جهاد در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

=== [[لزوم]] رعایت [[اخلاص]] و جلب [[رضایت الهی]]===

===[[استغفار]] و [[استمداد از خداوند]]==

از جمله [[آداب جهاد]]، یاد [[خداوند]]، استغفار از [[گناهان]] و [[استمداد]] از اوست، چنان‌که قرآن این امر را یکی از ویژگی‌های جهادگران در [[امت‌های پیشین]] برشمرده است: «وکَاَیِّن مِن نَبِیٍّ قـتَلَ مَعَهُ رِبِّیّونَ کَثیرٌ... وما کانَ قَولَهُم اِلاّ اَن قالوا رَبَّنَا اغفِر لَنا ذُنوبَنا واِسرَافَنا فی اَمرِنا... وانصُرنا عَلَی القَومِ الکـفِرین». (آل‌عمران / ۳، ۱۴۶ - ۱۴۷؛ نیز بقره / ۲، ۲۴۹) [[مسلمانان]] [[جهادگر]] نیز به [[ذکر الهی]] [[مأمور]] شده‌اند: «یـاَیُّهَا الَّذینَ ءامَنوا اِذا لَقیتُم فِئَةً... واذکُروا اللّهَ کَثیرًا لَعَلَّکُم تُفلِحون» (انفال / ۸، ۴۵)، از این‌رو [[پیامبراکرم]]{{صل}} و [[مؤمنان]] همواره [[پیروزی]] بر [[کافران]] را از [[درگاه الهی]] [[طلب]] می‌کردند: «وارحَمنا اَنتَ مَولنا فانصُرنا عَلَی القَومِ الکـفِرین». (بقره / ۲، ۲۸۶؛ نیز انفال / ۸، ۹) در [[احادیث]] نیز [[اذکار]] گوناگونی از پیامبراکرم{{صل}} و حضرات [[ائمه]]{{عم}} در هنگام [[رویارویی]] با [[دشمن]] نقل شده‌اند؛ از جمله [[التزام]] به ذکر «اللهم لک الحمد و إلیک المشتکی و أنت المستعان» در [[جنگ احد]] <ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص۱۰۸؛ جامع احادیث الشیعه، ج ۱۳، ص۱۳۹.</ref> و ذکر «اللهم [[منزل]] الکتاب... اهزم الأحزاب و ذللّهم وزلزلهم» در [[جنگ احزاب]] از جانب [[رسول اکرم]] <ref>صحیح البخاری، ج ۵، ص۴۹؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص۱۱۰؛ بحار الانوار، ج ۲۰، ص۲۰۹.</ref> و التزام [[حضرت علی]]{{ع}} به ذکر «اللهم أنت عصمتی و ناصری و صانعی، اللهم بک أصول و بک أُقاتل» هنگام [[رویارویی]] با [[دشمن]]. <ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص۱۰۷؛ جامع احادیث الشیعه، ج ۱۳، ص۱۳۹.</ref> به علاوه، در [[منابع حدیثی]] [[ادعیه]] و [[اذکار]] متعدد دیگری از [[معصومان]]{{عم}} در مورد [[جهاد]] نقل شده است. <ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص۱۰۶ - ۱۱۲؛ جامع احادیث الشیعه، ج ۱۳، ص۱۳۴ - ۱۴۰.</ref> [[خداوند]]، [[اجابت]] خواست جهادگران را تضمین فرموده است: «اِذ تَستَغیثونَ رَبَّکُم فَاستَجابَ لَکُم» ([[انفال]] / ۸، ۹)، چنان‌که [[پیامبر]]{{صل}} و دیگر جهادگران [[صدر اسلام]] با روش‌های گوناگون از [[یاری]] خداوند برخوردار بودند؛ از جمله با [[امداد]] [[فرشتگان]] خداوند ([[توبه]] / ۹، ۲۶؛ [[احزاب]] / ۳۳، ۹؛ [[آل‌عمران]] / ۳، ۱۲۴ - ۱۲۵؛ [[انفال]] / ۸، ۹)، [[نزول]] [[باران]] (انفال / ۸، ۱۱)، وزش باد ([[احزاب]] / ۳۳، ۹)، نزول [[آرامش]] بر [[قلوب]] [[مؤمنان]] (توبه / ۹، ۲۶، ۴۰؛ [[فتح]] / ۴۸، ۴، ۱۸، ۲۶)، [[القای رعب]] و [[وحشت]] در [[دل]] [[دشمنان]] (انفال / ۸، ۱۲؛ احزاب / ۳۳، ۲۱؛ [[حشر]] / ۵۹، ۲)، اندک جلوه دادن دشمن در چشم جهادگران (انفال / ۸، ۴۳ و ۴۴) و پرشمار نشان دادن جهادگران در چشم دشمن. ([[آل عمران]] / ۳، ۱۳)