صیحه آسمانی که از نشانه‌های حتمی ظهور است چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:ج. آثار این دو یکسان بیان شده است. ::::::«این دو علامت در [[روایات]] به عنوان [[نشانه‌های ظهور|علایم ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} معرفی شده است. از [[امام باقر]]{{ع}} در حدیثی [[نقل]] شده: {{متن حدیث|"وَ إِنَّ مِنْ عَلَامَاتِ خُرُوجِه‏... صَيْحَةً مِنَ السَّمَاءِ فِي شَهْرِ رَمَضَان‏"}} <ref>و همانا از علایم خروج مهدی... حدوث صیحه‌ای در ماه رمضان است؛ کمال الدین، ص ۳۲۸، ح ۷.</ref>

#اینکه مقصود از [[صیحه]] و فزع همان ندایی باشد که از [[جبرئیل]] بلند می‌شود و همه را به فزع می‌اندازد.

#احتمال دیگر این است که مقصود از آن دو [[عذاب]] دنیوی و جنگ‌های جهانی باشد که به توسط [[بشر]] قبل از [[ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} تحقق می یابد، مانند انفجارهای اتمی در سرتاسر [[عالم]] در یک زمان، به این نحو که اصل این گونه انفجارها در اروپا و آمریکا و روسیه و چین تحقق می‌یابد به نحوی که همه را به جزع و فزع وا می‌دارد، ولی [[مسلمین]] از آن در امانند و تنها صدایش به گوش آنان می‌رسد<ref>موعودشناسی و پاسخ به شبهات: ص۵۲۹، ۵۳۰.</ref>.

درباره محتوا ندا، در [[حدیث]] [[امام رضا]] {{ع}} آمده است: [[منادی آسمانی]] در فراخوان [[مردم]] به سوی او، چنان ندایی می‌دهد که همه زمینیان، آن را می‌شنوند. می‌گوید: "هان! [[حجت خدا]] نزد [[خانه خدا]] [[ظهور]] کرده است. پس، از او [[پیروی]] کنید، که [[حق]] با او و در اوست، و آن، همان سخن [[خدای جل جلاله]] است: "اگر بخواهیم، نشانه‌ای از آسمان فرود می‌آوریم که در برابرش گردن [[خم]] کنند"<ref>کمال الدین، ص ۳۷۱، ح ۵.</ref>

درباره بازتاب [[ندای آسمانی]]، [[امام علی]] {{ع}} می‌فرماید: هنگامی که [[منادی آسمانی]] ندا دهد: "[[حق]] در [[آل محمد|خاندان محمد]] است"، زمانی است که نام [[امام مهدی|مهدی]] بر سر زبان [[مردم]] می‌افتد و مشتاقش می‌شوند و به چیز دیگری نمی‌اندیشند<ref>کنزالعمال، ج ۱۴، ص ۵۸۸، ح ۳۹۶۶۵.</ref><ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی ج۷ (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۷، ص ۱۷۵–۲۰۱.</ref>»<ref>[[محمد باقری‌زاده اشعری|باقری‌زاده اشعری، محمد]]، [[از امام مهدی بیشتر بدانیم (کتاب)|از امام مهدی بیشتر بدانیم]]، ص۸۱، ۸۲.</ref>.