طاغوت چگونه میتواند یکی از موانع بیرونی آزادی سیاسی بهشمار رود؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
طاغوت چگونه میتواند یکی از موانع بیرونی آزادی سیاسی بهشمار رود؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۰:۱۹
، ۲۵ دسامبر ۲۰۲۱ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]]] :::::: +]]]] )
جز (جایگزینی متن - '\: \:\:\:\:\:\:(.*)\s' به ': $1 ') |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-]]]] :::::: +]]]] )) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
== پاسخ نخست == | == پاسخ نخست == | ||
[[پرونده:13681332.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید کاظم سیدباقری]]]] | [[پرونده:13681332.jpg|بندانگشتی|right|100px|[[سید کاظم سیدباقری]]]] | ||
حجت الاسلام و المسلمین دکتر '''[[سید کاظم سیدباقری]]''' در کتاب ''«[[آزادی سیاسی از منظر قرآن کریم (کتاب)|آزادی سیاسی از منظر قرآن کریم]]»'' در اینباره گفته است: | |||
«یکی از موانع بیرونی [[آزادی سیاسی]] که در [[قرآن کریم]] معرفی میشود، [[طاغوت]] است. نظامهای طاغوتی از مصداقهای کامل [[نظام استبدادی]] است که ویژگی بارز آنها، [[خفقان]] و سلب [[آزادیهای سیاسی]] [[شهروندان]] است. “طاغوت”، اسم [[مبالغه]]، به کسی گفته میشود که [[سرکشی]] او بسیار است و از [[حقّ]]، [[تجاوز]] میکند، او [[مظهر]] [[دنیا]] و [[باطل]] است، در مقابل [[حکم]] خداوندی، قرار میگیرد و شامل هر کسی که این صفت را دارا باشد، میگردد، [[جن]] باشد یا [[انس]]. آنگونه که [[شیطان]]، آشکارترین مصداق طاغوت است و بعد از او به هر کسی که دیگران را به سوی خود میخواند، طاغوت است، [[پادشاه]] [[ستمکار]] باشد یا عالم [[ریاکار]] دنیازده یا فردی که در پی [[مقام]] یا [[ثروتمندی]] که در [[مال]] غوطهور باشد یا [[رئیس]] و حاکمی که [[دوستدار]] [[ریاست]] و [[قدرت]] است؛ پس طاغوت، شیطان است و مظهر آن هر کسی است که از پیمایش در [[راه]] [[حق]]، جلوگیری میکند و مانع حرکت و توجه به سوی [[خداوند متعال]] میشود و آن شخص، کسی است که در [[جهت]] دنیای مادی و [[خواستههای نفسانی]]، بلندی و مقام میطلبد<ref>ر.ک: سیدکاظم سیدباقری، قدرت سیاسی از منظر قرآن کریم، ص۲۹۵.</ref>. یکی از ویژگیهای حتمی این گونه افراد، پایمال کردن [[حقوق]] دیگران و سلب [[آزادی]] آنان است، این گونه افراد با [[روحیه]] استبدادی و تمامیتخواه همه را در [[خدمت]] خود و [[منافع]] شخصیشان میخواهند و اگر کسی با خواست ناحق آنان [[مخالفت]] کند، یا انتقادی بر [[رهیافت]] نادرستشان وارد کند، او را به [[قتل]] و [[زندان]] [[تهدید]] میکنند. یکی از خودکامگان مشهور در سلب آزادی سیاسی، [[فرعون]] است. قرآن کریم نقل میکند پس از [[پیروزی]] [[موسی]]{{ع}} در میدان [[مبارزه]] با ساحران، آنان به [[خداوند]] [[ایمان]] آوردند. فرعون در این هنگام گفت: {{متن قرآن|قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَى}}<ref>«فرعون گفت: آیا پیش از آنکه من به شما اجازه دهم بدو گرویدهاید؟ بیگمان او سردسته شماست که به شما جادو آموخته است؛ به زودی دستها و پاهایتان را چپ و راست میبرم و بر تنههای درخت خرما، بر دارتان میآویزم و بیگمان خواهید دانست که از ما کدام در عذاب کردن» سوره طه، آیه ۷۱.</ref>. | «یکی از موانع بیرونی [[آزادی سیاسی]] که در [[قرآن کریم]] معرفی میشود، [[طاغوت]] است. نظامهای طاغوتی از مصداقهای کامل [[نظام استبدادی]] است که ویژگی بارز آنها، [[خفقان]] و سلب [[آزادیهای سیاسی]] [[شهروندان]] است. “طاغوت”، اسم [[مبالغه]]، به کسی گفته میشود که [[سرکشی]] او بسیار است و از [[حقّ]]، [[تجاوز]] میکند، او [[مظهر]] [[دنیا]] و [[باطل]] است، در مقابل [[حکم]] خداوندی، قرار میگیرد و شامل هر کسی که این صفت را دارا باشد، میگردد، [[جن]] باشد یا [[انس]]. آنگونه که [[شیطان]]، آشکارترین مصداق طاغوت است و بعد از او به هر کسی که دیگران را به سوی خود میخواند، طاغوت است، [[پادشاه]] [[ستمکار]] باشد یا عالم [[ریاکار]] دنیازده یا فردی که در پی [[مقام]] یا [[ثروتمندی]] که در [[مال]] غوطهور باشد یا [[رئیس]] و حاکمی که [[دوستدار]] [[ریاست]] و [[قدرت]] است؛ پس طاغوت، شیطان است و مظهر آن هر کسی است که از پیمایش در [[راه]] [[حق]]، جلوگیری میکند و مانع حرکت و توجه به سوی [[خداوند متعال]] میشود و آن شخص، کسی است که در [[جهت]] دنیای مادی و [[خواستههای نفسانی]]، بلندی و مقام میطلبد<ref>ر.ک: سیدکاظم سیدباقری، قدرت سیاسی از منظر قرآن کریم، ص۲۹۵.</ref>. یکی از ویژگیهای حتمی این گونه افراد، پایمال کردن [[حقوق]] دیگران و سلب [[آزادی]] آنان است، این گونه افراد با [[روحیه]] استبدادی و تمامیتخواه همه را در [[خدمت]] خود و [[منافع]] شخصیشان میخواهند و اگر کسی با خواست ناحق آنان [[مخالفت]] کند، یا انتقادی بر [[رهیافت]] نادرستشان وارد کند، او را به [[قتل]] و [[زندان]] [[تهدید]] میکنند. یکی از خودکامگان مشهور در سلب آزادی سیاسی، [[فرعون]] است. قرآن کریم نقل میکند پس از [[پیروزی]] [[موسی]]{{ع}} در میدان [[مبارزه]] با ساحران، آنان به [[خداوند]] [[ایمان]] آوردند. فرعون در این هنگام گفت: {{متن قرآن|قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَى}}<ref>«فرعون گفت: آیا پیش از آنکه من به شما اجازه دهم بدو گرویدهاید؟ بیگمان او سردسته شماست که به شما جادو آموخته است؛ به زودی دستها و پاهایتان را چپ و راست میبرم و بر تنههای درخت خرما، بر دارتان میآویزم و بیگمان خواهید دانست که از ما کدام در عذاب کردن» سوره طه، آیه ۷۱.</ref>. |