اصحاب امام مهدی چه ویژگیهایی دارند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۳۸
، ۲۴ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::* +*)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-:::::# +#)) |
||
خط ۸۷: | خط ۸۷: | ||
*'''ویژگی دوم:''' آنها جوانانیاند که جز اندکی پیر در میانشان نیست؛ هم چون [[سرمه در چشم]] یا نمک در غذا این [[تشبیه]] بیانگر آن است که همین پیران بسیار اندک، [[مؤمنترین]] و مخلصترین [[یاران]] [[امام]] {{ع}} و دارای بینشی بسیار وسیع میباشند که حضورشان در آن جمع ضروری است. همان طور که هر چند مقدار نمک در غذا نسبت به سایر مواد آن کمتر است، اما وجودش بسیار با اهمیت و ضروری است. این ترکیب نیروی انسانی با ویژگیهای روحی [[آدمی]] تناسب دارد زیرا [[جوان]] به طور طبیعی انگیزه و ارادهاش نیرومندتر از پیر است؛ از سویی دیگر پیر از لحاظ رشد فکری و تجربه و بینش [[برتر]] از [[جوان]] است و یک [[سپاه]] پیشرو به هر دو گروه نیازمند است، اما به انگیزه و نیروی [[اراده]] نیازمندتر. اگر به ارائه نظر مشورتی از سوی [[یاران]] احتیاج افتد، در این صورت تعداد کم هم [[کفایت]] میکند و روشن است که نظر دهی در مورد کارهای مهم با خود [[امام]] {{ع}} است مگر آنجا که از یارانش [[مشورت]] بخواهد؛ همانطور که گاهی اوقات [[پیامبر]] {{صل}} چنان میکرد. بهویژه پس از آن که [[امام]] {{ع}} با آنان [[پیمان]] میبندد: "آن گونه باشد که آنها میخواهند". | *'''ویژگی دوم:''' آنها جوانانیاند که جز اندکی پیر در میانشان نیست؛ هم چون [[سرمه در چشم]] یا نمک در غذا این [[تشبیه]] بیانگر آن است که همین پیران بسیار اندک، [[مؤمنترین]] و مخلصترین [[یاران]] [[امام]] {{ع}} و دارای بینشی بسیار وسیع میباشند که حضورشان در آن جمع ضروری است. همان طور که هر چند مقدار نمک در غذا نسبت به سایر مواد آن کمتر است، اما وجودش بسیار با اهمیت و ضروری است. این ترکیب نیروی انسانی با ویژگیهای روحی [[آدمی]] تناسب دارد زیرا [[جوان]] به طور طبیعی انگیزه و ارادهاش نیرومندتر از پیر است؛ از سویی دیگر پیر از لحاظ رشد فکری و تجربه و بینش [[برتر]] از [[جوان]] است و یک [[سپاه]] پیشرو به هر دو گروه نیازمند است، اما به انگیزه و نیروی [[اراده]] نیازمندتر. اگر به ارائه نظر مشورتی از سوی [[یاران]] احتیاج افتد، در این صورت تعداد کم هم [[کفایت]] میکند و روشن است که نظر دهی در مورد کارهای مهم با خود [[امام]] {{ع}} است مگر آنجا که از یارانش [[مشورت]] بخواهد؛ همانطور که گاهی اوقات [[پیامبر]] {{صل}} چنان میکرد. بهویژه پس از آن که [[امام]] {{ع}} با آنان [[پیمان]] میبندد: "آن گونه باشد که آنها میخواهند". | ||
*'''ویژگی سوم:''' آن گروه با چند ویژگی از دیگران ممتاز میگردند: | *'''ویژگی سوم:''' آن گروه با چند ویژگی از دیگران ممتاز میگردند: | ||
#در نتیجه [[آزمایشهای الهی]] در دوره [[پیش از ظهور]]، به درجه نخست [[اخلاص]] بار مییابند. | |||
#آنها نخستین کسانیاند که پس از [[جبرئیل]]، با [[امام مهدی]] {{ع}} [[بیعت]] مینمایند و به سخنان آن حضرت گوش فرا میدهند. | |||
#آنان در [[دولت جهانی]]، [[فقیه]]، [[قاضی]]، و [[حاکم]] و دولتمرد میباشند. | |||
#آنها در [[نبرد]] جهانی، [[فرماندهان سپاه]] [[امام]] {{ع}} میباشند و نه رزمندگانی ساده. | |||
[[امام]] {{ع}} تنها به آنان بسنده نخواهد کرد بلکه همان طور که در [[روایات]] آمده "در [[مکه]] میماند تا تعداد یارانش به ده هزار نفر برسد، آنگاه به سوی [[مدینه]] حرکت میکند" و طبق روایتی دیگر "آنگاه که ده هزار نفر نزد او گرد آمدند، دیگر معبودی جز [[خدا]] بر روی [[زمین]] باقی نخواهد ماند". [[روایات]] از تعیین مدت حضور [[امام]] {{ع}} در [[مکه]] [[سکوت]] کردهاند؛ هر چند از مجموع قراین به نظر میرسد این حضور بیش از یک هفته نخواهد شد»<ref>[[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۲۵۳-۲۵۵.</ref>. | [[امام]] {{ع}} تنها به آنان بسنده نخواهد کرد بلکه همان طور که در [[روایات]] آمده "در [[مکه]] میماند تا تعداد یارانش به ده هزار نفر برسد، آنگاه به سوی [[مدینه]] حرکت میکند" و طبق روایتی دیگر "آنگاه که ده هزار نفر نزد او گرد آمدند، دیگر معبودی جز [[خدا]] بر روی [[زمین]] باقی نخواهد ماند". [[روایات]] از تعیین مدت حضور [[امام]] {{ع}} در [[مکه]] [[سکوت]] کردهاند؛ هر چند از مجموع قراین به نظر میرسد این حضور بیش از یک هفته نخواهد شد»<ref>[[سید محمد صدر|صدر، سید محمد]]، [[تاریخ پس از ظهور (کتاب)|تاریخ پس از ظهور]]، ص۲۵۳-۲۵۵.</ref>. | ||
خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
«[[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] میفرماید: {{متن قرآن|وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ}}<ref>چه بسیار پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراهشان نبرد کردند و از هر رنجی که در راه خدا دیدند، نه سستی ورزیدند و نه ضعف و زبونی نشان دادند و خداوند، شکیبایان را دوست میدارد. سخنشان فقط این بود که پروردگارا! گناهان ما را ببخش و از تندرویهای ما در کارها در گذر! گامهای ما را استوار بدار و ما را بر جمعیت کافران پیروز کن!؛ سوره آل عمران، ۱۴۶ و ۱۴۷.</ref>. واژه {{متن قرآن|رِبِّيُّونَ}} در این دو [[آیه]] شریف به مردمی [[خداپرست]] اشاره دارد که مخلصانه در رکاب [[پیامبران]] با [[کافران]] و [[مشرکان]] جنگیدند. ویژگیهای اساسی {{متن قرآن|رِبِّيُّونَ}} که در این دو [[آیه]] شریف بیان شده است، عبارتند از: [[قدرت]] والای روحی، [[بردباری]]، طلب [[مغفرت]]، طلب [[استواری]] و [[استقامت]] و طلب [[نصرت]] که درباره هریک از این ویژگیها توضیحی مختصر ارائه میکنیم: | «[[خداوند متعال]] در [[قرآن کریم]] میفرماید: {{متن قرآن|وَكَأَيِّن مِّن نَّبِيٍّ قَاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ}}<ref>چه بسیار پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراهشان نبرد کردند و از هر رنجی که در راه خدا دیدند، نه سستی ورزیدند و نه ضعف و زبونی نشان دادند و خداوند، شکیبایان را دوست میدارد. سخنشان فقط این بود که پروردگارا! گناهان ما را ببخش و از تندرویهای ما در کارها در گذر! گامهای ما را استوار بدار و ما را بر جمعیت کافران پیروز کن!؛ سوره آل عمران، ۱۴۶ و ۱۴۷.</ref>. واژه {{متن قرآن|رِبِّيُّونَ}} در این دو [[آیه]] شریف به مردمی [[خداپرست]] اشاره دارد که مخلصانه در رکاب [[پیامبران]] با [[کافران]] و [[مشرکان]] جنگیدند. ویژگیهای اساسی {{متن قرآن|رِبِّيُّونَ}} که در این دو [[آیه]] شریف بیان شده است، عبارتند از: [[قدرت]] والای روحی، [[بردباری]]، طلب [[مغفرت]]، طلب [[استواری]] و [[استقامت]] و طلب [[نصرت]] که درباره هریک از این ویژگیها توضیحی مختصر ارائه میکنیم: | ||
#'''[[قدرت]] والای روحی:''' میدان [[جنگ]]، عرصه جنگیدن، کشتن و کشته شدن است. طولانی شدن [[جنگ]]، به طور طبیعی آثار منفی فراوانی را در پی میآورد. از یک طرف، عواملی چون دوری از [[زن]] و [[فرزند]]، نابسامانی خانوادهها، بیسرپرستی بچهها، [[فقر]] و ویرانی ناشی از [[جنگ]]، باعث سست شدن [[اراده]] و انرژی روحی جنگاوران میشود و از طرف دیگر، آثار ضعف و سستی در [[بدن]] و انرژیهای جسمانی بروز میکند. مجموعه این عوامل میتواند باعث [[خضوع]] و [[تسلیم]] در مقابل [[دشمن]] شود. [[خداوند متعال]]، جنگاوران مجاهدی را میستاید که به [[عشق]] [[خدا]] و [[رسول]] او، خالصانه در میدانهای طاقت فرسای [[جنگ]] [[استقامت]] ورزیدند و لحظهای ضعف از خود نشان ندادند؛ [[ستارگان]] درخشانی که حتی با طولانی شدن [[جنگ]] و پیشامد مصیبتهای گوناگون، نه در [[عشق]] و [[اراده]] آهنینشان ضعفی پیدا شد و نه در برابر [[دشمن]]، دست [[خضوع]] و [[تسلیم]] بالا بردند: {{متن قرآن|فَمَا وَهَنُواْ لِمَا أَصَابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ}}<ref>از هر صدمهای که در راه خدا دیدند، نه سستی ورزیدند و نه ضعف و زبونی نشان دادند؛ سوره آل عمران، ۱۴۶.</ref>. | |||
#'''[[بردباری]]:''' دلیرمردانی که در این [[آیه]]، مورد [[ستایش]] [[خداوند]] قرار میگیرند، مجاهدانی خستگی ناپذیرند که به سبب [[بردباری]] فوق العاده شان، [[محبوب]] [[ذات اقدس الهی]] شدهاند: {{متن قرآن|وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ}}<ref>و خداوند، چنین صبرکنندگانی را دوست میدارد؛ سوره آل عمران، ۱۴۶.</ref>. اگر در [[شأن]] رزمندگان جز همین جمله در [[قرآن]] نازل نشده بود، برای [[پاداش]] آنها کافی بود. چه پاداشی بالاتر از [[محبوبیت]] نزد [[خداوند]] قابل تصور است؟! آن که پروردگارش او را [[دوست]] بدارد، چه چیزی کم خواهد داشت؟! | |||
#'''طلب [[آمرزش]]، [[استقامت]] و [[یاری]]:''' چنین مجاهدان راستینی در کشاکش مصیبتهای [[جنگ]] و رنجهای جنگاوری، زبان حال و قالشان، چیزی جز طلب [[آمرزش]]، عذرخواهی و طلب [[استقامت]] و [[یاری]] از پروردگارشان نیست: {{متن قرآن|وَمَا كَانَ قَوْلَهُمْ إِلاَّ أَن قَالُواْ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا}}<ref>سخنشان جز این نبود که پروردگارا! گناهان ما را ببخش و از تندرویهای ما در کارها در گذر؛ سوره آل عمران، ۱۴۷.</ref>؛ این رزم آوران الهی، نه تنها خود و عمل خود را نمیبینند، بلکه همواره عذر [[تقصیر]] به درگاه الهی میآورند که خدایا! تو خود کوتاهیهای ما را در انجام [[وظیفه]] ببخشای و از [[گناه]] و زیاده روی و کوتاهی ما به [[لطف]] و مرحمت خویش در گذر: {{متن قرآن|رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا}}<ref>سوره آل عمران، ۱۴۷.</ref>. و افراطهای ما نیز در انجام [[وظیفه]] [[بندگی]] و [[مجاهدت]] چشم بپوش: {{متن قرآن|وَإِسْرَافَنَا فِي أَمْرِنَا}}<ref>سوره آل عمران، ۱۴۷.</ref>. پروردگارا! همه هستی ما از تو است و اکنون به درگاه تو تقدیم میکنیم. [[لطف]] و مرحمتی کن و کاستیها و لغزشهای ما را تو خود جبران و [[اصلاح]] فرما! بار پروردگارا! این راه خطرخیز را با همه افت و خیزهایش تا بدین جا رساندهایم؛ اما چه [[امان]] از سستی در ادامه راه و فریبهای [[شیطان]] و زمینگیری [[دنیا]]؟! پس اکنون خدایا! ما را تا سرانجام این راه، همواره استوار و پابرجا بدار: {{متن قرآن|وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا}}<ref>سوره آل عمران، ۱۴۷.</ref>. بار خدایا! هر چند [[مأموریت]] ما انجام [[وظیفه]] است، نه رسیدن به نتیجه؛ اما نهایت آرزوی ما [[پیروزی]] بر [[کافران]] و نابکاران عالم است. خدایا! تو خود به [[قدرت]] قاهر خویش ما را بدین [[هدف]] برسان: {{متن قرآن|وَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ}}<ref>سوره آل عمران، ۱۴۷.</ref>. | |||
#'''[[رابطه عاشقانه]] با [[پروردگار]]:''' [[آیات]] متعدد دیگری در [[قرآن]] داریم که بنا بر [[روایات]] [[پیامبر]]{{صل}} و [[اهل بیت]]{{عم}} در [[شأن]] گروهی از [[شیعیان]] [[علوی]] نازل شده است که در [[آخر الزمان]] پدیدار خواهند شد. یکی از این [[آیات]] شریف که بر {{متن قرآن|رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ }} نیز تطبیق میشود، این [[آیه]] نورانی است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ}}<ref>ای کسانی که ایمان آوردهاید! هرکس از شما که از آیین خود بازگردد، [بداند که] خداوند به زودی، قومی را برمیانگیزاند که ایشان را بسیار دوست میدارد و آنها نیز خداوند را دوست میدارند و در برابر مؤمنان سرافکنده و فروتن و در مقابل کافران سرافراز و مقتدرند؛ سوره مائده، ۵۴.</ref>. لحن [[آیه]] پیشین، [[رنج]] و ناراحتی [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} و [[مؤمنان راستین]] از سست عنصری و دم دمی مزاجی افراد ضعیف الایمان را نشان میدهد؛ ناراحتی و نگرانی از عقبگرد و بازگشت [[مسلمانان]] [[سست ایمان]] به حلقه [[کافران]]. این [[آیه]] نورانی دربردارنده بشارتی شورانگیز به [[پیامبر]] و [[مؤمنان راستین]] است که هرگز نپندارید قوام [[دین]] [[خدا]] فقط به عدهای تازه [[مسلمانان]] ضعیف است که اگر به [[کفر]] و [[شرک]] بازگردند، [[اسلام]] و افتخارهای آن از بین میرود. اگر عدهای از [[اسلام]] روی گردانیدند و به [[کفر]] بازگشتند، هرگز اندوهی به خویش راه ندهید؛ چرا که [[خداوند]]، در آینده، مؤمنانی را برخواهد انگیخت که نخستین صفت و مدال افتخارشان این است که [[محبوب]] خداوندگار، و محب اویند: {{متن قرآن|يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ}}؛ [[خداوند]] دوستدار ایشان است و ایشان نیز دوستدار خداوندند. عشقی [[مقدس]] و طرفینی بین ایشان و پروردگارشان برقرار شده است؛ فضیلتی بس ارزشمند که مقامی بالاتر از آن تصور شدنی نیست. | |||
#'''[[فروتنی]] در برابر [[مؤمنان]] و گردنفرازی در مقابل [[کافران]]:''' علامت این [[عشق]] [[پاک]] طرفینی، دو صفت همراه با هم است: {{متن قرآن|أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ}}؛ در برابر [[مؤمنان]] متواضع و فروتنند و در مقابل [[کافران]] گردن فراز و مقتدرند. در مقابل اهل [[ایمان]]، چنان [[تواضع]] دارند که گویا [[بنده]] ایشانند. در برابر [[مؤمنان]] به هیچ [[وجه]] انانیت و خودبینی ندارند؛ به طوری که گویا خود ایشانند. همینان که در برابر [[مؤمنان]]، چنین خاکی و متواضعند، در مقابل [[کافران]]، سرسخت و عزتمندند. ایشان در مقابل گردن کشان چنان در اوج [[عزت]] و [[قدرت]] و گردن فرازیاند که گویا آنان را هرگز به شمار نمیآورند. [[وعده الهی]] در این [[آیه]] نورانی و [[معجزه]] آمیز، از [[ظهور]] خداباورانی ثابت قدم با دو صفت والای [[باطنی]] و روحی خبر میدهد که هم [[محبوب]] [[خدا]]، و هم محب اویند؛ ویژگیهای والایی که از راههای ظاهری قابل تشخیص نیست؛ زیرا این دو [[ویژگی]] قلبی، [[رازی]] [[نهان]] بین عاشق و [[معشوق]] است که بیگانگان از آن [[آگاهی]] ندارند؛ اما کسانی که این دو [[ویژگی]] قلبی را دارا هستند، دو نشانه ظاهری در [[رفتار]] و گفتارشان پدیدار میشود: ۱. {{متن قرآن|أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ}}؛ <ref>خاضع و فروتن در برابر مؤمنان</ref>؛ ۲. {{متن قرآن|أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ}}؛ <ref>عزتمند و مقتدر در برابر کافران.</ref>. این تجلی {{متن قرآن|أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ}} است که در برابر هیچ [[قدرت]] [[شیطانی]] [[خضوع]] نمیکند و اندک باجی نمیدهد؛ چرا که [[روح]] والایش به اقیانوس بیکران [[قدرت]] الهی متصل شده است. پشتوانه چنین رادمردانی، کوهساری عظیم از [[قدرت]] خدایی و عنایت [[اولیای الهی]] است. اینان تحت عنایتهای خاص [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}}، [[امامان]]{{عم}} و در صدر ایشان، تحت [[ولایت]] خاص [[امام عصر]]{{ع}} قرار گرفتهاند؛ از این رو در برابر هیبت و شوکت [[دشمنان]]، [[خم]] به ابرو نمیآورند و هیچ گاه احساس [[شکست]] و حقارت نمیکنند؛ هر چند در مقابل تجهیزات فوق مدرن [[کافران]] هیچ سلاحی نداشته باشند. این مردان ربانی، با [[قدرت]] بینهایت، رابطهای عاشقانه برقرار کرده و [[محبوب]] او شدهاند؛ تمام هستی خویش را در برابر او باخته و همه چیز را به او یافتهاند. | |||
#'''[[نهراسیدن از سرزنشها]]:''' نشانه دیگر این مردان الهی این است که در [[جهاد]] فی [[سبیل الله]]، از هیچ سرزنشی نمیهراسند: {{متن قرآن|يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلاَ يَخَافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ}}<ref>آنها در راه خدا مجاهده میکنند و از سرزنش هیچ ملامت گری هراسی ندارند؛ سوره مائده، ۵۴.</ref>؛ [[مجاهده]] فرهنگی این رادمردان، زبان ملامتگران را ضدشان میگشاید؛ ولی آنها هیچ باکی ندارند. اگر بنا بود، در مجاهدتهای الهی ملامتی در کار نباشد، این [[آیه]] برای چه بود؟! شیعیانی [[مخلص]] همچون میثم تمارها، عمروبن حمدها، حجربن عدیها و ابوذرها تبعید شدند؛ زندانی و [[شکنجه]] شدند، و بدنهایشان را بر دار نگه داشتند؛ اما لحظهای از [[ولایت]] مولایشان [[امام علی|علی]]{{ع}} و [[ستایش]] او دست برنداشتند تا آن که زبانشان را بریدند؛ شکمشان را دریدند و [[عاقبت]] به [[شهادت]] رسیدند. اگر ما نیز بخواهیم در شمار [[شیعیان]] واقعی [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} و [[امام]] زمانمان باشیم، باید خود را آماده کنیم و در راه انجام [[وظیفه]] و اظهار [[حق]]، از هیچ چیزی، حتی از سرزنش [[دوستان]] نیز نهراسیم. خیلی راحت است که [[انسان]] به دست [[دشمنان]] [[ترور]] و کشته شود؛ اما آن چه تحملش مشکل است، ملامت [[دوستان]] است. کسانی که [[خداوند]]، برای زنده کردن دینش برخواهد انگیخت، از سرزنش [[دوستان]] نیز نمیهراسند. بر حذر باشیم که اگر خود را برای ایفای چنین مسؤولیت سنگینی آماده نکنیم و یا در دام ملامتگران و [[فتنه]] جویان گرفتار آییم، جزو گروه و حزبی خواهیم شد که خلاف [[قرآن]] و [[معارف]] [[اهل بیت]]{{عم}} [[رفتار]] میکنند؛ البته با شعار و فریاد، [[انسان]] نه [[علوی]] میشود و نه [[حسینی]]»<ref>[[محمد تقی مصباح یزدی|مصباح یزدی، محمد تقی]]، [[آفتاب ولایت (کتاب)|آفتاب ولایت]]، ص۱۷۷ - ۱۸۳.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۱۱۵: | خط ۱۱۵: | ||
«درباره [[مدح]] و [[ستایش]] کسانی که برگزیدگان [[خداوند]] تعالی هستند و به همنشینی و همراهی [[امام زمان]] {{ع}} مشرف گشتهاند، [[روایات]] بسیاری راجع به چگونگی پیوستن آنان به [[امام]]{{ع}} وجود دارد و بلکه در [[قرآن کریم]] نیز آیاتی درباره اینها آمده است. هم اکنون بعضی از این [[روایتها]] را میآوریم و آنهایی را که نیاز به توضیح دارند، شرح میدهیم: | «درباره [[مدح]] و [[ستایش]] کسانی که برگزیدگان [[خداوند]] تعالی هستند و به همنشینی و همراهی [[امام زمان]] {{ع}} مشرف گشتهاند، [[روایات]] بسیاری راجع به چگونگی پیوستن آنان به [[امام]]{{ع}} وجود دارد و بلکه در [[قرآن کریم]] نیز آیاتی درباره اینها آمده است. هم اکنون بعضی از این [[روایتها]] را میآوریم و آنهایی را که نیاز به توضیح دارند، شرح میدهیم: | ||
#از [[امام باقر]]{{ع}} و [[امام صادق]]{{ع}} در [[تأویل]] این [[آیه]]: {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ}}<ref> به سبب امتی معدود، عذاب را به تأخیر انداختیم؛ سوره هود، آیه ۸.</ref>. فرمودند: "[[امت]] معدود، همان [[یاران امام مهدی|اصحاب مهدی]]{{ع}} در [[آخر زمان]] هستند که تعداد آنها [[سیصد و سیزده]] نفر است به تعداد اهل [[بدر]] که در یک ساعت جمع میگردند، همان گونه که تکههای ابر در پاییز جمع میشوند"<ref>{{عربی|" إِنَّ الْأُمَّةُ الْمَعْدُودَةُ هُمْ أَصْحابُ الْمَهْدِيِّ فِي آخِرِ الزَّمَانِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا كَعِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ يَجْتَمِعُونَ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيفِ "}}؛ ینابیع المودة؛ قندوزی حنفی و تفسیر برهان؛ بحرانی درباره تفسیر این آیه.</ref>. | |||
#[[امام صادق]]{{ع}} درباره این [[آیه]]: {{متن قرآن|فَاسْتَبِقُواْ الْخَيْرَاتِ أَيْنَ مَا تَكُونُواْ يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا}}<ref> در نیکی کردن از یکدیگر سبقت بگیرید هرجا که باشید، خداوند شما را جمع میکند.</ref> فرمود: "منظور، [[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]]{{ع}} هستند که به [[خدا]] قسم! این سیصد و چند نفر، [[امت]] معدودی هستند که در یک ساعت جمع میگردند، همان گونه که ابرهای پاییزی جمع میشوند!"<ref>{{عربی|" أَصْحَابُ الْمَهْدِيِّ {{ع}} فِي آخِرِ الزَّمَانِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا كَعِدَّةِ أَهْلِ بَدْرٍ يَجْتَمِعُونَ فِي سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ كَمَا يَجْتَمِعُ قَزَعُ الْخَرِيف "}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۳.</ref>. | |||
#[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "[[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]]{{ع}} [[سیصد و سیزده]] نفرند، [[فرزندان]] [[عجم]] میباشند که بعضی از آنها در روز بر روی ابرها به سوی او برده میشوند؛ با نام، نام پدر، نسبت و [[کنیه]] شناخته شدهاند، بعضی از آنها همان گونه که در خوابند، بدون وعده قبلی، او را [[ملاقات]] مینمایند"<ref>{{عربی|" أَصْحَابُ الْقَائِمِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا أَوْلَادُ الْعَجَمِ بَعْضُهُمْ يُحْمَلُ فِي السَّحَابِ نَهَاراً يُعْرَفُ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ نَسَبِهِ وَ حِلْيَتِهِ وَ بَعْضُهُمْ نَائِمٌ عَلَى فِرَاشِهِ فَيُوَافِيهِ فِي مَكَّةَ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ "}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۸.</ref>. | |||
#[[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: "[[یاران امام مهدی|اصحاب قائم]]{{ع}} جوانند، [[انسان]] پیری در آنها نیست، مگر بسیار کم مانند [[سرمه در چشم]] و نمک در طعام که کمترین چیز در غذاست"<ref>{{عربی|" إِنَ أَصْحَابَ الْقَائِمِ شَبَابٌ لَا كُهُولَ فِيهِمْ إِلَّا كَالْكُحْلِ فِي الْعَيْنِ أَوْ كَالْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْح "}}؛ بحار؛ مجلسی؛ ج ۵۲، ص ۳۳۳ و غیبت؛ نعمانی؛ باب ۲۰، حدیث ۱۰.</ref>. | |||
#[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "هر کس حرکت کند در همان ساعت به حضور او میرسد و هر کسی در رختخواب خود بماند و حرکت نکند از بسترش ناپدید میشود. اینها کسانی هستند که [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} درباره آنان فرموده است: "آنها، مفقودان از بستر هستند"<ref>{{عربی|" فَمَنْ كَانَ ابْتُلِيَ بِالْمَسِيرِ وَافَى فِي تِلْكَ السَّاعَةِ وَ مَنْ لَمْ يُبْتَلَ بِالْمَسِيرِ فُقِدَ مِنْ فِرَاشِهِ وَ هُوَ قَوْلُ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ عَلِيٍّ{{ع}}الْمَفْقُودُونَ مِنْ فُرُشِهِمْ "}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ ص ۳۱۴، باب ۲۰، حدیث ۶.</ref>. | |||
#[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "در هنگام [[ظهور]]، [[جوانان]] [[شیعه]] در حالی که بر پشت بامها خوابیدهاند، بدون وعده قبلی، صبح هنگام در [[مکه]] حاضر میشوند"<ref>{{عربی|" بَيْنَا شَبَابُ الشِّيعَةِ عَلَى ظُهُورِ سُطُوحِهِمْ نِيَامٌ إِذْ تَوَافَوْا إِلَى صَاحِبِهِمْ فِي لَيْلَةٍ وَاحِدَةٍ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ فَيُصْبِحُونَ بِمَكَّةَ "}}؛ غیبت؛ نعمانی؛ ص ۳۱۶، باب ۲۱، حدیث ۱۱.</ref>»<ref>[[سید محمد کاظم قزوینی|قزوینی، سید محمد کاظم]]، [[امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور (کتاب)|امام مهدی از تولد تا بعد از ظهور]]، ص ۳۶۵-۳۷۰.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۲۲۱: | خط ۲۲۱: | ||
«مطابق برخی از [[روایات]]، [[اصحاب]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از صفات و ویژگیهایی برخوردارند از قبیل: | «مطابق برخی از [[روایات]]، [[اصحاب]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} از صفات و ویژگیهایی برخوردارند از قبیل: | ||
#'''[[اخلاص]]:''' در روایتی [[امام جواد]] {{ع}} به [[عبدالعظیم حسنی]] {{ع}} فرمود: "... و هنگامی که برای او این تعداد (۳۱۳ نفر) از اهل [[اخلاص]] جمع شد [[خداوند]] امر او را ظاهر خواهد کرد..."<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۷۷ و ۳۷۸.</ref>. | |||
#'''[[یقین]] و استقامت:''' از [[امام صادق]] {{ع}} در حدیثی [[نقل]] شده که فرمود: "... گویا قلبهای آنها مانند تکههای آهن است، شکی در [[قلوب]] آنها راجع به [[خدا]] وجود ندارد، محکمتر از سنگ است..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ح ۸۲.</ref>. | |||
#'''[[خداشناس]] واقعی:''' از [[امام علی]] {{ع}} در ضمن حدیثی [[نقل]] است که فرمود: "... و لکن در [[طالقان]] مردانی [[مؤمن]] خواهند آمد که به [[خداوند]] [[معرفت]] واقعی دارند و آنان [[انصار]] [[امام مهدی|مهدی]] در [[آخرالزمان]] میباشند"<ref>همان، ج ۵۱، ص ۸۷، ح ۸۳.</ref>. | |||
#'''شیران روز و زاهدان شب:''' از [[امام صادق]] {{ع}} در حدیثی راجع به [[اصحاب]] [[امام مهدی|قائم]] [[نقل]] است که فرمود: "... گویا من نظر میکنم به [[امام مهدی|قائم]] و [[اصحاب]] او در [[نجف]] [[کوفه]]... سجدهها به پیشانیهای آنها اثر گذارده است، شیران در روز و [[راهبان]] در شباند..."<ref>همان، ج ۵۲، ص ۳۸۳.</ref>»<ref>[[سید جعفر موسوینسب|موسوینسب، سید جعفر]]، [[دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ج۲، ص۱۰۷، ۱۰۸.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۲۷۵: | خط ۲۷۵: | ||
«[[یاران]] واقعی [[رهبر]] و [[انقلاب]]، دارای صفات و ویژگیهای مهمی هستند؛ از جمله: | «[[یاران]] واقعی [[رهبر]] و [[انقلاب]]، دارای صفات و ویژگیهای مهمی هستند؛ از جمله: | ||
#از [[امام]] و [[رهبر]] خود، [[آگاهی]] لازم را داشته باشند و به او [[معتقد]] بوده و [[ولایت]] او را با همه وجود بپذیرند. با برنامهها و اهداف [[قیام]]، آشنا بوده و به آنها [[اعتقاد]] داشته باشند. | |||
#برای فعلیت بخشیدن به خواست واراده [[رهبر]] و اجرایی کردن برنامهها، آماده هرگونه [[تلاش]] و جانفشانی بوده و با تمام وجود به [[یاری]] رهبرشان همّت گمارند و در این راه، از هیچ کوششی دریغ نورزند. | |||
#آنان نیز همچون [[رهبر]]، باید [[انقلاب]] را برای [[نجات]] و [[آزادی]] [[مردم]] بخواهند، نه کسب موقعیت و [[ثروت]]. [[مردم]] را [[دوست]] داشته باشند و [[آسایش]] آنان را بر راحتی خود مقدّم بدارند. | |||
:::::با توجه به [[روایات]]، میتوان ویژگیها و صفات [[یاران]] را چنین برشمرد: | :::::با توجه به [[روایات]]، میتوان ویژگیها و صفات [[یاران]] را چنین برشمرد: | ||
::::#'''[[معرفت عمیق به خدا]] و [[امام]] خویش:''' در حدیثی از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "در [[قلوب]] آنان ([[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}) شکّی به [[ذات خدا]] نیست"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref>. چنان به [[خداوند]] [[معرفت]] دارند که ذرّه ای [[تردید]] و [[شک]] در آنان راه ندارد. در روایتی از [[امام سجاد]]{{ع}} در باره با صفات [[منتظران]] زمان [[غیبت]] [[نقل]] شده است: "آنان کسانی هستند که به [[امامت]] آن بزرگوار [[اعتقاد]] دارند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ب۳۱، ح۲.</ref>. این [[اعتقاد]]، برخاسته از [[عقل]] و [[درک]] است. حضرت، در ادامه میفرماید: [[خداوند متعال]]، [[عقل]] و [[فهم]] و معرفتی به آنان داده است که [[غیبت]] نزد آنان، به منزله مشاهده است. | ::::#'''[[معرفت عمیق به خدا]] و [[امام]] خویش:''' در حدیثی از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "در [[قلوب]] آنان ([[یاران]] [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}}) شکّی به [[ذات خدا]] نیست"<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۷، ح۸۲.</ref>. چنان به [[خداوند]] [[معرفت]] دارند که ذرّه ای [[تردید]] و [[شک]] در آنان راه ندارد. در روایتی از [[امام سجاد]]{{ع}} در باره با صفات [[منتظران]] زمان [[غیبت]] [[نقل]] شده است: "آنان کسانی هستند که به [[امامت]] آن بزرگوار [[اعتقاد]] دارند"<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج۱، ب۳۱، ح۲.</ref>. این [[اعتقاد]]، برخاسته از [[عقل]] و [[درک]] است. حضرت، در ادامه میفرماید: [[خداوند متعال]]، [[عقل]] و [[فهم]] و معرفتی به آنان داده است که [[غیبت]] نزد آنان، به منزله مشاهده است. | ||
خط ۳۱۲: | خط ۳۱۲: | ||
«در [[قرآن کریم]]، این کتاب انسانساز و حرکتآفرین در رابطه با [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} یک [[آیه]] است که بسیار امیدبخش و سازنده است، این [[آیه]] در [[حقیقت]] بیانگر حقایق و واقعیتهایی است که اگر به طور جدی و همهجانبه تعقیب گردد، موانع سر راه را برمیدارد و [[جهان]] را به استقبال [[مصلح جهانی]] حرکت میدهد. در سوره [[مائده]] [[آیه]] ۵۹ [[خداوند]] به طور مستقیم، [[مؤمنان]] را مورد خطاب قرار داده و میفرماید: "ای [[مؤمنان]]! هر کس از شما [[مرتد]] شد و از [[اسلام]] بیرون رفت، [[خداوند]] در آینده جمعیتی را میآورد که دارای این پنج امتیاز هستند: | «در [[قرآن کریم]]، این کتاب انسانساز و حرکتآفرین در رابطه با [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} یک [[آیه]] است که بسیار امیدبخش و سازنده است، این [[آیه]] در [[حقیقت]] بیانگر حقایق و واقعیتهایی است که اگر به طور جدی و همهجانبه تعقیب گردد، موانع سر راه را برمیدارد و [[جهان]] را به استقبال [[مصلح جهانی]] حرکت میدهد. در سوره [[مائده]] [[آیه]] ۵۹ [[خداوند]] به طور مستقیم، [[مؤمنان]] را مورد خطاب قرار داده و میفرماید: "ای [[مؤمنان]]! هر کس از شما [[مرتد]] شد و از [[اسلام]] بیرون رفت، [[خداوند]] در آینده جمعیتی را میآورد که دارای این پنج امتیاز هستند: | ||
#[[خدا]] آنها را [[دوست]] دارد و آنها هم [[خدا]] را [[دوست]] دارند. | |||
#در برابر [[مؤمنان]]، خاضع و مهربانند. | |||
#در برابر [[مشرکان]] و [[دشمنان]]، سرسخت و نیرومندند. | |||
#به طور پیگیری در [[راه خدا]] [[جهاد]] و [[تلاش]] میکنند. | |||
#در مسیر انجام [[وظیفه]] از سرزنش هیچ سرزنش کنندهای نمیهراسند. این [[فضل]] خداست، به هرکس بخواهد (و او را [[شایسته]] ببیند) میدهد، [[فضل]] و [[رحمت خدا]] وسیعتر است و او بر همهچیز [[آگاه]] است". | |||
در [[روایات]] برای این [[آیه]] مصادیق مختلفی بیان شده، از جمله اینکه: این [[آیه]] در مورد [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} است که با این ویژگیها با تمام [[قدرت]]، در مقابل مرتدین و کارشکنان میایستند و برای برقراری [[حکومت]] [[عدل]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} و برقراری [[عدالت]] در کل [[جهان]] [[تلاش]] میکنند<ref>تفسیر برهان، ج ۱، ص ۴۹۷؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۰۸.</ref>. و در عبارتی [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "[[صاحب]] این امر ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) در پرتو این [[آیه]] (در [[حمایت]] چنین [[یاران]] [[آگاه]] و [[دلاور]]) محفوظ است"<ref>تفسیر برهان، ج ۱، ص ۴۹۷؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۰۸.</ref>. | در [[روایات]] برای این [[آیه]] مصادیق مختلفی بیان شده، از جمله اینکه: این [[آیه]] در مورد [[یاران]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} است که با این ویژگیها با تمام [[قدرت]]، در مقابل مرتدین و کارشکنان میایستند و برای برقراری [[حکومت]] [[عدل]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} و برقراری [[عدالت]] در کل [[جهان]] [[تلاش]] میکنند<ref>تفسیر برهان، ج ۱، ص ۴۹۷؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۰۸.</ref>. و در عبارتی [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "[[صاحب]] این امر ([[حضرت مهدی]] {{ع}}) در پرتو این [[آیه]] (در [[حمایت]] چنین [[یاران]] [[آگاه]] و [[دلاور]]) محفوظ است"<ref>تفسیر برهان، ج ۱، ص ۴۹۷؛ مجمع البیان، ج ۳، ص ۲۰۸.</ref>. | ||
خط ۳۴۵: | خط ۳۴۵: | ||
::::::ب) '''کیستی [[یاران]]''': در بعضی از [[اخبار]] اسامی بعضی از [[اصحاب]] حضرت ضبط شده است که [[مرحوم علامه]] نیز در ضمن مباحث تفسیری خود، بعضی از این [[احادیث]] را [[نقل]] کرده است<ref>المیزان، جلد ۱۳، صفحه ۲۹۰.</ref>. از جمله در [[تفسیر]] [[سوره کهف]] از [[سیوطی]] [[نقل]] میکند که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: [[اصحاب کهف]] [[یاران]] مهدیاند<ref>الدر المنثور، جلد ۴، صفحه ۲۱۵.</ref>. همچنین از [[تفسیر برهان]] [[نقل]] میکند که ابن الفارسی میگوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[قائم]] {{ع}} از [[پشت کوفه]] خروج میکند با هفده نفر از [[قوم موسی]] {{ع}} که به [[حق]] راه یافته و با [[حق]] [[عدالت]] میکردند و هفت نفر از اهل کهف و یوشع بن نون و [[ابودجانه انصاری]] و [[مقداد]] بن اسود و [[مالک اشتر]] که اینان نزد آن جناب از [[انصار]] و [[حکام]] او هستند<ref>تفسیر البرهان، جلد ۲، صفحه ۴۶۰.</ref>. در این [[روایت]] بیست و هشت نفر از [[یاران]] [[امام]] {{ع}} مشخص شدهاند،<ref>تمامی این افراد از رجعتکنندگان میباشند و در بحث رجعت در فصل سیزدهم خواهد آمد.</ref> به غیر از هفده نفری که از [[قوم]] [[حضرت موسی]] {{ع}} هستند و نامشان مشخص نیست اسامی بقیه از این قرار است: | ::::::ب) '''کیستی [[یاران]]''': در بعضی از [[اخبار]] اسامی بعضی از [[اصحاب]] حضرت ضبط شده است که [[مرحوم علامه]] نیز در ضمن مباحث تفسیری خود، بعضی از این [[احادیث]] را [[نقل]] کرده است<ref>المیزان، جلد ۱۳، صفحه ۲۹۰.</ref>. از جمله در [[تفسیر]] [[سوره کهف]] از [[سیوطی]] [[نقل]] میکند که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} فرمودند: [[اصحاب کهف]] [[یاران]] مهدیاند<ref>الدر المنثور، جلد ۴، صفحه ۲۱۵.</ref>. همچنین از [[تفسیر برهان]] [[نقل]] میکند که ابن الفارسی میگوید: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[قائم]] {{ع}} از [[پشت کوفه]] خروج میکند با هفده نفر از [[قوم موسی]] {{ع}} که به [[حق]] راه یافته و با [[حق]] [[عدالت]] میکردند و هفت نفر از اهل کهف و یوشع بن نون و [[ابودجانه انصاری]] و [[مقداد]] بن اسود و [[مالک اشتر]] که اینان نزد آن جناب از [[انصار]] و [[حکام]] او هستند<ref>تفسیر البرهان، جلد ۲، صفحه ۴۶۰.</ref>. در این [[روایت]] بیست و هشت نفر از [[یاران]] [[امام]] {{ع}} مشخص شدهاند،<ref>تمامی این افراد از رجعتکنندگان میباشند و در بحث رجعت در فصل سیزدهم خواهد آمد.</ref> به غیر از هفده نفری که از [[قوم]] [[حضرت موسی]] {{ع}} هستند و نامشان مشخص نیست اسامی بقیه از این قرار است: | ||
::::::اسامی [[اصحاب کهف]]: | ::::::اسامی [[اصحاب کهف]]: | ||
#مکسلمینا. | |||
#[[یلمیخا]]. | |||
#[[مرطولس]]. | |||
#[[ثبیونس]]. | |||
#[[دردونس]]. | |||
#کفاشیطیطوش. | |||
#منطنواسیس<ref>مرحوم علامه اسامی مذکور را از روایتی از ابن عباس ذکر میکند، البته روایت دیگری نیز ذکر میکند که چندان مورد پذیرش ایشان نیست. المیزان، جلد ۱۳، صفحه ۲۸۸.</ref>. اسامی دیگر افراد: | |||
#یوشع بن نون [[وصی]] [[حضرت موسی]] {{ع}}. | |||
#[[ابودجانه انصاری]] از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}}. | |||
#[[مقداد بن اسود]] از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} و [[یاران امام علی]] {{ع}}. | |||
#[[مالک اشتر]] نخعی از [[یاران امام علی]] {{ع}}.<ref>نام افراد دیگر نیز در روایت آمده است که به علت ذکر نشدن این روایات در آثار علامه از ذکر آنها پرهیز میکنیم. ر.ک: معجم احادیث الامام المهدی {{ع}}، جلد ۵، صفحه ۱۲۲.</ref> | |||
*'''ویژگیهای ایمانی و [[اخلاقی]] [[یاران]]''': از [[آیات]] و روایاتی که ناظر به [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} هست ویژگیها و خصوصیات ایمانی و [[اخلاقی]] ویژهای برای آنها استفاده میشود؛ این اوصاف را میتوان در موارد زیر برشمرد. | *'''ویژگیهای ایمانی و [[اخلاقی]] [[یاران]]''': از [[آیات]] و روایاتی که ناظر به [[اصحاب امام زمان]] {{ع}} هست ویژگیها و خصوصیات ایمانی و [[اخلاقی]] ویژهای برای آنها استفاده میشود؛ این اوصاف را میتوان در موارد زیر برشمرد. | ||
::::::۱.'''[[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]]''': بر اساس [[روایات]]، مقصود از {{متن قرآن|عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و به تحقیق در زبور بعد از ذکر چنین نوشتیم، که زمین را بندگان شایسته من به میراث میبرند». انبیا: ۱۰۵.</ref> [[امام زمان]] و [[یاران]] آن حضرت میباشند<ref>تفسیر قمی، جلد ۲، صفحه ۷۷.</ref>. لذا [[بندگی]] [[خداوند]] و از [[صالحین]] بودن از خصوصیات [[یاران]] حضرت میباشد<ref>المیزان، جلد ۱۴، صفحه ۳۳۷.</ref>. | ::::::۱.'''[[بندگان]] [[صالح]] [[خدا]]''': بر اساس [[روایات]]، مقصود از {{متن قرآن|عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}} در [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و به تحقیق در زبور بعد از ذکر چنین نوشتیم، که زمین را بندگان شایسته من به میراث میبرند». انبیا: ۱۰۵.</ref> [[امام زمان]] و [[یاران]] آن حضرت میباشند<ref>تفسیر قمی، جلد ۲، صفحه ۷۷.</ref>. لذا [[بندگی]] [[خداوند]] و از [[صالحین]] بودن از خصوصیات [[یاران]] حضرت میباشد<ref>المیزان، جلد ۱۴، صفحه ۳۳۷.</ref>. | ||
خط ۳۸۵: | خط ۳۸۵: | ||
«با بررسی [[روایات]] موجود در مباحث [[مهدویت]]، برای [[یاران امام زمان]]{{ع}} میتوان ویژگیهایی چند برشمرد از جمله: | «با بررسی [[روایات]] موجود در مباحث [[مهدویت]]، برای [[یاران امام زمان]]{{ع}} میتوان ویژگیهایی چند برشمرد از جمله: | ||
#[[شناخت]] عمیق آنان از [[خداوند]] و [[عشق]] و [[محبت]] به او: [[امام صادق]]{{ع}} در این زمینه میفرماید: "در [[قلوب]] آنان ([[یاران مهدی]]{{ع}}) به [[ذات خداوند]] شکی نیست" و "آنان به [[وحدانیت]] [[خداوند]] آنچنان که حقِ [[وحدانیت]] اوست، [[اعتقاد]] دارند"<ref>یزدی حایری، علی، الزام الناصب، ج۲، ص۱۶۵.</ref>. | |||
#[[شجاعت]]: [[یاران امام]]{{ع}} در [[شجاعت]] کمنظیرند. [[رسول خدا]]{{صل}} [[نقل]] شده است: "[[پرچمهای سیاه]] از طرف [[مشرق]] ظاهر میشوند و آنچنان با اهل [[فتنه]] میجنگند و [[مبارزه]] میکنند و آنان را میکشند که تا آن موقع هیچ گروهی بدانسان نجنگیده باشد و هیچ قومی را بدان سان نکشته باشند"<ref>اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمه، ج۲، ص۴۷۲.</ref>. | |||
#[[استقامت]]: یکی دیگر از ویژگیهای [[یاران امام]]{{ع}} استقامتشان در مقابل [[دشمنان]] است. از [[امام صادق]]{{ع}} در این زمینه [[نقل]] شده است: ".... گویا قلبهای آنان مانند تکههای آهن است... محکمتر از سنگ است"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۸ و ۳۴۳.</ref>. | |||
#[[شهادتطلبی]]: [[شهادت]] در [[راه خدا]] یکی از افتخارات [[یاران امام مهدی]]{{ع}} است. [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: "[[یاران مهدی]]{{ع}} [[آرزو]] میکنند در [[راه خدا]] به [[شهادت]] برسند و [[شعار]] آنان در [[جنگ]] یالثارات الحسین است"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰۸.</ref>. | |||
#برخورداری از [[تأییدات الهی]]: [[امام باقر]]{{ع}} فرمودند: "... [[خداوند]] [[مهدی]]{{ع}} را با ملائکهاش تأیید کرده و [[حمایت]] خواهد نمود"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۴۸.</ref>. | |||
#[[صبر]] و [[پایداری]] در راه [[حق]]: [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: "[[یاران مهدی]]{{ع}} گروهیاند که به سبب [[صبر]] و [[بردباری]] در [[راه خدا]]، بر او منت نمیگذارند و از اینکه [[جان]] خویش را تقدیم [[حضرت حق]] میکنند، به خود نمیبالند و [[تکبر]] نمیکنند"<ref>سلیمان، کامل، یوم الخلاص، ص۲۲۴.</ref>. همچنین از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است: "آنان پروانهوار شمع [[وجود امام]] را در میان گرفته، او را با جانشان محافظت میکنند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۰۸، ح۸۲.</ref>. | |||
#[[همدلی]]: [[امام علی]]{{ع}} میفرماید: "ایشان یکدل و هماهنگاند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۲۴.</ref>. | |||
#[[عبادت]] و [[معنویت]]: [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: "در [[دل]] شب، از [[خشیت]] [[خداوند]]، نالههایی دارند، مانند ناله [[مادران]] پسر مرده" و "شبها را با [[عبادت]] به صبح میرسانند و روزها را با [[روزه]] به پایان میبرند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۲۴.</ref>. آن [[حضرت]] در سخن دیگری میفرماید: "گویا من نظر میکنم به [[قائم]] و [[اصحاب]] او در [[نجف]] و [[کوفه]]، سجدهها به پیشانیهایشان اثر گذاشته است. شیران در روز و [[راهبان]] در شباند..."<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۸۶، ح۲۰۲.</ref>. همچنین آن [[حضرت]] میفرمایند: [[یاران مهدی]]{{ع}} کسانیاند که شب بیدارند و در [[نماز]] خود، نغمهای مانند صدای زنبور دارند. شب را بیدارند و به [[عبادت]] میپردازند و روز مانند شیرند. مطیعتر از کنیز برای مولای خویشاند و همانند چراغ نورانیاند گویا قلبهایشان چراغهایی است و از [[خوف]] [[خدا]] بیمناکاند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۳۳-۳۳۴.</ref>. | |||
#[[علم]] و [[بصیرت]]: [[امام]] امیرالمؤمنین [[علی]]{{ع}} میفرماید: "[[علمی]] که طبق حقایق امور است بر آنان به یکباره وارد میشود و با [[روح]] [[یقین]] مباشرت میکنند..."<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ج۱، ص۲۹۱.</ref>. آن [[حضرت]] همچنین میفرمایند: "پس گروهی در آن [[فتنهها]] صیقلی میشوند، مانند [[صیقل]] دادن [[شمشیر]] توسط آهنگر. دیدههای آنان به [[نور]] [[قرآن]] جلا داده و [[تفسیر]] در گوشهایشان جا گرفته است. در شب جام [[حکمت]] را به آنان مینوشانند، بعد از اینکه در بامداد هم نوشیده باشند"<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۵۰؛ مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۳۴، ح۶۴.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} نیز دراینباره میفرمایند: "آنان انسانهایی نجیب و [[فقیه]] و [[قضات]] و [[حکام]] دیناند که دست [[امام]]، [[قلب]] آنان را نوازش داده و هیچ حکمی برای آنها مشتبه نخواهد شد"<ref>طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص۵۶۲.</ref>. | |||
#[[حق]] یاوری: [[امام صادق]]{{ع}} در این زمینه میفرمایند: "[[خداوند]] با آنان، [[امام حق]] را [[یاری]] میکند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۰۸.</ref>. | |||
#[[اقتدار]]: یکی از [[ویژگیهای یاران امام مهدی]]{{ع}} که در [[روایات]] بر آن تأکید شده، [[اقتدار]] در برابر [[دشمنان]] است. [[امام صادق]]{{ع}} میفرماید: "وقتی امر ما فرا رسد و [[مهدی]] ما [[قیام]] کند، هر یک از [[یاران]] او قویتر از شیر و برّندهتر از نیزهاند؛ [[دشمن]] را زیر قدمهایشان میگذارند و با دستهای خود از پا در میآورند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۳۷۲.</ref>. | |||
::::::امیرالمؤمنین علی{{ع}} در این باره میفرمایند: "[[اصحاب]] [[مهدی]]{{ع}} مانند شیرهاییاند که از جنگل بیرون آمدهاند، قلبهای آنان تکههای آهن است، اگر بخواهند کوهی را از جا درآورند، از جا در میآورند. روش و [[لباس]] یکسانی دارند، مثل اینکه همه از یک پدرند"<ref>کورانی، علی، معجم احادیث الامام المهدی، ج۳، ص۹۴.</ref>»<ref>[[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینهسازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینهسازی ظهور]]، ص ۱۹۳</ref>. | ::::::امیرالمؤمنین علی{{ع}} در این باره میفرمایند: "[[اصحاب]] [[مهدی]]{{ع}} مانند شیرهاییاند که از جنگل بیرون آمدهاند، قلبهای آنان تکههای آهن است، اگر بخواهند کوهی را از جا درآورند، از جا در میآورند. روش و [[لباس]] یکسانی دارند، مثل اینکه همه از یک پدرند"<ref>کورانی، علی، معجم احادیث الامام المهدی، ج۳، ص۹۴.</ref>»<ref>[[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینهسازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینهسازی ظهور]]، ص ۱۹۳</ref>. | ||
}} | }} | ||
خط ۴۰۵: | خط ۴۰۵: | ||
«مطابق برخی از [[روایات]]، [[اصحاب]] حضرت {{ع}} از صفات و ویژگیهایی برخوردارند از قبیل: | «مطابق برخی از [[روایات]]، [[اصحاب]] حضرت {{ع}} از صفات و ویژگیهایی برخوردارند از قبیل: | ||
#'''[[اخلاص]]:''' در روایتی [[امام جواد]] {{ع}} به [[عبدالعظیم حسنی]] {{ع}} فرمود:... و هنگامی که برای او این تعداد ۳۱۳ نفر از اهل [[اخلاص]] جمع شد [[خداوند]] امر او را ظاهر خواهد کرد...<ref>[[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۷۷و۳۷۸</ref>. | |||
#'''[[یقین]] و [[استقامت]]:''' از [[امام صادق]] {{ع}} در حدیثی [[نقل]] شده که فرمود:... گویا قلبهای آنها به مانند تکّههای آهن است، شکی در [[قلوب]] آنها راجع به [[خدا]] وجود ندارد. محکم تر از سنگ است...<ref>بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ح ۸۲</ref>. | |||
#'''[[خداشناس]] واقعی:''' از [[امام علی]] {{ع}} در ضمن حدیثی [[نقل]] است که فرمود:... ولکن در [[طالقان]] مردمانی [[مؤمن]] خواهند آمد که به [[خداوند]] [[معرفت]] واقعی دارند و آنان [[انصار]] [[مهدی]] در [[آخرالزمان]] میباشند<ref>همان، ج ۵۱، ص ۸۷، ح ۸۳</ref>. | |||
#'''شیران روز و زاهدان شب:''' از [[امام صادق]] {{ع}} در حدیثی راجع به [[اصحاب قائم]] {{ع}} [[نقل]] است که فرمود: گویا من نظر میکنم به [[قائم]] و [[اصحاب]] او در [[نجف]] [[کوفه]]... سجدهها به پیشانیهای آنها اثر گذارده است، شیران در روز و [[راهبان]] در شباند...<ref>همان، ج ۵۲، ص ۳۸۶</ref>. | |||
#'''برخورداری از [[تأیید الهی]]:''' [[طبرسی]] در روایتی از [[امام علی]] {{ع}} [[نقل]] کرده که فرمود: تا اینکه [[خداوند]] مردی را در [[آخرالزمان]] برمی انگیزاند... او را به ملائکهاش تأیید کرده و انصارش را حفظ خواهد نمود<ref>همان، ج ۵۲، ص ۲۸۰، ح ۶</ref>»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۵۹۹.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش | ||
خط ۴۱۸: | خط ۴۱۸: | ||
«بر اساس [[احادیث]]، [[یاران امام مهدی]] {{ع}} دارای ویژگیهای زیرند: | «بر اساس [[احادیث]]، [[یاران امام مهدی]] {{ع}} دارای ویژگیهای زیرند: | ||
#جواناند و نه پیر؛ [[امام علی]] {{ع}} میفرماید: "[[یاران]] [[قائم]]، جواناند و پیران، میان آنان نیستند، جز به اندازه سرمه چشم یا نمک در توشه که کمترین اندازه را ر میان رهتوشه دارد"<ref>نعمانی، الغیبة، ص ۳۱۵، ح ۱۰.</ref>. | |||
#قویدل و نیرومندند؛ [[امام باقر]] {{ع}} [[آیه]] "بندگانی از خود را که سخت جنگاور و نیرومند، بر شما میگماریم"<ref>اسرا، آیه ۵.</ref> را تلاوت نموده و سپس فرمود: "[[قائم]] و یارانش، همان [[بندگان]] سخت جنگاور و نیرومندند"<ref>تفسیر العیاشی، ج ۲، ص ۲۸۱، ح ۲۱.</ref>. | |||
#عابدان شب و شیران روزند؛ [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "گویی [[قائم]] و یارانش را در بلندی [[کوفه]] ([[نجف]]) میبینم که چون کسی که بر سرش پرنده نشسته است ساکت و خاموشاند. توشه و آذوقهشان تمام شده، لباسهایشان کهنه گشته و [[اثر سجده]] بر پیشانیهایشان نقش بسته است. شیران روز و [[شبزندهداران]] هستند"<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۸۶، ح ۲۰۲.</ref>. | |||
#جهادگر در راه خدایند؛ در [[تفسیر]] [[آیه]] ۵۴ از سوره [[مائده]] آمده است که: درباره [[قائم]] و یارانش است که "در [[راه خدا]] [[جهاد]] میکنند و از سرزنش هیچ ملامتگری نمیهراسند"<ref>تفسیر القمی، ج ۱، ص ۱۷۰.</ref>. | |||
#فرمانبردار اویند؛ [[امام صادق]] {{ع}} میفرماید: "خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما که در روزگار غیبتش، [[منتظر]] [[ظهور]] او و در روزگار ظهورش، فرمانبردار اویند. آنان، اولیای الهیاند که نه بیمی در آنهاست و نه اندوهگین میشوند"<ref>کمال الدین، ص ۳۵۷، ح ۵۴.</ref>. | |||
[[امام صادق]] {{ع}} در حدیثی دیگر، درباره برخی ویژگیهای [[یاران امام مهدی]] {{ع}} میفرماید: "او گنجی در [[طالقان]] دارد که از طلا و نقره نیست و پرچمی که از زمان در هم پیچیده شدنش، باز نشده است و مردانی که دلهایشان مانند [[پارههای آهن]] است. [[شک]] در ذات [[خداوند]]، با آنان در نمیآمیزد و از سنگ، سختترند. اگر بر کوهها حملهور شوند، آنها را از میان برمیدارند، با پرچمهایشان آهنگ شهری نمیکنند، جز آن که ویرانش مینمایند، بر اسبانشان مانند تیزرو هستند و برای تبرکجویی، دست به زین اسب او میکشند و گرداگرد او را میگیرند تا وی را در جنگها با [[جان]] خود، حفظ کنند و در آنچه از ایشان میخواهد، کفایتش میکنند. مردانیاند که شب نمیخوابند و در نمازهایشان مانند زنبور، زمزمه و ناله میکنند، شبها بر سر انگشتان پای خود میایستند و صبحها بر اسبانشان مینشینند. زندهنگهدارانِ شب و شیران روزند. آنان در [[اطاعت]] از او، از کنیز در برابر آقایش فرمانبردارترند، و به روشناییِ چراغاند، گویی که در دلهایشان مشعل افروختهاند. آنان از [[بیم]] [[خدا]] بیمناکاند، [[شهادت]] را در دعایشان میطلبند و [[آرزو]] دارند که در [[راه خدا]] کشته شوند. شعارشان، "یا لَثارات الحسین" است. هنگامی که حرکت میکنند، هراس از آنها به فاصله یک ماه راه، جلویشان حرکت میکند. به سوی مولایشان با شتاب روان میشوند و [[خداوند]]، [[امام]] را با ایشان [[یاری]] میدهد<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ح ۸۲.</ref><ref>ر.ک: [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۲۶۹–۲۸۳.</ref>»<ref>[[محمد باقریزاده اشعری|باقریزاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۴-۱۱۶.</ref>. | [[امام صادق]] {{ع}} در حدیثی دیگر، درباره برخی ویژگیهای [[یاران امام مهدی]] {{ع}} میفرماید: "او گنجی در [[طالقان]] دارد که از طلا و نقره نیست و پرچمی که از زمان در هم پیچیده شدنش، باز نشده است و مردانی که دلهایشان مانند [[پارههای آهن]] است. [[شک]] در ذات [[خداوند]]، با آنان در نمیآمیزد و از سنگ، سختترند. اگر بر کوهها حملهور شوند، آنها را از میان برمیدارند، با پرچمهایشان آهنگ شهری نمیکنند، جز آن که ویرانش مینمایند، بر اسبانشان مانند تیزرو هستند و برای تبرکجویی، دست به زین اسب او میکشند و گرداگرد او را میگیرند تا وی را در جنگها با [[جان]] خود، حفظ کنند و در آنچه از ایشان میخواهد، کفایتش میکنند. مردانیاند که شب نمیخوابند و در نمازهایشان مانند زنبور، زمزمه و ناله میکنند، شبها بر سر انگشتان پای خود میایستند و صبحها بر اسبانشان مینشینند. زندهنگهدارانِ شب و شیران روزند. آنان در [[اطاعت]] از او، از کنیز در برابر آقایش فرمانبردارترند، و به روشناییِ چراغاند، گویی که در دلهایشان مشعل افروختهاند. آنان از [[بیم]] [[خدا]] بیمناکاند، [[شهادت]] را در دعایشان میطلبند و [[آرزو]] دارند که در [[راه خدا]] کشته شوند. شعارشان، "یا لَثارات الحسین" است. هنگامی که حرکت میکنند، هراس از آنها به فاصله یک ماه راه، جلویشان حرکت میکند. به سوی مولایشان با شتاب روان میشوند و [[خداوند]]، [[امام]] را با ایشان [[یاری]] میدهد<ref>بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ح ۸۲.</ref><ref>ر.ک: [[محمد محمدی ریشهری|محمدی ریشهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۸ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۸، ص ۲۶۹–۲۸۳.</ref>»<ref>[[محمد باقریزاده اشعری|باقریزاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۱۱۴-۱۱۶.</ref>. | ||
خط ۴۳۳: | خط ۴۳۳: | ||
«[[یاران امام]]، سنگهای زیرین [[انقلاب]] جهانیاند. [[امامان]] {{عم}} همواره آرزومند همراهی آن حضرت بودهاند و یاوری آن چهره پنهانکرده را به [[دوستان]] خویش، همهگاه یادآوری میفرمودند: "خدایا [[درود]] فرست بر مولا و سرورم [[صاحب الزمان]] و مرا از [[یاران]] و [[پیروان]] و حامیان او قرار ده و از آنان که در رکابش، شربت [[شهادت]] مینوشند..."<ref>مفاتیح الجنان، ترجمه الهى قمشهاى، ص ۹۸۸، انتشارات علمى</ref>. و اما برای [[یاران]] و همراهان [[حضرت مهدی]] {{ع}} ویژگیهایی ذکر کردهاند که اهم آنها عبارتند از: | «[[یاران امام]]، سنگهای زیرین [[انقلاب]] جهانیاند. [[امامان]] {{عم}} همواره آرزومند همراهی آن حضرت بودهاند و یاوری آن چهره پنهانکرده را به [[دوستان]] خویش، همهگاه یادآوری میفرمودند: "خدایا [[درود]] فرست بر مولا و سرورم [[صاحب الزمان]] و مرا از [[یاران]] و [[پیروان]] و حامیان او قرار ده و از آنان که در رکابش، شربت [[شهادت]] مینوشند..."<ref>مفاتیح الجنان، ترجمه الهى قمشهاى، ص ۹۸۸، انتشارات علمى</ref>. و اما برای [[یاران]] و همراهان [[حضرت مهدی]] {{ع}} ویژگیهایی ذکر کردهاند که اهم آنها عبارتند از: | ||
#'''[[خداجویی]]''': "[[امام صادق]] {{ع}} درباره آنان میفرماید: "مردانی که گویا دلهایشان [[پارههای آهن]] است. غبار [[تردید]] در [[ذات مقدس]] خدای، خاطرشان را نمیآلاید... از ناخشنودی پروردگارشان هراس دارند. برای [[شهادت]] [[دعا]] میکنند و آرزومند کشته شدن در راه خدایند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref>. | |||
#'''[[بصیرت]] و [[آگاهی]]''': [[یاران مهدی]] {{ع}} در [[بصیرت]]، [[درایت]] و [[خردمندی]] سرآمدند. در فتنههایی که زیرکان در آن فرومیمانند، هوشیارانه راه میجویند و [[حق]] را از [[باطل]] باز میشناسند. | |||
#'''[[عبادت]] و [[بندگی]]''': [[یاران مهدی]] {{ع}} شیران روز و نیایشگران شباند. [[روح]] [[بندگی]] و رازونیاز، با جانشان درهم آمیخته، همواره خود را در محضر [[خدا]] میبینند و از یاد او لحظهای [[غفلت]] نمیورزند. [[امام باقر]] {{ع}} میفرماید: "گویا، [[قائم]] و یارانش را در [[نجف اشرف]] مینگرم، توشههایشان به پایان رسیده و لباسهایشان مندرس گشته است. جای [[سجده]]، بر پیشانیشان نمایان است. شیران روزند و [[راهبان]] شب"<ref>بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۷</ref>. | |||
#'''[[حافظان حدود الهی]]''': [[اسلام]]، [[دین]] مرزهاست و همه چیز در آن قانون دارد. [[واجبات]] و [[محرمات]]، مرزهای [[دین]] خدایند. حرکت در مرز، حرکت در راه است و [[تجاوز]] از آن [[بیراهه]] و [[گمراهی]]. [[حضرت علی]] {{ع}} میفرماید: "[[یاران]] با این شرایط با امامشان [[بیعت]] میکنند که دستپاک باشند و پاکدامن. زبان به دشنام نگشایند و [[خون]] کسی، به ناحق نریزند. بر مرکبهای ممتاز سوار نشوند و لباسهای فاخر نپوشند... ساده زندگی کنند و در [[راه خدا]] به [[شایستگی]] [[جهاد]] کنند. [[امام]] نیز [[متعهد]] میشود، بهسان همراهان زندگی کند..."<ref>الملاحم و الفتن، ص ۱۴۹</ref>. [[امام]] {{ع}} نیز بر [[رفتار]] [[کارگزاران]] خود و مواظبت آنان بر اجرای [[وظایف]] خود نظارت دوچندان دارد<ref>[[منتخب الاثر (کتاب)|منتخب الاثر]]، ص ۳۱۱</ref>. | |||
#'''[[شجاعت]]''': [[یاران مهدی]] {{ع}} دلیرمردند و جنگاوران میدانهای [[نبرد]]. دلهایشان [[پارههای آهن]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸</ref> و از انبوه [[دشمن]] هراسی به [[دل]] راه نمیدهند. [[یاران مهدی]] {{ع}} [[قدرت]] چهل مرد دارند. شیران میدان رزمند و جانهایشان از خاراسنگ، محکمتر<ref>خصال صدوق، ج ۲، ص ۳۱۸</ref>. [[امام باقر]] {{ع}} میفرماید: "گویا آنان را مینگرم... که دلهایی چون پولاد دارند. در هرسو، تا مسافت یک ماه راه، [[ترس]] بر دلهای [[دشمنان]] سایه میافکند." در سوارکاری و تیراندازی بینظیرند: "[[خیر الفوارس]]". در رزمگاه نشان شجاعان بر تن دارند و چونان [[یاران پیامبر]] {{صل}} در [[نبرد]] [[بدر]]، نشانه ویژه بر سر نهادهاند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۴۳ و ۳۱۰</ref>. | |||
#'''[[فرمانبری]]''': [[یاران امام مهدی|یاران مهدی]]{{ع}}، عاشق مولای خودند و پاکبازان راه او و در انجام دستورهای وی، بر یکدیگر پیشی میگیرند. به فرموده [[پیامبر]]{{صل}}: "تلاشگر و کوشا در [[پیروی]] از اویند"<ref>عیون اخبار الرضا، صدوق، ج ۱، ص ۶۳</ref>. [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} در سخنانی که در آخرین روزهای [[عمر]]، به [[فرزند]] خود فرموده، از [[یاران]] [[مخلص]] [[مهدی]] {{ع}} یاد کرده و [[فرزند]] را با یاد آن مردان باوفا دلداری داده است: "...روزی را میبینم که پرچمهای زرد و سفید در کنار [[کعبه]] به اهتزاز درآمده، دستها برای [[بیعت]] تو پی در پی صف کشیدهاند... شمع وجودت را احاطه کردهاند و دستهایشان برای [[بیعت]] با تو، در کنار [[حجر الاسود]] به هم میخورد. قومی به آستانهات گرد آیند که [[خداوند]] آنان را از سرشتی [[پاک]] و ریشهای [[پاکیزه]] و گرانبها آفریده است... به فرمانهای دینی فروتناند... سیمایشان به [[نور]] [[فضل]] و کمال آراسته، [[آیین حق]] را میپرستند و از [[اهل حق]] [[پیروی]] میکنند"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۵</ref>. | |||
#'''[[ایثار]] و [[مواسات]]''': دلهایشان را به هم پیوند داده و یار و غمخوار یکدیگرند. گویا یک پدر و مادر آنان را پرورش داده است و دلهای آنان از [[محبت]] و خیرخواهی به یکدیگر آکنده است<ref>الزام الناصب، ج ۲، ص ۲۰</ref>. | |||
#'''[[زهد]] و سادهزیستی''': [[زهد]]، زینت [[کارگزاران]] [[مهدی]] است. زندگیشان از معیشت درویشان فراتر نمیرود. نمیتوانند تن به [[آسایش]] و شادکامی سپارند و از احوال مردمان غافل شوند و نام [[مصلح]] [[جهان]] بر خویش نهند؛ چرا که آنکه با عشرتطلبان همسو میشود و [[دل]] در گرو [[آز]] و طمع میبندد، نمیتواند مروج [[دین]] باشد و کارگزارای [[شایسته]] برای [[حکومت عدل]] و داد"<ref>نهج البلاغه، کلمات قصار، ش ۱۱۰</ref>. | |||
#'''[[نظم]] و [[انضباط]]''': [[یاران]] حضرت دارای [[نظم]] و تشکیلاتی مناسب با [[حکومت]] جهانیاند و کارها را براساس اصولی محکم و روشن پیش میبرند<ref>چشمبهراه مهدى، ص ۳۸۳</ref><ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۷۶۴.</ref>. | |||
*«"[[خیر الفوارس]]" بهمعنای "[[بهترین]] سوارکاران" است. از صفات [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است که در سوارکاری و تیراندازی بینظیرند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰ (به نقل از چشمبهراه مهدی، ص ۳۷۸.).</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۳۱۰.</ref>. | *«"[[خیر الفوارس]]" بهمعنای "[[بهترین]] سوارکاران" است. از صفات [[یاران]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است که در سوارکاری و تیراندازی بینظیرند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۱۰ (به نقل از چشمبهراه مهدی، ص ۳۷۸.).</ref>»<ref>[[مجتبی تونهای|تونهای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۳۱۰.</ref>. | ||
}} | }} | ||
خط ۴۵۹: | خط ۴۵۹: | ||
«کارآمدی و [[شایستگی]] [[یاران امام]] عصر{{ع}} در [[روایات]] صادره از [[معصومین]] به معنای دارا بودن صفات و ویژگیهایی است که در اینجا به بیان مهمترین آنها میپردازیم. | «کارآمدی و [[شایستگی]] [[یاران امام]] عصر{{ع}} در [[روایات]] صادره از [[معصومین]] به معنای دارا بودن صفات و ویژگیهایی است که در اینجا به بیان مهمترین آنها میپردازیم. | ||
#'''[[ایمان]] مستحکم:''' اصلیترین ویژگی انصارالمهدی، [[ایمان]] و [[باور]] مستحکم به [[خداوند]] است که از راه [[معرفت]] بالا به [[خدا]] و [[اعمال صالح]] ایجاد شده است؛ همچنانکه [[امام صادق]]{{ع}} میفرمایند: "آنان مردانی هستند که دلهایشان مانند [[پارههای آهن]] است، شکی در [[ایمان به خدا]] در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمترند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | |||
#'''[[عبادت]] و [[مناجات]]:''' [[عبودیت]] [[نیازمند]] تمرین و اظهار [[خشوع]] در برابر [[خداوند]] است و [[انسان]] با [[عبادت]] یاد میگیرد که در همه عرصههای [[زندگی]] [[تسلیم]] خواسته [[خدا]] باشد. هر [[قدر]] [[امتحانات الهی]] سختتر باشد، اهمیت [[عبادت]] بیشتر خواهد بود؛ چنانچه در [[وصف]] [[یاران]] [[حضرت]]{{ع}} آمده است: "مردانی در میان آنها هستند که شبها نمیخوابند، زمزمه آنها در حال [[عبادت]] همچون [[زنبور عسل]] است. تمام شب را به [[عبادت]] مشغولند و روزها، سواره به [[دشمن]] حمله میکنند. آنها در وقت شب، [[راهب]] و در هنگام روز، شیرند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | |||
#'''[[معرفت]] به [[امام]]:''' پس از [[معرفت]] به [[خدا]]، [[معرفت]] به [[امام]]{{ع}} مهمترین [[سرمایه]] انصارالمهدی است. [[کسب معرفت]]، ناگهانی نیست بلکه آنها در [[زمان غیبت]] [[امام]]{{ع}} و [[انتظار]] ظهورش به این [[معرفت]] رسیدهاند، چنانچه [[امام سجاد]]{{ع}} فرمودند: "[[مردم]] [[زمان غیبت]] او که [[معتقد به امامت]] او و [[منتظر]] ظهورش هستند، از [[مردم]] هر زمانی برترند؛ زیرا [[خداوند]] [[عقل]]، [[فهم]] و معرفتی به آنها عطا کرده که [[غیبت]] نزد آنها چون مشاهده است"<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۲۰.</ref>. | |||
#'''[[ولایتپذیری]] و [[اطاعت از امام]]:''' از مهمترین ویژگیهای عملی انصارالمهدی، [[ولایتپذیری]] و [[اطاعت]] بیچون و چرا از [[امام]]{{ع}} است. آن چنانکه در توصیف آنها آمده است: "[[فرمانبرداری]] آنها از [[امام]] بیش از [[فرمانبرداری]] کنیز از آقایش است"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | |||
#جاننثاری برای [[امام]] و [[شهادتطلبی]]: در [[روایات]]، در توصیف [[یاران امام زمان]]{{ع}} آمده است: "آنها برای تبرّک، [[بدن]] خود را به زین اسب میرسانند. آنها در [[جنگها]]، [[امام]] را در میان گرفته و با [[جان]] خود از وی [[دفاع]] میکنند و هر کاری که داشته باشد، برایش انجام میدهند... آنها ادعای [[شهادت]] دارند و تمنا میکنند که در [[راه خدا]] کشته شوند"<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۳۰۸.</ref>. | |||
#'''[[تقوا]] و [[پرهیزگاری]]:''' [[تقوا]]، ویژگی ممتازی است که [[قرآن]] مکرراً بر آن تأکید کرده است و [[امام صادق]]{{ع}} صریحاً [[تقوا]] را پیششرط یاوری [[امام زمان]]{{ع}} معرفی میکند: "هرکس که بودن در شمار [[یاران قائم]]، شادمانش میسازد، باید در [[انتظار]] باشد و با حال [[انتظار]] به [[پرهیزگاری]] و خلق [[نیکو]] [[رفتار]] کند. پس اگر اجلش برسد و [[امام]] [[قائم]]{{ع}} پس از درگذشت او [[قیام]] کند، بهره او همچون بهره کسی است که آن [[حضرت]] را دریافته باشد؛ پس بکوشید و [[منتظر]] باشید". | |||
#'''اخلاقمحوری:''' [[زندگی]] بر محور [[اخلاق]] [[اسلامی]]، یکی دیگر از صفات ممتاز انصارالمهدی است، چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} ذیل [[آیه]] ۵۴ سوره [[مبارکه]] [[مائده]]، انصارالمهدی را از مصداقهای کامل این [[آیه]] دانسته و فرمودند: "آنان همان کسانی هستند که در [[قرآن]] درباره آنان بیان شده: [[خداوند]] به زودی گروهی را خواهد آورد که آنان را [[دوست]] میدارد و آنان نیز او را [[دوست]] میدارند؛ در برابر [[مؤمنان]]، [[فروتن]] و در برابر [[کافران]]، باعزت و درشتخو و سختگیرند"<ref>نعمانی، الغیبه، ص۲۰۰.</ref>. | |||
#'''[[نصرت]] [[دین خدا]] و [[ترویج]] [[احکام الهی]]:''' [[سنت]] [[نصرت]] در مقابل [[نصرت]] یکی از [[سنن الهی]] است. [[قرآن]] میفرماید: "اگر [[خدا]] را [[یاری]] کنید، یاریتان میکند و گامهایتان را [[استوار]] میسازد"<ref>{{متن قرآن|إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ}} «اگر (دین) خداوند را یاری کنید او نیز شما را یاری میکند و گامهایتان را استوار میدارد» سوره محمد، آیه ۷.</ref>. یکی از ویژگیهای انصارالمهدی، دغدغه [[ترویج]] [[دین حق]] و رساندن آن به [[مردم]] است؛ چنانچه [[امام سجاد]]{{ع}} فرمودند: "... آنان به [[حق]]، [[مخلصان]] و [[شیعیان]] ما و دعوتکنندگان به [[دین خدا]] در پنهان و آشکارند"<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۲۰.</ref>. | |||
#'''تخصص:''' کادر [[حضرت مهدی]]{{ع}} علاوه بر [[تعهد]]، [[ایمان]] و [[محبت به امام]]{{ع}} باید دارای تخصص در زمینههای گوناگون و [[قدرت]] [[مدیریت]] باشند؛ لذا [[قرآن]] میفرماید: {{متن قرآن|أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>؛ طبق این [[آیه شریفه]]، [[وارثان زمین]] دو ویژگی دارند: [[تقوای الهی]] و دیگری صلاحیت که همان [[لیاقت]]، تحصص و مدیریتِ لازم است. | |||
#'''[[توانایی]] جسمانی:''' [[قدرت جسمانی]] یکی دیگر از [[صفات یاران امام مهدی]]{{ع}} است؛ زیرا انجام [[مدیریت]] امور سنگین با وسعت جهانی [[نیازمند]] [[توانایی]] بدنی است همچنانکه در [[قرآن]]، [[علم]] همراه با [[قدرت جسمانی]] به عنوان شرایط یک مدیر مطرح شده است<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَاهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُ بَسْطَةً فِي الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللَّهُ يُؤْتِي مُلْكَهُ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ}} «و پیامبرشان به آنان گفت: خداوند طالوت را به پادشاهی شما گمارده است، گفتند:» سوره بقره، آیه ۲۴۷.</ref>.[[امام سجاد]]{{ع}} نیز فرمودند: "هنگامی که [[قائم]] ما [[قیام]] کند، [[خداوند]] از [[شیعه]] ما آفت را برطرف سازد و دلهایشان را همچون [[پارههای آهن]] کند و نیروی هر یک مرد از آنان را به اندازه چهل مرد قرار دهد و [[فرمانروایان]] و بزرگان روی [[زمین]] خواهند بود"<ref>شیخ صدوق، الخصال، ج۲، ص۵۴۱.</ref>. | |||
#'''[[صبر]] و [[استقامت]]:''' در [[قرآن کریم]]، [[استقامت]] مقدمه [[نصرت الهی]] معرفی شده است<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ كُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِكَ فَصَبَرُوا عَلَى مَا كُذِّبُوا وَأُوذُوا حَتَّى أَتَاهُمْ نَصْرُنَا}} «و به یقین پیش از تو (نیز) پیامبرانی دروغگو شمرده شدند پس، هر چه دروغگو شمرده شدند و آزار دیدند شکیبایی ورزیدند تا آنکه یاری ما به ایشان رسید» سوره انعام، آیه ۳۴.</ref>. بر این اساس تشکیل [[حکومت عدل جهانی]] [[نیازمند]] [[صبر]] و [[استواری]] در امور است و [[صبر]] از صفات حتمی [[کارگزاران]] آن [[حضرت]] است که در [[عصر غیبت]]، آن را کسب کردهاند. همچنانکه [[امام حسین]]{{ع}} فرمودند: "...برای او غیبتی است که جمعی در آن [[مرتد]] شوند و جمعی دیگر [[ثابت قدم]] در [[دین]] بمانند و [[آزار]] ببینند و به ایشان گفته شود: کجاست این [[وعده]] اگر راستگو هستید؟ هر آینه بردباران در [[عصر غیبت]] او بر [[آزار]] و [[تکذیب]] همانند جهادکنندگان با شمشیرند در رکاب [[رسول]]{{صل}}" <ref>علی بن محمد خزاز، کفایةالاثر، ص۲۳۲.</ref>. | |||
#'''[[اخلاص]] و انگیزه [[الهی]]:''' تنها انگیزه انصارالمهدی، [[خدا]] و [[تقرب]] به اوست، چنانچه [[امام سجاد]]{{ع}} میفرمایند: "[[مردم]] [[زمان غیبت]] او که [[معتقد به امامت]] او بوده و [[منتظر]] ظهورش هستند، از [[مردم]] هر زمانی برترند... آنان به [[حق]]، [[مخلصان]] و به درستی، [[شیعیان]] ما هستند"<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۳۲۰.</ref>. | |||
#'''دوری از [[غرور]]:''' انصارالمهدی که متربّیان [[مکتب]] قرآنند، در پیروزیهای خود هرگز [[مغرور]] نمیشوند و به این سفارش [[قرآن]] پایبندند: "و هنگامی که تو تیر انداختی، تو نبودی (بلکه مؤثر اصلی [[خدا]] بود)"<ref>{{متن قرآن|وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى}} «و چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند» سوره انفال، آیه ۱۷.</ref>. | |||
#'''[[روحیه]] [[جهاد]] و [[مبارزه]]:''' یکی از عوامل [[نزول]] [[نصرت الهی]]، [[جهاد]] و [[مبارزه]] با [[ستمگران]] است. [[قرآن]] میفرماید: "با آنان بجنگید تا [[خدا]] آنان را به دست شما [[عذاب]] و رسوایشان کند و شما را [[پیروزی]] بخشد"<ref>{{متن قرآن|قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنْصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُؤْمِنِينَ}} «با آنان پیکار کنید تا خداوند آنها را به دست شما عذاب کند و خوارشان گرداند و شما را بر آنان پیروزی دهد و دلهای گروهی مؤمن را خنک گرداند» سوره توبه، آیه ۱۴.</ref>. [[روحیه]] جهادی یکی از صفات انصارالمهدی است که [[قرآن]] در اینباره میفرماید: "... آنان نسبت به [[مؤمنان]]، نرم و [[فروتن]] و در برابر [[کافران]]، سرسخت و قاطعاند. در [[راه خدا]] [[جهاد]] میکنند و از ملامت هیچ ملامتکنندهای نمیهراسند"<ref>{{متن قرآن|...أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ}} «در برابر مؤمنان خاکسار و در برابر کافران دشوارند، در راه خداوند جهاد میکنند و از سرزنش سرزنشگری نمیهراسند» سوره مائده، آیه ۵۴.</ref>. | |||
#'''[[اصلاح]] گری در [[جامعه]]:''' [[منتظر حقیقی]] که خواستار فراگیری [[توحید]] در [[جهان]] و [[همراهی]] با [[مصلح جهانی]] است، باید از [[روحیه]] [[اصلاح]] گری برخوردار باشد که تجلّی عینی این [[روحیه]]، [[امر به معروف و نهی از منکر]] است. [[یاران امام مهدی]]{{ع}} باید با [[امر و نهی]] چه در [[عصر غیبت]] چه در [[عصر ظهور]] به [[اصلاح جامعه]] بپردازند. یکی از مفاد عهدنامه [[امام مهدی]]{{ع}} با کارگزارانشان در آغاز [[قیام]]، [[التزام]] به [[امر به معروف و نهی از منکر]] است»<ref>[[محمد علی کریمی|کریمی، محمد علی]]، [[آیا ظهور نزدیک است ۳ (کتاب)|آیا ظهور نزدیک است]]، ص ۳۱-۳۴.</ref>. | |||
}} | }} | ||
{{پاسخ پرسش | {{پاسخ پرسش |