علائم و نشانه‌های ظهور به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::واژه علامت، تنها یک بار به صورت جمع، با تعبیر "علامات" در [[قرآن]] به کار رفته است<ref>{{متن قرآن|وَأَلْقَى فِي الأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَأَنْهَارًا وَسُبُلاً لَّعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ وَعَلامَاتٍ وَبِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ}}؛ [خداوند] در زمین، کوه‌هایی استوار افکند تا شما را نجنباند و رودها و راه‌ها قرار داد تا شما راه خود را پیدا کنید. و علامت‌هایی‌ دیگر نیز قرار داد. و آنان به وسیله ستاره‌ قطبی‌ راه‌یابی می‌کنند؛ نحل، آیه ۱۵ و ۱۶.</ref> که می‌توان مراد از آن را هر گونه علامت وضعی یا طبیعی و حتی زبان‌ها و اشارات دانست، که در روی [[زمین]] برای راهیابی مورد استفاده قرار می‌گیرد<ref>ر.ک: به تفاسیر، ذیل آیه فوق.</ref>. آنچه با بحث نشانه‌های [[ظهور]] تناسب دارد، [[آیه]] ۲۴۸ سوره بقره است که می‌فرماید: [[پیامبر]] [[بنی اسرائیل]] به آنان گفت که نشانه [[پادشاهی]] [[طالوت]]، صندوق [[مقدس]] [[موسی]] {{ع}} است<ref>{{متن قرآن|وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ آيَةَ مُلْكِهِ أَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ آلُ مُوسَى وَآلُ هَارُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلائِكَةُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لآيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ}}‌.</ref>. همچنین [[آیات]] ۴۱ سوره [[آل عمران]] و ۱۰ سوره [[مریم]] که [[خداوند]] نشانه‌ای برای باردار شدن [[همسر]] [[زکریا]]{{ع}} قرار داد و آن، از دست دادن [[قدرت]] تکلم با [[مردم]] بود<ref>{{متن قرآن|قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّيَ آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ إِلاَّ رَمْزًا}} (آل عمران، آیه ۴۱). {{متن قرآن|قَالَ رَبِّ اجْعَل لِّي آيَةً قَالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَيَالٍ سَوِيًّا}} (مریم، آیه ۱۰).</ref>»<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۷ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج۷، ص ۴۱۳-۴۱۴.</ref>.

::::::تعریف [[نشانه‌های ظهور]]، از دو منظر قابل بررسی است. یکی از حیث کارکرد، یا به عبارت دیگر، کیفیت رابطه آن با واقعه که از قبیل "[[کشف]]" است؛ و دیگری از حیث تقدم و تأخر آن از واقعه. غالب تعریف‌هایی که انجام شده، ناظر به تقدم و تأخر زمانی است، نه حیث [[کشف]] علامت؛ از این‌رو، بسیاری از تعریف‌ها جامع نیستند. برخی از تعریف‌ها:

::::::تعریف [[برگزیده]]: [[علائم ظهور]]، نشانه‌های تشخیص صحیح [[ظهور امام مهدی]] {{ع}} می‌باشند که مقارن [[ظهور]] یا در آستانه آن به وقوع می‌پیوندند و رابطه آنها با [[ظهور]]، از سنخ "[[کشف]]" است»<ref>[[سید محمد رضی آصف آگاه|آصف آگاه؛سید محمد رضی]]، [[مجتبی خانی|خانی؛مجتبی]]، [[سید محمد جواد سید نظری|سید نظری؛ سید محمد جواد]]، [[بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور (مقاله)|بازشناسی تعریف علائم و شرایط ظهور]]، ص 154-155.</ref>.

::::::علایم به معنای [[نشانه‌ها]] به اموری گفته می‌شود که نمایانگر مقصود و مطلوب می‌باشند. به عبارت دیگر نشانه‌ پدیده‌ای است که با مقصود و مطلوب مرتبط بوده و ضمن آنکه [[آدمی]] را به سوی آن [[راهنمایی]] می‌کند، در مسیر بودن و نزدیک شدن به [[هدف]] را یادآور می‌شود. مراد از [[علائم ظهور]] آن دسته از حوادثی است که براساس بیان [[پیشوایان معصوم]]{{ع}}، قبل و یا [[در آستانۀ ظهور]] واقع خواهد شد و تحقّق هر کدام نوید نزدیک شدن یا وقوع [[قیام حضرت مهدی]]{{ع}} را می‌دهد. با توجه به بیان فوق می‌توان تفاوت‌های علایم و [[شرایط ظهور]] را چنین برشمرد: علائم فقط کاشفاز پدیده ظهورند ولی شرایط محقّق ظهورند. بر این اساس علایم در پیدایش مطلوب اثر و نقشی ندارند به خلاف شرایط که در پیدایش مشروط دارای تأثیرند؛ علایم لازم نیست در یک زمان جمع باشند، بلکه می‌توانند یکی پس از دیگری تحقّق یابند ولی شرایط باید در یک زمان جمع باشند تا پدیده [[ظهور]] تحقّق [[عینی]] یابد؛

::::::'''فواید و آثار بحث''': اگر [[آدمی]] بداند که [[ظهور منجی]] مشروط به شرایطی است و واقعاً ظهورش را طالب باشد حتماً به دنبال آن خواهد رفت که شرایط را در حدّ توان و آن مقداری که بر دوش اوست فراهم کند، زیرا می‌داند که تحقّق مشروط وابسته به تحقق شرط است و تا شرط نباشد مشروط نخواهد بود. پس فایده دانستن [[شرایط ظهور]] آن است که [[انسان‌ها]] را برای فراهم کردن شرایط به تلاش و جنبش وا می‌دارد. و اگر [[انسان]] بداند برای [[ظهور]] او علایم و نشانه‌هایی است:

::::::از آنچه [[گذشت]] اهمیت و [[جایگاه]] شرایط نسبت به علایم نیز روشن می‌شود؛ زیرا [[ظهور]] وابسته به تحقق شرایط است نه علایم. بنابراین، مناسب است ابتدا بحثی پیرامون [[شرایط ظهور]] مطرح شود<ref>[[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]، جلد ۲ ص ۲۵۱.</ref>.

::::::منابع [[دینی]] بسیاری از رخدادهای طبیعی و دگرگونی‌های سیاسی- [[اجتماعی]] را از نشانه‌های [[ظهور]] یاد کرده‌اند. بدیهی است که درجه اعتبار و درستی همه این [[نشانه‌ها]] یک‌سان نیستند. برخی در منابع معتبر آمده و از جهت [[سند]] و دلالت [[استوار]] است و برخی در کتب [[اهل‌سنت]] و از منابع درجه دوم به حساب می‌آید.

::::::بنابراین، به‌طور دقیق و یقینی نمی‌توان تعداد [[علائم ظهور]] را تعیین کرد. ولی مجموعه این [[روایات]] به ما [[اطمینان]] می‌دهند که در آستانه [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} حوادثی رخ خواهد داد<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۳۷۵، ۳۸۴.</ref>.