چرا شیوع ناهنجاریهای رفتاری را یکی از محورهای آسیبشناسی مهدویت شمردهاند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
چرا شیوع ناهنجاریهای رفتاری را یکی از محورهای آسیبشناسی مهدویت شمردهاند؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۱۱
، ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. '
جز (جایگزینی متن - 'مهدویت]]. {{پایان}} {{پایان}} == پانویس == {{پانویس}}' به 'مهدویت]]. {{پایان منبع جامع}} == پانویس == {{پانویس}}') |
جز (جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. ') |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
#'''سرقت''': سرقت، از [[انحرافات]] بزرگ [[اجتماعی]] است که [[جوامع]] با آن دست به گریبان بودهاند. در [[عصر پیش از ظهور]] نیز این آسیب به صورت گسترده و پیچیدهای در [[جوامع]] جریان خواهد داشت. در برخی [[روایات]] که به توصیف روزگار [[پیش از ظهور]] پرداختهاند، به سرقت در غالب کمفروشی و رانتخواری اشاره شده است<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۵۸.</ref>. در آن دوران سیاه، [[گناهان]] بزرگی چون کاستن پیمانهها و ترازوها و کمفروشی و [[حق]] [[مردم]] را پایمال کردن، رواج مییابد و اساس مبادلات و داد و ستدها، به [[کاستی]] و [[تجاوز]] به [[حقوق]] دیگران [[استوار]] میشود و کار و تلاش و مبادلهای که از غیر از این راهها صورت گیرد؛ نوعی زیان و و ضرر و عقبماندگی حساب میشود. [[امام حسن عسکری]]{{ع}} آن دوران را اینگونه ترسیم فرمود: {{متن حدیث|أَغْنِيَاؤُهُمْ يَسْرِقُونَ زَادَ الْفُقَرَاءِ}}؛ "اغنیا و [[توانگران]] [[جامعه]]، ارزاق [وسایل معیشتی و امکانات [[زندگی]]] بینوایان را میربایند"<ref>مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۸۰.</ref>. آسیب سرقت در این [[حدیث]]، فقط سرقتهای رسمی نیست که جرمی جزایی و مدنی به حساب میآید؛ زیرا اینگونه دزدیها با پایگاه [[اجتماعی]] [[سرمایهداران]] تناسب چندانی ندارد؛ بلکه منظور، به کار بردن شیوههای مبادلاتی و ایجاد تورّم مصنوعی، رانتخواری، توزیع غیرعادلانه و تولیدهای استثماری و ظالمانه است. | #'''سرقت''': سرقت، از [[انحرافات]] بزرگ [[اجتماعی]] است که [[جوامع]] با آن دست به گریبان بودهاند. در [[عصر پیش از ظهور]] نیز این آسیب به صورت گسترده و پیچیدهای در [[جوامع]] جریان خواهد داشت. در برخی [[روایات]] که به توصیف روزگار [[پیش از ظهور]] پرداختهاند، به سرقت در غالب کمفروشی و رانتخواری اشاره شده است<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۲۵۸.</ref>. در آن دوران سیاه، [[گناهان]] بزرگی چون کاستن پیمانهها و ترازوها و کمفروشی و [[حق]] [[مردم]] را پایمال کردن، رواج مییابد و اساس مبادلات و داد و ستدها، به [[کاستی]] و [[تجاوز]] به [[حقوق]] دیگران [[استوار]] میشود و کار و تلاش و مبادلهای که از غیر از این راهها صورت گیرد؛ نوعی زیان و و ضرر و عقبماندگی حساب میشود. [[امام حسن عسکری]]{{ع}} آن دوران را اینگونه ترسیم فرمود: {{متن حدیث|أَغْنِيَاؤُهُمْ يَسْرِقُونَ زَادَ الْفُقَرَاءِ}}؛ "اغنیا و [[توانگران]] [[جامعه]]، ارزاق [وسایل معیشتی و امکانات [[زندگی]]] بینوایان را میربایند"<ref>مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۳۸۰.</ref>. آسیب سرقت در این [[حدیث]]، فقط سرقتهای رسمی نیست که جرمی جزایی و مدنی به حساب میآید؛ زیرا اینگونه دزدیها با پایگاه [[اجتماعی]] [[سرمایهداران]] تناسب چندانی ندارد؛ بلکه منظور، به کار بردن شیوههای مبادلاتی و ایجاد تورّم مصنوعی، رانتخواری، توزیع غیرعادلانه و تولیدهای استثماری و ظالمانه است. | ||
#'''رباخواری و رشوهگیری''': براساس [[روایات]]، بر اثر تغییر ارزشهای اموری در [[عصر غیبت]]، [[جوامع]] [[پیش از ظهور]] به سوی نوعی [[سرمایهداری]] لجامگسیخته و پولپرستی افراطی [[گرایش]] پیدا خواهند کرد<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۶۳.</ref>؛ بهگونهای که ملاک [[برتری]] در اینگونه [[جوامع]]، تجمع [[ثروت]] و مالاندوزی است. [[روابط اجتماعی]] افراد، براساس [[دارایی]] و [[ناداری]] تنظیم و برقرار میشود. در این آشفته بازار، افراد فرودست برای نیل به پایگاه [[اجتماعی]] و یا دسترسی به منابع کمیاب [[قدرت]] و [[ثروت]]، ناگزیرند به [[ربا]] و [[رشوه]] روی آورند تا بتوانند به حیات [[اجتماعی]] خود ادامه دهند. | #'''رباخواری و رشوهگیری''': براساس [[روایات]]، بر اثر تغییر ارزشهای اموری در [[عصر غیبت]]، [[جوامع]] [[پیش از ظهور]] به سوی نوعی [[سرمایهداری]] لجامگسیخته و پولپرستی افراطی [[گرایش]] پیدا خواهند کرد<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص۲۶۳.</ref>؛ بهگونهای که ملاک [[برتری]] در اینگونه [[جوامع]]، تجمع [[ثروت]] و مالاندوزی است. [[روابط اجتماعی]] افراد، براساس [[دارایی]] و [[ناداری]] تنظیم و برقرار میشود. در این آشفته بازار، افراد فرودست برای نیل به پایگاه [[اجتماعی]] و یا دسترسی به منابع کمیاب [[قدرت]] و [[ثروت]]، ناگزیرند به [[ربا]] و [[رشوه]] روی آورند تا بتوانند به حیات [[اجتماعی]] خود ادامه دهند. | ||
::::::[[حضرت علی]]{{ع}} در توصیف این فضای [[مسموم]] میفرماید: نشانه [[دجّال]]، فرا رسیدن زمانی است که [[مردم]] [[ربا]] بخورند و [[رشوه]] بگیرند<ref>کمالالدین و تمامالنعمة، ص۵۲۵.</ref>. | ::::::[[حضرت علی]]{{ع}} در توصیف این فضای [[مسموم]] میفرماید: نشانه [[دجّال]]، فرا رسیدن زمانی است که [[مردم]] [[ربا]] بخورند و [[رشوه]] بگیرند<ref>کمالالدین و تمامالنعمة، ص۵۲۵.</ref>. | ||
شیوع [[انحرافات]] [[اجتماعی]] در روزگار [[پیش از ظهور]] هرگز به این معنا نیست که [[مردم]] [[حق]] دارند بر [[مفاسد]] و [[انحرافات]] [[اجتماعی]] دامن بزنند و خود را بیالایند و در گسترش آن بکوشند تا [[شرایط ظهور]] فراهم شود؛ بلکه بدان معناست که [[جامعه]] با ترک [[آموزههای دینی]] و [[اخلاقی]]، ناگزیر بدان سمت و سو حرکت میکند. | |||
::::::وقتی در جامعهای [[ارزشها]] تغییر کند، بیگمان هنجارهایی که براساس آن [[ارزشها]] ساخته و پرداخته شدهاند، فرو خواهند ریخت. در این فرایند یا [[جامعه]] بر اثر فقدان نظمِ [[ارزش]] و هنجاری، دچار [[هرج و مرج]] خواهد شد و با [[ارزشها]] و هنجارهایی نوین بر [[رفتار]] و [[کردار]] [[جامعه]]، [[حاکم]] خواهد شد که پیامد آن، گسترش [[انحرافات]] خواهد بود»<ref>[[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیبشناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیبشناسی جامعه منتظر]] ص ۱۲۷-۱۳۲،</ref>. | ::::::وقتی در جامعهای [[ارزشها]] تغییر کند، بیگمان هنجارهایی که براساس آن [[ارزشها]] ساخته و پرداخته شدهاند، فرو خواهند ریخت. در این فرایند یا [[جامعه]] بر اثر فقدان نظمِ [[ارزش]] و هنجاری، دچار [[هرج و مرج]] خواهد شد و با [[ارزشها]] و هنجارهایی نوین بر [[رفتار]] و [[کردار]] [[جامعه]]، [[حاکم]] خواهد شد که پیامد آن، گسترش [[انحرافات]] خواهد بود»<ref>[[سید محمد میرتبار|میرتبار، سید محمد]]، [[آسیبشناسی جامعه منتظر (کتاب)|آسیبشناسی جامعه منتظر]] ص ۱۲۷-۱۳۲،</ref>. | ||