آیا مضطر از القاب امام مهدی است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آیا مضطر از القاب امام مهدی است؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۲

۵ بایت حذف‌شده ، ‏۳ فوریهٔ ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - '.</ref> ::::::' به '.</ref> '

دیداریویکی‌متن

Heydari

۴۱۵٬۰۷۸

ویرایش

@@ خط ۱۷: / خط ۱۷: @@
 «مضطر در لغت به معنای کسی است که بیماری، فقر یا سختی‌‏های روزگار، او را ناگزیر به تضرّع در درگاه خداوند سبحانه و تعالی کرده است<ref>  طریحی، مجمع البحرین، ج ۳، ص ۳۷۳</ref>. در برخی روایات، این واژه، به عنوان یکی از القاب [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ شمرده شده و در [[قرآن مجید]] نیز مورد اشاره قرار گرفته است: {{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ }}<ref> یا آن کسی که به درمانده، چون وی را بخواند، پاسخ می‌دهد و بلا را (از او) می‌گرداند؟ و شما را جانشینان زمین می‌گرداند؛ آیا با خداوند، خدایی (دیگر) هست؟ اندک پند می‌پذیرید؛ سوره نمل، آیه: ۶۲.</ref>
-::::::در برخی روایات، این آیه به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ و قیام آن حضرت تطبیق شده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "این آیه درباره [[امام مهدی|مهدی]] از آل محمد{{عم}} نازل شده است. به خدا سوگند! مضطر او است. هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز به جا می‏‌آورد و دست به درگاه خداوند متعال برمی‏دارد، خداوند سبحانه و تعالی دعای او را اجابت می‌‏کند، ناراحتی‏‌ها را برطرف می‏‌سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می‏‌دهد<ref>{{عربی|"نَزَلَتْ فِي الْقَائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ {{عم}}، هُوَ وَ اللَّهِ‏ الْمُضْطَرُّ إِذَا صَلَّى‏ فِي‏ الْمَقَامِ‏ رَكْعَتَيْنِ‏- وَ دَعَا اللَّهَ فَأَجَابَهُ‏ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُهُ خَلِيفَةً فِي الْأَرْض‏‏ ‏‏‏‏‏‏"}}، علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج ۲، ص ۱۲۹؛ نیز ر. ک: نعمانی، الغیبة، ص ۳۱۴</ref>.
+در برخی روایات، این آیه به [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ و قیام آن حضرت تطبیق شده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "این آیه درباره [[امام مهدی|مهدی]] از آل محمد{{عم}} نازل شده است. به خدا سوگند! مضطر او است. هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز به جا می‏‌آورد و دست به درگاه خداوند متعال برمی‏دارد، خداوند سبحانه و تعالی دعای او را اجابت می‌‏کند، ناراحتی‏‌ها را برطرف می‏‌سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می‏‌دهد<ref>{{عربی|"نَزَلَتْ فِي الْقَائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ {{عم}}، هُوَ وَ اللَّهِ‏ الْمُضْطَرُّ إِذَا صَلَّى‏ فِي‏ الْمَقَامِ‏ رَكْعَتَيْنِ‏- وَ دَعَا اللَّهَ فَأَجَابَهُ‏ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُهُ خَلِيفَةً فِي الْأَرْض‏‏ ‏‏‏‏‏‏"}}، علی بن ابراهیم قمی، تفسیر قمی، ج ۲، ص ۱۲۹؛ نیز ر. ک: نعمانی، الغیبة، ص ۳۱۴</ref>.
 بدون شک منظور از این تفسیر، منحصر ساختن مفهوم آیه، به وجود مبارک [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ نیست؛ بلکه آیه معنای گسترده‌‏ای دارد که یکی از مصداق‏های روشن آن، وجود [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ است. زمانی که همه جا را فساد می‌‏گیرد، درها بسته می‌‏شود، بشریت در بن‏بست سختی قرار می‌‏گیرد و حالت اضطرار در کل عالم نمایان می‌‏شود، این هنگام، [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در مقدس‏ترین نقطه روی زمین، دست به دعا برمی‌‏دارد و تقاضای برطرف شدن سختی می‏‌کند. خداوند سبحانه و تعالی نیز این دعا را سرآغاز انقلاب مقدس جهانی او قرار می‌‏دهد و به مصداق‏ {{متن قرآن|وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الأَرْضِ }}<ref> شما را جانشینان زمین می‌گرداند؛ سوره نمل، آیه: ۶۲.</ref><ref>  ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، ج ۱۵، ص ۵۲۱ و ۵۲۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۰۲ - ۴۰۳.</ref>.