آیا مضطر از القاب امام مهدی است؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۱
، ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲جایگزینی متن - '. ::::::' به '. '
جز (جایگزینی متن - '</ref>. ::::::' به '</ref>. ') |
جز (جایگزینی متن - '. ::::::' به '. ') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | | پاسخ = آقای '''[[مجتبی تونه‌ای]]'''، در کتاب ''«[[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
«یکی از لقب‌های معروف [[امام عصر]] {{ع}} است. در کتاب‌های لغت به‌معنای درمانده و ناچار به کار می‌رود و در اصطلاح، وقتی به کسی مضطر گفته می‌شود که او از همه اسباب و ابزارهای معمولی در حل مشکلات و برطرف ساختن گرفتاری‌هایی که دارد ناامید شده و با تمام وجود متوجه خدا شود و کلید حل تمام کارها را به دست خدا بداند. رسیدن به این مرحله از درک و بینش معمولا یا در حالت اضطرار و ناامیدی کامل پیش می‌آید و یا در صورت دستیابی به شناخت و معرفت‌های برتر -که جز از طریق توجهات خاص الهی میسر نمی‌گردد- امکان‌پذیر می‌شود. در بسیاری از ادعیه و [[روایات]] از [[حضرت مهدی]] {{ع}} با لقب مضطر یاد شده است. از جمله در قسمتی از دعای ندبه آمده است: {{عربی|"أَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِي يُجابُ إِذا دَعى"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>؛ کجاست آن مضطری که چون دعا کند، خواست او به اجابت می‌رسد... | «یکی از لقب‌های معروف [[امام عصر]] {{ع}} است. در کتاب‌های لغت به‌معنای درمانده و ناچار به کار می‌رود و در اصطلاح، وقتی به کسی مضطر گفته می‌شود که او از همه اسباب و ابزارهای معمولی در حل مشکلات و برطرف ساختن گرفتاری‌هایی که دارد ناامید شده و با تمام وجود متوجه خدا شود و کلید حل تمام کارها را به دست خدا بداند. رسیدن به این مرحله از درک و بینش معمولا یا در حالت اضطرار و ناامیدی کامل پیش می‌آید و یا در صورت دستیابی به شناخت و معرفت‌های برتر -که جز از طریق توجهات خاص الهی میسر نمی‌گردد- امکان‌پذیر می‌شود. در بسیاری از ادعیه و [[روایات]] از [[حضرت مهدی]] {{ع}} با لقب مضطر یاد شده است. از جمله در قسمتی از دعای ندبه آمده است: {{عربی|"أَيْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِي يُجابُ إِذا دَعى"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعای ندبه.</ref>؛ کجاست آن مضطری که چون دعا کند، خواست او به اجابت می‌رسد... | ||
همین‌طور در روایتی که از [[امام صادق]] {{ع}} درباره تفسیر آیه: {{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ}}<ref>سوره نمل، ۶۲.</ref> وارد شده چنین آمده است: سوگند به خدا منظور از مضطر در این آیه [[قائم]] [[آل محمد]] {{صل}} است. وقتی که در آخر الزمان ستم و بیداد و فساد در نتیجه سلطه پیدا کردن مستکبران و انحراف مردم از صراط مستقیم سرتاسر جهان را پر ساخت، آن حضرت در بین رکن و مقام در [[مسجد الحرام]] دو رکعت نماز می‌خواند و آن‌گاه دست به دعا برداشته از خداوند تعجیل در فرج خود را می‌خواهد و پروردگار عالم نیز دعای او را اجابت نموده و به او اذن ظهور می‌دهد و به دنبال این واقعه مبارک آن حضرت به برکت امدادهای غیبی و هم‌چنین یاری انسان‌های مؤمن و شجاع -که در آن زمان از سرتاسر عالم به گرد آن حضرت جمع شده‌اند- بساط ستم را از روی زمین برخواهد چید<ref>بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۴۸.</ref>. | |||
اما چرا به [[امام عصر]] {{ع}} لقب مضطر داده شده است؟ از بررسی مجموعه [[روایات]] مربوط به این بحث چنین برمی‌آید که امام معصوم به‌عنوان حجت الهی در خیرخواهی به بندگان خدا و محبت به آنان از پدر و مادر به آنها مهربان‌تر است؛ کدام اضطرار سخت‌تر از این است که کسی حجت خدا باشد و مسئولیت حفظ و تبلیغ و ترویج و حاکمیت بخشی به همه احکام و ارزش‌های الهی را برعهده داشته باشد، اما در شرایطی واقع شود که ببیند حکام جور از یک طرف و منافقان و انسان‌های هواپرست از طرف دیگر احکام [[حیات]]بخش الهی را زیر پا می‌گذارند و بندگان خدا را از مسیر سعادت واقعی منحرف می‌سازند و آنها را به بی‌راهه سوق می‌دهند<ref>نشریه موعود، شماره ۳۴، ص ۳۲.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۶۷۰.</ref>. | اما چرا به [[امام عصر]] {{ع}} لقب مضطر داده شده است؟ از بررسی مجموعه [[روایات]] مربوط به این بحث چنین برمی‌آید که امام معصوم به‌عنوان حجت الهی در خیرخواهی به بندگان خدا و محبت به آنان از پدر و مادر به آنها مهربان‌تر است؛ کدام اضطرار سخت‌تر از این است که کسی حجت خدا باشد و مسئولیت حفظ و تبلیغ و ترویج و حاکمیت بخشی به همه احکام و ارزش‌های الهی را برعهده داشته باشد، اما در شرایطی واقع شود که ببیند حکام جور از یک طرف و منافقان و انسان‌های هواپرست از طرف دیگر احکام [[حیات]]بخش الهی را زیر پا می‌گذارند و بندگان خدا را از مسیر سعادت واقعی منحرف می‌سازند و آنها را به بی‌راهه سوق می‌دهند<ref>نشریه موعود، شماره ۳۴، ص ۳۲.</ref>»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۶۷۰.</ref>. | ||