قیام امام مهدی چه روزی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 '
جز (جایگزینی متن - '\. \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به '. $1 ') |
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | [[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | ||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در اینباره گفته است: | ::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«[[عاشورا]] روز دهم [[محرم]]، روز [[شهادت]] [[سالار شهیدان]] [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} و [[فرزندان]] و [[اصحاب]] او در [[کربلا]] است<ref> محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج ۱، ص ۴۶۳</ref>. در [[فرهنگ شیعی]]، [[عاشورا]]، به [[دلیل]] وقوع [[شهادت امام حسین]]{{ع}} در این روز، عظیمترین روز سوگواری و ماتم به حساب میآید. در این روز، بزرگترین فاجعه و [[ستم]] درباره [[خاندان]] [[پیامبر]]{{عم}} انجام گرفته است. [[دشمنان اسلام]] و [[اهل بیت]]{{عم}} این روز را [[خجسته]] شمرده، به شادی میپردازند؛ اما [[پیروان]] [[خاندان]] [[رسالت]]، به سوگ و عزا مینشینند و بر کشتگان این روز میگریند. | |||
[[امامان]] [[شیعه]]، یاد این روز را زنده میداشتند و در آن، مجلس عزا برپا میکردند و بر [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} میگریستند؛ آن حضرت را [[زیارت]] میکردند و به [[زیارت]] او [[تشویق]] و امر مینمودند و این روز، روز اندوهشان بود. آنچه این روز را به [[مهدویت]] مرتبط میکند، روایاتی است که از [[قیام]] آن حضرت در این روز خبر میدهد. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[قائم]] در [[روز عاشورا]] [[قیام]] میکند"<ref>{{عربی|" يَقُومُ الْقَائِمُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ "}}، نعمانی، الغیبة، ص ۲۸۲، ح ۶۸</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۰۳ - ۳۰۴.</ref>. | [[امامان]] [[شیعه]]، یاد این روز را زنده میداشتند و در آن، مجلس عزا برپا میکردند و بر [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} میگریستند؛ آن حضرت را [[زیارت]] میکردند و به [[زیارت]] او [[تشویق]] و امر مینمودند و این روز، روز اندوهشان بود. آنچه این روز را به [[مهدویت]] مرتبط میکند، روایاتی است که از [[قیام]] آن حضرت در این روز خبر میدهد. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "[[قائم]] در [[روز عاشورا]] [[قیام]] میکند"<ref>{{عربی|" يَقُومُ الْقَائِمُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ "}}، نعمانی، الغیبة، ص ۲۸۲، ح ۶۸</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۰۳ - ۳۰۴.</ref>. | ||
خط ۲۷: | خط ۲۸: | ||
| پاسخدهنده = مهدی یوسفیان | | پاسخدهنده = مهدی یوسفیان | ||
| پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[مهدی یوسفیان]]'''، در کتاب ''«[[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = [[حجت الاسلام و المسلمین]] دکتر '''[[مهدی یوسفیان]]'''، در کتاب ''«[[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«آن چه تقریباً مسلّم و مورد پذیرش است، این است که آغاز [[قیام]] بزرگ و جهانی [[امام مهدی]]{{ع}} مقارن با [[روز عاشورا]] خواهد بود. این مطلب، در [[روایات]] مختلفی، مورد اشاره واقع شده است. از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "در [[شب بیست و سوم]] ([[ماه رمضان]]) به اسم [[قائم]]{{ع}} ندا داده میشود و در [[روز عاشورا]] [[قیام]] میکند و آن، روزی است که [[امام حسین]]{{ع}}در آن، کشته شد"<ref>{{عربی|" يُنَادَى بِاسْمِ الْقَائِمِ {{ع}} فِي لَيْلَةِ ثَلَاثٍ وَ عِشْرِينَ وَ يَقُومُ فِي يَوْمِ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ الْيَوْمُ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍ {{ع}}"}}؛ ارشاد، ص۳۶۱؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۴۸۹، ح۱۰۶۰.</ref> در [[روایت]] دیگری نیز از ایشان، آمده است: "[[قائم]]{{ع}} در [[روز عاشورا]] [[قیام]] میکند"<ref>{{عربی|" يَقُومُ الْقَائِمُ يَوْمَ عَاشُورَاءَ"}}؛ غیبت نعمانی، ب۱۴، ح۶۸؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۹۷، ح۵۶.ص:۴۵</ref>. شاید [[حکمت]] این تقارن، در این باشد که [[امام مهدی]]{{ع}} ادامه دهنده همان حرکتی خواهد بود که جد بزرگوارشان، [[امام حسین]]{{ع}} در [[کربلا]] و در [[روز عاشورا]] پایهریزی کرد. البته در این که آن روز عاشورایی که [[امام زمان]] {{ع}}در آن، [[قیام]] میکند، کدام روز از روزهای هفته خواهد بود، [[اختلاف]] است. برخی، طبق بعضی [[روایات]]، آن روز را روز شنبه میدانند؛ مانند روایتی که از [[امام صادق]]{{ع}}در [[ارشاد]] مفید بیان شده است. [[حضرت]] در ضمن آن [[روایت]]، میفرماید: "گویا او را میبینم که در روز شنبه، دهم [[محرم]]، بین [[رکن و مقام]] [[ایستاده]] است و [[جبرئیل]] ندای [[بیعت]] سر میدهد و [[شیعیان]] از اطراف به سمت ایشان میآیند"<ref>{{عربی|" كَأَنِّي بِهِ يَوْمَ السَّبْتِ الْعَاشِرَ مِنَ الْمُحَرَّمِ قَائِمٌ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ- جَبْرَئِيلُ {{ع}} بَيْنَ يَدَيْهِ يُنَادِي بِالْبَيْعَةِ لَيَمْضِيَنَّ إِلَيْهِ شِيعَتُهُ مِنْ أَطْرَافِ الْأَرْضِ "}}؛ ارشاد، ج ۲، ص ۳۷۹.</ref>. از [[امام باقر]]{{ع}} نیز [[نقل]] شده است: "[[قائم]]{{ع}} روز شنبه و [[عاشورا]] [[خروج]] میکند؛ روزی که در آن، [[امام حسین]]{{ع}} کشته شد"<ref>{{عربی|" يَخْرُجُ الْقَائِمُ {{ع}} يَوْمَ السَّبْتِ يَوْمَ عَاشُورَاءَ الْيَوْمَ الَّذِي قُتِلَ فِيهِ الْحُسَيْن{{ع}} "}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ب۵۷، ح۱۹؛ معجم احادیث [[امام مهدی]](، ج۳، ص۲۹۳، ح۸۳؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۸۵، ح۱۷؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۹۰، ح۳۰ و بحارالانوار، ج۹۸، ص۱۹۰، ح۳.</ref>. در عین حال، برخی دیگر، [[روز جمعه]] را روز [[ظهور]] میدانند. اینان نیز به روایتی [[تمسک]] میکنند که از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "[[قائم]] ما [[اهل بیت]] در [[روز جمعه]] [[خروج]] میکند"<ref>{{عربی|" يَخْرُجُ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَيْتِ يَوْمَ الْجُمُعَةِ "}}؛ خصال، ج۲، ص۳۹۴، ح۱۰۱؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۴۹۶، ح۱۰۶۷؛ بحارالانوار، ج۷، ص۵۹، ح۳.</ref>. شاید بتوان این [[روایات]] را چنین جمع کرد؛ که روز [[ظهور]]، [[روز جمعه]] است؛ اما روز شنبه، روزی است که [[لشکر]] ده هزار نفری [[حضرت]]، در [[مکه]] گرد آمده و تحت [[فرماندهی]] آن [[امیر]] بزرگ، [[جنگ]] با [[مشرکان]] را شروع خواهند کرد»<ref>[[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]، ص ۴۳ - ۴۶.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۳۴: | خط ۳۶: | ||
| پاسخدهنده = مجتبی تونهای | | پاسخدهنده = مجتبی تونهای | ||
| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونهای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در اینباره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونهای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در اینباره گفته است: | ||
«در پارهای [[روایات]]، از [[عاشورا]] به روز [[ظهور]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} تعبیر شده است. [[امام باقر]] {{ع}} میفرمایند: "[[حضرت قائم]] {{ع}} روز شنبه که [[روز عاشورا]] است [[قیام]] میکند؛ روزی که [[امام حسین]] {{ع}} [[شهید]] شد"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۶۵۳؛ غیبة طوسی، ص ۲۷۴.</ref>. و نیز میفرمایند: "آیا میدانید که این روز -عاشورا- چه روزی است؟ همان روزی است که [[خداوند]] [[توبه]] [[آدم]] و [[حوا]] را پذیرفت؛ روزی است که [[خداوند]] دریا را برای [[بنی اسرائیل]] شکافت و [[فرعون]] و پیروانش را غرق کرد و [[موسی]] {{ع}} بر [[فرعون]] پیروز شد. روزی است که [[ابراهیم]] {{ع}} متولد شد. روزی است که [[خداوند]] [[توبه]] [[قوم]] یونس {{ع}} را پذیرفت؛ روز تولد [[حضرت عیسی]] {{ع}} و روزی است که [[حضرت قائم]] {{ع}} در آن [[روز قیام]] میکند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۸۵.</ref>. | |||
[[امام باقر]] {{ع}} میفرماید: "یکدیگر را در [[روز عاشورا]]، اینگونه تعزیت دهید: {{عربی|"أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ {{عم}}"}}<ref>مصباح المتهجد، مفاتیح الجنان.</ref>؛ [[خداوند]] اجر ما و شما را در [[مصیبت]] [[حسین]] {{ع}} بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که به همراه ولیاش، [[امام مهدی]] از [[آل محمد]] {{عم}}، طلب [[خون]] آن حضرت کرده، به خونخواهی او برخیزیم. خود [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در زنده نگهداشتن یاد [[عاشورا]] میکوشد. گواه آن، داستان [[علامه]] [[بحر العلوم]] است که با آن کهولت سن و موقعیت علمی و اجتماعی، در صف سینهزنان [[امام حسین]] {{ع}} با وضعیتی خاص ظاهر میشود. و وقتی از او میپرسند چرا چنین عزاداری میکنید؟ میفرماید: با رسیدن به دسته سوگواران، چشمم به [[محبوب]] دلها، [[امام عصر]] {{ع}} افتاد و دیدم آن حضرت، با سر و پای برهنه در میان انبوه عزاداران، در سوگ پدرش [[حسین]] {{ع}} با چشمانی اشکبار به سر و سینه میزند؛ به همین جهت، قرار از کفم رفت و چنین به سوگواری پرداختم<ref>عاشورا و انتظار، پورسید آقایی، ص ۲۷.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۷۶.</ref>. | [[امام باقر]] {{ع}} میفرماید: "یکدیگر را در [[روز عاشورا]]، اینگونه تعزیت دهید: {{عربی|"أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ {{عم}}"}}<ref>مصباح المتهجد، مفاتیح الجنان.</ref>؛ [[خداوند]] اجر ما و شما را در [[مصیبت]] [[حسین]] {{ع}} بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که به همراه ولیاش، [[امام مهدی]] از [[آل محمد]] {{عم}}، طلب [[خون]] آن حضرت کرده، به خونخواهی او برخیزیم. خود [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز در زنده نگهداشتن یاد [[عاشورا]] میکوشد. گواه آن، داستان [[علامه]] [[بحر العلوم]] است که با آن کهولت سن و موقعیت علمی و اجتماعی، در صف سینهزنان [[امام حسین]] {{ع}} با وضعیتی خاص ظاهر میشود. و وقتی از او میپرسند چرا چنین عزاداری میکنید؟ میفرماید: با رسیدن به دسته سوگواران، چشمم به [[محبوب]] دلها، [[امام عصر]] {{ع}} افتاد و دیدم آن حضرت، با سر و پای برهنه در میان انبوه عزاداران، در سوگ پدرش [[حسین]] {{ع}} با چشمانی اشکبار به سر و سینه میزند؛ به همین جهت، قرار از کفم رفت و چنین به سوگواری پرداختم<ref>عاشورا و انتظار، پورسید آقایی، ص ۲۷.</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۴۷۶.</ref>. |