سیره به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

سیره به چه معناست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۶

۵ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱

جز

جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۱۸: / خط ۱۸: @@
 [[پرونده:13681125.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[علی اکبر ذاکری]]]]
 ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[علی اکبر ذاکری]]''' در کتاب ''«[[سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]»'' در این‌باره گفته‌ است:
-::::::«[[سیره]] بخش عملی یا قسمت فعل از [[سنت]] است. سیره در لغت از [[سیر]] و حرکت و بر وزن فِعله است<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۳، ص۳۴۰.</ref>. ازاین‌روی به معنای نوع فعل و عمل [[معصوم]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۸۸.</ref> که به دو قسم روش فردی و [[اجتماعی]] تقسیم می‌شود. معنای دوم آنکه در [[احادیث]] نیز آمده، به معنای [[روش برخورد]] و [[رفتار]] با دیگران در [[جهاد]] است<ref>احمد بن محمد فیومی، مصباح المنیر، ص۲۹۹.</ref>. در [[زمان امام صادق]]{{ع}} این معنا رایج بوده<ref>شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۱۴۵.</ref> و [[فقها]] نیز آن را به همین معنا می‌شناختند. به همین جهت در شماری از کتاب‌های [[فقهی]] از کتاب جهاد، تعبیر به کتاب سِیَر، شده است<ref>شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، الخلاف، ج۵، ص۵۱۷.</ref>. به‌مرور سیره توسع یافته و مشمول شرح‌حال بزرگان نیز می‌شود<ref>حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۰۱۲.</ref> که امروز این معنا رایج است.
+«[[سیره]] بخش عملی یا قسمت فعل از [[سنت]] است. سیره در لغت از [[سیر]] و حرکت و بر وزن فِعله است<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۳، ص۳۴۰.</ref>. ازاین‌روی به معنای نوع فعل و عمل [[معصوم]] است<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۵، ص۲۸۸.</ref> که به دو قسم روش فردی و [[اجتماعی]] تقسیم می‌شود. معنای دوم آنکه در [[احادیث]] نیز آمده، به معنای [[روش برخورد]] و [[رفتار]] با دیگران در [[جهاد]] است<ref>احمد بن محمد فیومی، مصباح المنیر، ص۲۹۹.</ref>. در [[زمان امام صادق]]{{ع}} این معنا رایج بوده<ref>شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، تهذیب الأحکام، ج۶، ص۱۴۵.</ref> و [[فقها]] نیز آن را به همین معنا می‌شناختند. به همین جهت در شماری از کتاب‌های [[فقهی]] از کتاب جهاد، تعبیر به کتاب سِیَر، شده است<ref>شیخ ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، الخلاف، ج۵، ص۵۱۷.</ref>. به‌مرور سیره توسع یافته و مشمول شرح‌حال بزرگان نیز می‌شود<ref>حاجی خلیفه، کشف الظنون، ج۲، ص۱۰۱۲.</ref> که امروز این معنا رایج است.
 منظور از سیره در اینجا فعل و عمل است. ممکن است گفته شود سیره بر نوع و [[هیئت]] عمل دلالت می‌کند که بیش از یک بار رخ داده باشد. به همین علت برخی سیره را به مواردی اختصاص داده‌اند که در آن واژه {{عربی|كان}} با فعل مضارع آمده باشد؛ زیرا دلالت بر استمرار دارد. آنان این موارد را سیره تلقی کرده‌اند نه گزارش هر فعل و عمل معصوم. در برابر این دیدگاه می‌توان گفت: در [[روایات]] ما از عمل و فعل [[معصومان]] که یک بار و در یک حادثه رخ داده، تعبیر به سیره شده است. [[امام صادق]]{{ع}} برخورد [[امیرمؤمنان]]{{ع}} با [[مردم بصره]] و [[اصحاب جمل]] را سیره شمرده؛ درحالی‌که یک بار رخ داده است<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۲؛ شیخ ابوجعفرمحمد بن حسن طوسی، تهذیب الأحکام، ج۴، ص۱۱۶.</ref>. همین موضوع درباره [[سیره امام زمان]]{{ع}} نیز نقل شده است<ref>محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۵۲، ص۳۸۸.</ref>»<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره سیاسی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۲۴.</ref>