احادیث رکنیت ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها

*[[خوارزمی]]، دانشمند مشهور [[اهل سنت]] نیز [[روایت]] کرده، [[پیامبر]]{{صل}} [[علی]]{{ع}} چنین فرمود: [[یا علی]]! اگر بنده‌ای [[خدا]] را به اندازه‌ای که [[نوح]] [[پیامبر]]{{ع}} [[عمر]] کرده، [[عبادت]] کند و هم‌وزن کوه [[احد]] در [[راه خدا]] [[انفاق]] نماید و عمرش به قدری طولانی شود که هزار بار پیاده به [[حج]] [[خانه خدا]] رود و سرانجام میان [[صفا و مروه]] مظلومانه کشته شود، ولی [[ولایت]] شما را نپذیرفته باشد، بوی [[بهشت]] به مشامش نخواهد رسید و داخل آن نخواهد شد<ref>المناقب، موفق بن احمد بن محمد مکی خوارزمی، ص۶۷ - ۶۸ شبیه همین روایت در منابع روایی شیعی از امام باقر{{ع}} نقل شده است. (ر.ک: اصول کافی، ج۲، ص۱۹).</ref>.

*بر کسی پوشیده نیست که شرط صحّت و [[قبولی اعمال]] و [[عبادت]]، [[ایمان]] است، چه اینکه اگر [[امامت]] و [[خلافت]] پس از [[رسول خدا]]{{صل}}، همان طور که [[اهل سنت]] می‌گویند، جزو [[فروع دینی]] - همچون سایر [[فروعات دینی]] - بود، از این [[جایگاه]] سرنوشت‌ساز و خطیر برخوردار نبود که شرط صحت و [[قبولی اعمال]] شمرده شود. از این‌رو، این نقش کلیدی و حسّاس نشانگر این است که [[امامت]] و [[ولایت]] جزو [[فروع دین]] نیست، بلکه از [[اصول دین]] می‌باشد<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص:۸۲-۸۹.</ref>

== منابع ==