ویژگی امام در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علمای دین]] نیز [[عبادت امام]] را عبادتی کامل و [[افضل]] عبادات می‌دانند چنانکه در روایتی<ref>حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهداة، ج۳، ص۳۰۱.</ref> [[ضربت امیرالمؤمنین]]{{ع}} در [[روز خندق]] افضل از جمیع عبادات[[جن]] و انس شمرده شده است<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ص۱۷۶.</ref> و [[عبادت]] کسانی عبادت احرار و آزادگان است که برای [[حب]] [[خداوند]] عبادت می‌کنند، نه به [[طمع]] [[بهشت]] یا [[ترس]] از [[جهنم]]. به [[اعتقاد]] آنان در عبادات [[ائمه]]{{عم}} حالاتی است که در [[فهم]] [[انسان]] نمی‌گنجد<ref>امام خمینی، شرح چهل حدیث، ص۵۷.</ref>. بنابراین عبادت ائمه{{عم}} [[عبودیت]] مطلقه است که از بالاترین مراتب کمال و [[مقامات]] [[انسانیت]] است و در اصل، متعلق به [[نبی]] ختمی{{صل}} بوده دیگر [[اولیای الهی]]{{عم}} به تبع ایشان به این [[مقام]] می‌رسند و عبادت و عبودیت دیگران ناقص است<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ص۱۰.</ref>. با وجود این، [[امامان معصوم]]{{عم}} با وجود همه عبادات و [[ریاضات]]، اظهار عجز و اعتراف به [[قصور]] در عبادات داشته‌اند<ref>امام خمینی، آداب الصلاة، ص۱۷۶.</ref>.<ref>[[علی رضا اژدر|اژدر]] و [[سید علی احمدی امیری|احمدی امیری]]، [[امامت - اژدر و احمدی امیری (مقاله)| مقاله «امامت»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۲، ص۲۴۵.</ref>

امام باید از [[عیوب]] خَلقی، [[رذایل]] خُلقی و نقائص عملی منزه باشد<ref>آملی، عزالدین، رساله حسنیه، ص۵۵۸.</ref>؛ زیرا وجود نقائص در او موجب [[نفرت]] و عدم رغبت به او می‌شود و این با [[وجوب اطاعت از امام]] و [[انقیاد]] در برابر او تنافی دارد و موجب [[نقض غرض]] است<ref>لاهیجی، عبدالرزاق، سرمایه ایمان، ص۱۱۵.</ref>.<ref>علی رضا اژدر|اژدر و سید علی احمدی امیری|احمدی امیری، امامت - اژدر و احمدی امیری (مقاله)| مقاله «امامت»، دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی، ج۲، ص۲۴۶.</ref>