نوحه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ و با اوج‌گرفتن [[مبارزات]] علیه [[حکومت]] پهلوی، نوحه‌هایی با رویکرد [[سیاسی]] و حماسی و با مضمون تطبیق [[واقعه عاشورا]] و مبارزات علیه حکومت پهلوی سروده شد و در راهپیمایی‌های معترضان، به عنوان [[شعار]] و نیز در برخی [[مراسم]] و مجالس سوگواری که توسط مبارزان برگزار می‌شد، خوانده می‌شد.

همچنین «شیر سرخ [[عربستان]]»، «ای [[اهل]] [[حرم]] [[میر]] و [[علمدار]] نیامد»، «مکن ای صبح طلوع» و «بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی [[کربلا]]» از نوحه‌های سنتی مشهور در دوره معاصر به شمار می‌روند. از دهه‌های ۷۰ و ۸۰ و با [[اقبال]] نسلی از [[شاعران]] [[جوان]] به سرودن اشعار مذهبی، نوحه‌سرایی در قالب ترانه رواج یافت و برخی نوحه‌سرایان حتی به [[تقلید]] از ریتم و آهنگ قطعات موسیقی غیرمذهبی پرداختند. اقدامی که انتقاداتی را در بین بخش‌هایی از [[نخبگان]] [[جامعه]] برانگیخت. تغییرات سریع، استفاده از ریتم‌های تند و پرشور، تنوع و فراوانی نوحه‌ها و آهنگین‌تر شدن آنها، استفاده از مضامین [[بدیع]] و کاربرد واژگانی از [[ادبیات]] روزمرهی [[جوانان]] از جمله ویژگی‌های [[نسل]] جدید نوحه‌های [[فارسی]] است.