شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::: «به [[دلیل]] [[دشمنی]] [[حاکمان عباسی]] با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} جریان [[نیابت]] آن [[حضرت]]، امری آشکار و علنی نبود؛ به ویژه در اوائل [[غیبت صغرا]] و نیابتِ [[نایب اول]]، [[شیعیان]] از طریق [[وکلا]] که نمایندگانِ [[نایبان]] بودند با آنها ارتباط داشتند؛ یعنی [[مردم]]، [[خواسته‌ها]] یا سؤالات خود را با [[وکیلان]] مطرح می‌کردند یا [[وجوهات شرعی]] خود را به ایشان می‌سپردند و [[وکیلان]]، آنها را به سفیر و [[نایب]] [[امام]]{{ع}} منتقل می‌کردند و پاسخ درخواست‌ها نیز با واسطه به دست [[مردم]] می‌رسید. [[محمد بن عثمان]] در [[بغداد]]، ده [[وکیل]] داشت که [[حسین بن روح]] از جمله آنها بود. اینها به ظاهر وکلای [[نائب]] دوم در امور تجاری بودند؛ ولی در واقع برای [[سازمان وکالت]] [[شیعه]] فعالیت می‌کردند.

:::::: «[[شیعیان]] با نوّاب اربعه دو نوع ارتباط داشتند:

:::::: «به [[دلیل]] [[دشمنی]] [[حاکم]] [[عباسی]] با [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} جریان [[نیابت]] آن [[حضرت]]، امری آشکار و علنی نبود؛ به ویژه در اوائل [[غیبت صغرا]] و نیابتِ [[نایب]] اوّل، [[شیعیان]] از طریق [[وکلا]] که نمایندگانِ [[نایبان]] بودند با آنها ارتباط داشتند؛ یعنی [[مردم]]، [[خواسته‌ها]] یا سؤالات خود را با [[وکیلان]] مطرح می‌کردند یا [[وجوهات شرعی]] خود را به ایشان می‌سپردند و [[وکیلان]]، آنها را به سفیر و [[نایب]] [[امام]]{{ع}} منتقل می‌کردند و پاسخ درخواست‌ها نیز با واسطه به دست [[مردم]] می‌رسید. [[محمد بن عثمان]] در [[بغداد]]، ده [[وکیل]] داشت که [[حسین بن روح]] از جمله‌ آنها بود. اینها به ظاهر وکلای [[نائب]] دوم در امور تجاری بودند؛ ولی در واقع برای [[سازمان وکالت]] [[شیعه]] فعالیت می‌کردند. گفتنی است در کنار رابطه غیر مستقیم عده‌ای از افراد مورد [[اعتماد]] امکان [[ارتباط مستقیم]] با شخص [[نائب]] را نیز پیدا می‌کردند و خواسته‌های خود را بی‌واسطه با او در میان گذاشته، پاسخ را نیز از [[نایب]] دریافت می‌کردند که مواردی از آنها را [[شیخ طوسی]] بیان کرده است.<ref> تاریخ عصر [[غیبت]]، ص ۳۰۴ – ۳۰۶.</ref> این‌گونه ارتباط بیشتر از زمان نیابتِ دوم [[نایب]] [[امام]]، به وجود آمد»<ref>[[محمد امین بالادستان|بالادستان، محمد امین]]؛ [[محمد مهدی حائری‌‎پور|حائری‌‎پور، محمد مهدی]]؛ [[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]، [[نگین آفرینش ج۲ (کتاب)|نگین آفرینش]]، ج۲، ص ۸۶.</ref>.

:::::: «به طور کلی می‌توان گفت که [[شیعیان]] از دو طریق می‌توانستند با [[نواب اربعه]] ارتباط برقرار کنند و مشکلات و مسائل خودشان را به آنها برسانند: