امامت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
←جستارهای وابسته
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
در [[احادیث اسلامی]] امامت به معنای اختیارداری و [[زمامداری]] [[دین]] و [[نظام]] بخشیدن به [[امور دنیوی]] [[مردم]] تعریف شده و [[امامت]] اساس فزاینده و رشددهنده [[اسلام]] و نتیجه و محصول تعالی آن معرفی شده است<ref>سفینة البحار.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۲۶۷.</ref>. | در [[احادیث اسلامی]] امامت به معنای اختیارداری و [[زمامداری]] [[دین]] و [[نظام]] بخشیدن به [[امور دنیوی]] [[مردم]] تعریف شده و [[امامت]] اساس فزاینده و رشددهنده [[اسلام]] و نتیجه و محصول تعالی آن معرفی شده است<ref>سفینة البحار.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۲۶۷.</ref>. | ||
==بعد [[سیاسی]] امامت== | |||
{{همچنین|ابعاد امامت}} | |||
[[سیاست]]، عبارت است از [[تدبیر امور جامعه]] از راه [[تدوین قوانین]] لازم و اجرای آنها، و [[غایت]] [[عقلانی]] آن [[اصلاح]] [[زندگی مادی]] و [[معنوی]] افراد [[جامعه]] است. و چنان‌که بحث‌های [[آینده]] بیان خواهد شد، اصلاح زندگی مادی و معنوی [[بشر]]، از طریق [[تعلیم معارف الهی]] و [[اجرای احکام دینی]]، [[فلسفه اصلی امامت]] را تشکیل می‌دهد.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۲۸۸.</ref>. | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||