] است درگیر اوضاع داخلی خود و وجود دو دستگی در آن می‌باشد، دست‌های طرفداران یمنی‌ها و [[ایرانیان]] [[زمینه‌ساز ظهور]] [[حضرت]] و گروهی هواداران [[سفیانی]] می‌باشند. اما قرینه‌های زیادی وجود دارد که این احتمال که مراد از ترکان در اینجا روسها باشد را تأیید می‌کند. به‌ویژه روایاتی که خاطرنشان می‌سازد آنها قبل از [[خروج سفیانی]]، در جزیره [[ربیعه]] یا دیار بکر نزدیک [[قرقیسیا]] فرود می‌آیند. و روایاتی که می‌گوید [[سفیانی]] با ترکان به [[نبرد]] می‌پردازد و سپس به‌دست [[حضرت مهدی]] {{ع}} ریشه‌کن می‌شوند و نخستین لشکری را که آن [[حضرت]] برای [[جنگ]] با ترکان گسیل می‌دارد آنها را [[شکست]] می‌دهند و ظاهرا منظور از جزیره که در [[روایات]] متعدد یاد شده است و نیروهای ترک زبان قبل از [[سفیانی]] در آنجا فرود می‌آیند، همان منطقه‌ای است که به این اسم نامیده شده و با توجه به مطلق بودن و اضافه نشدن آن به اسم دیگر، [[جزیرة العرب]] و مانند آن نیست، چنانکه مراد از فرود آمدن نیروهای رومی در [[رمله]] چنانکه از [[روایات]] استفاده می‌شود، همان [[رمله]] [[فلسطین]] است.

::::::آری از [[روایات]] گذشته مربوط به گنج و اینکه [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} [[مسلمانان]] را از شرکت در [[نزاع]] بر سر آن گنج [[نهی]] فرمود و از عبارت "[[مردم]] برای رسیدن به آن به [[جان]] یکدیگر می‌افتند" استفاده می‌شود که طرف‌های درگیر بر سر گنج، [[مسلمانان]] می‌باشند ولی این مطلب مانع از آن نیست که [[دولت]] [[ترکیه]] طرف درگیر نباشد و ترکان روسی و یا هواداران ترکان، آن [[دولت]] را [[یاری]] نکنند، چنانکه این تعبیر درباره آنان، در [[روایات]] فروآمدن نیروهای آنان در جزیره وارد شده است. اما [[رومیان]] و مغربی‌ها که در برخی از [[روایات]] آمده است، از طرف‌های درگیر در [[جنگ]] [[قرقیسیا]] هستند اما آن [[نشانه‌ها]] اندک و ضعیف است. و ممکن است ورود آنان برای کمک به [[سفیانی]] یا دیگران باشد.

::::::اما نیروهای اصلی و [[دشمنان]] [[سفیانی]] و هواداران و [[یاوران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}}، یمنی‌ها و [[ایرانیان]] هستند که در [[نبرد]] [[قرقیسیا]] دخالت نمی‌کنند چرا که آن [[جنگ]] میان [[دشمنان]] آنها برقرار است ولی انگیزه مهمتر با توجه به [[ظواهر]] [[روایات]]، اشتغال آنان به [[حوادث ظهور]] در [[حجاز]] و [[تلاش]] برای ارتباط و ایجاد [[وحدت]] نیروها با نیروی [[امام مهدی]] {{ع}} است که آغاز [[نهضت]] [[ظهور]] آن [[حضرت]] در [[مکه]] می‌باشد. البته ممکن است [[علت]] آن، شعله‌ور شدن [[جنگ]] جهانی باشد که احتمال بیشتر می‌دهیم بخشی از آن در این مرحله بوقوع بپیوندد. (که در این باره سخن خواهیم گفت.)

::::::[[قرقیسیا]] [[شهر]] کوچکی است که در مصب رود خابور به رود [[فرات]] قرار دارد و در آنجا رود خابور به رود [[فرات]] می‌ریزد. این منطقه میان سه [[کشور عراق]]، [[ترکیه]] و [[سوریه]] قرار دارد.

::::::[[روایت‌ها]] حاکی از وقوع چندین [[جنگ]] میان [[ترک‌ها]] و [[سپاه]] [[سفیانی]] و میان [[سفیانی]] و دیگر سپاه‌ها است. این [[جنگ‌ها]] بر سر گنجی واقع در رود [[فرات]] است که آن‌را کوهی از طلا و به قولی نقره دانسته‌اند و لازم به ذکر است که هیچ‌یک از طرفین [[جنگ]] به خاطر مشغول شدن به کارهای دیگر نمی‌توانند آن گنج را به دست آورند. ممکن است مراد از این گنج [[ثروت]] این منطقه اعم از وفور [[آب]] و منابع طبیعی آن باشد و البته [[خداوند]] آگاه‌تر از همه به امور است. چیزی‌که وجود این احتمال را بیشتر می‌کند نرسیدن هیچ‌یک از طرف‌های درگیر به‌ این گنج است زیرا در آن زمان این منطقه، منطقه جنگی بدون [[آرامش]] و استقرار است و این مانع آن می‌شود که گنج آن نمایان شود»<ref>[[سید نذیر حسنی|حسنی، سید نذیر]]، [[مصلح کل ۱ (کتاب)|مصلح کل]]، ص۱۹۸.</ref>.

::::::بنابراین، به نظر می‌رسد نام "[[قرقیسیا]]" تنها اسم محلی است که برخی از [[علائم ظهور]] در آن اتفاق می‌افتد و در کتاب‌ها، بیش از این اشاره نشده‌ است»<ref>[[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۴۰.</ref>.

::::::آن‌چنان‌که از [[روایات]] برمی‌آید، [[نبرد]] [[قرقیسیا]] بر سر گنجی است که در [[ناحیه]] [[فرات]] پیدا می‌شود. [[ابن حماد]] به [[نقل]] از [[پیامبر]] {{صل}} از این گنج چنین گزارش می‌دهد: [[فرات]]، از کوهی از طلا و نقره پرده برمی‌دارد. پس بر سر آن [[جنگ]] می‌شود، به‌طوری که از هر نه نفر، هفت نفر کشته می‌شود. پس هرگاه آن را [[درک]] کردید، به آن نزدیک نشوید.