در زمان امام مهدی مجتهدان اجتهاد می‌کنند یا نه؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

برای این‌که بدانیم [[اجتهاد]] در میان [[یاران]] [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]]{{صل}} وجود داشته، کافی است از میان [[روایات]]، به مفاد دو [[روایت]] توجه کنیم:

#هنگامی که [[معاذ بن جبل]] از طرف [[پیامبر خاتم|رسول گرامی]]{{صل}} به [[یمن]] می‌رفت، آن [[حضرت]] به او فرمودند: "در مواردی که می‌خواهی [[داوری]] کنی، از چه مدارکی استفاده می‌کنی؟ گفت: از [[آیات]]. [[پیامبر]] فرمود: اگر درباره موردی که می‌خواهی [[قضاوت]] کنی، آیه‌ای که خصوص [[حکم]] آن مورد را بیان کرده باشد، نیافتی، چه می‌کنی؟ گفت: از احادیثی که از شما شنیده‌ باشم. [[پیامبر]]{{صل}} فرمود: اگر [[حدیثی]] که خصوص [[حکم]] آن مورد را بیان کرده باشد نیافتی چه می‌کنی؟ گفت: [[اجتهاد]] می‌کنم. <ref>یعنی از کلیات و قواعدی که از آیات [[قرآن]] و روایات شما در دست دارم، حکم آن مورد مخصوص را استنباط می‌کنم</ref> [[رسول خدا]]{{صل}} خوشحال شدند و فرمودند: [[سپاس]] [[خدا]] را که فرستاده [[پیامبر]] خود را به راهی موفق داشت که آن‌راه، مورد [[رضایت]] [[پیامبر]] است"<ref>محمد بن سعد، الطبقات الکبری، ج ۳، ص ۱۲۱، قسم دوم.</ref>.

کوتاه سخن این‌که با استفاده از دلائل [[عقلی]] و [[نقلی]]، چنین [[استنباط]] می‌شود که [[اجتهاد]]، نه تنها در زمان [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} تعطیل نمی‌شود، بلکه به واسطه [[رشد علوم]] و تعالی [[مردم]] و ابداع و اختراعات جدید، نیاز به تطبیق [[فروع]] بر اصول، بیشتر می‌شود و [[جایگاه]] [[اجتهاد]]، نمود خاصی به خود می‌گیرد و طبیعی است که [[اجتهاد]] در آن زمان با [[اجتهاد]] مصطلح امروزی تفاوتهایی خواهد داشت»<ref>[[رسول رضوی|رضوی، رسول]]، [[امام مهدی (کتاب)|امام مهدی]]، ص ۱۷۶-۱۸۰.</ref>.