انتظار فرج چه فضیلتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#در "[[کمال الدین]]" از [[حضرت]] [[ابی عبدالله]] [[امام صادق]] {{ع}} آمده که فرمود: هر کس از شما بر این امر در حال [[انتظار]] آن بمیرد، همچون کسی است که در [[خیمه]] [[قائم]] {{ع}} بوده باشد<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۴ باب ۵۵ ح ۱.</ref>.

:::::#از [[حضرت]] [[ابوالحسن]] [[الرضا]]{{ع}} آمده که فرمود: چقدر خوب است [[صبر]] و [[انتظار فرج]]! آیا نشنیده‌ای فرموده خدای - عزوجل - را که: {{متن قرآن|وَارْتَقِبُوا إِنِّي مَعَكُمْ رَقِيبٌ}}<ref>«و شما چشم به راه باشید من نیز با شما چشم به راه خواهم بود» سوره هود، آیه ۹۳.</ref>، {{متن قرآن|فَانْتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرِينَ}}<ref>«پس چشم به راه بدارید که من نیز با شما از چشم به راه داشتگانم» سوره اعراف، آیه ۷۱.</ref>. بنابراین بر شما [[باد]] [[صبر]]، به درستی که [[گشایش]] پس از [[ناامیدی]] می‌آید، البته آنان که پیش از شما بودند صبور‌تر از شما بودند<ref>کمال الدین، ج ۲، ص ۶۴۵ باب ۵۵ ح ۵.</ref>.

:::::#در "[[بصائر الدرجات]]" به [[سند]] خود از [[حضرت]] [[امام]] [[ابوعبدالله]] [[صادق]] {{ع}} آورده که فرمود:[[امیرمؤمنان]] {{ع}} به سوی [[صفین]] می‌رفت، تا این که از [[رود]] [[فرات]] عبور کرد و به نزدیکی کوه سرزمین [[صفین]] رسید که هنگام [[نماز]] [[مغرب]] شد، مدتی در [[اندیشه]] فرو رفت، سپس وضو گرفت و [[اذان]] گفت و چون از [[اذان]] گفتن فراغت یافت، کوه شکافته شد و سر و صورتی سپید نمودار گردید و گفت: [[سلام]] بر تو ای [[امیر المؤمنین]] و [[رحمت]] و [[برکات]] [[خداوند]] بر تو [[باد]]. خوش [[آمدی]] ای [[جانشین]] [[پیغمبران]] و پیشوای روسفیدان و عزیزترین چیزی که به [[مردم]]] رسیده! و ای نایل آمده به [[ثواب]] [[صدیقین]]! و ای [[سید]] [[اوصیا]]! [[امیر المؤمنین]] {{ع}} به او فرمود: بر تو نیز [[سلام]] [[باد]]، ای برادرم [[شمعون]]! [[جانشین]] [[عیسی بن مریم]] [[روح القدس]]، حال تو چگونه است؟ گفت: خیر است، خدای بر تو [[رحمت]] آرد. من [[منتظر]] [[حضرت]] [[روح الله]] هستم که از [[آسمان]] فرود آید، پس هیچ کس را نمی‌شناسم که در [[راه خدا]] بیشتر از تو دچار [[بلا]] گشته و فردای [[قیامت]] ثوابش فزون‌تر و مقامش [[برتر]] از تو باشد...<ref>بصائر الدرجات، ۲۸۰ ح ۱۶.</ref>. می‌گویم: جهت [[شاهد]] آوردن این [[حدیث]]، آن است که دلالت دارد بر [[منتظر]] بودن جناب [[شمعون]] نسبت به این [[ظهور]] [[مبارک]] و با میمنت. و البته شباهت یافتن به [[اولیای خدا]] و [[پیروی]] کردن از ایشان چیزی است که نزد [[خداوند]] - عزوجل - [[پسندیده]] است، اضافه بر سایر آنچه در [[فضیلت انتظار]] رسیده است»<ref>[[سید محمد تقی موسوی اصفهانی|موسوی اصفهانی، سید محمد تقی]]، [[تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌ (کتاب)|تکالیف بندگان نسبت به امام زمان‌]]، ص ۷۴-۷۵.</ref>.

:::::#[[جعفر بن ابی دلف]] می‏‌گوید: شنیدم [[حضرت]] [[امام رضا]] {{ع}} می‏‌‏فرمود: همانا [[امام]] بعد از من پسرم [[علی]] است، امر او امر من، گفته‏‌اش گفته من و اطاعتش [[اطاعت]] از من است و [[امام]] بعد از او، پسرش [[حسن]] است، امر او امر پدرش، و گفته او گفته پدرش و [[اطاعت]] او [[اطاعت]] از پدرش می‏‌باشد. سپس ساکت شد. عرض کردم: ای [[فرزند]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]! [[امام]] بعد از [[اامام عسکری|حسن]] {{ع}} کیست؟ پس آن [[حضرت]] به شدّت گریست، سپس فرمود: البتّه بعد از [[حسن]] پسرش آن‏که [[قائم]] به [[حق]] و مورد [[انتظار]] است، می‏‌باشد. گفتم: ای [[فرزند]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} چرا [[قائم]] نامیده شده است؟ فرمود: چون‏که او به پا خیزد، پس از آن‏که یادش مرده باشد و بیشتر معتقدان به امامتش برگشته باشند. گفتم: چرا [[منتظر]] نامیده شده است؟ فرمود: زیرا او را غیبتی است که روزهای بسیار و مدّتی طولانی دارد، پس [[مخلصان]] [[منتظر]] خروجش باشند و اهل [[تردید]] انکارش کنند، و جاهلان یاد او را به استهزا گیرند، و وقت‌‏گذاران در آن [[دروغگو]] شوند، و عجله‌‏کنندگان در آن هلاک گردند، و تسلیم‌‏شوندگان در آن [[نجات]] یابند<ref> کمال الدّین و تمام النّعمة، شیخ صدوق، ص ۳۷۸</ref>

:::::#کسی از [[امام صادق]] {{ع}} پرسید: چه می‏‌‏گویید درباره شخصی که دارای [[ولایت]] [[پیشوایان]] است و [[انتظار]] [[ظهور]] [[حضرت حق]] را می‏‌کشد و در این حال از [[دنیا]] می‏‌‏رود؟ [[امام]]{{ع}} در پاسخ فرمود: او همانند کسی است که با [[رهبر]] این [[انقلاب]] در [[خیمه]] او (ستاد [[ارتش]] او) بوده باشد -سپس اندکی [[سکوت]] کرد- و فرمود: مانند کسی است که با [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} در مبارزاتش همراه بوده است<ref> اثبات الهداة، شیخ حرّ عاملی، ج ۷، ص ۴۰</ref>

:::::#[[فیض بن مختار]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کند که فرمود: هرکس از شما بمیرد، در حالی‏که [[منتظر]] این امر ([[ظهور مهدی]]) باشد، همانند کسی است که با [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} در خیمه‏‌اش بوده باشد. سپس چند لحظه‏‌ای درنگ کرده و آنگاه فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که در خدمت آن [[حضرت]] [[شمشیر]] بزند. سپس فرمود: نه به [[خدا]]، همچون کسی است که در رکاب [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} [[شهید]] شده باشد<ref> بحار الانوار، علّامه مجلسی، ج ۵۲، ص ۱۲۶.</ref>

:::::#[[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} فرمود: [[منتظر فرج]] باشید و از [[رحمت خدا]] [[ناامید]] نشوید، به درستی که [[بهترین]] عمل نزد [[خداوند]] عزّ و جلّ [[انتظار فرج]] است<ref>  بحار الانوار، علّامه مجلسی، ج ۵۲، ص ۱۲۳</ref>»<ref>[[علی رضا رجالی تهرانی|رجالی تهرانی؛علی رضا]]، [[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۲۴۳.</ref>.

:::::#«[[رسول خدا]] فرمود: {{متن حدیث| أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}<ref>همان: ۵۸۶.</ref>؛ بافضیلت ترین [[اعمال امت]] من، [[انتظار فرج]] از [[خدای متعال]] است.

:::::#[[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}<ref>همان: ۵۸۰.</ref>؛ [[منتظر]] امر ما مانند کسی است که در [[راه خدا]] در [[خون]] خود غلتان است.

:::::#[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث| مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ عَلَى هَذَا الْأَمْرِ مُنْتَظِراً لَهُ كَانَ كَمَنْ كَانَ فِي فُسْطَاطِ الْقَائِمِ}}<ref>همان: ۵۸۴.</ref>؛ هر یک از شما که [[منتظر]] این امر باشد، مانند آن است که در [[خیمه]] [[امام عصر]] سکونت گزیده باشد. (کنایه از نزدیکی زیاد به [[امام عصر]])  

:::::#[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِلثَّانِي عَشَرَ كَالشَّاهِرِ سَيْفَهُ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} يَذُبُّ عَنْهُ}}<ref>همان: ۵۸۷.</ref>؛ [[منتظر]] [[امام دوازدهم]] مانند کسی است که در رکاب [[پیامبر]] [[شمشیر]] بزند.

:::::#[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث| يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ }}<ref>همان: ۳۳۵.</ref>؛ ای [[ابوبصیر]]، خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما، کسانی که در [[زمان غیبت]]، [[منتظر ظهور]] اویند.  

:::::#[[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{متن حدیث| وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْمُنْتَظِرَ لِهَذَا الْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ وَ مَنْ أَدْرَكَ قَائِمَنَا فَخَرَجَ مَعَهُ فَقَتَلَ عَدُوَّنَا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ عِشْرِينَ شَهِيداً وَ مَنْ قُتِلَ مَعَ قَائِمِنَا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِينَ شَهِيداً}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول الکافی، باب الکتمان، از ابواب "الایمان و الکفر"، ح ۴.</ref>؛ [[ثواب]] [[منتظر]] این امر مانند کسی است که در حال [[نماز]] و [[روزه]] باشد و کسی که در رکاب [[امام عصر]] [[دشمنی]] را از پای درآورد، [[ثواب]] ۲۰ [[شهید]] را خواهد داشت و کسی که در رکاب [[حضرت]] [[شهید]] شود، اجر ۲۵ [[شهید]] را خواهد داشت»<ref>[[محمد رسول آهنگران|آهنگران، محمد رسول]]، [[بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود (مقاله)|بررسی مبانی ضرورت زمینه‌سازی برای ظهور موعود]]، ص ۱۶۸.</ref>.

:::::#[[امام سجاد]] {{ع}}، [[منتظران]] را [[برترین]] [[مردم]] همه روزگاران می‌شمارد: آن گروه از [[مردم]] عصر غیبتِ [[امام دوازدهم]] که [[امامت]] او را پذیرفته‌اند و [[منتظر ظهور]] او هستند، [[برترین]] [[مردم]] همه روزگاران<ref>بحارالأنوار ، ج ۵۲، ص ۱۲۲، ح ۴.</ref>.  

:::::#[[شیخ صدوق]] در کتاب [[کمال الدین]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] کرده است که آن [[حضرت]] به [[نقل]] از [[پدران]] بزرگوارشان - بر آنها [[درود]] باد - فرمود: "[[منتظر]] امر ([[حکومت]]) ما، بسان آن است که در [[راه خدا]] به [[خون]] خود غلتیده باشد"<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۴۵، ح ۶.</ref>.  

:::::#در همان کتاب، به [[نقل]] از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] دیگری به این شرح در [[فضیلت منتظران]] وارد شده است: خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما که در زمان غیبتش، چشم به راه [[ظهور]] او هستند و هنگام ظهورش، [[فرمان‌بردار]] او. آنان [[اولیای خدا]] هستند، همان‌ها که نه ترسی برایشان هست و نه [[اندوهگین]] می‌شوند<ref>همان، ص ۳۵۷، ح ۵۴.</ref>.  

:::::#در [[روایت]] دیگری، [[مجلسی]] از [[امام صادق]] {{ع}} چنین [[نقل]] می‌کند: هر کس از شما بمیرد در حالی که [[منتظر]] این امر باشد، همانند کسی است که با [[حضرت قائم]] {{ع}} در خیمه‌اش بوده باشد. سپس [[حضرت]] چند لحظه‌ای درنگ کرد و آن گاه فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که در [[خدمت]] آن [[حضرت]] [[شمشیر]] بزند. سپس فرمود: نه، به [[خدا]] همچون کسی است که در پیشگاه [[رسول خدا]] می‌شهید شده باشد<ref>بحارالأنوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶، ح ۱۸.</ref>»<ref>[[ابراهیم شفیعی سروستانی|شفیعی سروستانی، ابراهیم]]، [[چشم به راه (کتاب)|چشم به راه]]، ص۵۰.</ref>.

:::::#[[مرحوم صدوق]] در کتاب "[[کمال الدین]] " از [[امام صادق]]{{ع}}، [[روایت]] کرده که آن [[حضرت]] به [[نقل]] از [[پدران]] بزرگوارشان، -که بر آنها [[درود]] [[باد]]- فرمود:"[[منتظر]] امر ([[حکومت]]) ما، بسان آن است که در [[راه خدا]] به [[خون]] خود غلتیده باشد"<ref>{{متن حدیث|الْمُنْتَظِرُ لِأَمْرِنَا كَالْمُتَشَحِّطِ بِدَمِهِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ}}الصدوق (ابن بابویه)، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین، کمال الدین و تمام النعمة، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۹۵ ق، ج ۲، ص ۶۴۵، ح ۶.</ref>.

:::::#در همان کتاب به [[نقل]] از [[امام صادق]]،{{ع}}، [[روایت]] دیگری به این شرح در [[فضیلت منتظران]] وارد شده:"خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما که در زمان غیبتش [[منتظر ظهور]] او هستند و در هنگام ظهورش فرمانبردار از او، آنان [[اولیاء]] [[خدا]] هستند، همان‌ها که نه ترسی برایشان هست و نه [[اندوهگین]] شوند"<ref>{{متن حدیث|طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ}}؛ الصدوق (ابن بابویه)، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین، کمال الدین و تمام النعمة، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۹۵ ق، ج ۲، ص ۳۵۷، ح ۵۴.</ref>.

:::::#[[مرحوم مجلسی]] در کتاب "[[بحارالانوار]]" به [[سند]] خود از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}}، [[نقل]] می‌‌کند که آن [[حضرت]] فرمودند: "[[منتظر فرج]] باشید و از [[رحمت]] [[خداوند]] [[ناامید]] نشوید. بدرستی که خوشایندترین [[اعمال]] نزد [[خداوند عزوجل]]، [[انتظار فرج]] است"<ref>{{متن حدیث| انْتَظَرُوا الْفَرَجَ وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ فَإِنَّ أَحَبَّ الْأَعْمَالِ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ انْتِظَارُ الْفَرَجِ}}؛ المجلسی، المولی محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء،۱۴۰۳ ق، ج ۵۲،ص ۱۲۳،ح ۷.</ref>. .

:::::#همچنین [[مرحوم مجلسی]] [[روایت]] دیگری را به [[سند]] خود از [[فیض بن مختار]] [[نقل]] می‌‌کند که در آن [[امام صادق]]{{ع}} می‌‌فرمایند: "هر کس از شما بمیرد در حالی که [[منتظر]] این امر باشد همانند کسی است که با [[حضرت قائم]]{{ع}} در خیمه‌اش بوده باشد. سپس [[حضرت]] چند لحظه‌ای درنگ کرده، آنگاه فرمود: نه، بلکه مانند کسی است که در [[خدمت]] آن [[حضرت]] [[شمشیر]] بزند، سپس فرمود: نه، بخدا همچون کسی است که در رکاب [[رسول خدا]]{{صل}}، [[شهید]] شده باشد"<ref>{{متن حدیث| مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَكَثَ هُنَيْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ كَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَيْفِهِ ثُمَّ قَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا كَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}}}؛ المجلسی، المولی محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء،۱۴۰۳ ق، ج ۵۲، ص ۱۲۶، ح ۱۸.</ref>.

:::::#از [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[نقل]] شده که [[پیامبر]]{{صل}} فرموده است:"[[بهترین]] [[عبادت]] ها، [[انتظار فرج]] است"<ref>{{متن حدیث|"اَفْضَلُ اْلعِبادَه اِنْتِظارُ اْلفَرَجِ..."}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۱، ص ۵۳۷، ح ۶، باب ۲۵.</ref>؛

:::::#[[امام سجاد]]{{ع}} به ابا خالد می‌فرمایند:"اهل [[زمان غیبت]] او ([[امام مهدی]]{{ع}}) که [[معتقد به امامت]] او و [[منتظران]] [[ظهور]] او هستند، [[برتر]] از اهل هر زمانی هستند..."<ref> {{متن حدیث|"...يَا أَبَا خَالِدٍ إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَيْبَتِهِ الْقَائِلِينَ بِإِمَامَتِهِ وَ الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ مِنْ أَهْلِ كُلِّ زَمَان‏..."}}؛ منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر{{ع}}، ص ۳۰۵.</ref>؛

:::::#[[مرحوم صدوق]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده که آن [[حضرت]] بعد از معرفی فرزندش [[امام]] [[موسی بن جعفر]]{{ع}} و این که [[امام مهدی]]{{ع}} که کامل کننده [[دوازده امام]] است از صلب اوست، فرمودند: "کسی که [[منتظر]] دوازدهمین آنان باشد، مانند کسی است که شمشیرش را از غلاف بیرون کشیده و پیش روی [[رسول خدا]]{{صل}} از آن [[حضرت]] [[دفاع]] می‌نماید"<ref> {{متن حدیث|"... الْمُنْتَظِرُ لِلثَّانِي عَشَرَ مِنْهُمْ كَالشَّاهِرِ سَيْفَهُ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}  يَذُبُّ عَنْه‏..."}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۶، ح ۵، باب ۳۳.</ref>؛   

:::::#در همان کتاب نیز به [[نقل]] از [[امام صادق]]{{ع}} در [[روایت]] دیگری در [[فضیلت منتظران]] چنین آمده است:"ای ابابصیر! خوشا به حال [[شیعیان]] [[قائم]] ما، کسانی که در غیبتش [[منتظِر]] [[ظهور]] او هستند، و در حال ظهورش نیز فرمانبردار اویند. آنان [[اولیای خدا]] هستند که نه ترسی بر آن هاست و نه [[اندوهگین]] می‌شوند"<ref>{{متن حدیث|"... يَا أَبَا بَصِيرٍ طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا{{ع}} الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِهِ أُولَئِكَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ الَّذِينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُون‏"}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۳۹، ح ۵۴، باب ۳۳.</ref>؛

:::::#[[مرحوم مجلسی]] روایتی به [[سند]] خود از "[[فیض]] بن مختار" [[نقل]] می‌کند که در آن [[روایت]] [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرمایند:"[[راوی]] می‌گوید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: هرکس از شما بمیرد در حالی که [[منتظر]] این امر ([[ظهور امام عصر]]) باشد، همانند کسی است که با [[حضرت قائم]]{{ع}} در خیمه‌اش بوده باشد. سپس [[حضرت]] چند لحظه‌ای درنگ کرده، آن گاه فرمودند: نه، بلکه مانند کسی است که در [[خدمت]] آن [[حضرت]] [[شمشیر]] بزند. سپس فرمودند: نه، به [[خدا]] قسم همچون کسی است که در رکاب [[رسول خدا]]{{صل}} [[شهید]] شده باشد"<ref>{{متن حدیث|"مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ وَ هُوَ مُنْتَظِرٌ لِهَذَا الْأَمْرِ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقَائِمِ فِي فُسْطَاطِهِ قَالَ ثُمَّ مَكَثَ هُنَيْئَةً ثُمَّ قَالَ لَا بَلْ كَمَنْ قَارَعَ مَعَهُ بِسَيْفِهِ ثُمَّ قَالَ لَا وَ اللَّهِ إِلَّا كَمَنِ اسْتُشْهِدَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}}"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۶، ح ۱۸.</ref>»<ref>[[انتظار چیست منتظر کیست؟ (کتاب)|انتظار چیست منتظر کیست؟]]، ص 19-22.</ref>.

:::::#[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "هرکس از شما بر این امر در حال [[انتظار]] آن بمیرد، همچون کسی است که در [[خیمه]] [[قائم]]{{ع}} بوده باشد"<ref>کمال الدین، ۶۴۴/۲ باب ۵۵ ح ۱.</ref>.

:::::#[[پیامبر اکرم]]{{صل}} فرمود: "خوشا به حال کسی که [[درک]] کند [[قائم اهل بیت]] مرا در حالی که [[هنگام غیبت]] و پیش از قیامش به او [[اقتدا]] کند و دوستانش را [[دوست]] بدارد و از دشمنانش بیزاری جوید، که او از همراهان و [[دوستان]] و گرامی‌ترین امتم در [[روز قیامت]] خواهد بود"<ref>کمال الدین، ۲۸۶/۱.</ref>.

:::::#[[امام صادق]]، از پدرانش{{عم}} [[نقل]] می‌کند که فرمودند: "[[منتظر]] امر ([[حکومت]]) ما بسان آن است که در [[راه خدا]] در [[خون]] غلتیده باشد"<ref>کمال الدین، ۶۴۵/۲.</ref>.