سیره امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

#'''سیرۀ قضائی''': شیوۀ [[قضاوت]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} با آنچه در نظام‌های قضائی بشری مرسوم است، تفاوت بنیادی دارد. آن حضرت با شواهد و [[دلایل]] ظاهری [[قضاوت]] نمی‌کند؛ بلکه به جهت بهره‌مندی از [[دانش الهی]] براساس [[علم باطنی]] به [[حق و باطل]] [[قضاوت]] می‌کند. [[امام صادق]]{{ع}} فرموده‌اند: «[[قائم]] به [[حکم]] [[داوود]] و آل‌داوود و [[سلیمان]] [[داوری]] می‌کند و [[بینه]] طلب نمی‌کند»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ{{ع}}حَکَمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکْمِ دَاوُدَ لَا یَحْتَاجُ إِلَی بَیِّنَة}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۹۰.</ref>

#'''سیرۀ [[تربیتی]] و [[اخلاقی]]''': به [[برکت]] [[رهبری امام]] زمان {{ع}} [[جامعۀ اسلامی]] در عرصۀ [[اخلاق]] و [[رفتار]] می‌شکفد. در روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است: «چون [[قائم]] ما [[قیام]] کند، دست بر سربندگان می‌گذارد و به [[برکت]] آن، [[عقل]] آنان به کمال می‌رسد»<ref>{{متن حدیث|إِذَا قَامَ قَائِمُنَا وَضَعَ یَدَهُ عَلَی رُءُوسِ الْعِبَادِ فَجَمَعَ بِهِ عُقُولَهُمْ وَ أَکْمَلَ بِهِ أَخْلَاقَهُمْ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۳۶.</ref> همچنین بنابر [[روایات]]، [[کینه‌ها]] از [[دل‌ها]] بیرون می‌روند، [[بی‌نیازی]] و [[بزرگواری]] در [[جان‌ها]] می‌نشیند، چونان که اگر کسی [[نیازمند]] شود، از جیب [[برادر]] خویش برمی‌دارد و کسی او را باز نمی‌دارد<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۹۰ ـ ۲۹۱</ref>.

== پرسش‌های وابسته ==