محل سکونت امام مهدی کجاست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. '
جز (جایگزینی متن - 'حجت الاسلام و المسلمین' به 'حجت الاسلام و المسلمین')
جز (جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. ')
خط ۱۳۰: خط ۱۳۰:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:
| پاسخ = حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:


«طوی در لغت، به معنای پیچیدن و در [[نور]] دیدن است و برخی مشتقات آن "مانند طایه" به سرزمین هموار و صخره‏‌های بزرگ در ریگ‌زارهای پهناور گفته می‌‏شود<ref>  احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج ۳، ص ۴۳۰</ref>.
«طوی در لغت، به معنای پیچیدن و در [[نور]] دیدن است و برخی مشتقات آن "مانند طایه" به سرزمین هموار و صخره‏‌های بزرگ در ریگ‌زارهای پهناور گفته می‌‏شود<ref>  احمد بن فارس، معجم مقاییس اللغة، ج ۳، ص ۴۳۰</ref>.
::::::[[ذی طوی]] در یک فرسخی [[مکه]]، و داخل [[حرم]] قرار داشته و از آن‏جا خانه‌‏های [[مکه]] دیده می‌‏شد<ref>  طریحی، مجمع البحرین، ج ۱، ص ۲۷۹</ref>؛ اما امروز به [[دلیل]] گسترش این شهر مقدس، به طور معمول چنین وضعیتی وجود ندارد.


در برخی [[روایات]]، آن را [[جایگاه]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در [[دوران غیبت]] دانسته‌‏اند. [[عیاشی]] به [[سند]] خود از [[عبد الاعلی حلبی]] آورده است: [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "به ناچار [[صاحب]] این [[امر]] را در یکی از این دره‌‏ها غیبتی خواهد بود و با دست خود به سوی [[ذی طوی]] اشاره فرمود"<ref>  نعمانی، الغیبة، ص ۲۶۴، ح ۳۰</ref>.  
[[ذی طوی]] در یک فرسخی [[مکه]]، و داخل [[حرم]] قرار داشته و از آن‏جا خانه‌‏های [[مکه]] دیده می‌‏شد<ref>  طریحی، مجمع البحرین، ج ۱، ص ۲۷۹</ref>؛ اما امروز به [[دلیل]] گسترش این شهر مقدس، به طور معمول چنین وضعیتی وجود ندارد.
::::::در بعضی دیگر از [[روایات]] آمده است: حضرت پیش از [[ظهور]] و در آستانه [[قیام]] در [[ذی طوی]] به سر می‌‏برد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌‏فرماید: "[[امام مهدی|قائم]]{{ع}} آن روز [[[ظهور]]] را در [[ذی طوی]] در حال [[انتظار]] با ۳۱۳ نفر به شمار اهل [[بدر]]، به سر می‏‌برد، تا پشتش را به [[حجر الاسود]] تکیه داده، [[پرچم]] برافراشته را به اهتزاز درآورد<ref>  نعمانی، الغیبة، ص ۴۴۸</ref>. و [[امام صادق]]{{ع}} نیز در این رابطه می‌‏فرماید: "گویی [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} را با چشم خود می‌‏بینم که با پاهای برهنه در "[[ذی طوی]]" سر پا [[ایستاده]]؛ همانند [[حضرت موسی]]{{ع}} نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام]] ابراهیم‏ بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵</ref>.  
 
::::::در فرازی از [[دعای ندبه]] می‌‏خوانیم: "ای کاش می‌‏دانستم کجا مسکن گزیده‏‌ای یا کدامین سرزمین، تو را در آغوش کشیده است؟ آیا در [[کوه رضوی]] هستی یا در [[ذی طوی]]؟
در برخی [[روایات]]، آن را [[جایگاه]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در [[دوران غیبت]] دانسته‌‏اند. [[عیاشی]] به [[سند]] خود از [[عبد الاعلی حلبی]] آورده است: [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: "به ناچار [[صاحب]] این [[امر]] را در یکی از این دره‌‏ها غیبتی خواهد بود و با دست خود به سوی [[ذی طوی]] اشاره فرمود"<ref>  نعمانی، الغیبة، ص ۲۶۴، ح ۳۰</ref>.
 
در بعضی دیگر از [[روایات]] آمده است: حضرت پیش از [[ظهور]] و در آستانه [[قیام]] در [[ذی طوی]] به سر می‌‏برد. [[امام باقر]]{{ع}} می‌‏فرماید: "[[امام مهدی|قائم]]{{ع}} آن روز [[[ظهور]]] را در [[ذی طوی]] در حال [[انتظار]] با ۳۱۳ نفر به شمار اهل [[بدر]]، به سر می‏‌برد، تا پشتش را به [[حجر الاسود]] تکیه داده، [[پرچم]] برافراشته را به اهتزاز درآورد<ref>  نعمانی، الغیبة، ص ۴۴۸</ref>. و [[امام صادق]]{{ع}} نیز در این رابطه می‌‏فرماید: "گویی [[امام مهدی|قائم]]{{ع}} را با چشم خود می‌‏بینم که با پاهای برهنه در "[[ذی طوی]]" سر پا [[ایستاده]]؛ همانند [[حضرت موسی]]{{ع}} نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام]] ابراهیم‏ بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵</ref>.
 
در فرازی از [[دعای ندبه]] می‌‏خوانیم: "ای کاش می‌‏دانستم کجا مسکن گزیده‏‌ای یا کدامین سرزمین، تو را در آغوش کشیده است؟ آیا در [[کوه رضوی]] هستی یا در [[ذی طوی]]؟
::::::آنچه گفتنی است این‏که "ارتباط آن حضرت با این دو مکان، مانند ارتباط او با سایر اماکن مقدس و متبرک دیگر است که [[پرستش]] و [[عبادت]] [[خدا]] در آن اماکن [[فضیلت]] دارد؛ مثل [[مسجد الحرام]]، [[مسجد]] [[مدینه]] [[طیبه]]، مشهد [[حسینی]]، [[مسجد کوفه]] و [[مسجد سهله]] که معلوم شده است حضرت در این مکان‌‏ها رفت و آمد دارند. این دو مکان را نیز به واسطه همین دو خصوصیت در [[دعای ندبه]] نام می‌‏برند. [[کوه رضوی]] نیز یکی از [[مقامات]] آن حضرت و اماکنی است که گاهی به آنجا تشریف می‌‏بردند<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۱۰۳، لطف اللّه صافی گلپایگانی، فروغ ولایت در دعای ندبه، ص ۴۰</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۳۷ - ۲۳۸.</ref>.
::::::آنچه گفتنی است این‏که "ارتباط آن حضرت با این دو مکان، مانند ارتباط او با سایر اماکن مقدس و متبرک دیگر است که [[پرستش]] و [[عبادت]] [[خدا]] در آن اماکن [[فضیلت]] دارد؛ مثل [[مسجد الحرام]]، [[مسجد]] [[مدینه]] [[طیبه]]، مشهد [[حسینی]]، [[مسجد کوفه]] و [[مسجد سهله]] که معلوم شده است حضرت در این مکان‌‏ها رفت و آمد دارند. این دو مکان را نیز به واسطه همین دو خصوصیت در [[دعای ندبه]] نام می‌‏برند. [[کوه رضوی]] نیز یکی از [[مقامات]] آن حضرت و اماکنی است که گاهی به آنجا تشریف می‌‏بردند<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۱۰۳، لطف اللّه صافی گلپایگانی، فروغ ولایت در دعای ندبه، ص ۴۰</ref>»<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۲۳۷ - ۲۳۸.</ref>.
*«در [[روایات]] فراوانی، [[طیبه]]، [[محل زندگی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در طول [[غیبت]]، معرفی شده است و همان گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی{{صل}} است. [[مدینه]] را [[طیبه]] و طابه نامند؛ چرا که [[مدینه]] پیش از آن یثرب خوانده می‏شد و یثرب از ریشه ثرب به معنای [[فساد]] است. [[پیامبر]]{{صل}} از بردن نام یثرب [[نهی]] فرمود و آن را طابه و [[طیبه]] نامید که به معنای [[پاک]] و [[پاکیزه]] است. گفته شده: [[طیبه]] از طیب و [[طاهر]] است؛ به سبب [[خلوص]] آن و طهارتش از [[شرک]]<ref>  لسان العرب، ج ۱، ص ۵۶۷؛ معجم البلدان، ج ۴، ص ۵۳</ref>.  
*«در [[روایات]] فراوانی، [[طیبه]]، [[محل زندگی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در طول [[غیبت]]، معرفی شده است و همان گونه که ذکر خواهد شد، مقصود از آن مدینة النبی{{صل}} است. [[مدینه]] را [[طیبه]] و طابه نامند؛ چرا که [[مدینه]] پیش از آن یثرب خوانده می‏شد و یثرب از ریشه ثرب به معنای [[فساد]] است. [[پیامبر]]{{صل}} از بردن نام یثرب [[نهی]] فرمود و آن را طابه و [[طیبه]] نامید که به معنای [[پاک]] و [[پاکیزه]] است. گفته شده: [[طیبه]] از طیب و [[طاهر]] است؛ به سبب [[خلوص]] آن و طهارتش از [[شرک]]<ref>  لسان العرب، ج ۱، ص ۵۶۷؛ معجم البلدان، ج ۴، ص ۵۳</ref>.
::::::[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: "[[صاحب]] این امر، از غیبتی ناگزیر است و در [[غیبت]] خود، ناچار از گوشه‏‌گیری و کناره‌‏جویی از دیگران است. [[طیبه]] "[[مدینه]]"] خوش منزلی است و با وجود سی تن "یا به همراهی سی نفر" در آن‏جا [[وحشت]] و ترسی نیست<ref>{{عربی|" لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ، و لَابُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ عُزْلَةٍ، و نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ، و مَا بِثَلَاثِينَ مِنْ و حْشَة‏‏‏‏‏‏"}}، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰؛ الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱؛ کتاب الغیبة، ص ۱۶۲، ح ۱۲۱</ref>.
 
[[ابو بصیر]] از [[امام صادق]]{{ع}} [[روایت]] کرده است: "[[صاحب]] این امر، از غیبتی ناگزیر است و در [[غیبت]] خود، ناچار از گوشه‏‌گیری و کناره‌‏جویی از دیگران است. [[طیبه]] "[[مدینه]]"] خوش منزلی است و با وجود سی تن "یا به همراهی سی نفر" در آن‏جا [[وحشت]] و ترسی نیست<ref>{{عربی|" لَا بُدَّ لِصَاحِبِ هذَا الْأَمْرِ مِنْ‏ غَيْبَةٍ، و لَابُدَّ لَهُ‏ فِي‏ غَيْبَتِهِ‏ مِنْ عُزْلَةٍ، و نِعْمَ الْمَنْزِلُ طَيْبَةُ، و مَا بِثَلَاثِينَ مِنْ و حْشَة‏‏‏‏‏‏"}}، الکافی، ج ۱، ص ۳۴۰؛ الغیبة، ص ۱۸۸، ح ۴۱؛ کتاب الغیبة، ص ۱۶۲، ح ۱۲۱</ref>.


همچنین [[ابو هاشم جعفری]] گوید: به [[امام حسن عسکری]]{{ع}} عرض کردم: "[[بزرگواری]] شما مانع آن است که من از شما پرسش کنم. اجازه بفرمایید بپرسم. حضرت فرمود: بپرس. گفتم: آقای من! آیا برای شما فرزندی هست؟ فرمود: بله. گفتم: اگر اتفاق ناگواری برای شما رخ داد، در کجا او را جست ‏وجو کنم؟ فرمود: در [[مدینه]]"<ref>  کتاب الغیبة، ص ۲۳۲، ح ۱۹۹، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۸، ح ۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۹۷ - ۲۹۸.</ref>.
همچنین [[ابو هاشم جعفری]] گوید: به [[امام حسن عسکری]]{{ع}} عرض کردم: "[[بزرگواری]] شما مانع آن است که من از شما پرسش کنم. اجازه بفرمایید بپرسم. حضرت فرمود: بپرس. گفتم: آقای من! آیا برای شما فرزندی هست؟ فرمود: بله. گفتم: اگر اتفاق ناگواری برای شما رخ داد، در کجا او را جست ‏وجو کنم؟ فرمود: در [[مدینه]]"<ref>  کتاب الغیبة، ص ۲۳۲، ح ۱۹۹، الکافی، ج ۱، ص ۳۲۸، ح ۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۲۹۷ - ۲۹۸.</ref>.
خط ۲۱۴: خط ۲۱۸:
##[[مدینه]] و پیرامون آن: ابى بصیر مى‌گوید از [[امام باقر]] {{ع}} شنیدم که فرمود: "[[صاحب الزمان]] را عزلت و غیبتى است که در آن، نیرومند است به سى نفرى که با حضرت هستند و وحشت و تنهایى را از وى دور مى‌کنند؛ و خوب جایگاهى است [[مدینه]]"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳؛ اصول کافى، ج ۱، ص ۳۴۰. </ref>. [[روایت]] دیگرى است که مکان حضرت را کوه "[[رضوى]]" در اطراف [[مدینه]] نام مى‌برد. راوى مى‌گوید: "با [[امام صادق]] {{ع}} از [[مدینه]] خارج شدیم، به روحاء اطراف [[مدینه]] که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهى دوخت و مدت زمانى ادامه داد. . . و فرمود: این کوه "رضوى" نام دارد. خوب پناهگاهى است براى خائف [[امام زمان]] {{ع}} در [[غیبت صغری]] و کبرى"<ref>غیبة طوسى، ص ۱۶۲. </ref>.  
##[[مدینه]] و پیرامون آن: ابى بصیر مى‌گوید از [[امام باقر]] {{ع}} شنیدم که فرمود: "[[صاحب الزمان]] را عزلت و غیبتى است که در آن، نیرومند است به سى نفرى که با حضرت هستند و وحشت و تنهایى را از وى دور مى‌کنند؛ و خوب جایگاهى است [[مدینه]]"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۵۳؛ اصول کافى، ج ۱، ص ۳۴۰. </ref>. [[روایت]] دیگرى است که مکان حضرت را کوه "[[رضوى]]" در اطراف [[مدینه]] نام مى‌برد. راوى مى‌گوید: "با [[امام صادق]] {{ع}} از [[مدینه]] خارج شدیم، به روحاء اطراف [[مدینه]] که رسیدیم، حضرت نگاهش را به کوهى دوخت و مدت زمانى ادامه داد. . . و فرمود: این کوه "رضوى" نام دارد. خوب پناهگاهى است براى خائف [[امام زمان]] {{ع}} در [[غیبت صغری]] و کبرى"<ref>غیبة طوسى، ص ۱۶۲. </ref>.  
##[[مکه]] و پیرامون آن: از برخى [[روایات]] استفاده مى‌شود که آن حضرت در مکانى به نام "[[ذی طوی]]" پیرامون [[مکه]] زندگى مى‌کند و از همان‌جا نیز همراه یارانش [[قیام]] خواهد کرد. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[امام زمان]] {{ع}} را غیبتى است در بعضى از دره‌ها و اشاره کرد به منطقه ذى طوى"<ref>غیبة نعمانى، ص ۱۸۲. </ref>. در ادامه این [[روایت]] و [[روایات]] دیگر، محل [[ظهور]] و [[خروج]] آن حضرت و مرکز تجمع [[یاران]] و [[دوستان]] وى نیز، همین منطقه یاد شده است<ref>همان، ص ۳۱۵. </ref>.  
##[[مکه]] و پیرامون آن: از برخى [[روایات]] استفاده مى‌شود که آن حضرت در مکانى به نام "[[ذی طوی]]" پیرامون [[مکه]] زندگى مى‌کند و از همان‌جا نیز همراه یارانش [[قیام]] خواهد کرد. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[امام زمان]] {{ع}} را غیبتى است در بعضى از دره‌ها و اشاره کرد به منطقه ذى طوى"<ref>غیبة نعمانى، ص ۱۸۲. </ref>. در ادامه این [[روایت]] و [[روایات]] دیگر، محل [[ظهور]] و [[خروج]] آن حضرت و مرکز تجمع [[یاران]] و [[دوستان]] وى نیز، همین منطقه یاد شده است<ref>همان، ص ۳۱۵. </ref>.  
#دسته سوم اخبارى است که مانند دسته اول، جایگاهى خاص را نام نمى‌برد، ولى از وى به‌عنوان فردى که با [[مردم]] حشر و نشر دارد و به گونه ناشناس زندگى مى‌کند، نام برده است. [[امام صادق]] {{ع}} مى‌فرماید: "[[صاحب الامر]] {{ع}} در میان [[مردم]] رفت‌وآمد مى‌کند، در بازار قدم مى‌زند، لکن او را نمى‌شناسند تا زمانى که [[خداوند]] به وى [[اذن]] دهد تا خود را معرفى کند... "<ref>همان، ص ۱۶۴. </ref>.  
#دسته سوم اخبارى است که مانند دسته اول، جایگاهى خاص را نام نمى‌برد، ولى از وى به‌عنوان فردى که با [[مردم]] حشر و نشر دارد و به گونه ناشناس زندگى مى‌کند، نام برده است. [[امام صادق]] {{ع}} مى‌فرماید: "[[صاحب الامر]] {{ع}} در میان [[مردم]] رفت‌وآمد مى‌کند، در بازار قدم مى‌زند، لکن او را نمى‌شناسند تا زمانى که [[خداوند]] به وى [[اذن]] دهد تا خود را معرفى کند... "<ref>همان، ص ۱۶۴. </ref>.
::::::بین این سه دسته از [[روایات]]، تضاد و تنافى نیست و نام بردن مکانى خاص، با زندگى به شکل ناشناس قابل جمع است. [[انتخاب]] کوه‌ها و مکان‌هاى دست‌نیافتنى در حال [[ضرورت]] و نیاز نیز، امرى است طبیعى و موافق با اصل تقیّه<ref>چشم‌به‌راه مهدى، ص ۳۵۱. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۱۳.</ref>.
 
بین این سه دسته از [[روایات]]، تضاد و تنافى نیست و نام بردن مکانى خاص، با زندگى به شکل ناشناس قابل جمع است. [[انتخاب]] کوه‌ها و مکان‌هاى دست‌نیافتنى در حال [[ضرورت]] و نیاز نیز، امرى است طبیعى و موافق با اصل تقیّه<ref>چشم‌به‌راه مهدى، ص ۳۵۱. </ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۱۳.</ref>.
*«"طوی" در لغت به‌معنای پیچیدن و درنوردیدن است<ref>معجم مقاییس اللغة، ج ۳، ص ۴۳۰.</ref>. "[[ذی طوی]]" نام منطقه‌ای است در یک فرسخی [[مکه]] که داخل [[حرم]] قرار دارد<ref>مجمع البحرین، ج ۱، ص ۲۷۹.</ref> و طبق برخی [[روایات]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در آن‌جا زندگی می‌کند و از همان‌جا نیز همراه یارانش [[قیام]] خواهد کرد. در برخی [[روایات]]، محل [[ظهور]] و [[خروج]] آن حضرت و مرکز تجمع [[یاران]] و [[دوستان]] وی نیز، همین منطقه یاد شده است<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۸۲.</ref>. در روایتی آمده است که: "[[هنگام ظهور]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} آن حضرت قبل از آن‌که کنار [[کعبه]] برود و صدای خود را بلند کرده و به جهانیان برساند، در این مکان در [[انتظار]] ٣١٣ نفر از [[یاران]] خاصش توقف می‌کند، تا این‌که آن‌ها می‌آیند و به آن حضرت می‌پیوندند..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>. در [[دعای ندبه]] هم می‌خوانیم: {{عربی|"لَيْتَ شِعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَى، بَلْ أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى..."}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>.ای کاش می‌دانستم که کجا دل‌ها به [[ظهور]]، آرام و قرار خواهد یافت، در کدامین سرزمین اقامت داری‌؟ در سرزمین "[[رضوی]]" یا غیر آن، یا در دیار "[[ذی طوی]]" مسکن کرده‌ای‌؟  
*«"طوی" در لغت به‌معنای پیچیدن و درنوردیدن است<ref>معجم مقاییس اللغة، ج ۳، ص ۴۳۰.</ref>. "[[ذی طوی]]" نام منطقه‌ای است در یک فرسخی [[مکه]] که داخل [[حرم]] قرار دارد<ref>مجمع البحرین، ج ۱، ص ۲۷۹.</ref> و طبق برخی [[روایات]]، [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در آن‌جا زندگی می‌کند و از همان‌جا نیز همراه یارانش [[قیام]] خواهد کرد. در برخی [[روایات]]، محل [[ظهور]] و [[خروج]] آن حضرت و مرکز تجمع [[یاران]] و [[دوستان]] وی نیز، همین منطقه یاد شده است<ref>غیبة نعمانی، ص ۱۸۲.</ref>. در روایتی آمده است که: "[[هنگام ظهور]] [[امام]] [[قائم]] {{ع}} آن حضرت قبل از آن‌که کنار [[کعبه]] برود و صدای خود را بلند کرده و به جهانیان برساند، در این مکان در [[انتظار]] ٣١٣ نفر از [[یاران]] خاصش توقف می‌کند، تا این‌که آن‌ها می‌آیند و به آن حضرت می‌پیوندند..."<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۴.</ref>. در [[دعای ندبه]] هم می‌خوانیم: {{عربی|"لَيْتَ شِعْرِي أَيْنَ اسْتَقَرَّتْ بِكَ النَّوَى، بَلْ أَيُّ أَرْضٍ تُقِلُّكَ أَوْ ثَرَى أَ بِرَضْوَى أَمْ غَيْرِهَا أَمْ ذِي طُوًى..."}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>.ای کاش می‌دانستم که کجا دل‌ها به [[ظهور]]، آرام و قرار خواهد یافت، در کدامین سرزمین اقامت داری‌؟ در سرزمین "[[رضوی]]" یا غیر آن، یا در دیار "[[ذی طوی]]" مسکن کرده‌ای‌؟  
::::::[[ذی طوی]]، بین "حجون" و "فخّ‌" قرار دارد. کسی که در [[مسجد]] تنعیم احرام بسته به سوی [[مسجد الحرام]] عزیمت می‌کند، پس از عبور از منطقه "فخّ‌" وارد [[ذی طوی]] می‌شود، آن‌گاه از طرف قبرستان [[حضرت ابوطالب]] {{ع}} وارد [[مکه]] معظمه می‌شود. [[رسول اکرم]] {{صل}} در حجّة [[الوداع]]، شب چهارم ذی حجّة الحرام را در آن‌جا بیتوته کردند. [[نماز]] صبح را در آن‌جا ادا نمودند، آن‌گاه [[غسل]] کرده، از بخش سنگلاخ "[[ذی طوی]]" که مشرف بر حجون است، وارد [[مکه]] معظّمه شدند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، مهدی‌پور، ص ۱۰۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "گویی [[قائم]] را با چشم خود می‌بینم که با پای برهنه در [[ذی طوی]] سرپا [[ایستاده]]، همانند [[حضرت موسی]] {{ع}}، نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام ابراهیم]] بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۳.</ref>.
::::::[[ذی طوی]]، بین "حجون" و "فخّ‌" قرار دارد. کسی که در [[مسجد]] تنعیم احرام بسته به سوی [[مسجد الحرام]] عزیمت می‌کند، پس از عبور از منطقه "فخّ‌" وارد [[ذی طوی]] می‌شود، آن‌گاه از طرف قبرستان [[حضرت ابوطالب]] {{ع}} وارد [[مکه]] معظمه می‌شود. [[رسول اکرم]] {{صل}} در حجّة [[الوداع]]، شب چهارم ذی حجّة الحرام را در آن‌جا بیتوته کردند. [[نماز]] صبح را در آن‌جا ادا نمودند، آن‌گاه [[غسل]] کرده، از بخش سنگلاخ "[[ذی طوی]]" که مشرف بر حجون است، وارد [[مکه]] معظّمه شدند<ref>با دعای ندبه در پگاه جمعه، مهدی‌پور، ص ۱۰۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "گویی [[قائم]] را با چشم خود می‌بینم که با پای برهنه در [[ذی طوی]] سرپا [[ایستاده]]، همانند [[حضرت موسی]] {{ع}}، نگران و [[منتظر]] است که به [[مقام ابراهیم]] بیاید و [[دعوت]] خود را اعلام نماید"<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۸۵.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۳۴۳.</ref>.
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش