حقیقت امامت و اوصاف امام از دیدگاه قاضی عبدالجبار و سید مرتضی (پایان‌نامه): تفاوت میان نسخه‌ها

}}

== چکیده پایان‌نامه ==  

* پژوهشگر این  پایان‌نامه در ابتدای چکیده خود می‌گوید: «این رساله به بیان دیدگاه قاضی [[عبدالجبار]] و معاصر وی [[سید مرتضی]] درباره حقیقت [[امامت]] و [[صفات امام]]، پرداخته است. از نگاه قاضی [[عبدالجبار]]":[[امام]] کسی است که بر امت ریاست داشته باشد، به طوری که قدرتی بالاتر از او نباشد". از نظر [[سید مرتضی]]: "[[امامت]]، رهبری عمومی در زمینه دین به صورت بالاصاله است نه به طور نیابت از کسی که در سرای تکلیف است". قاضی [[عبدالجبار]] وجوب [[امامت]] را وجوب نقلی علی الناس می‌داند، و [[سید مرتضی]] وجوب عقلی علی الله. قاضی [[عبدالجبار]] عصمت را برای [[امام]] لازم نمی‌داند و معتقد است دلایل امامیه در این باره صحیح نمی‌باشد، اما [[سید مرتضی]] همچون دیگر متکلمان امامیه، عصمت را جزء ضروری ترین [[صفات امام]] بر می‌شمارد و دلایل امامیه را تأیید می‌نماید. قاضی [[عبدالجبار]] [[علم امام]] را در حد علم والیان ضروری می‌شمارد و بیش از آن را برای [[امام]] لازم نمی‌داند، از نظر او در صورت جهل [[امام]] به مسائل دینی، رجوع به علما و خبرگان هیچ اشکالی ندارد، در حالی که از نظر [[سید مرتضی]] باید [[علم امام]]، تمام مسائل دینی را فرا گیرد و او در مسائل دینی به کسی نیاز نداشته باشد. همچنین [[امام]] باید به امور مربوط به سیاست و حکومت آگاهی کافی داشته باشد».

*پژوهشگر می‌افزاید: «از نظر قاضی [[عبدالجبار]]، افضلیت به معنای فزونی ثواب و برتری در صفات برای [[امام]] لازم نمی‌باشد و تقدیم مفضول بر فاضل جایز، بلکه برخی از اوقات، واجب است. اما [[سید مرتضی]] افضلیت به هر دو معنا را برای [[امام]] لازم دانسته و تقدیم مفضول بر فاضل را قبیح می‌شمارد. از صفاتی که هر دو متکلم معتزلی و امامی برای [[امام]] لازم می‌دانند: اسلام، آزاد بودن، عقل، شجاعت، برتریت در قدرت، عدالت، قریشی بودن است، البته در تفسیر دو صفت اخیر و دلایل آن با یکدیگر اختلاف دارند»<ref name=p1></ref>.

== فهرست پایان‌نامه ==

{{فهرست اثر}}