دیدگاه دانشمندان اصول دین مکتب امامیه در باره قلمرو علم معصوم چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

== پاسخ نخست ==

[[پرونده:243711.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[مهدی پیشوایی|پیشوایی]]]]

«دیدگاه [[شیخ مفید]]،<ref> [[شیخ مفید]]، مصنفات الشیخ المفید، ج ۶، ص ۶۹-۷۱.</ref> [[سید مرتضی]] <ref>[[سید مرتضی]]، [[تنزیه الانبیاء (کتاب)|تنزیه الانبیاء]]، تحقیق فارس حسون کریم، ص ۲۷۰؛ [[شیخ طوسی]]، تلخیص الشافی، تحقیق سید حسین بحر العلوم، ج ۴، ص ۱۹۰.</ref> و [[شیخ طوسی]]؛<ref>[[شیخ طوسی]]، تلخیص الشافی، تحقیق سید حسین بحر العلوم، ج ۱، ص ۲۵۲. البته چنان که اشاره شد، مرحوم شیخ طوسی در جلد ۴، صفحه ۱۹۰ این قول را به [[سید مرتضی]] نسبت می‌دهد و خود تصریح می‌کند که در این مسئله نظر و اشکال دارد: {{عربی|"و هذا المذهب هو الذی اختاره المرتضی "رحمة الله علیه" فی هذه المسأله ولِیَ فی هذه المسأله نظر"}}.</ref> بر اساس این دیدگاه، مقتضای ادله، بیش از این نیست که [[امام]] {{ع}} باید به همه احکام دینی و مسائل مورد نیاز مردم علم داشته باشد؛ ولی دلیلی بر آگاهی [[امامان]] {{ع}} از تمامی حوادث گذشته و حال و آینده وجود ندارد.<ref>البته در این میان، برخی از اندیشمندان همانند [[سید مرتضی]] و [[ابن شهرآشوب]]، بر این باورند که نه تنها دلیلی بر [[علم غیب مطلق امام]] {{ع}} وجود ندارد، بلکه علم تفصیلی امام {{ع}} به غیب، مستلزم محذور عقلی است؛ سید مرتضی، رسائل المرتضی، تحقیق سید احمد حسینی، ج ۳، ص ۱۳۱؛ ابن شهر آشوب، متشابه القرآن و مختلفه، ج ۱، ص ۲۱۱.</ref> بنابراین [[ائمه]] {{عم}} به اجمال و سربسته از امور آینده، و از جمله سرنوشت خویش، آگاه بودند؛ چنان که [[امام حسین]] {{ع}} می‌دانست که سرانجام شهید خواهد شد؛ اما نمی‌دانست در سال ۶۱ قمری در راه سفر به کوفه، شهید خواهد شد؛