قرقیسیا کجاست و چه حوادثی در آن اتفاق می‌افتد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| پاسخ = آقای '''[[سید مجتبی السادة]]'''، در کتاب ''«[[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]»'' در این‌باره گفته است:

*«[[قرقیسیا]] شهری در منطقه شمالی [[سوریه]] است که در میان [[فرات]] و سرچشمه نهری به نام خابور<ref>درخت به لسان سیاه.</ref> قرار دارد. این [[شهر]] حدود ۱۰۰ کیلومتر با مرزهای [[عراق]] و ۲۰۰ کیلومتر با مرزهای [[ترکیه]] فاصله دارد و در نزدیکی‌های [[شهر]] "دیرالزور" است. در [[آینده]] نزدیک در آن گنجی از طلا، نقره یا مانند آنها (مثلا نفت) [[کشف]] می‌شود. آن‌گونه که [[روایات]] بیان نموده‌اند، [[آب]] [[فرات]] کوهی از طلا و نقره را نمایان می‌کند که بر سر آن از هر نه نفر، هفت نفر کشته می‌شوند<ref>السفیانی، ص ۳۱.</ref>. در این [[جنگ]] اقوام مختلفی شرکت دارند:

:::::به دنبال این [[جنگ]]، [[خونریزی]] و [[کشتار]] شدیدی پیش می‌آید که تا قبل از به پایان رسیدن آن در مدت کوتاهی صدهزار نفر (و بنابر روایتی چهار صد هزار نفر)<ref>یوم الخلاص، ص ۶۹۸.</ref> کشته می‌شوند ممکن است، این مطلب اشاره‌ای به استفاده از سلاح‌های [[کشتار]] جمعی (اتمی، هسته‌ای، بمب‌های شیمیایی و میکروبی و الکترونی کشنده) که بر حیوانات و گیاهان خوراکی هم اثر می‌گذارند، باشد. این جریان یکی از میدان‌های [[جنگ]] جهانی بی‌مانند [[آخر الزمان]] است که قبل و بعد از آن مانند نداشته و نخواهد داشت و طی آن [[هم‌پیمانان]] [[سفیانی]] پیروز می‌گردند. [[روایات]] [[شریف]] ما صراحتا به این واقعه اشاره کرده‌اند؛ در روایتی [[عمار یاسر]]، این‌گونه [[نقل]] می‌کند: "غربیان به سوی [[مصر]] حرکت می‌کنند و ورود ایشان بدانجا نشانه‌ آمدن‌ [[سفیانی]] است. پیش از آن شخصی که [[دعوت]] می‌کند، [[قیام]] کرده و [[ترک‌ها]] وارد [[حیره]] و [[رومیان]] وارد [[فلسطین]] می‌شوند. [[عبد الله]] هم بر آنها [[سبقت]] می‌گیرد تا این‌که دو [[لشکر]] درسر نهر، در مقابل هم می‌ایستند. [[جنگ]] بزرگی درمی‌گیرد و [[صاحب]] المغرب (هم‌پیمان غربیان) هم حرکت می‌کند. مردان را کشته و [[زنان]] را [[اسیر]] می‌کند، سپس به سوی [[قیس]] برمی‌گردد تا این‌که [[سفیانی]] وارد [[حیره]] می‌شود. [[یمانی]] هم شتافته و [[سفیانی]] هرچه را جمع کرده بودند درهم می‌شکند و به سوی [[کوفه]] حرکت می‌کند"<ref>{{متن حدیث|" وَ يَخْرُجُ‏ أَهْلُ‏ الْغَرْبِ‏ إِلَى‏ مِصْرَ فَإِذَا دَخَلُوا فَتِلْكَ‏ أَمَارَةُ السُّفْيَانِيِ‏ وَ يَخْرُجُ قَبْلَ ذَلِكَ مَنْ يَدْعُو لِآلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ وَ تَنْزِلُ التُّرْكُ الْحِيرَةَ وَ تَنْزِلُ الرُّومُ فِلَسْطِينَ وَ يَسْبِقُ عَبْدُ اللَّهِ حَتَّى يَلْتَقِيَ جُنُودُهُمَا بِقِرْقِيسَا عَلَى النَّهَرِ وَ يَكُونُ قِتَالٌ عَظِيمٌ وَ يَسِيرُ صَاحِبُ الْمَغْرِبِ فَيَقْتُلُ الرِّجَالَ وَ يَسْبِي النِّسَاءَ ثُمَّ يَرْجِعُ فِي قَيْسٍ حَتَّى يَنْزِلَ الْجَزِيرَةَ السُّفْيَانِيُّ فَيَسْبِقُ الْيَمَانِيَّ وَ يَحُوزُ السُّفْيَانِيُّ مَا جَمَعُوا ثُمَّ يَسِيرُ إِلَى الْكُوفَة‌‏‏‌‏ "}}؛ الغیبة شیخ طوسی، ص ۲۷۹؛ بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۰۸؛ بشارة الاسلام، ص ۱۷۷؛ السفیانی، ص ۱۲۸.</ref>»<ref>[[سید مجتبی السادة|الساده، مجتبی]]، [[شش ماه پایانی (کتاب)|شش ماه پایانی]]، ص ۱۲۷-۱۲۹.</ref>.

}}