بنی‌رمیثه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه=='
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==)) |
جز (جایگزینی متن - '{{امامت}} ==مقدمه==' به '{{امامت}} ==مقدمه==') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
[[حکومت]] رمیثه با حکومت ممالیک [[مصر]] و ایلخانان مغول در [[ایران]] هم‌زمان بود و آنان نیز در مورد حکمرانی مکه و حرمین [[نفوذ]] داشتند. رمیثه با بعضی از برادرانش در [[امارت]] مکه درگیری داشتند بالاخص [[دشمنی]] او با برادرش [[عطیه]] به درگیری و [[جنگ]] و [[خونریزی]] منجر شد. عِجلان بعد از رمیثه با [[حمایت]] ممالیک مصر و [[حاکمان]] [[یمن]] به همراه برادرش ثقبه حکومت را به‌دست گرفت اما بعدها به خاطر اینکه برادرانش توقع [[مشارکت]] در حکمرانی را داشتند، آنها را به نخله فرستاد. حکمرانی مکه در [[زمان]] [[بنی‌رمیثه]] میان [[فرزندان]] رمیثه مدام دست به دست می‌شد. در این تغییرات ممالیک مصر دخالت مستقیم داشتند. امارت مکه بعد از فرزندان رمیثه میان فرزندان عجلان تا مدت‌ها دست به دست می‌شد و به [[آل]] عجلان معروف شدند.<ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[بنی‌رمیثه (مقاله)|مقاله «بنی‌رمیثه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۴۸.</ref> | [[حکومت]] رمیثه با حکومت ممالیک [[مصر]] و ایلخانان مغول در [[ایران]] هم‌زمان بود و آنان نیز در مورد حکمرانی مکه و حرمین [[نفوذ]] داشتند. رمیثه با بعضی از برادرانش در [[امارت]] مکه درگیری داشتند بالاخص [[دشمنی]] او با برادرش [[عطیه]] به درگیری و [[جنگ]] و [[خونریزی]] منجر شد. عِجلان بعد از رمیثه با [[حمایت]] ممالیک مصر و [[حاکمان]] [[یمن]] به همراه برادرش ثقبه حکومت را به‌دست گرفت اما بعدها به خاطر اینکه برادرانش توقع [[مشارکت]] در حکمرانی را داشتند، آنها را به نخله فرستاد. حکمرانی مکه در [[زمان]] [[بنی‌رمیثه]] میان [[فرزندان]] رمیثه مدام دست به دست می‌شد. در این تغییرات ممالیک مصر دخالت مستقیم داشتند. امارت مکه بعد از فرزندان رمیثه میان فرزندان عجلان تا مدت‌ها دست به دست می‌شد و به [[آل]] عجلان معروف شدند.<ref>[[سید محمود سامانی|سامانی، سید محمود]]، [[بنی‌رمیثه (مقاله)|مقاله «بنی‌رمیثه»]]، [[دانشنامه حج و حرمین شریفین ج۴ (کتاب)|دانشنامه حج و حرمین شریفین]]، ج۴، ص:۳۴۸.</ref> | ||