پرش به محتوا

گرایش انجمن حجتیه و نوع برنامه‌های آنها چه بوده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. '
جز (جایگزینی متن - 'مهدویت]]. {{پایان}} {{پایان}} == پانویس == {{پانویس}}' به 'مهدویت]]. {{پایان منبع جامع}} == پانویس == {{پانویس}}')
جز (جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. ')
خط ۲۴: خط ۲۴:
در این دوره، دو خطر عمده در [[حوزه]] [[دین]] پدید آمد:
در این دوره، دو خطر عمده در [[حوزه]] [[دین]] پدید آمد:
#'''حزب توده‏:''' این گروه، مرام مارکسیسم را میان [[جوانان]] نشر می‏داد و متدینان، ملی‏ها و رژیم پهلوی همه با آن درگیر بودند.
#'''حزب توده‏:''' این گروه، مرام مارکسیسم را میان [[جوانان]] نشر می‏داد و متدینان، ملی‏ها و رژیم پهلوی همه با آن درگیر بودند.
#'''بهائیت‏:''' در این بخش، فقط متدینان روی آن حساسیت داشتند و پس از شهریور ۱۳۲۰ ش متوجه نفوذ آن، در دستگاه [[اداری]] پهلوی شده، به [[مبارزه]] با آن پرداختند. طبعا از نگاه متدینان، خطر [[بهائیان]] نه فقط کمتر از حزب توده نبود، بلکه پس از سرکوبی حزب توده در سال‏های ۳۲- ۳۶ جدّی‏‌تر هم شده بود<ref>  رسول جعفریان، جریان‏ها و سازمان‏های مذهبی سیاسی ایران، ص ۳۶۸</ref>.  
#'''بهائیت‏:''' در این بخش، فقط متدینان روی آن حساسیت داشتند و پس از شهریور ۱۳۲۰ ش متوجه نفوذ آن، در دستگاه [[اداری]] پهلوی شده، به [[مبارزه]] با آن پرداختند. طبعا از نگاه متدینان، خطر [[بهائیان]] نه فقط کمتر از حزب توده نبود، بلکه پس از سرکوبی حزب توده در سال‏های ۳۲- ۳۶ جدّی‏‌تر هم شده بود<ref>  رسول جعفریان، جریان‏ها و سازمان‏های مذهبی سیاسی ایران، ص ۳۶۸</ref>.
::::::برابر خطر دوم، [[عالمان]] و [[مراجع تقلید]] به مبارزاتی جدّی دست زدند. از میانه دهه ۳۰ یک تشکل مذهبی‏ ویژه با [[هدف]] [[مبارزه با بهائیت]] [[تهران]] و سپس دیگر [[شهرها]] پدید آمد. انجمن خیریه حجّتیه مهدویه به سال ۱۳۳۲ ش با [[تلاش]] [[شیخ]] [[محمود ذاکرزاده تولایی]]، معروف به [[شیخ]] [[محمود حلبی]] با [[همکاری]] جمع زیادی از متدینان که تحت عنوان هیئت ‏مدیره، امور انجمن را [[اداره]] می‌‏کردند، فعالیت خود را آغاز [[پیروزی]] [[انقلاب اسلامی]]، به فعالیت [[فرهنگی]] بر ضد این [[فرقه]] اشتغال داشت و [[تلاش]] می‏کرد افزون بر جمع‏‌آوری اطلاعات، به [[تربیت]] نیرو برای مقابله با [[بهائیان]] و تبلیغات آنان بپردازد. از آن‏جا که کار عمده آقای [[حلبی]] پس از شهریور بیست، کارهای تبلیغی در قالب [[منبر]] بود و در این کار، مهارت و شهرت خاصی به دست آورده بود، همراه جمعی از فعالان مذهبی [[مشهد]] و نیز انجمن‌‏ها و هیأت‏‌های مذهبی، به طور منظم با [[بهائیان]] درگیر شدند.
 
برابر خطر دوم، [[عالمان]] و [[مراجع تقلید]] به مبارزاتی جدّی دست زدند. از میانه دهه ۳۰ یک تشکل مذهبی‏ ویژه با [[هدف]] [[مبارزه با بهائیت]] [[تهران]] و سپس دیگر [[شهرها]] پدید آمد. انجمن خیریه حجّتیه مهدویه به سال ۱۳۳۲ ش با [[تلاش]] [[شیخ]] [[محمود ذاکرزاده تولایی]]، معروف به [[شیخ]] [[محمود حلبی]] با [[همکاری]] جمع زیادی از متدینان که تحت عنوان هیئت ‏مدیره، امور انجمن را [[اداره]] می‌‏کردند، فعالیت خود را آغاز [[پیروزی]] [[انقلاب اسلامی]]، به فعالیت [[فرهنگی]] بر ضد این [[فرقه]] اشتغال داشت و [[تلاش]] می‏کرد افزون بر جمع‏‌آوری اطلاعات، به [[تربیت]] نیرو برای مقابله با [[بهائیان]] و تبلیغات آنان بپردازد. از آن‏جا که کار عمده آقای [[حلبی]] پس از شهریور بیست، کارهای تبلیغی در قالب [[منبر]] بود و در این کار، مهارت و شهرت خاصی به دست آورده بود، همراه جمعی از فعالان مذهبی [[مشهد]] و نیز انجمن‌‏ها و هیأت‏‌های مذهبی، به طور منظم با [[بهائیان]] درگیر شدند.


اساسنامه انجمن حاوی اصولی بود که چهارچوب فعالیت آن را مشخص می‏‌کرد: [[تبلیغ]] [[دین اسلام]] و [[مذهب جعفری]] و [[دفاع]] [[علمی]] از آن، تشکیل کنفرانس‏‌ها و سمینارهای [[علمی]] و [[دینی]] در نقاط گوناگون [[کشور]] با رعایت مقررات عمومی، چاپ و پخش جزوات و نشریه‌‏های [[علمی]] و [[دینی]] با رعایت مقررات مطبوعاتی [[کشور]]، تأسیس کلاس‌‏های [[تعلیم]] و [[تدریس]] [[اخلاق]] و [[معارف اسلامی]] با رعایت مقررات عمومی، ایجاد کتابخانه و قرائت‌خانه و اماکن ورزشی با رعایت [[قوانین]] مربوطه، انجام امور خیریه عمومی و مساعدت [[فرهنگی]] مؤسسات [[اسلامی]] و برقراری تماس با مجامع بین‌المللی با نظر [[مقامات]] ذی صلاحیت و ... در تبصره دوم این اساس‏نامه تأکید شده بود که "انجمن به هیچ‏وجه در [[امور سیاسی]] مداخله نخواهد داشت و نیز مسؤلیت هر نوع دخالتی را که در زمینه‌‏های [[سیاسی]] از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، بر عهده نخواهد داشت". این، همان تبصره‌‏ای بود که انقلابیون پیش و پس از [[انقلاب]]، از آن ناراحت بودند.
اساسنامه انجمن حاوی اصولی بود که چهارچوب فعالیت آن را مشخص می‏‌کرد: [[تبلیغ]] [[دین اسلام]] و [[مذهب جعفری]] و [[دفاع]] [[علمی]] از آن، تشکیل کنفرانس‏‌ها و سمینارهای [[علمی]] و [[دینی]] در نقاط گوناگون [[کشور]] با رعایت مقررات عمومی، چاپ و پخش جزوات و نشریه‌‏های [[علمی]] و [[دینی]] با رعایت مقررات مطبوعاتی [[کشور]]، تأسیس کلاس‌‏های [[تعلیم]] و [[تدریس]] [[اخلاق]] و [[معارف اسلامی]] با رعایت مقررات عمومی، ایجاد کتابخانه و قرائت‌خانه و اماکن ورزشی با رعایت [[قوانین]] مربوطه، انجام امور خیریه عمومی و مساعدت [[فرهنگی]] مؤسسات [[اسلامی]] و برقراری تماس با مجامع بین‌المللی با نظر [[مقامات]] ذی صلاحیت و ... در تبصره دوم این اساس‏نامه تأکید شده بود که "انجمن به هیچ‏وجه در [[امور سیاسی]] مداخله نخواهد داشت و نیز مسؤلیت هر نوع دخالتی را که در زمینه‌‏های [[سیاسی]] از طرف افراد منتسب به انجمن صورت گیرد، بر عهده نخواهد داشت". این، همان تبصره‌‏ای بود که انقلابیون پیش و پس از [[انقلاب]]، از آن ناراحت بودند.
خط ۳۱: خط ۳۲:
انجمن در هر شهری، دفتری داشت که تحت عنوان بیت "بیت [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}}]] شناخته می‌‏شد. این بیت، مسؤلی داشت و زیر نظر وی سه گروه [[تدریس]]، تحقیق و [[ارشاد]] فعالیت می‏‌کردند. گروه نخست به [[آموزش]] نیروها در سه مرحله ابتدائی، متوسط و عالی می‏‌پرداختند. گروه دوم در پی یافتن افرادی از [[مسلمانان]] بودند که‏ تحت تأثیر بهائی‏‌ها، به این [[آیین]] گرویده بودند و گروه سوم، کار [[ارشاد]] این افراد را با شیوه‌‏های خاصّ خود دنبال می‏‌کردند. سخنرانی‏‌های عمومی نیز در محافلی که بیشتر منازل بود، برگزار شده و از سخنرانان معروف استفاده می‏شد. به طور معمول، در سال‏روز [[تولد]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نیز جشن‏‌هایی برگزار می‌‏شد. بیشتر افرادی که از [[بهائیت]] برمی‌‏گشتند، توبه‌‏نامه و تبرانام‌ه‏ای می‌‏نوشتند که متن بسیاری از آن‏ها در یک مجموعه، در کتابخانه آستان [[قدس]] نگهداری می‌‏شود. این جلسات بیشتر توسط سخنرانانی [[اداره]] می‌‏شد که خود انجمن [[تربیت]] کرده بود.
انجمن در هر شهری، دفتری داشت که تحت عنوان بیت "بیت [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}}]] شناخته می‌‏شد. این بیت، مسؤلی داشت و زیر نظر وی سه گروه [[تدریس]]، تحقیق و [[ارشاد]] فعالیت می‏‌کردند. گروه نخست به [[آموزش]] نیروها در سه مرحله ابتدائی، متوسط و عالی می‏‌پرداختند. گروه دوم در پی یافتن افرادی از [[مسلمانان]] بودند که‏ تحت تأثیر بهائی‏‌ها، به این [[آیین]] گرویده بودند و گروه سوم، کار [[ارشاد]] این افراد را با شیوه‌‏های خاصّ خود دنبال می‏‌کردند. سخنرانی‏‌های عمومی نیز در محافلی که بیشتر منازل بود، برگزار شده و از سخنرانان معروف استفاده می‏شد. به طور معمول، در سال‏روز [[تولد]] [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} نیز جشن‏‌هایی برگزار می‌‏شد. بیشتر افرادی که از [[بهائیت]] برمی‌‏گشتند، توبه‌‏نامه و تبرانام‌ه‏ای می‌‏نوشتند که متن بسیاری از آن‏ها در یک مجموعه، در کتابخانه آستان [[قدس]] نگهداری می‌‏شود. این جلسات بیشتر توسط سخنرانانی [[اداره]] می‌‏شد که خود انجمن [[تربیت]] کرده بود.


نکته قابل توجه آن‏که این افراد غیر [[روحانی]] بودند. انجمن در این‏ باره استدلال‌‏های ویژه خود را داشت. این نیروها از مدارس [[برگزیده]] می‌‏شدند و در این میان مدرسه [[علوی]] [[جایگاه]] خاص خود را داشت. این مدرسه به همان اندازه که خاستگاه بسیاری از نیروهای مذهبی بود که در [[انقلاب اسلامی]] فعالانه شرکت کردند، فرصتی برای انجمن بود تا از میان آنان کسانی را برای کارهای [[فکری]] و تبلیغی خود [[گزینش]] کند<ref>  رسول جعفریان، جریان‏ها و سازمان‏های مذهبی سیاسی ایران، ص ۳۷۳</ref>.  
نکته قابل توجه آن‏که این افراد غیر [[روحانی]] بودند. انجمن در این‏ باره استدلال‌‏های ویژه خود را داشت. این نیروها از مدارس [[برگزیده]] می‌‏شدند و در این میان مدرسه [[علوی]] [[جایگاه]] خاص خود را داشت. این مدرسه به همان اندازه که خاستگاه بسیاری از نیروهای مذهبی بود که در [[انقلاب اسلامی]] فعالانه شرکت کردند، فرصتی برای انجمن بود تا از میان آنان کسانی را برای کارهای [[فکری]] و تبلیغی خود [[گزینش]] کند<ref>  رسول جعفریان، جریان‏ها و سازمان‏های مذهبی سیاسی ایران، ص ۳۷۳</ref>.
::::::این انجمن پیش از [[انقلاب]]، با فرستادن نامه‏‌هایی برای برخی [[مراجع]] و بزرگان از جمله [[رهبر]] فقید [[انقلاب]] که در آن اهمیت [[مبارزه با بهائیت]] را گوشزد کرده، فعالیت‏‌های خود را در این زمینه شرح می‌‏دادند، تأییدیه‌‏هایی برای خود می‌‏گرفتند که امروزه نیز بدان‏ها استناد می‏‌کنند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۹۷، ۱۹۸.</ref>.
 
این انجمن پیش از [[انقلاب]]، با فرستادن نامه‏‌هایی برای برخی [[مراجع]] و بزرگان از جمله [[رهبر]] فقید [[انقلاب]] که در آن اهمیت [[مبارزه با بهائیت]] را گوشزد کرده، فعالیت‏‌های خود را در این زمینه شرح می‌‏دادند، تأییدیه‌‏هایی برای خود می‌‏گرفتند که امروزه نیز بدان‏ها استناد می‏‌کنند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۲]]، ص۱۹۷، ۱۹۸.</ref>.


== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==
== پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه ==
۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش