شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

شیوه ارتباط شیعیان با نائبان خاص چگونه بود؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۱۱

۲۰ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ دسامبر ۲۰۲۱

جز

ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*)

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۳۹: / خط ۳۹: @@
   «[[شیعیان]] با نوّاب اربعه دو نوع ارتباط داشتند:
-:::::*'''ارتباط با واسطه و غیر مستقیم:''' ارتباط با واسطه یک اصل در سازمان [[سفارت]] بود، چرا که این سازمان به جهت [[ظلم]] [[عباسیان]] نمی‌توانست آشکارا و آزادانه فعالیت کند. بنابراین باید در ارتباط با [[مردم]] از راه‌های استتاری بهره می‌گرفت.
+*'''ارتباط با واسطه و غیر مستقیم:''' ارتباط با واسطه یک اصل در سازمان [[سفارت]] بود، چرا که این سازمان به جهت [[ظلم]] [[عباسیان]] نمی‌توانست آشکارا و آزادانه فعالیت کند. بنابراین باید در ارتباط با [[مردم]] از راه‌های استتاری بهره می‌گرفت.
-:::::*'''[[ارتباط مستقیم]] و بی واسطه:''' این ارتباط در آغاز فعّالیت [[نواب اربعه]]، در دوره [[غیبت صغرا]] وجود نداشت، زیرا بنا بود که مسأله [[نیابت خاصه]] مخفی بماند، تا [[حاکمان جور]] بازتاب و واکنشی از خود نشان ندهند. ولی کم کم [[شیعیان]] به صورت پنهانی نام و نشانی سفیر را از [[وکلا]] و [[خواص]] گرفتند و توانستند با آنان مستقیماً تماس بگیرند. این کار عمدتاً از زمان [[سفارت]] [[دومین سفیر]] شروع شد و ادامه یافت. [[شیخ طوسی]] درباره این نوع ارتباط می نویسد: عده‌ای از افراد مورد [[اعتماد]] نزد سفرای [[امام مهدی]]{{ع}} می‌رفتند و با دادن [[نامه]] و یا بیان داشتن خواسته‌های خود، پاسخ آن را از [[ناحیه مقدسه]] و توسط [[سفرا]] دریافت می‌کردند<ref>الغیبه، طوسی، ص ۲۵۷</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۳۵۳.</ref>.
+*'''[[ارتباط مستقیم]] و بی واسطه:''' این ارتباط در آغاز فعّالیت [[نواب اربعه]]، در دوره [[غیبت صغرا]] وجود نداشت، زیرا بنا بود که مسأله [[نیابت خاصه]] مخفی بماند، تا [[حاکمان جور]] بازتاب و واکنشی از خود نشان ندهند. ولی کم کم [[شیعیان]] به صورت پنهانی نام و نشانی سفیر را از [[وکلا]] و [[خواص]] گرفتند و توانستند با آنان مستقیماً تماس بگیرند. این کار عمدتاً از زمان [[سفارت]] [[دومین سفیر]] شروع شد و ادامه یافت. [[شیخ طوسی]] درباره این نوع ارتباط می نویسد: عده‌ای از افراد مورد [[اعتماد]] نزد سفرای [[امام مهدی]]{{ع}} می‌رفتند و با دادن [[نامه]] و یا بیان داشتن خواسته‌های خود، پاسخ آن را از [[ناحیه مقدسه]] و توسط [[سفرا]] دریافت می‌کردند<ref>الغیبه، طوسی، ص ۲۵۷</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۳۵۳.</ref>.
 }}
 {{پاسخ پرسش
@@ خط ۵۷: / خط ۵۷: @@
   «به طور کلی می‌توان گفت که [[شیعیان]] از دو طریق می‌توانستند با [[نواب اربعه]] ارتباط برقرار کنند و مشکلات و مسائل خودشان را به آنها برسانند:
-:::::*'''[[ارتباط مستقیم]] و بدون واسطه''': [[شیعیان]] مستقیماً به [[نواب اربعه]] مراجعه می‌کردند و مشکلات خودشان را می‌گفتند تا از این طریق با [[امام]] رابطه برقرار کنند.
+*'''[[ارتباط مستقیم]] و بدون واسطه''': [[شیعیان]] مستقیماً به [[نواب اربعه]] مراجعه می‌کردند و مشکلات خودشان را می‌گفتند تا از این طریق با [[امام]] رابطه برقرار کنند.
-:::::*'''ارتباط غیرمستقیم و باواسطه''': در این روش، به خاطر [[ترس]] از [[حاکمان]] وقت و عمال آنها، به صورت مستقیم به [[نواب]] مراجعه نمی‌کردند، بلکه به کسانی که [[نماینده]] و [[وکیل]] [[نواب]] بودند مراجعه می‌کردند و از این طریق خواسته خود را به [[نواب]] منتقل می‌کردند. برای نمونه [[محمد]] قطان، دومین [[وکیل]] سفیر در [[بغداد]] بود؛ [[وکلا]] وجوهات و [[نامه‌ها]] را در پارچه پیچیده نزد او می‌آوردند تا برای سفیر ببرد<ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۵۰</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۲۱۹.</ref>.
+*'''ارتباط غیرمستقیم و باواسطه''': در این روش، به خاطر [[ترس]] از [[حاکمان]] وقت و عمال آنها، به صورت مستقیم به [[نواب]] مراجعه نمی‌کردند، بلکه به کسانی که [[نماینده]] و [[وکیل]] [[نواب]] بودند مراجعه می‌کردند و از این طریق خواسته خود را به [[نواب]] منتقل می‌کردند. برای نمونه [[محمد]] قطان، دومین [[وکیل]] سفیر در [[بغداد]] بود؛ [[وکلا]] وجوهات و [[نامه‌ها]] را در پارچه پیچیده نزد او می‌آوردند تا برای سفیر ببرد<ref>تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم، ص۱۵۰</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۲۱۹.</ref>.
 }}