دعا برای تعجیل فرج: تفاوت میان نسخه‌ها

مجموعه‌ای از [[وظایف]] برای [[مسلمین]] در [[زمان غیبت]] وجود دارد که این [[وظایف]] فقط نسبت به [[امام غائب]] حتمی و ضروری است؛ از جملۀ این [[وظایف]]، [[دعا برای فرج]] [[حضرت حجت]]{{ع}} است [[دعا]] در لغت به معنای نداست. این واژه به معنی خواندن و خواستنی است که مورد توجه قرار گیرد. به طور کلی [[دعا]] و [[نیایش]]، در [[فرهنگ اسلامی]] [[جایگاه]] والایی دارد؛ به گونه ای که [[خداوند]] به [[دعا کننده]] وعدۀ [[اجابت]] داده است: {{متن قرآن|وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ}}<ref>«و چون بندگانم درباره من از تو پرسند من نزدیکم، دعاکننده چون مرا بخواند دعا (ی او) را پاسخ می‌دهم؛ پس باید دعوت مرا پاسخ دهند و به من ایمان آورند باشد که راهیاب شوند» سوره بقره، آیه ۱۸۶.</ref> در [[عظمت]] [[دعا]] همین بس که در روایتی [[امام باقر]]{{ع}} به [[نقل]] از [[پیامبر]] فرمودند: "[[دعا]] جلوی [[قضای الهی]] را می‌‌گیرد"<ref>بحار الانوار، ج۵۹، ص۲۲۸. </ref>. مراد از [[دعای فرج]] صرفاً [[خواندن]] زبانی [[دعا]] نیست؛ بلکه آرزویی برآمده از [[قلب]] و [[عشق]] به [[امام]] است؛ یعنی همچنان که [[امام عصر]]{{ع}} نماد همۀ [[آمال]] و آرزوهای [[انسان منتظر]] است، به همین ترتیب باید بزرگ‌ترین دغدغه [[انسان منتظر]] هم [[دعا]] برای تعجیل [[ظهور]] آن حضرت باشد<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۳۲.</ref>. دعا برای تعجیل فرج بیانگر آماده‌سازی برای [[ظهور منجی]] نیز هست؛ چراکه [[دعا]] افزون بر اینکه [[یاری]] و کمک خواستن از [[خداوند]] [[قادر]] و تواناست، موجب آمادگی فکری و [[قلبی]] شده، نوعی توجه به [[وظایف]] و [[عهد]] و [[پیمان]] را به دنبال دارد.

 

برخی از [[روایات]] دربارۀ دعای برای تعجیل فرج [[امام مهدی]]{{ع}} عبارت‌اند از:

 

#[[امام زمان]]{{ع}} در ضمن توقیعی که از [[ناحیۀ مقدسه]] صادر شد فرمودند: {{متن حدیث|وَ أَکْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِکَ فَرَجُکُمْ}}<ref> شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۴۸۳، ح ۲.</ref>؛ «و برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید». گرچه کلمۀ [[فرج]] به معنای مطلق [[گشایش]] است؛ اما در اینجا به قرینه [[سیاق]] [[توقیع]] و کلمه [[تعجیل]] این را می‌‌رساند که در اینجا مراد دعای برای [[ظهور]] [[حضرت]] است<ref>ر.ک: [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۳۲.</ref>.   

# یکی از یاران حضرت هادی{{ع}} از آن بزرگوار دربارۀ برنامه عملی و [[وظیفه]] عموم [[شیعیان]] در زمان [[غیبت امام عصر]] سؤال می‌کند: در [[زمان غیبت]]، [[شیعیان]] شما چه کاری انجام دهند؟ [[امام هادی]]{{ع}} می‌فرماید: «بر شما باد [[دعا]] و [[نیایش]]، و [[حفظ]] حالت [[انتظار]]»<ref>{{متن حدیث|عَلَیْکُمْ بِالدُّعَاءِ وَ انْتِظَارِ الْفَرَجِ}}؛ بحارالأنوار، ج ۹۵، ص ۳۳۶، به نقل از صحیفه مهدیه، ص ۹۹.</ref>.

# [[امام حسن عسکری]]{{ع}} به احمدبن [[اسحاق]] فرمود: «[[سوگند]] به خداکه فرزندم [[مهدی]]{{ع}}‌ [[غیبت]] خواهد کرد؛ غیبتی که در آن [[مسلمانان]] گرفتار می‌‌شوند، مگر کسی که [[خدای عزوجل]] او را بر [[اعتقاد به امامت]] وی [[استوار]] کند و به او [[توفیق]] دهند که برای [[تعجیل در فرج]] او [[دعا]] کند»<ref>{{متن حدیث|وَ اللَّهُ لیغیبن غیبة لَا ینجو فیها مِنْ التهلکة إِلَّا مَنْ یثبته اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ علی الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ وَ وَفَّقَهُ لِلدُّعَاءِ بتعجیل فَرْجَهُ}} کمال الدین، ج ۲، ص ۴۸۵.</ref>.   

# [[امام صادق]]{{ع}} در روایتی یکی از [[آثار دعا]] برای [[تعجیل فرج امام عصر]] را اینگونه [[نقل]] کرده است: «هر کس بعد از [[نماز صبح]] و [[نماز ظهر]] بگوید: خداوندا! بر [[محمد]] و [[خاندان]] او [[درود]] فرست و در [[فرج]] ایشان [[تعجیل]] کن، نمیرد تا [[قائم]]{{ع}} را [[درک]] کند»<ref>{{متن حدیث|مَنْ قَالَ بَعْدَ صَلَاةِ الْفَجْرِ وَ بَعْدَ صَلَاةِ الظُّهْرِ: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ لَمْ یَمُتْ حَتَّی یُدْرِکَ الْقَائِمَ}}؛ ابو جعفر محمد بن الحسن الطوسی (شیخ طوسی)، مصباح المتهجد، بیروت، ۱۴۱۱، ص ۳۲۸. </ref>.

 

 

#[[مسلمان]] واقعی با صراحت از [[خدای تعالی]]، [[ظهور]] [[حضرت]] را درخواست می‌‌کند. به هر زبانی که باشد عربی، فارسی یا زبان‌های دیگر.

از مجموعه معارفی که در [[دعاها]] آمده می‌توان برداشت کرد [[دعا]] در [[تحقق ظهور]] مؤثر است؛ به عبارت دیگر، [[دعا]] یکی از اسباب [[الهی]] برای [[فرج]] [[مردم]] و [[ظهور امام مهدی]]{{ع}} است. [[شایسته]] است برای [[دعا کردن]]، شرایط آن نیز رعایت شود؛ زیرا به زبان آوردن و زمزمه کردنِ [[دعا]] بدون دقت در معانی و عمل به محتوای آن کافی نیست و چه‌بسا فایده چندانی نداشته باشد<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج2، ص ۲۲۸-۲۳۳؛ [[سید علی موسوی|موسوی، سید علی]]، [[فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن (مقاله)|فلسفه انتظار فرج با تأکید بر افضل اعمال بودن آن]]، ص ۲۴۴؛ [[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص ۳۹۷؛ [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۳۲؛ [[محمد حسین رحیمیان|رحیمیان، محمد حسین]]، [[مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر ۲ (کتاب)|مفهوم واقعی انتظار در عصر حاضر]]، ص ۳۶؛ [[محمود ملکی راد|ملکی راد، محمود]]، [[خانواده و زمینه‌سازی ظهور (کتاب)|خانواده و زمینه‌سازی ظهور]]، ص۳۱۰.</ref>.