کرامت انسان در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پیامبر اسلام]] با [[تشکیل حکومت]] و به دست گرفتن [[قدرت سیاسی]]، به سلب موانع برخورداری [[انسان]] از [[کرامت]] ذاتی و [[اثبات]] آنچه [[کرامت انسان]] را به ارمغان می‌آورد [[اقدام]] کرد. پیامبر اسلام{{صل}} [[پیام]] [[دعوت]] خود را در پاسخ به سؤال مفروق ـ یکی از بزرگان «بنی شیبان» ـ چنین معرفی می‌کند: {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَالْإِحْسَانِ وَإِيتَاءِ ذِي الْقُرْبَى وَيَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ}}<ref>«به راستی خداوند به دادگری و نیکی کردن و ادای (حقّ) خویشاوند، فرمان می‌دهد و از کارهای زشت و ناپسند و افزونجویی، باز می‌دارد؛ به شما اندرز می‌دهد باشد که شما پند گیرید» سوره نحل، آیه ۹۰.</ref>. مفروق گفت: «به [[خدا]] که تو به تمامی [[اخلاق]] و [[اعمال نیک]]، دعوت کردی. مردمی که از [[حق]] رو گرداندند و تو را [[تکذیب]] کردند و با تو [[دشمنی]] ورزیدند، سخت گمراهند»<ref>علی بن برهان حلبی، سیره حلبیه (بیروت: دار احیاء التراث العربی) ج۲، ص۵.</ref>.