آیا خروج یمانی خراسانی و سفیانی از فتنه‌های سال ظهور است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

}}

'''آیا [[خروج یمانی]] [[خراسانی]] و [[سفیانی]] از فتنه‌های سال [[ظهور]] است؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. در ذیل، پاسخ به این پرسش را بیابید. تلاش بر این است که پاسخ‌ها و دیدگاه‌های متفرقه این پرسش، در یک پاسخ جامع اجمالی تدوین گردد. پرسش‌های وابسته به این سؤال در انتهای صفحه قرار دارند.

== پاسخ نخست ==

آیت‌‌الله '''[[محمد جواد خراسانی]]'''، در کتاب ''«[[مهدی منتظر ۱ (کتاب)|مهدی منتظر]]»'' در این‌باره گفته است:

و [[حضرت صادق]] {{ع}} فرمود: "[[یمانی]] و [[سفیانی]] مانند دو اسب مسابقه است (چون در یک روز خروج می‌کنند و هر دو به جانب [[کوفه]] می‌شتابند)"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۱۳۱؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۵۳، ح ۱۴۳.</ref>.

پوشیده نباشد که آن‌چه از [[حدیث]] استفاده می‌شود آن است که [[مخالفت]] و معارضه با وی جایز نیست، اما صریح در وجود [[نصرت]] و متابعت نیست، ولی رخصت در متابعت را می‌رساند، چنان‌که درباره [[خراسانی]] خواهد آمد.

[[امیر المؤمنین]] {{ع}} در [[وصف]] لشکر او و [[خراسانی]] فرمود: "در بین این‌که [[لشکر سفیانی]] در [[کوفه]] مشغول قتل و [[غارت]] هستند ناگهان سواران [[یمانی]] و [[خراسانی]] مانند دو اسب مسابقه بر یکدیگر سبقت گیرند و لشکر ایشان غبارآلود و موپریشان جوانانی هستند از اصلاب [[خالص]] در عرق [[تشیع]]، هرگاه نظر کنی به [[باطن]] پای یکی از ایشان می‌بینی، مانند تیر تراشیده آماده برای پیکار و پر، می‌گوید دیگر بعد از امروز خیری برای ما در مجلس و زندگی نیست، بار خدایا ما توبه‌کنندگان به سوی تو، ایشانند آن ابدالی که [[خداوند]] [[وصف]] ایشان و نظیرهای ایشان را از [[آل محمد]] {{صل}} در کتاب عزیز خود کرده‌<ref>مختصر بصائر الدرجات، ص ۲۰۰؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۷۴، ح ۱۶۷.</ref> {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ}}<ref>بقره، ۲۲۲.</ref>.

اولا: بدان که از طرف [[مشرق]] یعنی بلاد شرقی [[ایران]] تا سرحد چین رایت‌های متعدد خواهد بود، رایت [[خراسانی]] یکی از آن رایت‌ها است و مهم‌تر از همه آنها است و به این اعتبار از همه آنها به رایات شرقی تعبیر شده.

و ایضا آن حضرت فرمود: "در بین این‌که [[لشکر سفیانی]] در [[کوفه]] مشغول قتل و [[غارت]] باشند، بیرق‌هائی از طرف [[خراسان]] برسند که منزل‌ها را به سرعت طی کنند و با ایشان چند نفر از [[اصحاب قائم]] {{ع}} باشد"<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۸۷؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ۲۳۸، ح ۱۰۵.</ref>. اما هویت [[صاحب]] و سردار این رایت و محل خروج او آن‌چه به نظر این حقیر می‌رسد آن است که چند رایت از نقاط مختلفه شرق [[قیام]] خواهد کرد و مجتمع آنها [[خراسان]] است و همه با یکی خواهند شد و از [[خراسان]] [[قیام]] خواهند کرد.

از این عبارت استفاده می‌شود که [[نصرت]] این رایت جائز است مانند رایت یمنی و لکن حفظ خود را برای [[امام]] {{ع}} بهتر است. و در "[[الزام الناصب]]" از "[[اربعین]] میرلوحی" از [[فضل بن شاذان]] از [[حضرت باقر]] {{ع}} مانند این [[روایت]] را [[نقل]] کرده، اما با تفصیلی بیشتر و چون مشابه باهم است ظاهرش این است که یک [[حدیث]] است و در یک مورد است نهایت تفصیلش بیش‌تر است، فرمود: "گویا می‌بینم قومی را که خروج کرده‌اند از دورترین بلاد [[مشرق]] از شهری که او را شیلا گویند، [[حق]] خود را از اهل چین طلب کنند و به ایشان ندهند، باز طلب کنند و به ایشان ندهند، پس چون چنین بینند شمشیرهای خود را بر دوش نهند، پس [[راضی]] توجه کنند و [[خراسان]] را از اهلش مطالبه کنند و به ایشان ندهند، پس او را از اهلش بگیرند و آنان [[اراده]] دارند که ملک را ندهند مگر به [[صاحب]] شما"<ref>الزام الناصب، ج ۲، ۱۶۰.</ref>.

{{پانویس}}

[[رده:پرسمان مهدویت]]

[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]]

[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]]

[[رده:پرسش‌های مربوط به فتنه‌های سال ظهور امام مهدی]]