فضیلت اخلاقی: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== پانویس == {{پانویس}} رده:مدخل رده:فضیلت اخلاقی {{مفاهیم اخلاقی}} {{سعادت}} {{فضیلت}}' به '== پانویس == {{پانویس}} {{مفاهیم اخلاقی}} {{سعادت}} {{فضیلت}} رده:مدخل رده:فضیلت اخلاقی') |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
*[[فیض کاشانی]] که از علمای بزرگ [[اخلاق اسلامی]] است [[اعتدال]] سه [[قوه]] را [[اخلاق]] محسوب کرده است یعنی [[برقراری عدالت]] بین [[علم]] و [[خشم]] و [[شهوت]] را [[اخلاق حسنه]] و [[خروج]] از [[اعتدال]] این سه [[قوه]] را [[رذیلت]] میداند و منظور از [[اعتدال]] نزد او، مضبوط کردن [[خشم]] و [[شهوت]] تحت نظر [[عقل]] و [[شرع]] است<ref>فیض کاشانی، محسن، المحجة البیضاء، ص ۱۰–۱۴.</ref>. | *[[فیض کاشانی]] که از علمای بزرگ [[اخلاق اسلامی]] است [[اعتدال]] سه [[قوه]] را [[اخلاق]] محسوب کرده است یعنی [[برقراری عدالت]] بین [[علم]] و [[خشم]] و [[شهوت]] را [[اخلاق حسنه]] و [[خروج]] از [[اعتدال]] این سه [[قوه]] را [[رذیلت]] میداند و منظور از [[اعتدال]] نزد او، مضبوط کردن [[خشم]] و [[شهوت]] تحت نظر [[عقل]] و [[شرع]] است<ref>فیض کاشانی، محسن، المحجة البیضاء، ص ۱۰–۱۴.</ref>. | ||
*جناب [[فیض کاشانی]]، مانند [[غزالی]] راه معالجه خویهای بد را، [[شناخت]] آنها و خشکانیدن ریشههای آن با [[اعمال]] ضد آن [[پیشبینی]] کرده و برخی مانند [[سنایی]]<ref>سنایی، مجدود بن آدم، حدیقه الحقیقه، ص ۳۹۶–۳۹۷ و ۴۰۰–۴۳۰.</ref>، [[غزالی]] و [[مولوی]]<ref>مولوی، جلالالدین، مثنوی، دفتر ۲، ص ۲۵۸–۲۵۹.</ref> خویهای بد را به حیوانات وحشی [[تشبیه]] کردهاند و باید با [[عقل]] که مانند سگ شکاری است آنها را شکار کرد و مهار نمود و [[شهوت]] مانند اسب است که راکب و آنکه بر آن برای شکار رفتن مینشیند گاه به مقصد میرسد و گاه بر [[زمین]] میخورد و لذا باید آن را [[تربیت]] کرد و از این طریق خود را به کمال رساند<ref>[[رضا رمضانی|رمضانی، رضا]]، [[آرای اخلاقی علامه طباطبایی (کتاب)|آرای اخلاقی علامه طباطبایی]]، ص: ۳۳۷-۳۴۱.</ref>. | *جناب [[فیض کاشانی]]، مانند [[غزالی]] راه معالجه خویهای بد را، [[شناخت]] آنها و خشکانیدن ریشههای آن با [[اعمال]] ضد آن [[پیشبینی]] کرده و برخی مانند [[سنایی]]<ref>سنایی، مجدود بن آدم، حدیقه الحقیقه، ص ۳۹۶–۳۹۷ و ۴۰۰–۴۳۰.</ref>، [[غزالی]] و [[مولوی]]<ref>مولوی، جلالالدین، مثنوی، دفتر ۲، ص ۲۵۸–۲۵۹.</ref> خویهای بد را به حیوانات وحشی [[تشبیه]] کردهاند و باید با [[عقل]] که مانند سگ شکاری است آنها را شکار کرد و مهار نمود و [[شهوت]] مانند اسب است که راکب و آنکه بر آن برای شکار رفتن مینشیند گاه به مقصد میرسد و گاه بر [[زمین]] میخورد و لذا باید آن را [[تربیت]] کرد و از این طریق خود را به کمال رساند<ref>[[رضا رمضانی|رمضانی، رضا]]، [[آرای اخلاقی علامه طباطبایی (کتاب)|آرای اخلاقی علامه طباطبایی]]، ص: ۳۳۷-۳۴۱.</ref>. | ||
{{ | |||
== جستارهای وابسته == | |||
{{مدخل وابسته}} | |||
* [[گرایشهای انسانی]] | |||
* [[رذیلت]] | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۳۱: | خط ۳۶: | ||
* [[پرونده:978964298.jpg|22px]] [[رضا رمضانی|رمضانی، رضا]]، [[آرای اخلاقی علامه طباطبایی (کتاب)|'''آرای اخلاقی علامه طباطبایی''']] | * [[پرونده:978964298.jpg|22px]] [[رضا رمضانی|رمضانی، رضا]]، [[آرای اخلاقی علامه طباطبایی (کتاب)|'''آرای اخلاقی علامه طباطبایی''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{فضایل اخلاقی}} | |||
{{مفاهیم اخلاقی}} | {{مفاهیم اخلاقی}} | ||
{{سعادت}} | {{سعادت}} |