آیا رفتار مردم در جلو یا عقب افتادن ظهور نقشی دارد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۱
، ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - 'رازی' به 'رازی'
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{منبعشناسی جامع}} +{{منبع جامع}})) |
جز (جایگزینی متن - 'رازی' به 'رازی') |
||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
::::::در پاسخ گفته میشود: دلیلآوردن به اینگونه [[آیات]]، جایی پذیرفته است که سفارش شده باشیم فقط [[سرنوشت]] خود را با پدیده [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، دگرگون سازیم؛ در حالی که [[آزمایش]] - که از [[سنتهای الهی]] است - در هر دوره هماهنگ آن دوره قرار داده شده است و تغییر [[سرنوشت]] و رسیدن به [[نیکفرجامی]]، متناسب آن دوره خواسته شده است. به بیان دیگر، ما در هیچ روایتی سفارش نشدهایم که کاری انجام دهیم تا [[زمان ظهور]] پیش بیفتد و آنگاه با [[رفتار]] خود در آن دوران تغییر یافته، به [[سعادت]] دست یابیم، بلکه به تکلیفهای ویژه همان دوره [[مکلف]] شدهایم. شاید کسی بگوید که پایهایترین سبب [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}}، [[رفتار]] ما [[انسانها]] است، بنابراین، [[انسانها]] هستند که با دگرگونی در [[رفتار]] خود میتوانند [[ظهور]] را نزدیک کنند. حاصل این سخن، آن میشود که [[ظهور]] در [[اختیار]] [[انسانها]] است. | ::::::در پاسخ گفته میشود: دلیلآوردن به اینگونه [[آیات]]، جایی پذیرفته است که سفارش شده باشیم فقط [[سرنوشت]] خود را با پدیده [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}، دگرگون سازیم؛ در حالی که [[آزمایش]] - که از [[سنتهای الهی]] است - در هر دوره هماهنگ آن دوره قرار داده شده است و تغییر [[سرنوشت]] و رسیدن به [[نیکفرجامی]]، متناسب آن دوره خواسته شده است. به بیان دیگر، ما در هیچ روایتی سفارش نشدهایم که کاری انجام دهیم تا [[زمان ظهور]] پیش بیفتد و آنگاه با [[رفتار]] خود در آن دوران تغییر یافته، به [[سعادت]] دست یابیم، بلکه به تکلیفهای ویژه همان دوره [[مکلف]] شدهایم. شاید کسی بگوید که پایهایترین سبب [[غیبت حضرت مهدی]]{{ع}}، [[رفتار]] ما [[انسانها]] است، بنابراین، [[انسانها]] هستند که با دگرگونی در [[رفتار]] خود میتوانند [[ظهور]] را نزدیک کنند. حاصل این سخن، آن میشود که [[ظهور]] در [[اختیار]] [[انسانها]] است. | ||
گفته میشود: اگر دلیلهای دیگر [[غیبت]] و نیز آزمایشانسانها در این دوران را نادیده بگیریم، روایاتی [[غیبت]] آن [[حضرت]] را | گفته میشود: اگر دلیلهای دیگر [[غیبت]] و نیز آزمایشانسانها در این دوران را نادیده بگیریم، روایاتی [[غیبت]] آن [[حضرت]] را رازی از [[رازهای خداوند]] دانستهاند؛ همانگونه که [[ظهور]] آن [[حضرت]]، سری از [[اسرار الهی]] دانسته شده است. [[حقیقت]] سربودن این امر را [[رسول]] گرامی{{صل}} چنین بیان فرمودهاست: {{متن حدیث|يَا جَابِرُ إِنَّ هَذَا أَمْرٌ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ سِرٌّ مِنْ سِرِّ اللَّهِ عِلْمُهُ مَطْوِيٌّ عَنْ عِبَادِ اللَّهِ إِيَّاكَ وَ الشَّكَّ فِيهِ فَإِنَّ الشَّكَّ فِي أَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ كُفْرٌ}}<ref>«ای [[جابر]]! همانا این امر، امری است از امر خداوندی و سِری است از سِر [[خدا]] که بر [[بندگان]] او پوشیده است. بر حذر باش که دچار [[تردید]] شوی. همانا [[شک]] درباره امر [[خدا]] [[کفر]] است» محمد بن علی بن حسین بن بابویه، کمال الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۸۷.</ref>. | ||
بی [[گمان]] این [[حکمت]]، از اساسیترین دلیلها بر این رخداد بزرگ است؛ بنابراین در کنار اینکه [[مردم]] در [[غیبت]] [[حضرت]] نقش داشتهاند، حکمتها و دلیلهای [[غیبت]]، فراتر از [[نقش مردم]] است؛ از این رو نمیتوان گفت با [[رفتار]] [[مردم]] بهطور بایسته [[ظهور]]، قطعی خواهد بود. از دلیلهای دیدگاه نخست بر [[نقش مردم]]، روایتی است که [[ابو حمزه ثمالی]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: {{متن حدیث|يَا ثَابِتُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَدْ كَانَ وَقَّتَ هَذَا الْأَمْرَ فِي السَّبْعِينَ فَلَمَّا أَنْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ تَعَالَى عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَأَخَّرَهُ إِلَى أَرْبَعِينَ وَ مِائَةٍ فَحَدَّثْنَاكُمْ فَأَذَعْتُمُ الْحَدِيثَ فَكَشَفْتُمْ قِنَاعَ السَّتْرِ وَ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ بَعْدَ ذَلِكَ وَقْتاً عِنْدَنَا وَ يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتاب}}<ref>«ای ثابت! همانا [[خداوند]] تبارک و تعالی این امر را در هفتاد وقت گذاشت. چون [[حسین]] - صلواتاللهعلیه - کشته شد، [[خشم]] [[خدای متعال]] بر اهل [[زمین]] سخت شد و آن را تا صد و چهل به تأخیر انداخت. سپس که ما به شما خبر دادیم، آن خبر را فاش کردید و از مطلب پوشیده، پرده برداشتید. بعد از آن، [[خدا]] برای آن وقتی نزد ما قرار نداد. [[خدا]] هر چه را خواهد محو کند و ثابت گذارد و اصل کتاب نزد او است» محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۶۸.</ref>. | بی [[گمان]] این [[حکمت]]، از اساسیترین دلیلها بر این رخداد بزرگ است؛ بنابراین در کنار اینکه [[مردم]] در [[غیبت]] [[حضرت]] نقش داشتهاند، حکمتها و دلیلهای [[غیبت]]، فراتر از [[نقش مردم]] است؛ از این رو نمیتوان گفت با [[رفتار]] [[مردم]] بهطور بایسته [[ظهور]]، قطعی خواهد بود. از دلیلهای دیدگاه نخست بر [[نقش مردم]]، روایتی است که [[ابو حمزه ثمالی]] از [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] کرده است که فرمود: {{متن حدیث|يَا ثَابِتُ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَدْ كَانَ وَقَّتَ هَذَا الْأَمْرَ فِي السَّبْعِينَ فَلَمَّا أَنْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ تَعَالَى عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَأَخَّرَهُ إِلَى أَرْبَعِينَ وَ مِائَةٍ فَحَدَّثْنَاكُمْ فَأَذَعْتُمُ الْحَدِيثَ فَكَشَفْتُمْ قِنَاعَ السَّتْرِ وَ لَمْ يَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ بَعْدَ ذَلِكَ وَقْتاً عِنْدَنَا وَ يَمْحُوا اللَّهُ ما يَشاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتاب}}<ref>«ای ثابت! همانا [[خداوند]] تبارک و تعالی این امر را در هفتاد وقت گذاشت. چون [[حسین]] - صلواتاللهعلیه - کشته شد، [[خشم]] [[خدای متعال]] بر اهل [[زمین]] سخت شد و آن را تا صد و چهل به تأخیر انداخت. سپس که ما به شما خبر دادیم، آن خبر را فاش کردید و از مطلب پوشیده، پرده برداشتید. بعد از آن، [[خدا]] برای آن وقتی نزد ما قرار نداد. [[خدا]] هر چه را خواهد محو کند و ثابت گذارد و اصل کتاب نزد او است» محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۳۶۸.</ref>. |