مدعیان بابیت چه کسانی هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«در طول [[تاریخ]] افراد مغرض، سودجو و ساده [[لوح]] بسیارند که آلت دست [[دشمنان]] گردیده و به [[دروغ]] [[ادعای نیابت]] [[ائمه اطهار]]{{عم}} کرده اند. ناگفته پیداست، [[خداوند]] [[دین]] خود را حفظ و [[حجت]] را بر [[مردم]] تمام کرده است، ولی [[آیین]] [[وحی]] و [[مؤمنان]] از این گروه کژاندیش آسیب بسیاری دیده‌اند. این ادعاها در زمان [[ائمه]] پیشینه نیز وجود داشت؛ برای مثال، فردی به [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} چنان نوشت که: "[[علی بن حسكة قمی]] خود را "باب" شما می‌خواند؛ مراد از [[نماز]]، [[زکات]]، [[حج]] و [[روزه]] را [[شناخت]] شما و خود ([[علی بن حسکه]])، که ادعای "[[بابیت]]" و [[نبوت]] دارد، می‌داند و مدعی است هر کس این را بشناسد، دینش کامل است. بر ما منت گذارید و [[پاسخ]] دهید". [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} از چنین [[پاسخ]] داد: [[خداوند]] ابن حسکه را [[لعنت]] کند که چنین [[دروغ]] می‌گوید! به [[خدا]] [[سوگند]]، [[محمد]] و همه [[انبیای پیشین]]{{عم}} به جز به [[نماز]]، روزه، [[زکات]]، [[حج]] و [[ولایت]] [[مبعوث]] نشدند و [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[مردم]] را جز به [[پرستش]] خدای یگانه [[دعوت]] نکرد و ما که اوصیای آن [[حضرت]] هستیم، [[بنده]] خداییم؛ اگر او را [[اطاعت]] کنیم، با ترم روبه رو می‌شویم و اگر به سرکشی و [[گناه]] روی آوریم، ما را [[عذاب]] می‌کند. من از گفتار وی به [[خدا]] [[پناه]] می‌برم و انکارش می‌کنم. شما نیز از آنان دوری جویید.<ref>[[شیخ طوسی]]، اختيار محرفة الرجال، تصحيح حسن مصطفوی، ص ۵۱۸ - ۵۱۹.</ref> این [[روایت]] نشان می‌دهد، ادعاهای [[دروغ]] [[بابیت]] و نسبت‌های ناروا به [[امامان]]{{عم}} در آن زمان نیز وجود داشته است. برخی کسانی که به [[دروغ]] خود را باب [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} معرفی کردند و نیز بازتاب کردارشان به اختصار چنین است:

::::::«[[ادعای بابیت]] و [[نیابت]] [[امام]] {{ع}} چیز جدیدی نبوده است و [[شیعیان]]، پیش از آن هم با آن مواجه بوده‌اند. در گذشته نیز [[منافقان]]، [[دروغگویان]] و دنیاپرستان و طمع‌کاران برای به دست آوردن [[جایگاه]] [[اجتماعی]] و [[سیاسی]] و [[اموال]]، [[ادعای بابیت]] و [[نیابت]] از [[امام]] کرده بودند. برخی به [[دروغ]] مدعی [[نیابت]] [[ائمه]] {{ع}} می‌شدند و [[اهل بیت]] {{عم}} نیز [[دستور]] [[لعن]] و دوری از آنها داده بودند. از جمله این افراد [[فارس]] بن حاتم بن ماهویه قزوینی است که [[عبد الله]] بن [[جعفری]] [[حمیری]] در مورد او [[نقل]] می‌کند: [[امام حسن عسکری]] {{ع}} خطاب به [[علی بن عمرو قزوینی]] با دست خط خود نوشت: [[ایمان]] داشته باش که آنچه خدای بلندمرتبه را به واسطه آن [[پرستش]] می‌کنی، رازهای پوشیده آن نزد من است همان‌گونه که آن‌را در مورد کسی که درباره‌اش از من توضیح خواسته بودی، آشکار می‌سازم. [[فارس]] [[باطل]] است و [[خداوند]] او را [[لعنت]] کند، تو باید پیوسته او را [[لعن]] کنی. او را نفرین کن و با او [[دشمن]] باش و یارانمان را از او برحذر دار و مانع کارش شو و این‌را به آنها برسان و از جانب من بگو، من در پیشگاه [[خدا]] در مورد این مسئله از شما بازخواست می‌کنم و وای بر شخص نافرمان‌<ref>الشیخ الطوسی، الغیبة، صص ۳۵۲- ۳۵۳.</ref> و منکر.