وحی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'نزول آیات' به 'نزول آیات'
جز (جایگزینی متن - '{{نبوت‌شناسی}}' به '') |
|||
| خط ۱۴۷: | خط ۱۴۷: | ||
===[[دانش]] [[تاریخی]] [[پیامبر]] از [[طریق وحی]]=== | ===[[دانش]] [[تاریخی]] [[پیامبر]] از [[طریق وحی]]=== | ||
#{{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ}}<ref>«این از خبرهای نهانی است که به تو وحی می‌کنیم و تو هنگامی که آنان تیرچه‌های (قرعه) خود را (در آب) می‌افکندند تا (بدانند) کدام، مریم را سرپرستی کند و هنگامی که با هم (در این کار) ستیزه می‌ورزیدند نزد آنان نبودی» سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref>. '''نکته''': {{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ}}، {{متن قرآن|ذَلِكَ}} اشاره است به [[اصطفاء]] و [[راز]] و نیازها و پرتوها و توارث‌ها و حوادثی که در [[آیات]] گذشته بیان شده است و آن‌چه در پی آنها می‌آید. {{متن قرآن|مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ}} بیان منشأ آنها است. نبأ خبر بی‌سابقه و ناگهانی و [[آگاه]] کننده. [[غیب]]، ما وراء [[محسوسات]] و مشهودات است. {{متن قرآن|نُوحِيهِ إِلَيْكَ}} اشعار به استمرار دارد: آن اصطفای متوارث و پیوسته و آن [[انقلاب‌ها]] و تأثیرات میراثی و رازها و اندیشه‌هایی که در [[غیب]] [[قلوب]] بود از انباء [[غیب]] است و دریافت آنها به واسطه [[وحی]]: {{متن قرآن|نُوحِيهِ إِلَيْكَ}} آن‌چه در نوشته‌های [[مسیحیان]] آمده مشهودات و منقولات مختلف و پراکنده‌ای است از [[ظواهر]] رویدادها بی‌آنکه مستند به [[وحی]] باشد بدانچه از [[اصطفاء]] و تحوّلات و وابستگی‌های [[روحی]] و توارثی که گاه گاه و پراکنده نمودار می‌شده و برای بعضی مشهود بوده و نوشته و [[نقل]] گردیده است و همین نوشته‌ها هم در آن زمان و محیط [[جاهلیّت]] [[حجاز]] در دسترس همه نبوده تا گفته شود که شخص درس ناخوانده‌ای که [[تاریخ]] ولادت و [[طفولیت]] و [[جوانی]] و معاشرت‌ها و مسافرت‌هایش جزء به جزء روشن است، این انباء را از آن نوشته‌ها رونویس کرده یا آموخته باشد، چنان‌که سرکشان [[قریش]] برای سرباز زدن از [[رسالت]] و [[مسئولیت]] [[توحیدی]] آن می‌گفتند که اینها “آیات وحی” را به [[دروغ]] به هم بافته و به [[یاری]] دیگران آنها را ساخته و یا افسانه‌هایی است که رونویس کرده [[صبح و شام]] برایش دیکته می‌کنند: {{متن قرآن|وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاءُوا ظُلْمًا وَزُورًا * وَقَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا}}<ref>«و کافران گفتند: این (قرآن) جز دروغی نیست که (پیامبر) خود بر ساخته است و گروهی دیگر او را در آن یاری رسانده‌اند پس به راستی ستم و دروغی (بزرگ) را (پیش) آوردند * و گفتند: افسانه‌های پیشینیان است که رونویس کرده است آنگاه پگاه و دیرگاه عصر بر او خوانده می‌شود» سوره فرقان، آیه ۴-۵.</ref>. {{متن قرآن|وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ}}<ref>«و خوب می‌دانیم که آنان می‌گویند: جز این نیست که بشری به او آموزش می‌دهد؛ (چنین نیست، زیرا) زبان آن کس که (قرآن را) به او می‌بندند غیر عربی است و این (قرآن به) زبان عربی روشنی است» سوره نحل، آیه ۱۰۳.</ref> پس از دوره نخست [[رسالت]] و [[نزول | #{{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلَامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَمَا كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ}}<ref>«این از خبرهای نهانی است که به تو وحی می‌کنیم و تو هنگامی که آنان تیرچه‌های (قرعه) خود را (در آب) می‌افکندند تا (بدانند) کدام، مریم را سرپرستی کند و هنگامی که با هم (در این کار) ستیزه می‌ورزیدند نزد آنان نبودی» سوره آل عمران، آیه ۴۴.</ref>. '''نکته''': {{متن قرآن|ذَلِكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ}}، {{متن قرآن|ذَلِكَ}} اشاره است به [[اصطفاء]] و [[راز]] و نیازها و پرتوها و توارث‌ها و حوادثی که در [[آیات]] گذشته بیان شده است و آن‌چه در پی آنها می‌آید. {{متن قرآن|مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ}} بیان منشأ آنها است. نبأ خبر بی‌سابقه و ناگهانی و [[آگاه]] کننده. [[غیب]]، ما وراء [[محسوسات]] و مشهودات است. {{متن قرآن|نُوحِيهِ إِلَيْكَ}} اشعار به استمرار دارد: آن اصطفای متوارث و پیوسته و آن [[انقلاب‌ها]] و تأثیرات میراثی و رازها و اندیشه‌هایی که در [[غیب]] [[قلوب]] بود از انباء [[غیب]] است و دریافت آنها به واسطه [[وحی]]: {{متن قرآن|نُوحِيهِ إِلَيْكَ}} آن‌چه در نوشته‌های [[مسیحیان]] آمده مشهودات و منقولات مختلف و پراکنده‌ای است از [[ظواهر]] رویدادها بی‌آنکه مستند به [[وحی]] باشد بدانچه از [[اصطفاء]] و تحوّلات و وابستگی‌های [[روحی]] و توارثی که گاه گاه و پراکنده نمودار می‌شده و برای بعضی مشهود بوده و نوشته و [[نقل]] گردیده است و همین نوشته‌ها هم در آن زمان و محیط [[جاهلیّت]] [[حجاز]] در دسترس همه نبوده تا گفته شود که شخص درس ناخوانده‌ای که [[تاریخ]] ولادت و [[طفولیت]] و [[جوانی]] و معاشرت‌ها و مسافرت‌هایش جزء به جزء روشن است، این انباء را از آن نوشته‌ها رونویس کرده یا آموخته باشد، چنان‌که سرکشان [[قریش]] برای سرباز زدن از [[رسالت]] و [[مسئولیت]] [[توحیدی]] آن می‌گفتند که اینها “آیات وحی” را به [[دروغ]] به هم بافته و به [[یاری]] دیگران آنها را ساخته و یا افسانه‌هایی است که رونویس کرده [[صبح و شام]] برایش دیکته می‌کنند: {{متن قرآن|وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلَّا إِفْكٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَيْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاءُوا ظُلْمًا وَزُورًا * وَقَالُوا أَسَاطِيرُ الْأَوَّلِينَ اكْتَتَبَهَا فَهِيَ تُمْلَى عَلَيْهِ بُكْرَةً وَأَصِيلًا}}<ref>«و کافران گفتند: این (قرآن) جز دروغی نیست که (پیامبر) خود بر ساخته است و گروهی دیگر او را در آن یاری رسانده‌اند پس به راستی ستم و دروغی (بزرگ) را (پیش) آوردند * و گفتند: افسانه‌های پیشینیان است که رونویس کرده است آنگاه پگاه و دیرگاه عصر بر او خوانده می‌شود» سوره فرقان، آیه ۴-۵.</ref>. {{متن قرآن|وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ لِسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُبِينٌ}}<ref>«و خوب می‌دانیم که آنان می‌گویند: جز این نیست که بشری به او آموزش می‌دهد؛ (چنین نیست، زیرا) زبان آن کس که (قرآن را) به او می‌بندند غیر عربی است و این (قرآن به) زبان عربی روشنی است» سوره نحل، آیه ۱۰۳.</ref> پس از دوره نخست [[رسالت]] و [[نزول آیات]]، [[عرب]] [[جاهلیت]] در برابر [[بلاغت]] و [[حکمت]] [[قرآن]] [[شکست]] خورد و با [[رسوایی]] از این افتراها و توجیه‌ها دم فرو بست و یا [[تسلیم]] گردید. تا [[جاهلیت]] [[مغرور]] به [[تعلیم]] و [[تمدن]] نما سر برآورد و همان سخنان و نسبت‌ها به گونه تحقیقات [[علمی]] و [[تاریخی]] و از [[اندیشه]] و زبان مستشرق غربی و غرب‌زده دنباله‌رو رخ نمود. بعضی از اینها به [[دلیل]] انطباق بعضی از [[احکام]] [[حقوقی]] [[قرآن]] با آن‌چه ملّت‌های قدیم داشتند، گفتند همه [[احکام]] محکم و [[مبین قرآن]] از روی [[الواح]] پوسیده و [[خاک]] خورده حمورابی یا بابلی و یا کلدانی و یا نوشته‌های [[هندوان]] نوشته شده است! چون به این [[دانشمندان]] محقق! تفهیم شد که [[رسول]] [[عرب]] در متن جزیره‌ای منقطع [[قیام]] نموده و نه خود به این سرزمین‌ها پا نهاده و نه گروه تحقیقی بدان‌جاها فرستاده با [[رسوایی]] [[سکوت]] کردند و یا بعضی دیگر از [[مسیحیان]] [[متعصب]] به سراغ [[بحیرای راهب]] نسطوری که در اطراف [[شام]] می‌زیست، رفتند: یعنی هزارها مسائل [[مبدأ و معاد]] و اصول [[احکام]] و حکمت‌های [[تاریخی]] و [[اجتماعی]] که همیشه مورد بحث [[اندیشمندان]] بوده و هست و خواهد بود، آن مرد امیّ در همان مهمانی و [[پذیرایی]] نیم روز یا یک روز، از آن [[راهب]] آموخت یا نوشت و سپس آنها را در کتابی چنین گرد آورد. اما با [[تزلزل]] و فرو ریختن زیر بنای [[تمدن]] و [[اندیشه]] [[مادّی]] رو بنای آن نیز از هم گسیخت، چون بر پایه‌ای از واقعیات و حقایق نبود. نه آن نوجوان و مرد امّی از انبایی که ما وراء رویدادهای گذشته خود بود [[آگاهی]] داشت و نه از روی کتابی خوانده و نه حتی [[شاهد]] و ناظر [[کارها]] و گفتگوهای خصوصی و محرمانه‌ای که در میان اشخاص واقع شده بود مانند آن‌چه در خلوتگاه [[معبد]] در میان سران کنیسه و برای کفالت [[مریم]] پیش آمده است<ref>پرتوی از قرآن، ج۵، ص۱۲۹.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«این از خبرهای غیب است که ما به تو وحی می‌کنیم؛ تو و قومت پیش از این آنها را نمی‌دانستید پس شکیبا باش که سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره هود، آیه ۴۹.</ref>. | #{{متن قرآن|تِلْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الْغَيْبِ نُوحِيهَا إِلَيْكَ مَا كُنْتَ تَعْلَمُهَا أَنْتَ وَلَا قَوْمُكَ مِنْ قَبْلِ هَذَا فَاصْبِرْ إِنَّ الْعَاقِبَةَ لِلْمُتَّقِينَ}}<ref>«این از خبرهای غیب است که ما به تو وحی می‌کنیم؛ تو و قومت پیش از این آنها را نمی‌دانستید پس شکیبا باش که سرانجام (نیکو) از آن پرهیزگاران است» سوره هود، آیه ۴۹.</ref>. | ||
#{{متن قرآن|نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ}}<ref>«ما با این قرآن که به تو وحی کرده‌ایم، به بهترین (شیوه) داستانسرایی برای تو داستان می‌گوییم و بی‌گمان تو پیش از آن از ناآگاهان بودی» سوره یوسف، آیه ۳.</ref>. | #{{متن قرآن|نَحْنُ نَقُصُّ عَلَيْكَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِنْ كُنْتَ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِينَ}}<ref>«ما با این قرآن که به تو وحی کرده‌ایم، به بهترین (شیوه) داستانسرایی برای تو داستان می‌گوییم و بی‌گمان تو پیش از آن از ناآگاهان بودی» سوره یوسف، آیه ۳.</ref>. | ||