دلیل نقلی بر اثبات وجود امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[دلیل]] نقلى، وجود [[امام موعود]] را اثبات می‌کند و [[دلیل]] علمى، ثابت می‌کند که مهدى یک اسطوره و یک فرضیه نیست، بلکه حقیقتى است که وجود او در [[تاریخ]] لمس شده است. [[دلیل]] نقلى [صدها [[روایت]] و [[حدیث]] رسیده از [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}}،<ref>ر. ک: معجم احادیث الامام المهدى، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج ۱، احادیث نبوى.</ref> و [[ائمه]] [[اهل بیت]]{{عم}}‏ صدها [[روایت]] و [[حدیث]] از [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}}، <ref>ر. ک: معجم احادیث الامام المهدى، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ج ۱، احادیث نبوى.</ref> و [[ائمه]] [[اهل بیت]]{{عم}} رسیده است که می‌گوید مهدى [[موعود]] داراى این خصوصیات است: از [[اهل بیت]]‏<ref>احمد و ابن ابى شیبه و ابن ماجه و نعیم بن حماد در باب فتن از [[امام على|علی]]{{ع}}، روایت کرده‏‌اند که: [[پیامبر خاتم|رسول اللّه]]{{صل}}، فرمود: " مهدى از ما [[اهل بیت]] است خداوند کار او را در یک شب سامان می‌بخشد". ر. ک: السیوطى، جلال الدین، الحاوى للفتاوى، ج ۲، ص ۲۱۳ و ۲۱۵ در این کتاب احمد، ابن ابى شیبه و ابو داود از [[امام على|علی]]{{ع}} روایت کرده‏‌اند که [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "اگر از دنیا بیش از یک روز باقى نمانده باشد خداوند فردى از [[اهل بیت]]  مرا مبعوث می‌کند تا دنیا را پر از عدالت کند چنانکه پر از ستم شده است"؛ همچنین ر. ک: فقیه ایمانى، مهدى( گردآورنده)، موسوعة الامام المهدى، ج ۱، که در آن تصویر ده‌ها صفحه از کتاب‌هاى علما و محدثان [[اهل سنت]] درباره مهدى، صفات و آنچه مربوط به اوست و همچنین و تصویر یک نسخه از درس استاد عبّاد، درباره روایات و آثار وارد شده در موضوع [[امام مهدی|مهدى]]{{ع}}، آمده است. همچنین ر. ک: ابو داود، سلیمان بن الاشعث، صحیح سنن المصطفى، ج ۲، ص ۲۰۷؛ ابن ماجه، سنن، ج ۲، شماره ۱۳۶۷ و ۴۰۸۵. همچنین ر. ک: معجم احادیث الامام المهدى، ج ۱، ص ۱۴۷ و بعد از آن‏که در این زمینه احادیث بسیارى از صحاح و مسانید نقل کرده است.</ref> است، از [[فرزندان]] [[فاطمه زهرا|فاطمه]]{{س}}‏<ref>السیوطى، جلال الدین، الحاوى للفتاوى، ج ۲، ص ۲۱۴، که می‌گوید: "ابو داود و ابن ماجه و طبرانى و حاکم از امّ سلمه روایت کرده‌‏اند که گفت از [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}}، شنیدم فرمود: "مهدى از [[عترت]] من و از فرزندان [[فاطمه زهرا|فاطمه]]{{س}} است".</ref> است، از نسل [[امام حسین|حسین]]{{ع}}‏<ref>حدیثى که می‌گوید: "مهدى از نسل [[امام حسین|حسین]]{{ع}}، است" بنابر نقل کتاب معجم الامام المهدى، در مصادر زیر آمده است: الاصفهانى، ابو نعیم، الاربعون حدیثا( به نقل از: المقدس الشافعى، عقد الدرر) الطبرانى، الاوسط،( به نقل از: ابن القیم، المنار المنیف)؛ السیرة الحلبیة ج ۱، ص ۱۹۳؛ ابن حجر، القول المختصر. همچنین ر. ک: الصافى گلپایگانى، لطف اللّه، [[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، که از منابع [[شیعه]] این حدیث را نقل کرده است. براى آشنایى با ضعف روایاتى که می‌گوید مهدى از نسل [[امام حسن]]{{ع}}،است. ر. ک: العمیدى، ثامر هاشم، همان، ج ۱، ص ۲۹۶.</ref> و نهمین [[فرزند]] آن حضرت‏ است. همچنین روایاتى وجود دارد که می‌گویند [[جانشینان]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}}، [[دوازده نفر]] می‌باشند.<ref>حدیثى که می‌گوید:{{عربی|«الخلفاء بعدى اثنا عشر کلهم من قریش»}}؛ جانشینان من دوازده نفرند که همه از قریش‏اند. یا {{عربی|«لا یزال هذا الدین قائما ما ولیه اثنا عشر کلهم من قریش»}}؛ این [[دین]] پابرجاست تا دوازده نفر که همه از قریش‏‌اند آن را سرپرستى کنند. متواتر است، کتب صحاح و مسانید با طرق مختلف آن را نقل کرده‏اند گرچه در متن آن کمى اختلاف است و در تفسیر آن نیز اختلاف وجود دارد. ر. ک: البخارى، صحیح البخارى، ج ۹. کتاب الاحکام، باب الاستخلاف، ص ۱۰۱؛ المسلم، صحیح المسلم، ج ۲، کتاب الاماره، ص ۱۱۹؛ حنبل، احمد، مسند، ج ۵، ص ۹۰، ۹۳ و ۹۷.</ref>

::::::«در [[ضرورت]] وجود [[حجت خدا]] در هر زمانی، [[روایات]] فراوانی هست؛ مانند: {{متن حدیث|" لَوْ بَقِيَتِ‏ الْأَرْضُ‏ بِغَيْرِ إِمَامٍ‏ لَسَاخَت‏‏‏‏‏‏"}}<ref>الکافی، ج ۱، ص ۱۷۹.</ref>، {{متن حدیث|"وَ لَوْ خَلَتِ الْأَرْضُ سَاعَةً وَاحِدَةً مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ لَسَاخَتْ بِأَهْلِهَا‏‏‏‏‏‏"}}<ref>الغیبه، نعمانی، ص ۱۴۱؛ بحار الانوار، ج۵۱، ص۱۱۳.</ref>، {{متن حدیث|" لَا يَخْلُو الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ لَوْ خَلَتْ‏ إِذًا لَسَاخَتْ‏ بِأَهْلِهَا ‏‏‏‏‏‏"}}<ref>کفایة الاثر، ص ۱۶۲؛ بحار الانوار، ج۳۶، ص۳۳۸.</ref>. آن دسته از [[روایات]] به کمک این قسمت از [[زیارت جامعه]] دانسته می‌شود که {{متن حدیث|"وَ بِكُمْ‏ يُمْسِكُ‏ السَّماءَ أَنْ‏ تَقَعَ‏ عَلَى‏ الْأَرْض‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref>البلد الامین، ص۳۰۲؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۶۱۵.</ref>. آری برایند [[روایت]] فوق آن است که [[ذات اقدس الهی]] با [[ولایت]] که عمود [[نظام]] هستی است، آسمان‌ها و [[زمین]] را حفظ می‌کند. روایاتی نظیر {{متن حدیث|" لَوْ بَقِيَتِ‏ الْأَرْضُ‏ بِغَيْرِ إِمَامٍ‏ لَسَاخَت‏‏‏‏‏‏"}}<ref>الکافی، ج ۱، ص ۱۷۹.</ref> همانند [[آیه کریمه]] {{متن قرآن|لَوْ كَانَ فِيهِمَا آلِهَةٌ إِلاَّ اللَّهُ لَفَسَدَتَا}}<ref>سوره انبیاء، آیه ۲۲.</ref> دربردارنده [[استدلال]] کلامی‌اند. این [[روایات]] تنها ادعای [[برکات]] معنوی را دربر ندارند بلکه بر این ادعا [[برهان]] می‌آورند که [[خدای سبحان]] در [[حفظ نظام]] هستی [[ائمه]] {{عم}} را وسیله قرار داده است. همان‌طوری که [[بدن]] با [[روح]] زنده است و از او مدد می‌یابد [[نظام]] کیهانی اجرام سرد، مواد بی‌روح، عناصر مرده نیستند بلکه مجموعاً یک [[حقیقت]] زنده‌اند که حیات آن وامدار [[ولایت]] [[انسان کامل]] [[معصوم]] است. کمک گرفتن [[بشر]] از [[خورشید و ماه]] در [[اداره]] [[زندگی]] روزمره و امور مختلف هرگز بدان معنی نیست که [[خورشید]] یا ماه در نورافشانی، انتشار انرژی و حرارت و ده‌ها [[برکت]] دیگر مستقل و بی‌نیاز از [[افاضه]] [[فیض]] [[الهی]] هستند، چون [[اندیشه]] [[توحیدی]] [[موحدان]] چنین باوری را بر نمی‌تابد بلکه معتقدند آن‌ها نیز چون اشیای دیگر مخلوق خدای سبحان‌اند و از [[فیض]] او سرمست می‌شوند؛ اما [[بشر]] کارهای مختلفی را به دست آنان سامان می‌بخشد و ایشان ابزار کمک‌رسانی‌اند. وجود [[مبارک]] [[حجت خدا]] و [[امام زمان]] {{ع}} به مراتب والاتر و بالاتر از [[خورشید و ماه]] است؛ اما امتیاز وجود مبارکش آن است که او وسیله‌ای است که [[مظهر]] {{متن قرآن|نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ}}<ref>سوره نور، آیه ۳۵.</ref> است. [[نور]] [[خورشید]] که از او می‌تابد و چهره ماه را روشن می‌کند، آینده‌ای در پیش دارد که {{متن قرآن|إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ}}<ref>سوره تکویر، آیه ۱.</ref> او را تهدید می‌کند. این چراغ منظومه، انطماس و [[تناثر نجوم]] و مانند آن را بر سر راه خویش دارد و در نهایتْ خاموش‌شدنی است؛ اما [[خلیفه]] [[خدای سبحان]] که [[مظهر]] {{متن قرآن|نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ}} است، نه خاموش شدنی است و نه از بین رفتنی و کم شدنی. [[امام]] درمنظر [[حق]] این چنین است»<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص 79-80.</ref>.

::::::«وجود [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} همانند ولادت آن [[حضرت]] را از راه‌های مختلف می‌توان به اثبات رسانید که یکی از آنها، راه [[تواتر]] است. این راه را با ذکر مقدماتی به اثبات می‌رسانیم:

::::::«[[ابونعیم اصفهانی]] از [[عبدالرحمن بن عوف]] [[روایت]] می‌کند که [[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: در زمانی که روزگار نامساعد است [[خدای بزرگ]] مردی از دودمان را برمی‌انگیزاند که او [[عدالت]] را در [[زمین]] گسترش می‌دهد و [[مال]] و [[ثروت]] را در [[اختیار]] [[مردم]] می‌گذارد.

::::::«با استفاده از [[آیات]] و [[روایات]] می‌توان وجود [[امام مهدی]] {{ع}} را ثابت کرد:

::::::'''الف. [[قرآن کریم]]''': بدون [[شک]]، از نظر [[جامعه اسلامی]] کلیه مفاهیم و [[اعتقادات]] اصیل [[اسلامی]] ریشه در [[کلام الهی]] دارد و اساس [[عقیده]] به [[ظهور امام زمان]] {{ع}} در [[کتاب خدا]] وجود دارد و این کتاب بزرگ آسمانی فرارسیدن آن روز [[مبارک]] و [[فرخنده]] را به تمام [[پیروان]] [[بشارت]] داده است. [[آیات]] متعددی در [[شأن]] [[امام مهدی]] {{ع}} هست که [[امامان معصوم]] {{عم}}، [[تفسیر]]، [[تأویل]] و تطبیق این [[آیات]] را بر [[امام مهدی|وجود مقدس امام زمان]] {{ع}} و [[حکومت جهانی]] آن [[عدالت‌گستر]] بیان نموده‌اند که در ذیل برای نمونه به پاره‌ای از این [[آیات]] اشاره می‌شود:

::::::*احادیثی که [[شیعه]] و [[سنی]] به آن معتقدند: